2014.11.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-811/14-2/DG
z 14 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy -przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. i) i n) rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (pytanie nr 1) - jest prawidłowe;
sposobu ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatnego wydania towarów jako nagród w ramach akcji promocyjnych i prezentów pracownikom oraz dokonywania zapisów korygujących w ewidencji błędów (pytanie nr 2 i 3) - jest nieprawidłowe.br>

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. i) i n) rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz sposobu ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatnego wydania towarów jako nagród w ramach akcji promocyjnych i prezentów pracownikom i dokonywania zapisów korygujących w ewidencji błędów .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, posiadającym siedzibę w Polsce. Wnioskodawca jest wiodącym na rynku dystrybutorem napojów alkoholowych (Napoje). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca sprzedaje Napoje głównie do sieci sklepów wielkopowierzchniowych oraz hurtowni i nie prowadzi bezpośredniej ich sprzedaży na rzecz konsumentów. Jedyną bezpośrednią sprzedażą na rzecz konsumentów prowadzoną przez Wnioskodawcę jest sprzedaż używanych komputerów swoim pracownikom. Wnioskodawca, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, zamierza organizować promocje, w których osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej mogą otrzymać nagrody, w tym Napoje lub komputery, tablety, telefony komórkowe, przenośne odtwarzacze muzyki lub DVD.

Działania promocyjne, w ramach których wydawane będą nagrody rzeczowe, Wnioskodawca odpłatnie zleci agencjom reklamowym (Agencja) będącym podatnikami VAT. Wnioskodawca nie zamierza zlecić Agencji ewidencjonowania nieodpłatnych wydań nagród za pomocą jej własnej kasy rejestrującej ani powierzonej kasy rejestrującej. Agencja w imieniu Wnioskodawcy wyda osobom fizycznym nagrody (w chwili wydania nagrody będą własnością Wnioskodawcy).

Agencja następnie przekaże do działu księgowego Wnioskodawcy informację o wydanych Nagrodach, celem wprowadzenia do ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., Ustawa o VAT). Alternatywnie, w ramach działań promocyjnych, to pracownicy Wnioskodawcy będą wydawać nagrody za pośrednictwem kuriera lub osobiście. Pracownik działu marketingu, po otrzymaniu potwierdzenia doręczenia nagrody następnie przekaże informacje o wydaniach do działu księgowego Wnioskodawcy celem zaewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej (Kasa). Z przekazania nagrody sporządzany będzie protokół wydania.

Wnioskodawca będzie organizował także konkursy, w których pracownicy Wnioskodawcy mogą wygrać nagrody rzeczowe, w tym Napoje. Wnioskodawca będzie też rozdawał pracownikom prezenty rzeczowe, np. z okazji urodzin. Wnioskodawca przyjął zasady, zgodnie z którymi dział księgowości powinien niezwłocznie otrzymywać informację o nieodpłatnym wydaniu prezentów i nagród na rzecz pracowników lub konsumentów w ramach konkursów i akcji promocyjnych.

Wnioskodawca przewiduje, że mimo wprowadzonych procedur mogą zdarzać się sytuacje, że Agencja, kurier lub pracownicy Wnioskodawcy z różnych przyczyn przekażą do działu księgowego informację o wydaniu niektórych nagród już po dniu ich faktycznego wydania (nawet ze znacznym opóźnieniem – np. rocznym).

W takiej sytuacji Wnioskodawca zakłada, że w celu skorygowania ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT, dział księgowy Wnioskodawcy będzie niezwłocznie po otrzymaniu informacji ewidencjonował przy zastosowaniu Kasy niezarejestrowane wcześniej wydania nagród lub prezentów będących towarami, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia ws. zwolnień z ewidencji (m.in. Napojów). W tych przypadkach paragony nie będą wydawane odbiorcom nieodpłatnie wydanych towarów.

Paragon sporządzony przez dział księgowości Wnioskodawcy będzie zawierał w szczególności: datę oraz godzinę i minutę sprzedaży (wystawienia paragonu), nazwę towaru pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację, liczbę sztuk towaru, cenę jednostkową towaru równą zero, gdyż odbiorca nagrody lub prezentu nie uiszcza ceny, a w rezultacie ujawnione na paragonie wartość sprzedaży brutto, kwota podatku według poszczególnych stawek (w przypadku Wnioskodawcy wyłącznie 23%), łączna kwota podatku i łączna kwota sprzedaży brutto także będą równe zero. Każdorazowo nowy paragon, obejmujący wydanie niezaewidencjonowanych wcześniej nagród lub prezentów, dołączony zostanie do odrębnej ewidencji, w której wskazywane będą przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki (Ewidencja błędów).

W Ewidencji błędów wskazana będzie nazwa i liczba sztuk nieodpłatnie wydanego towaru, właściwy dzień, kiedy doszło do wydania tych towarów (zgodnie z otrzymaną informacją), cena jednostkowa towaru równa zero, wartość sprzedaży brutto oraz kwota podatku należnego, a także łączna kwota podatku – także równe zero, zgodnie z wystawionym paragonem. Ponadto w Ewidencji błędów wskazana będzie podstawa opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 2 Ustawy o VAT, oraz kwota podatku należnego.

W przypadku otrzymania zbiorczej informacji o wydanych prezentach lub nagrodach, po dniu ich wydania, Wnioskodawca rozważa możliwość zbiorczego zaewidencjonowania nieodpłatnych wydań towarów tj. udokumentowania tych wydań na jednym paragonie, zaraz po otrzymaniu takiej informacji albo na koniec danego miesiąca. W zbiorczym paragonie dane o nieodpłatnie wydanych towarach będą pokazane w opisany powyżej sposób, w szczególności cena jednostkowa towaru, wartość sprzedaży brutto oraz kwota podatku należnego według właściwych stawek podatku, a także łączna kwota podatku będą równe zero. Dokonywane w Ewidencji błędów wpisy będą pozwalać na przyporządkowaniu danego towaru liczby jego sztuk do konkretnego dnia, w którym wydanie miało miejsce. Wnioskodawca wskazywać będzie również podstawę opodatkowania nieodpłatnej dostawy towarów, zgodnie z art. 29a ust. 2 Ustawy o VAT, oraz obliczoną od tej podstawy opodatkowania kwotę podatku należnego. Dodatkowo Wnioskodawca może wskazać numer i datę faktury wewnętrznej dokumentującej nieodpłatne wydanie towarów. W tych przypadkach paragony nie będą również wydawane odbiorcom nieodpłatnie wydanych towarów.

Alternatywnie Wnioskodawca rozważa możliwość korygowania ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT wyłącznie poprzez dokonanie na koniec miesiąca stosownych wpisów w Ewidencji błędów i odniesienie się do danego miesięcznego raportu fiskalnego obejmującego okres, w którym miało miejsce nieodpłatne wydanie towarów. Wówczas w Ewidencji błędów zostanie wskazany dany miesięczny raport fiskalny, nazwa i liczba sztuk nieodpłatnie wydanego towaru w danym okresie, jednostkowa podstawa opodatkowania nieodpłatnie wydanego towaru ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2 Ustawy o VAT, łączna wartość brutto wydanych nieodpłatnie towarów oraz kwota podatku należnego według właściwych stawek, a także łączna kwota podatku.

Niezależnie od przyjętego sposobu korygowania ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie ewidencjonował przy zastosowaniu Kasy nieodpłatnych dostaw nagród lub prezentów będących prezentami o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 3 i 4 Ustawy o VAT oraz nagród i prezentów innych niż Napoje i sprzęt elektroniczny wymienionych w § 4 ust. 1 Rozporządzenia ws. zwolnień z ewidencji.

Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nagród i prezentów. W związku z tym Wnioskodawca będzie rozliczał podatek należny od nieodpłatnych wydań towarów. W przypadku każdego nieodpłatnego wydania towarów Wnioskodawca wystawi fakturę wewnętrzną, na której będzie wskazana m.in. wartość towarów ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2 Ustawy o VAT oraz dokona stosownych wpisów w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 3 Ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca powinien ewidencjonować przy zastosowaniu kasy tylko nieodpłatne wydania Napojów, telefonów komórkowych, przenośnych odtwarzaczy muzyki i DVD?
Czy proponowana przez Wnioskodawcę procedura korygowania ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT, poprzez wystawienie paragonu i dokonanie wpisów w Ewidencji błędów niezwłocznie po otrzymaniu informacji o nieodpłatnych wydaniach lub na koniec miesiąca jest prawidłowa?
Czy proponowana przez Wnioskodawcę procedura korygowania ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT, poprzez dokonanie wpisów w Ewidencji błędów na koniec danego miesiąca jest prawidłowa?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowo zamierza on objąć ewidencjonowaniem przy zastosowaniu kasy tylko nieodpłatne wydania Napojów, telefonów komórkowych, przenośnych odtwarzaczy muzyki i DVD, gdyż obowiązkowi rejestracji przy zastosowaniu kasy nie podlegają nieodpłatne wydania prezentów o małej wartości i tabletów w ramach akcji promocyjnych i konkursów. Ponadto, każdy z proponowanych przez Wnioskodawcę sposobów korygowania błędów w ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT jest prawidłowy.

Ad 1) Wydania towarów podlegające obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kasy

Zgodnie z art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej są obowiązani prowadzić ewidencję przy zastosowaniu kas.

Przez sprzedaż, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, należy, na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Trzeba mieć na względzie, że za odpłatną dostawę towarów uważa się także nieodpłatne przekazanie towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. W szczególności, opodatkowaniu podlega darowizna towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ich nabycia, wytworzenia, importu, w całości lub w części.

Natomiast za odpłatną dostawę towarów nie uważa się nieodpłatnej czynności przekazania prezentów o małej wartości na podstawie art. 7 ust. 3, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. Innymi słowy nieodpłatne przekazanie prezentów o małej wartości nie jest sprzedażą w rozumieniu ustawy o VAT. Skoro zatem obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy zostały objęte wyłącznie czynności, które są sprzedażą w rozumieniu ustawy o VAT, nieodpłatne wydanie prezentów o małej wartości nie podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy.

Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia ws. zwolnień z ewidencji, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Stosownie do poz. 44 tego załącznika zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy m.in. nieodpłatne dostawy towarów (czynności, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT). Zwolnienie to nie obejmuje dostaw towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia ws. zwolnień z ewidencji, tj. m.in.:

sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Innymi słowy obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kasy objęte są podlegające VAT nieodpłatne dostawy towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia ws. zwolnień z ewidencji. Jeżeli przedmiotem nieodpłatnej dostawy jest towar niewymieniony w § 4 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, to takiej dostawy nie trzeba ewidencjonować przy użyciu kasy.

Obowiązkiem rejestracji na kasie nie będą zatem objęte nieodpłatne wydania komputerów i tabletów (nie będą prezentami o małej wartości), bowiem nie można ich przyporządkować do żadnej kategorii towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia ws. zwolnień z ewidencji. W szczególności komputery i tablety nie należą do sprzętu telekomunikacyjnego. Stanowisko to potwierdza systematyka przyjęta w PKWiU 2008, do której odwołuje się rozporządzenie ws. zwolnień z ewidencji. Zgodnie z nią komputery i tablety należą do grupy „komputery i urządzenia peryferyjne” (PKWiU 2008 Sekcja C grupowanie 26.2), a obok nich na tym samym poziomie grupowania wyodrębniony został „sprzęt telekomunikacyjny” (grupowanie 26.3). Niewątpliwie też komputerów i tabletów nie można zaliczyć do sprzętu radiowego i telewizyjnego.

Natomiast obowiązkiem ewidencjonowania objęta będzie nieodpłatna dostawa telefonów komórkowych, zgodnie bowiem z PKWiU 2008 zaliczane są do grupowania 26.3 „sprzęt telekomunikacyjny”. Również przenośne odtwarzacze muzyki oraz przenośne odtwarzacze DVD będą objęte obowiązkiem ewidencji przy użyciu kasy. Można je zaliczyć do sprzętu radiowego i telewizyjnego, o którym mowa w rozporządzeniu ws. zwolnień z ewidencji, a które mają swój odpowiednik w kategoriach PKWiU należących do grupy „elektryczny sprzęt powszechnego użytku” (PKWiU 2008 Sekcja C grupowanie 26.4).

W konsekwencji braku obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy nieodpłatnych dostaw komputerów i tabletów, Wnioskodawca nie będzie miał także obowiązku uwzględniania wydań tych towarów w Ewidencji błędów. Natomiast prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że będzie wykazywał w Ewidencji błędów nieodpłatne wydania telefonów komórkowych, przenośnych odtwarzaczy muzyki oraz przenośnych odtwarzaczy DVD.

Podsumowując, zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek zaewidencjonowania przy użyciu kasy nieodpłatnej dostawy Napojów niebędących prezentami o małej wartości, a także telefonów komórkowych, przenośnych odtwarzaczy muzyki oraz przenośnych odtwarzaczy DVD.

Ad 2) procedura korygowania

W § 3 ust 5 i 6 rozporządzenia prawodawca wskazuje, jak należy dokonywać korekt oczywistych pomyłek:

W przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego);
krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.

W przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości.

W opinii Wnioskodawcy, w przypadku niezaewidencjonowania nieodpłatnych wydań prezentów i nagród, do korekty ewidencji należy odpowiednio stosować przepisy § 3 ust. 5 i 6 rozporządzenia. Przepisów tych nie można stosować wprost do przedstawionego zdarzenia przyszłego, ponieważ niezaewidencjonowanie wydania towarów przy zastosowaniu kasy wbrew obowiązkowi nie jest oczywistą omyłką. Przez oczywistą pomyłkę rozumie się wyłącznie błędy rachunkowe i oczywiste błędy pisarskie. Jednocześnie przepisy te zakładają, że wcześniej został wystawiony zawierający pomyłkę paragon dokumentujący wydanie towarów.

Należy przy tym zauważyć, że jeszcze przed wejściem w życie przepisów rozporządzenia, organy podatkowe i sądy administracyjne wyrażały pogląd, że brak przepisów o korygowaniu ewidencji prowadzonej przy pomocy kasy nie pozbawiał podatników możliwości korekty (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 kwietnia 2011 r., nr IBPP4/443-108/11/KG). W praktyce, błędy są elementem życia gospodarczego, stąd też dopuszczenie możliwości ich korygowania nie jest nadzwyczajnym prawem podatnika, lecz środkiem pozwalającym podatnikom na rzetelne wypełnianie obowiązków.

Skoro więc dopuszczalne było korygowanie ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT pomimo, że ustawodawca w ogóle nie przewidział takiego mechanizmu, to tym bardziej dopuścić należy możliwość korygowania ewidencji w oparciu o odpowiednio stosowane przepisy przewidujące korygowanie oczywistych omyłek. Ponadto organy podatkowe i sądy administracyjne wskazywały, że żaden przepis nie zwalniał i nie zwalnia post factum podatnika z obowiązku zaewidencjonowania sprzedaży w przypadku uchybienia temu obowiązkowi we właściwym czasie. Zatem należy uznać za dopuszczalne wystawienie paragonu dokumentującego wydanie towarów, które nie zostało zarejestrowane przy zastosowaniu kasy w dniu transakcji. Taki paragon będzie miał błędną datę sprzedaży, gdyż z zasad prowadzenia ewidencji oraz warunków technicznych jakie spełniać muszą kasy wynika że, podatnik nie ma możliwości wskazania na paragonie przeszłej daty sprzedaży.

W konsekwencji taki paragon będzie wymagał korekty poprzez dołączenie go do Ewidencji błędów i wskazanie poprawnej daty sprzedaży.

Przechodząc do procedury korygowania, w momencie uzyskania przez dział księgowy Wnioskodawcy informacji od Agencji, kuriera lub pracowników działu marketingowego Wnioskodawcy o przekazanych towarach po dniu ich wydania, zasadne jest ewidencjonowanie przy zastosowaniu kasy wydanych wcześniej nagród lub prezentów, również gdy informacja taka dotrze ze znacznym opóźnieniem (np. rocznym). Wystawiany przez Wnioskodawcę paragon, będzie posiadał elementy wymagane w § 8 ust. 1 rozporządzenia z tym że, cena jednostkowa towaru będzie wynosiła zero, a tym samym wartość sprzedaży brutto, kwota podatku należnego według właściwych stawek podatku, a także łączna kwota podatku na paragonie także wyniesie zero. W przypadku nieodpłatnych wydań towarów podanie kwoty innej niż zero byłoby podaniem oczywistej nieprawdy, gdyż wskazywałoby, że została ustalona cena za wydany nieodpłatnie towar i odbiorca nagrody lub prezentu dokonał płatności za ewentualne wskazanie na paragonie ceny nabycia, o której mowa w art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, prowadziłoby do ujawnienia tajemnicy przedsiębiorstwa. Po wystawieniu takiego paragonu, stosując odpowiednio § 3 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia, Wnioskodawca załączy go do Ewidencji błędów i dokona w niej stosownych wzmianek. W szczególności konieczna jest wzmianka pozwalająca przyporządkować wydanie towarów zaewidencjonowane w błędnej dacie (po dniu ich wydania), do przeszłej daty, w której doszło do faktycznego wydania. Przy braku takiej wzmianki wystawienie paragonu po dacie faktycznego wydania mogłoby w sposób nieuzasadniony prowadzić do przyporządkowania podatku należnego od nieodpłatnych wydań do bieżącego okresu. Przy tym jako faktyczną datę wydania towarów należy w Ewidencji błędów podać datę przekazania towaru osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, wskazaną w informacji pochodzącej od Agencji, kuriera lub pracowników marketingu Wnioskodawcy. W Ewidencji błędów będą podane przyczyny błędu. Ewidencja będzie także wskazywała numer błędnego paragonu, nazwę nieodpłatnie wydanego danego dnia towaru, ilość wydanych sztuk towaru, cenę jednostkową towaru równą zero oraz wynikającą z paragonu wartość brutto sprzedaży i kwotę VAT równe zero.

Jednakże Wnioskodawca będzie obliczał podatek należny od nieodpłatnych wydań ustalając podstawę zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT i dokumentował to zdarzenie wystawieniem faktury wewnętrznej. Dlatego też w Ewidencji błędów będzie wskazywana podstawa opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, oraz kwota podatku należnego. Dodatkowo Wnioskodawca może wskazać numer i datę faktury wewnętrznej dokumentującej nieodpłatne wydanie towarów.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że żaden z przepisów § 3 ust. 5 i 6 rozporządzenia nie wskazuje kiedy należy dokonać wpisu w Ewidencji błędów, wystawić paragon obejmujący niezaewidencjonowane we właściwym czasie wydania towarów oraz czy jeden paragon powinien wyłącznie obejmować towary wydane jednemu nabywcy.

Obowiązek wydania paragonu każdemu nabywcy wynika z § 6 ust 1 pkt 1 rozporządzenia. Aby wydać nabywcy paragon należy wystawić go niezwłocznie po sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe warunki nie zachodzą w przypadku ewidencjonowania nieodpłatnych wydań, których we właściwym czasie nie udokumentowano paragonem. Paragon wystawiony przez Wnioskodawcę w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będzie bowiem mógł być wydany nabywcy ze względu na brak możliwości zidentyfikowania tego nabywcy. Wobec braku możliwości realizacji obowiązku wydania paragonu nabywcy nie ma żadnych racjonalnych powodów przemawiających za wystawieniem odrębnego paragonu dokumentującego wydanie towarów każdemu nabywcy z osobna.

Z tych samych względów nie ma żadnego uzasadnionego interesu publicznego w ewidencjonowaniu wydań towarów na kasie niezwłocznie po otrzymaniu informacji o niezaewidencjonowanych we właściwym czasie wydaniach uwzględniając, że nieodpłatne wydania towarów zostaną prawidłowo wykazane w ewidencji sprzedaży na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Wobec powyższego Wnioskodawca będzie mógł dokonać ewidencjonowania (poprzez wystawienie paragonu i dokonanie wpisu w Ewidencji błędów) na koniec miesiąca, w którym wspomnianą informację otrzymał lub też niezwłocznie po jej otrzymaniu.

W rezultacie na Wnioskodawcy nie będzie ciążył niemożliwy do spełnienia obowiązek wynikający z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, czyli obowiązek wydania paragonu nabywcy.

Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że opisana przez niego procedura korygowania ewidencji jest wystarczająca i prawidłowa. Stanowisko to zostało potwierdzone przez Wnioskodawcę także w rozmowie telefonicznej z pracownikiem Krajowej Informacji Podatkowej.

Ad 3) Korekta w Ewidencji błędów

Zdaniem Wnioskodawcy procedura korygowania ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT może polegać na dokonywaniu wpisów w Ewidencji błędów z pominięciem rejestrowania nieodpłatnych wydań w pamięci fiskalnej kasy i drukowania paragonów.

Należy zauważyć, że ewidencja, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obejmuje nie tylko ewidencję prowadzoną za pomocą kasy, ale również Ewidencję błędów. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w przywołanym § 3 ust. 5 i 6 rozporządzenia, który nakazuje prowadzić Ewidencję błędów obok ewidencji prowadzonej za pomocą kasy właśnie ze względu na fakt, że zapisów na kasie nie można dokonywać z datą wsteczną. Zatem dokonując wpisu w Ewidencji błędów, Wnioskodawca tym samym wypełni obowiązki w zakresie prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Nie bez znaczenia jest również fakt, że zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia jednym z podstawowych elementów paragonu fiskalnego jest cena jednostkowa towaru. Jednakże w przypadku nieodpłatnego wydania towarów brak jest ceny towarów lub też należy uznać, że jest ona równa zero. Zatem ustawodawca nie przewidział zasad wystawiana paragonów fiskalnych dokumentujących nieodpłatne wydania towarów. Z tych też powodów należy uznać, że nie ma obowiązku korygowania ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, poprzez zarejestrowanie nieodpłatnego wydania towarów przy zastosowaniu kasy.

Ponadto, dokonywaniu korekty w zaproponowanej przez Wnioskodawcę formie – poprzez pominięcie wystawiania paragonu – nie sprzeciwiają się żadne przepisy ustawy o VAT ani rozporządzenia, ani też interes publiczny Skarbu Państwa. Dokonane przez Wnioskodawcę wpisy w Ewidencji błędów, wystawiona faktura wewnętrzna oraz ujęcie kwot podatku w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT zapewnią bowiem organom podatkowym możliwość kontroli deklarowanych kwot i spełniony zostanie także zasadniczy cel korekty – wykazanie prawidłowej podstawy opodatkowania i kwoty podatku do zapłaty.

Prawidłowe jest zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w Ewidencji błędów powinny zostać wskazane: dany miesięczny raport fiskalny, nazwa i liczba sztuk nieodpłatnie wydanego towaru w danym okresie, jednostkowa podstawa opodatkowania nieodpłatnie wydanego towaru ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, łączna wartość brutto wydanych nieodpłatnie towarów oraz kwota podatku należnego według właściwych stawek, a także łączna kwota podatku.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, korygowanie ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT poprzez dokonywanie na podstawie otrzymanych informacji, na koniec miesiąca stosownych wpisów w Ewidencji błędów i z pominięciem dokonywania zapisów za pośrednictwem kasy nie jest niezgodne z obowiązującymi przepisami.

Z opisanych wyżej przyczyn stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe, a w pozostałym zakresie (pytanie nr 2 i 3) jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dla celów podatku od towarów i usług, ustawodawca zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre czynności nieodpłatne.

I tak, zgodnie z treścią ust. 2 omawianego artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika zatem, że obowiązek opodatkowania czynności przekazania towarów dotyczy takich towarów, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie zależy od tego, na jaki cel takie przekazanie nastąpiło.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Z kolei art. 7 ust. 4 stanowi, że przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych. Wyjątek stanowi przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 1 art. 111 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2012 r. poz. 1382). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu – do określonej przepisami wysokości obrotów.

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W części II załącznika do ww. rozporządzenia „sprzedaż dotycząca szczególnych czynności”, w pozycji 44 załącznika wskazano czynności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Natomiast z zapisu § 4 ust. 1 pkt 1 lit. i) i n) rozporządzenia wynika, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się w przypadku:

sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyjątkiem towarów, dostarczanych w sposób określony w poz. 42 załącznika do rozporządzenia.

Ad 1

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca sprzedaje Napoje alkoholowe głównie do sieci sklepów wielkopowierzchniowych oraz hurtowni i nie prowadzi bezpośredniej ich sprzedaży na rzecz konsumentów. Jedyną bezpośrednią sprzedażą na rzecz konsumentów prowadzoną przez Wnioskodawcę jest sprzedaż używanych komputerów swoim pracownikom. Wnioskodawca, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, zamierza organizować promocje, w których osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej mogą otrzymać nagrody, w tym Napoje lub komputery, tablety, telefony komórkowe, przenośne odtwarzacze muzyki lub DVD.

Wnioskodawca działania promocyjne zleci odpłatnie agencjom reklamowym będącym podatnikami VAT. Spółka nie zamierza zlecić Agencji ewidencjonowania nieodpłatnych wydań nagród za pomocą jej własnej kasy rejestrującej ani powierzonej kasy rejestrującej. Agencja w imieniu Wnioskodawcy wyda osobom fizycznym nagrody (w chwili wydania nagrody będą własnością Wnioskodawcy).

Agencja następnie przekaże do działu księgowego Wnioskodawcy informację o wydanych Nagrodach, celem wprowadzenia do ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Alternatywnie, pracownicy Wnioskodawcy będą wydawać nagrody za pośrednictwem kuriera lub osobiście. Pracownik działu marketingu, po otrzymaniu potwierdzenia doręczenia nagrody następnie przekaże informacje o wydaniach do działu księgowego Wnioskodawcy celem zaewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.

Z przekazania nagrody sporządzany będzie protokół wydania.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest czy ciąży na nim obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatnego wydania prezentów rzeczowych (nagród) w postaci napojów alkoholowych, telefonów komórkowych, przenośnych odtwarzaczy muzyki lub DVD.

W tym miejscu należy wskazać, że w świetle przytoczonych przepisów, nie jest opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia (bez podatku) określony w momencie przekazywania towaru nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł, to podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

W złożonym wniosku Strona wskazała, że przedmiotem interpretacji będzie nieodpłatne wydanie towarów w postaci napojów alkoholowych, telefonów komórkowych, przenośnych odtwarzaczy muzyki lub DVD, tabletów i komputerów, które nie będą prezentami o małej wartości w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT.

Opisana we wniosku czynność nieodpłatnego wręczenia nagrody w ramach akcji promocyjnych osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej lub upominku pracownikom w postaci Napojów alkoholowych, komputerów, tabletów, telefonów komórkowych, przenośnych odtwarzaczy muzyki lub DVD, w sytuacji gdy przysługiwało prawo do odliczenia podatku, nosi znamiona odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy.

Jak wyżej wskazał tut. Organ wyłączeniu z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej podlega nieodpłatne przekazanie towarów a także świadczenie usług stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w związku z pozycją 44 załącznika do rozporządzenia.

W tym przypadku o możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy użyciu kasy fiskalnej decyduje, zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, charakter przekazywanych towarów. Jak wynika z cytowanego wyżej przepisu § 4 ust. 1 pkt 1 lit. i) i n) rozporządzenia wyłączona ze zwolnień od obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej jest sprzedaż, jak również nieodpłatne wydanie, towarów takich jak sprzęt radiowy, telewizyjny, telekomunikacyjny oraz napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU.

Z uwagi na to, że przedmiotem nieodpłatnego przekazania jako nagrody, upominki będą Napoje alkoholowe wyłączone ze zwolnienia z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej oraz telefony komórkowe, przenośne odtwarzacze muzyki lub DVD, to Wnioskodawca zobligowany będzie zaewidencjonować te czynności przy użyciu kasy rejestrującej jako wyłączone ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 4 ust. 1 pkt 1 lit. i) i n) rozporządzenia. Natomiast w stosunku do nieodpłatnego wydania towarów jako nagród w prowadzonych akcjach promocyjnych, konkursach i prezentów w innych okolicznościach takich jak komputery i tablety, które to towary nie zostały wymienione w przepisie § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, będzie miało zastosowanie zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej w myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z pozycją 44 załącznika do rozporządzenia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 wniosku należy uznać za prawidłowe.

Ad 2 i 3

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy,

dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy o treści obowiązującej od 1 stycznia 2014 r. podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Na podstawie art. 111 ust. 7a pkt 1 cyt. ustawy, Minister Finansów wydał dnia 14 marca 2013 r. rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363) regulujące m.in. sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, oraz warunki używania kas przez podatników, z uwzględnieniem właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do zapisów obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013r. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 12).

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, przez pamięć fiskalną kasy rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. Czynności takie należy objąć odrębną ewidencją.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących zostały określone w rozdziale 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r.

Stosownie do § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa § 3 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia.

W myśl § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

datę sprzedaży;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego - w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego - w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

W przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego);
krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia.

W przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości - § 3 ust. 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjamii innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia określone w momencie dostawy tych towarów.

W myśl obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy zauważyć, że artykuł 29a ustawy nie posługuje się już pojęciem obrotu. Stanowi on o „wszystkim, co stanowi zapłatę [...] z tytułu sprzedaży”. Można zatem stwierdzić, że pojęcie wszystkiego, co stanowi zapłatę odpowiada pojęciu obrotu, który był rozumiany jako całość kwoty należnej.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że mogą zdarzać się sytuacje, gdy Agencja, kurier lub pracownicy Wnioskodawcy z różnych przyczyn przekażą do działu księgowego informację o wydaniu niektórych nagród już po dniu ich faktycznego wydania (nawet ze znacznym opóźnieniem – np. rocznym). W takiej sytuacji dział księgowy Wnioskodawcy będzie niezwłocznie po otrzymaniu informacji ewidencjonował przy zastosowaniu kasy niezarejestrowane wcześniej wydania nagród lub prezentów będących towarami, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia ws. zwolnień z ewidencji (m.in. Napojów). W tych przypadkach paragony nie będą wydawane odbiorcom nieodpłatnie wydanych towarów.

Paragon sporządzony przez dział księgowości Wnioskodawcy będzie zawierał datę oraz godzinę i minutę sprzedaży (wystawienia paragonu), nazwę towaru pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację, liczbę sztuk towaru, cenę jednostkową towaru równą zero, gdyż odbiorca nagrody lub prezentu nie uiszcza ceny oraz wartość sprzedaży brutto, kwota podatku według poszczególnych stawek; łączna kwota podatku i łączna kwota sprzedaży brutto także będą równe zero.

Wystawiony paragon, obejmujący wydanie niezaewidencjonowanych wcześniej nagród lub prezentów, dołączony zostanie do odrębnej ewidencji, w której wskazywane będą przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki (Ewidencja błędów).

Dokonywane w Ewidencji błędów wpisy będą pozwalać na przyporządkowaniu wydania danych towarów do konkretnego dnia, w którym wydanie to miało miejsce. Wnioskodawca wskazywać będzie również podstawę opodatkowania nieodpłatnej dostawy towarów, zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, oraz kwotę podatku należnego. Dodatkowo Wnioskodawca może wskazać numer i datę faktury wewnętrznej dokumentującej nieodpłatne wydanie towarów.

W przypadku każdego nieodpłatnego wydania towarów Wnioskodawca wystawi fakturę wewnętrzną, na której będzie wskazana m.in. wartość towarów ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT oraz dokona stosownych wpisów w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 3 Ustawy o VAT.

Alternatywnie Wnioskodawca rozważa możliwość korygowania ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT wyłącznie poprzez dokonanie na koniec miesiąca stosownych wpisów w Ewidencji błędów i odniesienie się do danego miesięcznego raportu fiskalnego obejmującego okres, w którym miało miejsce nieodpłatne wydanie towarów. Wówczas w Ewidencji błędów zostanie wskazany dany miesięczny raport fiskalny, nazwa i liczba sztuk nieodpłatnie wydanego towaru w danym okresie, jednostkowa podstawa opodatkowania nieodpłatnie wydanego towaru ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2 Ustawy o VAT, łączna wartość brutto wydanych nieodpłatnie towarów oraz kwota podatku należnego według właściwych stawek, a także łączna kwota podatku.

Przedmiotem wątpliwości Strony jest prawidłowość korygowania ewidencji wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy poprzez wystawienie paragonu i dokonanie wpisów w Ewidencji błędów niezwłocznie po otrzymaniu informacji o nieodpłatnych wydaniach bądź dokonanie korekty ewidencji bez wystawienia paragonów dokumentujących nieodpłatne wydanie towarów, wyłącznie poprzez dokonanie stosownych wpisów w Ewidencji błędów.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 111 ust. 1 i ust. 3a pkt 1 ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych obowiązani są do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego stosując kasę rejestrującą. Przy czym podatnik taki obowiązany jest wydrukować i wydać klientowi paragon z każdej sprzedaży. Bezsprzecznie przepisy te odnoszą się do sprzedaży na rzecz ww. kategorii osób. Przy czym należy mieć na uwadze, że kasy rejestrujące służą do ewidencji obrotu uzyskiwanego z takich transakcji oraz należnego z tego tytułu podatku VAT. Art. 7 ustawy precyzuje jakie transakcje należy uznać za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. W przypadku nieodpłatnego wydania towaru, jeśli podatnikowi przy jego nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego dochodzi do przeniesienia prawa dysponowania towarem jak właściciel, a tym samym następuje dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 i 2 ustawy. Z kolei art. 2 pkt 22 ustawy definiuje sprzedaż jako odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, przy nabyciu których podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego zrównane jest z odpłatną dostawą towarów.

W tym miejscu tut. Organ chce przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 września 2013 r. Wyrok ten rozstrzygał kwestię obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatnego wydania towarów i nieodpłatnego świadczenia usług przez podmiot dokonujący dostaw gazu, a więc czynności wymienionej w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. Nr 138, poz. 930). Przepis ten o podobnej treści został zawarty w rozporządzeniu z dnia 29 listopada 2012 r.

NSA w ww. wyroku stwierdził, że: „Dokonując zatem wykładni celowościowej pojęcia obrotu użytego w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT trzeba mieć na względzie to, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane, wykonane przez podatnika. Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W tym przypadku - przy braku innych form dokumentowania transakcji (utrwalania tego, że miały one miejsce) - istniałoby realne niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania). Ewentualne wykrycie tego faktu byłoby znacznie utrudnione w przypadku, gdyby sprzedaż bezfakturowa nie została udokumentowana w żaden inny sposób. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej ma dyscyplinować podatników i przeciwdziałać przypadkom zaniżana obrotów (zob. A. Bartosiewicz Adam, R. Kubacki Ryszard, VAT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. IV, komentarz do art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Zatem uwzględniając cel wprowadzenia kas rejestrujących nie może budzić wątpliwości to, że obowiązkiem ewidencji objęta jest również nieodpłatna dostawa (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT) oraz nieodpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

Również wyniki wykładni systemowej wewnętrznej potwierdzają trafność zaskarżonej interpretacji. Z systematyki art. 29 ustawy o VAT oraz jego umiejscowienia w dziale VI wynika, że norma ta reguluje podstawy opodatkowania. Oczywiście w praktyce najczęściej ma zastosowanie unormowanie zawarte w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT a więc obrót. Oprócz obrotu jednak ustawodawca przewidział inne sposoby określania podstawy opodatkowania, uwzględniające specyfikę danej czynności. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 10 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. Z kolei stosownie do treści ust. 12 w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Podstawy opodatkowania określone w zacytowanych przepisach mają taką samą rolę i znaczenie jak obrót przewidziany w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem prawidłowe odkodowanie treści art. 111 ust. 1 ustawy o VAT powinno polegać na tym, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych mają obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących nie tylko w odniesieniu do sprzedaży, w której występuje obrót ale w stosunku do każdej sprzedaży nawet tej gdzie podstawa opodatkowania jest określona w inny sposób niż w postaci obrotu.”

Wprawdzie orzeczenie to zapadło w odniesieniu do obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. przepisu art. 29 ust. 1 i ust. 10 ustawy, jednakże treść obecnie obowiązującego przepisu art. 29a ust. 1 odpowiada pojęciu obrotu zawartego w art. 29 ust. 1 ustawy, a którym posługuje się przepis art. 111 ust. 1 ustawy, a ponadto treść art. 29a ust. 2 jest tożsama z treścią art. 29 ust. 10 ustawy o VAT.

Tut. Organ podziela całkowicie stanowisko zajęte przez NSA w przytoczonym wyżej orzeczeniu.

Tak więc na podatniku stosownie do art. 111 ust. 1 i ust. 3a ustawy będzie ciążył obowiązek zaewidencjonowania takich czynności na kasie rejestrującej i wydania paragonu osobie otrzymującej nieodpłatnie wskazany przez Spółkę towar. Jak wyżej wskazał tut. Organ w odniesieniu do towarów stanowiących nagrody lub prezenty w postaci napojów alkoholowych, telefonów komórkowych, przenośnych odtwarzaczy muzyki lub DVD, wyłączonych ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej w myśl § 4 ust. 1 pkt 1 lit. i) i n) rozporządzenia z dnia 29 listopada 2012 r., Wnioskodawca będzie miał obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej każde wydanie takiego towaru; przy czym należy podkreślić, że ewidencjonowanie wydania tych towarów zgodnie z powołanymi wyżej przepisami powinno odbywać się w momencie oraz miejscu ich przekazywania. Nieodpłatne przekazanie towarów zrównane z odpłatną sprzedażą nie odbywa w dziale księgowym Wnioskodawcy, a zatem ewidencjonowanie tych czynności powinno być dokonywane w miejscu ich faktycznego wykonania. Wskazane przez Stronę w tym zakresie postępowanie także jest nieprawidłowe.

Z kolei transakcja nieodpłatnego wydania towaru zrównanego z odpłatną dostawą towarów powinna zostać zaewidencjonowana na kasie rejestrującej w rzeczywistej wartości zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy. Podatnik w swoim stanowisku wskazał, że cena jednostkowa danego towaru oraz łączna wartość wydanych nieodpłatnie towarów i tym samym kwota podatku należnego na wystawionym paragonie będzie wynosiła zero. Taki sposób ewidencjonowania jest całkowicie błędny, gdyż towary opisane we wniosku mają określoną wartość, przy czym nie stanowią one prezentów o małej wartości w myśl art. 7 ust. 3 i 4 ustawy, a zatem na wystawionym paragonie dokumentującym ich wydanie musi być przedstawiona rzeczywista wartość danego/danych towarów. Bezzasadne jest twierdzenie Strony, że paragony dokumentujące nieodpłatnie wydane towary będą zawierały wartości zerowe z uwagi na to, że odbiorca takiego towaru nie będzie regulował Stronie należności odpowiadającej wartości otrzymanego nieodpłatnie towaru.

Na podstawie ewidencji wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy podatnik oblicza i wykazuje podstawę opodatkowania i należny podatek VAT od zaewidencjonowanych transakcji, które to dane są niezbędne do wykazania i rozliczenia w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy i deklaracji dla podatku VAT.

Jak wyżej stwierdził Organ podatkowy Wnioskodawca w stosunku do grupy towarów takich jak alkohole, telefony komórkowe i przenośne odtwarzacze muzyki lub DVD będzie miał obowiązek ich zaewidencjonowania w miejscu i w momencie ich wydania uczestnikom akcji promocyjnych oraz pracownikom. Z każdej takiej czynności zgodnie z art. 111 ust. 3a ustawy podatnik powinien dokonać wydruku paragonu oraz wydać go nabywcy. W sytuacji gdy z jakichś przyczyn nie dojdzie do zaewidencjonowania nieodpłatnego wydania ww. towarów Strona będzie zobowiązana do niezwłocznego dokonania tej czynności po stwierdzeniu ww. faktu. Przy czym należy wskazać, że nie jest możliwe zbiorcze ewidencjonowanie wydania poszczególnych towarów np. na koniec miesiąca, w którym Wnioskodawca uzyskał informację o niedopełnieniu obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wydania danego towaru.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy w przypadku stwierdzenia, że podatnik narusza obowiązek określony w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej ustala za okres do momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Tak więc naruszanie obowiązku ewidencjonowania transakcji dokonywanych z osobami fizycznymi nieprowadzacymi działalności gospodarczej i rolnikami ryczałtowymi, o czym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy skutkuje nałożeniem dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

W związku z czym Wnioskodawca nie może dowolnie dokonywać lub nie dokonywać ewidencjonowania towarów na kasie rejestrującej, w stosunku do których ma taki obowiązek.

W odniesieniu do dokonywania przez Wnioskodawcę zapisów w Ewidencji błędów należy stwierdzić, że nie będzie to ewidencja, o której mowa w § 3 ust. 4 i 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Ewidencja, o której mowa w § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia dotyczy sytuacji gdy podatnik otrzyma zwrot towaru lub klient dokona reklamacji towaru lub usługi. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nie będzie dokonywał zapisów korygujących zarejestrowany na kasie rejestrującej obrót z uwagi na zwrot czy reklamację wydanego nieodpłatnie towaru. Natomiast w § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia jest mowa o ewidencji i korygowaniu oczywistych pomyłek. W sytuacji przedstawionej przez Stronę również takie zdarzenia nie będą miały miejsca. Tak więc powołane przepisy § 3 ust. 4 i 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących w rozpatrywanej sprawie nie będą miały zastosowania.

Podkreślić należy, że rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących nie wyczerpuje (nie wskazuje) wszystkich możliwych sytuacji, w których należy dokonać korekty sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej. W tych sytuacjach przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku mogą wystąpić sytuacje, gdy dojdzie do późniejszego zaewidencjonowania nieodpłatnie wydanego towaru. Wystawiony z opóźnieniem paragon dokumentujący taką czynność (zawierający rzeczywistą wartość wydanego towaru), przy czym nie może być to paragon zbiorczy dokumentujący zbiorcze wydanie towarów, należy uwzględnić w opisanej przez Wnioskodawcę Ewidencji błędów, w której należy odnieść do właściwego okresu rozliczeniowego – tj. do okresu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tej czynności. Moment dokonania zapisów w takiej ewidencji nie został uregulowany ani przepisami ustawy o VAT ani wydanymi do ustawy przepisami rozporządzeń, jednakże właściwym jest takie dokonywanie ww. zapisów, aby należycie i zgodnie z przepisami wykonać ciążące na Wnioskodawcy z tego tytułu obowiązki podatkowe.

Tut. Organ nadmienia, że z dniem 1 stycznia 2014 r. został uchylony przepis art. 106 ustawy, w którym w ust. 7 znajdowała się regulacja dotycząca wystawiania faktur wewnętrznych m.in. w przypadku wykonania czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszły w życie przepisy art. 106a – art. 106q regulujące kwestie związane z wystawianiem i korektą faktur. W obowiązujących przepisach w tym zakresie nie zawarto regulacji, która dotyczyłaby wystawiania faktur wewnętrznych. Tak więc Spółka dokonując nieodpłatnego wydania towarów nie jest zobowiązana do wystawienia faktury wewnętrznej jako dokumentu dla tej czynności. Zatem w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i 8 ust. 2 taką podstawą może być odpowiedni dokument wewnętrzny wystawiony przez podatnika. Brak jest przy tym przeszkód, aby taki dokument zawierał wszystkie dane, które zawierała faktura wewnętrzna - w związku z likwidacją obowiązku wystawiania faktur wewnętrznych przedmiotowa kwestia pozostaje w sferze wyboru podatnika.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy objęte pytaniem nr 2 i 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin