Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1126/14/ES
z 13 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2014 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z 3 lutego 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki zabudowanej – jest:

• nieprawidłowe odnośnie stwierdzenia, że sprzedaż części nieruchomości korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem (najem od 2007 r.) do czasu przyszłej dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
• prawidłowe odnośnie stwierdzenia, że jeśli pierwsze zasiedlenie nastąpiło w lipcu 2013 r., to sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia dopiero, jeśli dostawa będzie miała miejsce po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki zabudowanej.

Wniosek został uzupełniony pismem z 3 lutego 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1126/14/ES z 23 stycznia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka cywilna będąca podatnikiem VAT nabyła w 2006 r. wraz z Podatnikiem X prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej (była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT), budynek mieszkalny (trwale związany z gruntem i posadowiony na 1 działce) jednorodzinny wraz z gruntem (udokumentowanie transakcji tylko aktem notarialnym). W tymże akcie notarialnym dla ww. współwłasności nie było określonych udziałów w postaci poszczególnych pomieszczeń, tylko współwłasność procentowa (Spółka nabyła ok. 45%). Posadowiony na nieruchomości obiekt jest trwale związany z gruntem i jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane o symbolu PKOB 111. Przedmiotowa nieruchomość została wpisana (budynek i grunt) do ewidencji środków trwałych i od budynku dokonywane były odpisy amortyzacyjne. W 2007 r. Spółka wynajęła podmiotowi trzeciemu (sp. z o.o) nieruchomość, czynsz najmu pobierany był od stycznia 2007 do września 2014 r. W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosiła nakłady na ulepszenie budynku (ponad 30%), po zakończeniu inwestycji w lipcu 2013 r., kwota ulepszenia podwyższyła wartość początkową środka trwałego. W 2014 r. Spółka ma zamiar kupić od podatnika X jego część nieruchomości z gruntem a następnie już cały budynek sprzedać innemu przedsiębiorcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że Wnioskodawca (od 1997 r.) i podatnik (od 2009 r.) są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT, dobrowolnie.

Wnioskodawca podjął decyzję, że nie będzie nabywał od podatnika X jego części nieruchomości.

Pierwsze zasiedlenie, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, części budynku należącej do Wnioskodawcy i w jego rozumieniu pojęcia „pierwszego zasiedlenia” nastąpiło w styczniu 2007 r. (wynajem potwierdzony fakturami VAT). W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej Spółka poniosła jednak nakłady na ulepszenie budynku (ponad 30%), po zakończeniu inwestycji w lipcu 2013 r. kwota ulepszenia podwyższyła wartość początkową środka trwałego, a ponieważ nadal była wynajmowana, w tych okolicznościach „pierwsze zasiedlenie” miało miejsce w lipcu 2013 r.

Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynku należącej do podatnika X, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Jeśli przyjąć datę wynajmu za datę pierwszego zasiedlenia, to pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynie okres 8 lat, jeśli przyjąć datę wynajmu po ulepszeniu za datę pierwszego zasiedlenia, to pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynie okres 2 lata lub krótszy.

Pierwsze zasiedlenie polegało na wynajmie na podstawie umowy najmu w roku 2007 spółce z o.o. będącej czynnym podatnikiem VAT (do września 2014 r.).

Wynajmowana była tylko część należąca do Wnioskodawcy, na cele użytkowe.

Przedmiotowa część nieruchomości nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności zwolnionej z VAT.

Część nieruchomości należąca do podatnika X nie była przedmiotem najmu.

Podatnik X przyjeżdżał do przedmiotowej nieruchomości sam lub z rodziną w celach rekreacyjnych, wykonując też prace remontowe i ulepszające.

Podatnik X ponosił wydatki na ulepszenie budynku, które były wyższe niż 30% wartości początkowej.

Ulepszenie należącej do podatnika X części budynku miało miejsce w latach 2009 do 2012.

Należąca do podatnika X część budynku w stanie ulepszonym nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych ponad 5 lat.

Należąca do podatnika X część budynku po ulepszeniach nie została oddana do użytkowania.

Od nakładów na ulepszenie nieruchomości należącej do Wnioskodawcy przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca nie będzie nabywał od podatnika X jego części nieruchomości, obecnie spółka zawiesiła działalność gospodarczą.

Na pytanie tut. organu, czy należąca w całości do Wnioskodawcy nieruchomość będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jeśli tak to jakiej i w jakim okresie oraz czy będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT, jeśli tak to jakiej i w jakim okresie, Wnioskodawca odpowiedział: „Nie będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Nie będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT.”

Wnioskodawca nie będzie nabywał od podatnika X jego części nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość w części należącej do Wnioskodawcy nie jest w tej chwili wynajmowana.

Przed sprzedażą całego budynku Wnioskodawca nie będzie ponosił wydatków na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które będą równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej budynku.

Wnioskodawca nie dokonał jeszcze sprzedaży budynku.

Wnioskodawca nie będzie nabywał od podatnika X jego części nieruchomości.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że przedmiotem interpretacji ma być zwolnienie od podatku VAT dostawy części przedmiotowej nieruchomości (należącej do Wnioskodawcy), na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 3 lutego 2015 r.):

Czy Spółka będzie uprawniona do zwolnienia z podatku VAT dostawy części przedmiotowej nieruchomości (należącej do Wnioskodawcy) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z 3 lutego 2015 r.), sprzedaż części nieruchomości korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem (najem od 2007 r.) do czasu przyszłej dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Jeśli jednak należy rozumieć, iż pierwsze zasiedlenie nastąpiło w lipcu 2013 r., tj. w związku z oddaniem do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, po jego ulepszeniu (wydatki poniesione na ulepszenie przekroczyły 30% wartości początkowej), to sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia dopiero, jeśli dostawa będzie miała miejsce po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia (sierpień 2015).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłoweodnośnie stwierdzenia, że sprzedaż części nieruchomości korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem (najem od 2007 r.) do czasu przyszłej dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
• prawidłowe odnośnie stwierdzenia, że jeśli pierwsze zasiedlenie nastąpiło w lipcu 2013 r., to sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia dopiero, jeśli dostawa będzie miała miejsce po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem – w świetle przytoczonych powyżej przepisów – grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) czy nabywcy.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W myśl natomiast art. 43 ust. 7a ww. ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury;

2.budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa należącej do Wnioskodawcy części budynku może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby zatem dostawa przedmiotowej części budynku mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej części budynku nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Z opisu sprawy wynika, że nabyty przez Wnioskodawcę we współwłasności z podatnikiem X na podstawie aktu notarialnego w 2006 r. budynek mieszkalny był wykorzystywany w części należącej do Wnioskodawcy do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT (wynajem w celach użytkowych na podstawie umowy najmu w 2007 r. do września 2014 r. spółce z o.o. będącej czynnym podatnikiem VAT).

W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie budynku (ponad 30%), po zakończeniu inwestycji w lipcu 2013 r. kwota ulepszenia podwyższyła wartość początkową środka trwałego, a ponieważ nadal była wynajmowana, w tych okolicznościach „pierwsze zasiedlenie” miało miejsce w lipcu 2013 r. Od nakładów na ulepszenie nieruchomości należącej do Wnioskodawcy przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca nie będzie nabywał od podatnika X jego części nieruchomości, dokona jedynie dostawy części nieruchomości należącej do Wnioskodawcy.

W odniesieniu do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że oddanie nieruchomości w najem niewątpliwie stanowi jej wydanie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Przy czym pierwszym zasiedleniem jest wydanie nieruchomości pierwszemu użytkownikowi po jej wybudowaniu lub ulepszeniu wyższym niż 30% wartości początkowej. Zatem skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca poniósł takie wydatki na ulepszenie, to wydanie nieruchomości pierwszemu użytkownikowi po tych ulepszeniach miało miejsce w 2013r. i ten moment należy uznać za pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe, do przedmiotowej dostawy części budynku należącej do Wnioskodawcy zastosowania nie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ pomimo, że planowana dostawa części budynku nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, gdyż przedmiotowa część budynku po ulepszeniach przekraczających 30% jej wartości początkowej w lipcu 2013 r. została oddana w najem, a więc doszło do jej pierwszego zasiedlenia, to jednak dopóki pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej części budynku będzie upływał okres krótszy niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia (w przypadku dostawy tej części nieruchomości licząc od daty zakończeniu ulepszenia i oddaniu części budynku w najem w lipcu 2013 r.), planowana przez Wnioskodawcę dostawa części budynku nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Przy braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy części przedmiotowego budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT należy dokonać analizy możliwości zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że pomimo iż przy nabyciu przedmiotowej części budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało do prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie było czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT), to jednak Wnioskodawca ponosił nakłady na ulepszenia przekraczające 30% wartości początkowej budynku, od których to nakładów przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, zatem zbycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej części budynku nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, ponieważ Wnioskodawca nie spełni łącznie przesłanek wymienionych w lit. a i b tego przepisu.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Zatem, skoro dla dostawy opisanej we wniosku należącej do Wnioskodawcy części budynku nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT, również dostawa gruntu w części przynależnej tej części budynku nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już wcześniej wskazano, kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a i 12b ww. ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Z kolei art. 2 pkt 12 ustawy o VAT zawiera definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z którą obiektami takimi są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ustawodawca zatem wyraźnie wskazał, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. dostawa budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz dostawa lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Jak wynika z cyt. wyżej art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Natomiast zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

W oparciu o powyższe przepisy, Wnioskodawca będzie zobowiązany zastosować przy sprzedaży odpowiednio stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% lub/i 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż części nieruchomości korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem (najem od 2007 r.) do czasu przyszłej dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata, należało uznać za nieprawidłowe.

W przypadku natomiast dostawy należącej do Wnioskodawcy części budynku w sierpniu 2015 r. należy wskazać, że skoro jak określono powyżej do pierwszego zasiedlenia doszło w lipcu 2013 r., zatem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej części budynku upłynie okres nie krótszy niż 2 lata, w konsekwencji planowana przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowej części budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym, również dostawa działki gruntu, w części przynależnej do tej części budynku objęta będzie zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że jeśli przyjąć, iż pierwsze zasiedlenie nastąpiło w lipcu 2013 r., to sprzedaż należącej do Wnioskodawcy części nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dopiero jeśli dostawa będzie miała miejsce po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.