Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1525/14/JD
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2014 r. (wpływ do tut. BKIP 23 grudnia 2014 r.), uzupełnionym 30 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 marca 2015 r. Znak: IBPBI/2/423-1525/14/JD, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 30 marca 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 września 2014 r. zawarto umowę pomiędzy Spółką a Spółką X, przedmiotem której jest świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X usług reklamowych, marketingowych oraz promocyjnych polegających na reklamowaniu marki Spółki X przy pomocy balonu. W umowie określono, że zostaje ona zawarta na czas określony 46 miesięcy począwszy od dnia podpisania umowy przez strony. Zgodnie z zapisem w umowie z tytułu świadczenia powyższych usług zleceniobiorcy przysługuje wynagrodzenie ryczałtowe w kwocie 21.510,96 zł netto płatne jednorazowo, na podstawie prawidłowej faktury VAT wystawionej przez zleceniobiorcę w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy. Wynagrodzenie jest płatne w terminie 21 dni od doręczenia faktury VAT. Fakturę wystawiono 3 października 2014 r. i została ona w całości zapłacona 17 października 2014 r.

Istotny element stanu faktycznego został zawarty w stanowisku Spółki (przedstawionym w poz. 70 wniosku ORD-IN), gdzie wskazano, że Strony nie określiły, że usługi te będą rozliczane okresowo (np. miesięcznie, kwartalnie), bowiem wynagrodzenie jest ryczałtowe za 46 miesięcy.

Jest to umowa zawarta na okres dłuższy niż jeden rok, w której nie określono okresu rozliczeniowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie powstaje przychód podatkowy z tytułu zawartej umowy?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych za datę powstania przychodu uważa się dzień wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy mówi, że do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

W październiku 2014 r. Spółka wystawiła zarówno fakturę jak i otrzymała zapłatę; zgodnie z zapisami umowy usługa będzie wykonana w okresach przyszłych, tj. przez 46 miesięcy, dlatego też nie będzie tutaj mieć zastosowania przepis ogólny, zgodnie z którym przychód występowałby w momencie wystawienia faktury bądź otrzymania zapłaty.

Umowa obejmuje okres dłuższy niż jeden rok, a więc dotyczy usługi, która będzie wykonywana w okresach przyszłych i w związku ze swym charakterem będzie wykonywana w sposób ciągły. Usługi reklamowe, marketingowe oraz promocyjne polegają na reklamowaniu marki Spółki X przy pomocy balonu, na którego powłoce jest wszyte logo. Logo Spółki X nie może więc być zdjęte. Wnioskodawca na bieżąco wg zleceń wykorzystuje balon w swojej działalności, a więc przy każdorazowej ekspozycji balonu eksponuje logo Spółki X. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, przedmiotowe usługi to usługi, które należy rozliczyć zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Strony nie określiły, że usługi te będą rozliczane okresowo (np. miesięcznie, kwartalnie), bowiem wynagrodzenie jest ryczałtowe za 46 miesięcy. Jest to umowa zawarta na okres dłuższy niż jeden rok, w której nie określono okresu rozliczeniowego, a więc przychód podatkowy z tytułu takiej umowy powinien być ustalony w ostatnim dniu każdego roku podatkowego proporcjonalnie do przypadającego okresu wykonania umowy. Umowa opiewa na kwotę 21.510,96 zł i zawarta została na okres 46 miesięcy od 26 września 2014 r. (strony nie wpisały innych dat przy podpisach, więc uznaje się, że umowa została podpisana w dniu jej sporządzenia).

W związku z powyższym okres 46 miesięcy będzie przypadał odpowiednio na rozliczenie przychodów do podatku dochodowego w okresach:

• za 4 miesiące od 09/2014 r. do 12/2014 r. w kwocie 1870,52 zł (21 510,96/46*4),
• za 12 miesięcy od 01/2015 do 12/2015 w kwocie 5 611,55 zł (21 510,96/46*12),
• za 12 miesięcy od 01/2016 do 12/2016 w kwocie 5 611,55 zł (21 510,96/46*12),
• za 12 miesięcy od 01 /2017 do 12/2017 w kwocie 5 611,55 zł (21 510,96/46*12),
• za 6 miesięcy od 01/2018 do 06/2018 w kwocie 2 805,79 zł (21 510,96/46*6).
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W myśl postanowień art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, przychodami związanymi z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągniętymi w roku podatkowym, są także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przy tym przepisy ustawy podatkowej, które odnoszą się do przychodów osiąganych z działalności gospodarczej osoby prawnej nie wskazują jednak, co należy rozumieć pod pojęciem przychodu należnego. Zasadne jest zatem odwołanie się do reguł wykładni językowej. Można w tym zakresie posłużyć się m.in. definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego stanowiącą, że „należny” to przysługujący, należący się komuś bądź czemuś. Z tego względu przy ocenie momentu powstania przychodu należnego uznać należy, że takim przychodem należnym nie będzie każdy przychód, jaki został przez podatnika osiągnięty, ale tylko ten, w stosunku do którego przysługuje przedsiębiorcy uprawnienie do jego otrzymania. Jako przychód należny powinno się zatem traktować kwoty, jakie są należne podatnikowi, czyli takie środki, których wydania podatnik może zażądać od kontrahenta. Przychodem należnym, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, jest przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością), która została ustalona między stronami.

Podstawowe zasady określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą zostały uregulowane przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Ustawodawca przewidział jednocześnie sytuacje, gdy przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych. Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W opisanym we wniosku stanie faktycznym otrzymana wpłata, jak wskazał Wnioskodawca, dotyczy okresu 46 miesięcy, a więc całego okresu świadczenia usługi na rzecz Spółki X. Jak wskazano we wniosku, strony nie określiły, że usługi te będą rozliczane okresowo (np. miesięcznie, kwartalnie).

Odnosząc powyższe okoliczności do przedstawionego wcześniej stanu prawnego sprawy należy stwierdzić, że wcześniejsze otrzymanie należności za wykonanie usługi nie oznacza, że w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z zaliczką lub przedpłatą, która nie powoduje powstania przychodu. Zapłata z góry za wykonanie usługi w następnych okresach sprawozdawczych, mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być bowiem potraktowana jako nieuznana za przychody podatkowe. W rozpatrywanym stanie faktycznym brak jest również podstaw dla uznania, że przychód powstaje w momentach, o jakich mowa w art. 12 ust. 3c ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że jeżeli strony ustalają, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Skoro zatem, co podkreśliła we wniosku Spółka, strony umowy nie określiły, że usługa wykonywana na rzecz Spółki X będzie rozliczana okresowo, brak jest podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie art. 12 ust. 3c ustawy o CIT. Tym samym, otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie niemające charakteru zaliczki (przedpłaty) stanowi dla Wnioskodawcy przychód, którego moment powstania winien zostać określony zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym przychód powstał 3 października 2014 r., a więc w dniu wystawienia faktury. Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.