INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niedoborów w stanie magazynowym powstałych na skutek zagubienia, uszkodzenia lub kradzieży towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niedoborów w stanie magazynowym powstałych na skutek zagubienia, uszkodzenia lub kradzieży towarów oraz rozliczania nadwyżek i niedoborów magazynowych ujawnionych w wyniku inwentaryzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej także Spółką) prowadzi internetową platformę sprzedażową oferującą szeroki asortyment towarowy, w szczególności z branży budowlanej i wykończeniowej, artykuły elektryczne, sanitarne, instalacyjne i metalowe. Towary są zlokalizowane w magazynie Wnioskodawcy, z którego są dostarczane do klientów lub odbierane przez nich osobiście.

Wnioskodawca posiada znaczny stan magazynowy, który pozwala utrzymać ciągłość sprzedaży. Celem zapewnienia należytego nadzoru nad stanem magazynowym, Wnioskodawca zawarł umowę o zarządzanie magazynem z profesjonalnym operatorem logistycznym (dalej zwany także „Firma logistyczna”). W oparciu o umowę i ustaloną przez strony procedurę, stan magazynu jest weryfikowany co miesiąc poprzez spis z natury (tzw. inwentaryzacja ciągła).

Obowiązkiem zarządzającego magazynem jest utrzymanie prawidłowego i zgodnego z dokumentacją stanu magazynowego, poprzez dokonywanie i nadzór nad czynnościami związanymi z przyjmowaniem, składowaniem, ochroną, kontrolą, ewidencją i wydawaniem towarów. Odpowiedzialność za stan magazynowy spoczywa wyłącznie na zarządzającym magazynem.

Pomimo zachowania należytej staranności przez zarządzającego magazynem, zdarza się lub może się zdarzyć sytuacja, że towar zostanie zagubiony, uszkodzony, lub skradziony na skutek włamania do obiektu. W przypadku powstania niedoborów, zarządzający magazynem ma obowiązek udokumentować i wskazać przyczyny niedoboru towarów poprzez specjalny protokół (w przypadku kradzieży, protokół policyjny). W związku z powstaniem niedoborów Wnioskodawca jest uprawniony do otrzymania rekompensaty (odszkodowania) od zarządzającego magazynem odpowiadającej cenie netto (tj. bez podatku od towarów i usług) zakupu towarów na podstawie wystawionej noty obciążeniowej. Taka sama procedura obowiązuje w przypadku towarów całkowicie zniszczonych lub uszkodzonych, a ewentualne naprawy i ryzyko związane z dalszą sprzedażą lub niemożnością sprzedaży towaru Wnioskodawca przejmuje na siebie.

W przypadku gdyby okazało się, że inwentaryzacja wykaże nadwyżkę w towarze (zagubiony towar zostanie odnaleziony), nadwyżka inwentaryzacyjna uprawnia zarządzającego magazynem do otrzymania ekwiwalentu zapłaconej uprzednio ceny zakupu netto z tytułu utraty tego towaru. Różnice inwentaryzacyjne (niedobory i nadwyżki) są rozliczane w okresach miesięcznych, stosownie do realnego stanu towarów wynikającego z przeprowadzonych inwentaryzacji ciągłych.

Udokumentowanie nadwyżek i niedoborów inwentaryzacyjnych dla potrzeb rozliczeń między Wnioskodawcą a zarządzającym magazynem odbywa się na podstawie noty obciążeniowo uznaniowej wystawianej przez Wnioskodawcę, którą obciąża On zarządzającego wartością stwierdzonych niedoborów oraz uznaje własne zobowiązanie w wartości powstałych nadwyżek inwentaryzacyjnych. Wzajemne rozliczenia ulegają kompensacie do wysokości wierzytelności niższej, nadwyżka ponad wartość niższej wierzytelności jest rozliczana przelewem na rachunek uprawnionej strony.

Niedobory (straty) w towarze Wnioskodawcy nie dotyczą wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „UPDOP”).

Przyjęcie towaru na stan magazynu Firmy logistycznej poprzedza weryfikacja ilościowa i jakościowa przeprowadzana przez pracowników Firmy logistycznej na podstawie wystawionego dokumentu dostawy przesyłanego w formie elektronicznej, zwanego awizem.

Dokument ten sporządzany jest przez pracowników Wnioskodawcy i zawiera:

• numer zamówienia,

• planowaną datę dostawy towaru,

• oczekiwaną ilość towaru,

• dane towaru: nazwę, symbol producenta, kod kreskowy, numer katalogowy pobrany z bazy Wnioskodawcy.
  
  

Weryfikacja ilościowa polega na porównaniu ilości faktycznie dostarczonych towarów względem ilości określonej w wystawionym przez Spółkę dokumencie dostawy.

Kontrola jakościowa obejmuje sprawdzenie towaru pod względem widocznych uszkodzeń i wad oraz możliwości identyfikacji towaru (prawidłowe oznaczenie: symbol producenta/kod kreskowy).

W przypadku wady towaru, ilość zostaje potwierdzona zgodnie ze stanem faktycznym, ale poprzez uzupełnienie określonego pola, towar automatycznie zostaje przesunięty na magazyn, z którego nie zostanie udostępniony do sprzedaży.

Wszystkie niezgodności, jakie mają miejsce podczas przyjmowania danej dostawy są uwzględniane na wewnętrznym dokumencie obsługującej firmy logistycznej - tzw. „Karcie niezgodności”. Dokument ten jest przekazywany do strefy Spółki (wydzielona część magazynu Firmy logistycznej, obsługiwana przez pracowników Spółki) wraz ze wszystkimi uwzględnionymi na nim towarami (za wyjątkiem towarów określonych jako „brak w dostawie”) w celu wyjaśnienia wszystkich rozbieżności z dostawcą.

Po przekazaniu towarów niezgodnych z awizem, następuje systemowe (informatyczne) potwierdzenie dostarczonych ilości przez pracowników Firmy logistycznej.

W umowie określono procedury dotyczące zabezpieczenia powierzonych towarów.

Firma logistyczna w zakresie obsługi Spółki postępuje zgodnie z przyjętymi następującymi procedurami:

• procedura przyjęcia towaru na stan magazynowy,

• procedura wydania towaru do klienta,

• procedura inwentaryzacji,

• procedura zwrotów i reklamacji.
  
  

Dla zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa towarów należących do Spółki wykorzystywany jest monitoring całego magazynu, ochrona i każdorazowa kontrola wykrywaczem metalu podczas wyjścia z magazynu. Teren na którym znajduje się magazyn jest ogrodzony, a wejście na ten teren mają wyłącznie upoważnione osoby.

Procedura inwentaryzacji ciągłej stanu magazynowego towarów handlowych.

Okres inwentaryzacji ciągłej dotyczy całości okresu sprawozdawczego, pomiędzy pierwszym stycznia a trzydziestym pierwszym grudnia. Wszystkie składowane towary podlegają inwentaryzacji przynajmniej raz w roku. Zakres inwentaryzacji bieżącej nie powinien być mniejszy niż 8% ilości składowanych SKU w skali miesiąca (100% składowanych SKU w skali roku). Za wybór towarów do inwentaryzacji ciągłej odpowiada Firma logistyczna.

Inwentaryzacja na zlecenie Spółki polega na przeprowadzeniu inwentaryzacji na wskazanych przez Nią towarach. Jej wyniki dopisuje się do wyników inwentaryzacji ciągłej.

Inwentaryzacja przeprowadzana jest w następujący sposób:

1. Wybór towarów, sporządzenie arkuszy inwentaryzacyjnych.
2. Fizyczne liczenie towarów zgodnie z arkuszem inwentaryzacyjnym, naniesienie ilości na arkusz.
3. Wprowadzenie wyników inwentaryzacji do systemu w celu porównania faktycznego/fizycznego stanu magazynowego ze stanem magazynowym w systemie informatycznym.
4. Wystąpienie rozbieżności ilościowej pomiędzy stanem fizycznym i informatycznym klasyfikuje dane SKU do powtórnego liczenia.
   
   

Firma logistyczna w terminie 7 dni od daty zakończenia miesiąca rozliczeniowego sporządza dokument zawierający specyfikację braków, uszkodzeń, wad technicznych i nadwyżek z rozbiciem na produkty i przesyła go do Spółki w formie elektronicznej oraz listem poleconym na adres siedziby. Spółka dokonuje sprawdzenia otrzymanego dokumentu. W przypadku potwierdzenia niezgodności dot. ilości, braków, uszkodzeń i nadwyżek Spółka wystawia notę obciążeniowo - uznaniową i dostarczają listem poleconym do siedziby Firmy logistycznej.

Wystawiając notę obciążeniowo - uznaniową Spółka:

• obciąża Firmę logistyczną za fizycznie zagubione i uszkodzone towary,

• uznaje nadwyżki - uwzględnia nadwyżki tylko tych towarów, które w miesiącach ubiegłych zostały uznane przez Firmę logistyczną jako brak.
  
  

W przypadku, gdy stan fizyczny magazynu wykazuje nadwyżkę inną niż tą dotyczącą towaru wcześniej zagubionego przez Firmę logistyczną - Spółka wyjaśnia rozbieżność z dostawcą. Udokumentowanie strat w towarach.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek rozbieżności pomiędzy stanem fizycznym i informatycznym magazynu sporządzane są następujące dokumenty:

• protokół inwentaryzacyjny

• karta niezgodności
  
  

Oba dokumenty są niezwłocznie przekazywane pracownikom Wnioskodawcy oraz wykonywane są ruchy magazynowe w celu wyrównania stanów magazynowych, z tym że jako wzorcowy traktowany jest stan magazynowy Firmy logistycznej.

W przypadku uszkodzenia towaru oprócz dokumentów wykonywane są zdjęcia uszkodzonych towarów i przesyłane jako dowód do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niedobory w stanie magazynowym powstałe na skutek zagubienia, uszkodzenia lub kradzieży towarów...
2. Czy prawidłowy jest sposób rozpoznania w podatku dochodowym od osób prawnych u Wnioskodawcy kwot uzyskanych od zarządzającego magazynem z tytułu niedoborów inwentaryzacyjnych spowodowanych przez Firmę logistyczną (obciążenie) jako przychodów na postawie art. 12 ust. 1 UPDOP, oraz odpowiednio kwot zapłaconych do Firmy logistycznej z tytułu nadwyżek inwentaryzacyjnych w towarach (uznanie), za które uprzednio obciążono Firmę logistyczną z powodu ich utraty (okoliczności jw.), jako kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 UPDOP, na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę noty obciążeniowo - uznaniowej wobec zarządzającego magazynem...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w pozostałej części zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, niedobory w stanie magazynowym powstałe w okolicznościach oraz udokumentowane w sposób opisany w zdarzeniu, mogą zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów u Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie są zawinione przez Wnioskodawcę.

Z perspektywy podatku dochodowego należy wskazać, że przepis art. 16 ww. ustawy nie wyłącza strat lub ubytków w środkach obrotowych (z zastrzeżeniem szczególnej regulacji dotyczącej wyrobów akcyzowych w art. 16 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która nie znajduje w tym przypadku zastosowania) z kosztów uzyskania przychodów. Zatem, ujawnione w wyniku inwentaryzacji ciągłej różnice inwentaryzacyjne (niedobory magazynowe) za okres rozliczeniowy, w którym je stwierdzono mogą co do zasady zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Jednocześnie, zgodnie z linią wykładni prezentowaną w stanowiskach Ministra Finansów, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie takie straty, których powstanie nie zostało przez niego zawinione. Inaczej mówiąc, możliwość zakwalifikowania powstałych u podatnika strat do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika, że podjął racjonalne działania, aby powstaniu strat zapobiec lub zminimalizować ich rozmiary.

Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 marca 2011 r., nr IBPBI/2/423-1932/10/PC, wskazano że: „Strata powinna być zdarzeniem losowym, niezależnym od woli podatnika (...). Jedynie straty w środkach obrotowych powstałe w trakcie normalnego, racjonalnego działania podatnika, ze szczególnym uwzględnieniem dochowania należytej staranności w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu.”

W sytuacji dotyczącej Wnioskodawcy należy wskazać, że umowa zawarta między Wnioskodawcą a operatorem logistycznym (zarządzającym magazynem) przewiduje, że zarządzający magazynem jest zobowiązany do zachowania szczególnej staranności celem zapobieżenia przypadkom zniszczenia, uszkodzenia lub utraty (w tym kradzieży) towarów.

Jednoczenie, Wnioskodawca powierzając profesjonalnemu wykonawcy prowadzenie gospodarki magazynowej wyłącza swoją odpowiedzialność (w tym odpowiedzialność swoich pracowników) za nadzór nad stanem magazynowym. Z przyczyn pozostających poza kontrolą Wnioskodawcy, może się zdarzyć że niektóre towary ulegną utracie, uszkodzeniu lub całkowitemu zniszczeniu, lub zaginięciu, pomimo zachowania należytej staranności przez zarządzającego magazynem.

W takich przypadkach, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w żaden sposób nie przyczynił się do powstania niedoborów w towarze, a ubytki powstały lub mogą powstać pomimo podjęcia działań zabezpieczających przez operatora logistycznego i zostaną należycie udokumentowane, Wnioskodawca ma prawo do ujęcia wartości niedoborów w towarze, w dacie ich stwierdzenia, jako kosztu uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków.

W tym miejscu wskazać należy na przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.). W myśl art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. a ww. ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych, to wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych. Stosownie do przepisu art. 8 ust. 3 tej ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16 ust. 1 nie wymienia strat w środkach obrotowych. Zatem, co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być jednak oceniane z punktu widzenia zasady wynikającej z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem:

• całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,

• okoliczności, które spowodowały powstanie straty,

• formy udokumentowania straty,

• podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.
  
  

Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż strata powinna być zdarzeniem losowym, niezależnym od woli podatnika powstałym zarówno w wyniku działań sił przyrody, jak i działań innego człowieka, powodującym ubytek i szkodę pod warunkiem, że podatnik nie przyczynia się w jakiś sposób do powstania tej szkody lub nie ułatwia jej powstania. Jakiekolwiek zawinienie ze strony podatnika, poprzez niezachowanie staranności wymaganej w danych warunkach, niedopełnienie obowiązków ciążących na podatniku w celu uniknięcia szkody, uniemożliwia przyjęcie, że powstała szkoda stanowi stratę o charakterze losowym.

Jedynie straty w środkach obrotowych powstałe w trakcie normalnego, racjonalnego działania podatnika, ze szczególnym uwzględnieniem dochowania należytej staranności w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu. Każdy przypadek straty w środkach obrotowych, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych towarzyszących sprawie i oceniać pod kątem całokształtu prowadzonej działalności.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, iż tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można uznać za zdarzenie, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Należy też podkreślić, iż musi to być strata rzeczywista i prawidłowo udokumentowana. Właściwym dokumentem na okoliczność straty jest posiadanie protokołu szkód, który powinien określać rodzaj szkody, jej ilość, wartość, przyczynę powstania straty, podpisy osób uprawnionych oraz datę.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest firmą zajmującą się sprzedażą szerokiego asortymentu towarowego, w szczególności z branży budowlanej i wykończeniowej, artykuły elektryczne, sanitarne, instalacyjne i metalowe. Wnioskodawca posiada znaczny stan magazynowy, który pozwala utrzymać ciągłość sprzedaży. Celem zapewnienia należytego nadzoru nad stanem magazynowym, Wnioskodawca zawarł umowę o zarządzanie magazynem z profesjonalnym operatorem logistycznym (firmą logistyczną). Ponadto z wniosku wynika, iż mamy do czynienia z ubytkami towarów w przypadku, gdyby towar został zagubiony, uszkodzony lub skradziony na skutek włamania do obiektu pomimo zachowania należytej staranności przez zarządzającego magazynem. Niedobory (straty) w towarze Wnioskodawcy nie dotyczą wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego podkreślenia wymaga fakt, iż strata powinna być zdarzeniem losowym, niezależnym od woli podatnika powstałym zarówno w wyniku działań sił przyrody jak i działań innego człowieka, powodującym ubytek i szkodę pod warunkiem, że podatnik nie przyczynia się w jakiś sposób do powstania tej szkody lub nie ułatwia jej powstania. Jakiekolwiek zawinienie ze strony podatnika poprzez niezachowanie staranności wymaganej w danych warunkach, niedopełnienie obowiązków ciążących na podatniku w celu uniknięcia szkody, uniemożliwia przyjęcie, że powstała szkoda stanowi stratę o charakterze losowym. Dla celów podatkowych przyjmuje się, iż tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można uznać za zdarzenie, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, możemy stwierdzić, iż Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości ujawnionych niedoborów towarów handlowych w przypadku wszelkich (jakichkolwiek) rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym i informatycznym magazynu. Aczkolwiek są one uznane przez Wnioskodawcę za niezawinione - są normalnym, chociaż niechcianym następstwem prowadzenia działalności przy tak szerokim asortymencie oraz w tak szerokim zakresie i ich występowanie w toku działalności Spółki, pomimo dołożenia należytej staranności, jest nieuniknione.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej regulacje prawne, stwierdzić należy, że niezawinione przez Spółkę niedobory w towarach powstałe na skutek zagubienia, uszkodzenia lub kradzieży pomimo zachowania należytej staranności, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.