Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-75/15/BK
z 17 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 22 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawczynię wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawczynię wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej działalności gospodarczej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości (lokali użytkowych). Oprócz tego Wnioskodawczyni będzie komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Obok Wnioskodawczyni jedynym wspólnikiem Spółki będzie polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W umowie Spółki określony zostanie sposób podziału zysku wykazywanego przez Spółkę między poszczególnych jej wspólników. Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą w różnych obszarach, w tym również w zakresie świadczenia usług wynajmu nieruchomości (lokali użytkowych).

Między innymi w celu ograniczenia ryzyka własnego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni wynajmie całą nieruchomość na rzecz Spółki, która z kolei będzie podnajmowała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poszczególne lokale użytkowe podmiotom zewnętrznym - w takim zakresie, w jakim wcześniej będzie to robiła Wnioskodawczyni. Z tytułu najmu nieruchomości Spółka będzie płaciła na rzecz Wnioskodawczyni co miesiąc czynsz w wysokości ustalonej w zawartej między stronami umowie. Na skutek powyższego rozwiązania Spółka stanie się w istocie swojego rodzaju „pośrednikiem”, który w miejsce Wnioskodawczyni (choć we własnym imieniu i na własny rachunek) świadczyć będzie usługi najmu w takim zakresie, w jakim wcześniej czyniła to Wnioskodawczyni, przejmując przy tym na siebie ryzyko związane z tą działalnością (np. w zakresie ewentualnej niewypłacalności ostatecznych odbiorców) oraz wszelkie obowiązki w zakresie obsługi umów najmu z wieloma odbiorcami.

Wynajem nieruchomości na rzecz Spółki będzie odbywał się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię indywidualnej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej). W związku z tym czynsz płacony przez Spółkę z tytułu najmu, Wnioskodawczyni będzie zaliczała do przychodów z tej działalności. W relacjach ze Spółką Wnioskodawczyni będzie występowała jako odrębny podmiot gospodarczy (posiadający odrębny od Spółki numer NIP i REGON), na podstawie zawartej umowy najmu nieruchomości, a świadczone na rzecz Spółki usługi najmu będą dokumentowane wystawianymi przez Wnioskodawczynię fakturami VAT, albo innymi rachunkami - w razie skorzystania przez Wnioskodawczynię z możliwości zwolnienia w podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni, jako wspólnik komandytariusz, nie będzie prowadzić spraw Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpowiednia, tj. wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, część czynszu zapłaconego Wnioskodawczyni z tytułu wynajmu na rzecz Spółki nieruchomości, może być uznana za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (przykładowo, jeśli Wnioskodawczyni miałaby 80% udziału w zyskach Spółki, to czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej 80% czynszu płaconego jej przez Spółkę z tytułu najmu nieruchomości)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpowiednia część czynszu obciążającego Spółkę z tytułu najmu nieruchomości od Wnioskodawczyni, wynikająca z obowiązujących w danym momencie zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej: „u.p.d.o.f.”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 u.p.d.o.f., zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z przytoczonych powyżej regulacji jednoznacznie wynika, że osobowe spółki prawa handlowego (winno być spółki niebędące osobami prawnymi), w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółek osobowych. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. Spółka nie będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego (jest ona transparentna podatkowo). Podatnikami podatku dochodowego będą poszczególni wspólnicy Spółki, w związku z czym przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki, przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki.

W związku z tym każdy wspólnik spółki komandytowej (niezależnie od tego czy posiada status komplementariusza, czy też komandytariusza) ma generalne prawo do wykazywania - jako kosztu uzyskania przychodów, odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. Na gruncie powołanego przepisu przyjmuje się powszechnie, że dany wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

• został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu (ma on pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu);
• nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.;
• jest właściwie udokumentowany.
  
  

W przedstawionym na wstępie zdarzeniu przyszłym wydatek w postaci czynszu za najem nieruchomości przez Spółkę będzie pozostawał w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez tą Spółkę. Będzie zatem wpływał na osiągany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki będzie bowiem, jak wskazano na wstępie, m.in. świadczenie usług w zakresie wynajmu lokali użytkowych na rzecz odbiorców zewnętrznych. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawczyni, czynsz obciążający Spółkę z tytułu najmu nieruchomości od Wnioskodawczyni będzie pozostawał w związku przyczynowym z przychodem (w sensie ekonomicznym) uzyskiwanym przez Spółkę, a co za tym idzie, z przychodem podatkowym uzyskiwanym przez Wnioskodawczynię, jako wspólnika Spółki. W związku z powyższym na gruncie powołanych wyżej przepisów u.p.d.o.f., Wnioskodawczyni powinna mieć możliwość zaliczenia odpowiedniej (tj. wynikającej z ustalonych w Spółce zasad podziału zysku) części wspomnianego czynszu do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Co równie istotne, omówiona wyżej kategoria wydatków nie została wyłączona z kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że w toku ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego uprawniony organ może zbadać, czy z uwagi na istnienie powiązań pomiędzy Wnioskodawczynią, a spółka komandytową dochowano wymogów wynikających z regulacji określonych w art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.