Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-886/14-7/DS
z 12 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.) oraz 9 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest prawidłowe,

• udokumentowania ww. czynności fakturą - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz udokumentowania ww. czynności fakturą.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 21 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.) i 9 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego oraz uzupełnienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jawna … prowadzi działalność w dwóch obszarach: spedycji oraz fitness klubu. Oba obszary działalności Spółki są wydzielone w Spółce zarówno pod względem organizacyjnym, finansowym jak i funkcjonalnym. Obie działalności prowadzone są w różnych lokalach (na innych piętrach), działalność fitness klubu sygnowana jest marką „…”, obie działalności mają wydzielone konta księgowe, w związku z tym wspólnicy ustalają wyniki finansowe i prowadzą rachunkowość zarządczą dla obu działalności osobno, obie działalności mają oddzielne środki trwałe. Obie działalności mają osobne płaszczyzny funkcjonalne, realizują zupełnie inne cele, innymi pracownikami i w inny sposób. Obie działalności funkcjonują jak osobne firmy.

W dniu 5 listopada spółka podpisała umowę przedwstępną sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej ZCP) w rozumieniu art. 55 Kodeksu cywilnego związanej z poprawą kondycji fizycznej i zdrowia, tj. siłowni, klubu fitness i odnowy biologicznej funkcjonującej pod nazwą „…”. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegającej sprzedaży wchodzą: nazwa „…”; własność ruchomości: wyposażenia siłowni, sali fitness, gabinetu masażu, sauny, recepcji, pomieszczenia socjalnego, szatni, sprzęt nagłaśniający, sprzęt do monitoringu, elementy stałe obiektu; prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu nieruchomości; prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z ZCP; prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych osób zatrudnionych w ramach ZCP; baza danych osobowych klientów ZCP; tajemnica ZCP; dokumenty związane z prowadzeniem ZCP. Wszystkie wyżej wymienione składniki ZCP tworzą zespół, będący we wzajemnych relacjach, służący wydzielonej części przedsiębiorstwa, którego jedyną cechą wspólną z pozostałą (drugą) częścią działalności spółki jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Realizacja umowy sprzedaży ma nastąpić 1 grudnia 2014 roku.

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Składniki majątku, o których mowa we wniosku ORD-IN, funkcjonowały w Spółce tak jakby dotyczyły odrębnej jednostki, jedyną wspólną cechą z pozostałą (drugą) częścią działalności Spółki była własność jednego podmiotu gospodarczego. W związku z tym Spółka informuje, iż składniki, które Spółka zamierzała zbyć będą stanowiły i stanowią organizacyjnie i finansowo wyodrębniony, w istniejącym przedsiębiorstwie, zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym w zakresie zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Składniki te mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.
2. Składniki majątku, o których mowa we wniosku ORD-IN, które Spółka zamierzała zbyć, stanowią część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej przez nabywcę.
   
   

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, iż sprzedaż majątku, o którym mowa w złożonym przez Spółkę wniosku ORD-IN dokonana została na rzecz podatnika VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo Spółka uważa, iż sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, na którą składają się ww. składniki, na podstawie art. 6 pkt 1, w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu i w związku z tym Spółka winna wystawić fakturę sprzedaży bez podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja zbycia składników majątkowych i niemajątkowych na które składają się: nazwa „…”; własność ruchomości: wyposażenia siłowni, sali fitness, gabinetu masażu, sauny, recepcji, pomieszczenia socjalnego, szatni, sprzęt nagłaśniający, sprzęt do monitoringu, elementy stałe obiektu; prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu nieruchomości; prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z ZCP; prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych osób zatrudnionych w ramach ZCP; baza danych osobowych klientów ZCP; tajemnica ZCP; dokumenty związane z prowadzeniem ZCP tworzących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest opodatkowana podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. W Spółce … fitness klub funkcjonuje jako osobny dział. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W spółce księgi rachunkowe prowadzone są w taki sposób, że osobno ustalane są wyniki finansowe dla obu działalności przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Zgodnie z umową z dniem przekazania Kupującemu zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanie się on stroną istniejących umów cywilnoprawnych oraz istniejących stosunków pracy i zastąpi on dotychczasowego pracodawcę - sprzedającego. Spółka (sprzedający) poinformował pracowników i osoby świadczące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych o przejściu części zakładu pracy na innego pracodawcę, zgodnie z art. 23 (1) par. 3 kodeksu pracy.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, transakcja sprzedaży opisana powyżej dotyczy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

W piśmie z dnia 9 marca 2015 r., stanowiącego uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca potwierdził ponownie własne stanowisko w sprawie, iż transakcja opisana we wniosku ORD-IN nie jest opodatkowana podatkiem VAT, a wystawiona faktura nie powinna zawierać podatku VAT (nie podlega opodatkowaniu VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe,

• udokumentowania ww. czynności fakturą - jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zasady wystawiania faktur według przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. zostały zawarte w Rozdziale 1 Działu XI ustawy.

Zgodnie z treścią art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty (art. 106b ust. 3).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w dwóch obszarach: spedycji oraz fitness klubu. Oba obszary działalności Spółki są wydzielone w Spółce zarówno pod względem organizacyjnym, finansowym jak i funkcjonalnym. Obie działalności prowadzone są w różnych lokalach (na innych piętrach), działalność fitness klubu sygnowana jest marką „…”, obie działalności mają wydzielone konta księgowe, w związku z tym wspólnicy ustalają wyniki finansowe i prowadzą rachunkowość zarządczą dla obu działalności osobno, obie działalności mają oddzielne środki trwałe. Obie działalności mają osobne płaszczyzny funkcjonalne, realizują zupełnie inne cele, innymi pracownikami i w inny sposób. Obie działalności funkcjonują jak osobne firmy.

W dniu 5 listopada spółka podpisała umowę przedwstępną sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 Kodeksu cywilnego związanej z poprawą kondycji fizycznej i zdrowia, tj. siłowni, klubu fitness i odnowy biologicznej funkcjonującej pod nazwą „…”. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegającej sprzedaży wchodzą: nazwa „26 Fitness Klub”; własność ruchomości: wyposażenia siłowni, sali fitness, gabinetu masażu, sauny, recepcji, pomieszczenia socjalnego, szatni, sprzęt nagłaśniający, sprzęt do monitoringu, elementy stałe obiektu; prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu nieruchomości; prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z ZCP; prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych osób zatrudnionych w ramach ZCP; baza danych osobowych klientów ZCP; tajemnica ZCP; dokumenty związane z prowadzeniem ZCP. Wszystkie wyżej wymienione składniki ZCP tworzą zespół, będący we wzajemnych relacjach, służący wydzielonej części przedsiębiorstwa, którego jedyną cechą wspólną z pozostałą (drugą) częścią działalności spółki jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Realizacja umowy sprzedaży ma nastąpić 1 grudnia 2014 roku.

Wnioskodawca wskazał, iż składniki majątku, o których mowa we wniosku ORD-IN, funkcjonowały w Spółce tak jakby dotyczyły odrębnej jednostki, jedyną wspólną cechą z pozostałą (drugą) częścią działalności Spółki była własność jednego podmiotu gospodarczego. W związku z tym Spółka informuje, iż składniki, które Spółka zamierzała zbyć będą stanowiły i stanowią organizacyjnie i finansowo wyodrębniony, w istniejącym przedsiębiorstwie, zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym w zakresie zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Składniki te mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Składniki majątku, o których mowa we wniosku ORD-IN, które Spółka zamierzała zbyć, stanowią część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej przez nabywcę. Wnioskodawca wyjaśnił, iż sprzedaż majątku, o którym mowa w złożonym przez Spółkę wniosku ORD-IN dokonana została na rzecz podatnika VAT.

Jak wynika z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro - jak wynika z okoliczności sprawy - składniki wskazane we wniosku stanowią organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, to tym samym spełniają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy i w myśl art. 6 pkt 1 ustawy sprzedaż ww. części przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro natomiast zgodnie z wyżej cytowanym art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to transakcja ta nie powinna być udokumentowana fakturą.

Oceniając zatem stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że transakcja opisana we wniosku nie jest opodatkowana podatkiem VAT należało uznać je za prawidłowe, natomiast z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca zakłada wystawienie faktury dla udokumentowania tej transakcji, natomiast – jak wyżej wskazano – przedmiotowa czynność nie powinna być udokumentowana fakturą, stanowisko w zakresie udokumentowania ww. transakcji uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.