Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-996/14-3/AG
z 18 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki amortyzacyjnej w części dotyczącej:

• wysokości stawki – jest prawidłowe,
• braku obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie: stawki amortyzacyjnej, wartości początkowej środka trwałego oraz zastosowania właściwego kursu walut.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 października 2014 r. znak ILPB1/415-996/14-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania w zakresie wartości początkowej środka trwałego oraz zastosowania właściwego kursu walut bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 27 października 2014 r. Wniosku nie uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2007 roku zakupił własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, na zakup którego zaciągnął kredyt w walucie (frank szwajcarski) na okres 30 lat. Wnioskodawca jest jedynym kredytobiorcą. Raty kredytu spłacane są wraz z odsetkami, comiesięcznie we frankach szwajcarskich.

Od dnia 9 lipca 2014 r., zgodnie z umową najmu, Zainteresowany przekazał mieszkanie pod wynajem.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą niezwiązaną z wynajmem (dochody czerpie z działalności polegającej na usługach informatycznych, jednak wynajem jest wpisany jako jeden z zakresów działalności). Wynajmowany lokal nie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca zdecydował się na wynajem na zasadach ogólnych, jako osoba prywatna. Zainteresowany będzie amortyzował wynajmowany lokal.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie stawki amortyzacyjnej.

1. W jakiej wysokości procentowej Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych?
2. Czy wymagane jest prowadzenie ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych do rozliczania amortyzacji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, można zastosować stawkę amortyzacji 2,5%. Nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (brak obowiązku prowadzenie ksiąg rachunkowych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie stawki amortyzacyjnej w części dotyczącej:

• wysokości stawki – jest prawidłowe,
• braku obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych (art. 22m ust. 3 ustawy).

Wysokość rocznej stawki amortyzacyjnej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu ustala się w oparciu o art. 22m ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie tego przepisu, odpisów amortyzacyjnych od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%; przy ustalaniu wartości początkowej tych praw podatnicy mogą stosować zasadę określoną w art. 22g ust. 10, z tym że wówczas roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5%.

Według art. 22g ust. 10 ww. ustawy, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Natomiast w myśl art. 22n ust. 3 powołanej ustawy, nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupił własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Zainteresowany przekazał mieszkanie pod wynajem. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą niezwiązaną z wynajmem (dochody czerpie z działalności polegającej na usługach informatycznych, jednak wynajem jest wpisany jako jeden z zakresów działalności). Wynajmowany lokal nie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zdecydował się na wynajem na zasadach ogólnych, jako osoba prywatna. Zainteresowany będzie amortyzował wynajmowany lokal.

Wnioskodawca jest zdania, że może zastosować stawkę amortyzacji 2,5% i że nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

To twierdzenie nie jest w pełni prawidłowe.

Właściwym jest bowiem uznanie, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, oddane do używania na podstawie umowy najmu, stanowi wartość niematerialną i prawną. W takiej sytuacji roczna stawka amortyzacyjna wynosi 2,5% (art. 22m ust. 4 powołanej ustawy). Jeżeli jednak przy ustalaniu wartości początkowej tego prawa podatnicy stosują zasadę określoną w art. 22g ust. 10 cyt. ustawy, wówczas roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5%.

W takim jednak przypadku, skoro Wnioskodawca nie podjął decyzji o ustaleniu wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w oparciu o art. 22g ust. 10 powołanej ustawy, to wówczas ciąży na nim obowiązek ujęcia własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Jeżeli zatem Wnioskodawca chce pomniejszać przychód uzyskany z najmu o odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, wówczas zobowiązany jest do prawidłowego prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec powyższych rozważań, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej możliwości zastosowania 2,5% stawki amortyzacyjnej uznano za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej braku obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. w zakresie wartości początkowej środka trwałego oraz zastosowania właściwego kursu walut, został rozpatrzony w dniu 18 listopada 2014 r. postanowieniem nr ILPB1/415-996/14-4/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.