Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-904/14-4/JS
z 12 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 3 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży lokali wyodrębnionych z zaadaptowanego poddasza – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży lokali wyodrębnionych z zaadaptowanego poddasza.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lutego 2015 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego, przeformułowanie pytania i własnego stanowiska, kwestie związane z reprezentacją oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej podjęli uchwałę wyrażającą zgodę na wykonanie adaptacji poddasza nieruchomości, w której znajdują się lokale członków Wspólnoty, w celu ich późniejszej sprzedaży oraz uchwałę o przekazaniu wpłat ratalnych uiszczonych na poczet umów przedwstępnych sprzedaży przyszłych lokali mieszkalnych powstałych w wyniku adaptacji poddasza na fundusz remontowy. Kwoty uzyskane z powyższych wpłat przeznaczone zostaną w całości na cele mieszkalne. W wyniku adaptacji poddasza powstanie 6 samodzielnych lokali mieszkalnych o powierzchni użytkowej do 60 m² każdy. Budynek został wybudowany w 1961 roku. Przy nabyciu budynku przez Wspólnotę nie przysługiwało odliczenie VAT. Poddasze jest częścią wspólną nieruchomości i było wykorzystywane przez właścicieli na cele mieszkalne (suszono tam odzież, gromadzono zbędne przedmioty).

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zakupem nowo powstałych lokali są zainteresowane osoby niewchodzące w skład wymienionej Wspólnoty. Właścicielami staną się w momencie oddania ww. lokali do użytku. Lokale te będą użytkowane wyłącznie na cele mieszkaniowe na okres dłuższy niż 5 lat. Od wydatków poniesionych na adaptację Wspólnocie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wspólnota nie odlicza amortyzacji od wartości budynku, w związku z powyższym ulepszenie nie podniesie jego wartości. Klasyfikacja statystyczna budynku PKOB 1122. Wspólnota nie prowadzi działalności developerskiej oraz nie wynajmuje mieszkań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy obrót ze sprzedaży lokali wyodrębnionych z zaadoptowanego poddasza będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), obrót ze sprzedaży lokali wyodrębnionych z pomieszczenia strychu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Część wspólna nieruchomości, jaką jest poddasze, nie stanowi majątku Wspólnoty, nie jest ujmowana w środkach trwałych Wspólnoty, a ponadto obrót ze sprzedaży wyodrębnionych lokali zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe. Ewentualne wydatki poniesione na ulepszenie czy remont nieruchomości wspólnej również nie spowodują zwiększenia majątku Wspólnoty. Zdaniem Wnioskodawcy kluczowe jest, że Wspólnota nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości, a sprzedaż lokali mieszkalnych wyodrębnionych z poddasza ma jedynie jednorazowy charakter. W tym zakresie – zdaniem Wnioskodawcy – Wspólnota Mieszkaniowa nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 zd. 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Podstawą prawną funkcjonowania wspólnot jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Ustawa ta określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z treścią art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Stosownie natomiast do art. 13 ustawy o własności lokali, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Drugi rodzaj wydatków, ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, głównie koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej oraz wody i wywóz nieczystości.

Z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wspólnota mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która może jednak posiadać podmiotowość podatkową. Jednakże, w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od członków wspólnoty z tytułu np. dostawy mediów do poszczególnych lokali, nie jest ona podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy.

Natomiast podkreślenia wymaga, że czynności wykonywane przez wspólnotę, wykraczające poza zakres obowiązkowego zarządu określonego w ustawie o własności lokali, są dostawą towarów lub świadczeniem usług, w stosunku do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei sprzedaż części wspólnej nieruchomości jest czynnością mieszczącą się w definicji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej podjęli uchwałę wyrażającą zgodę na wykonanie adaptacji poddasza nieruchomości, w której znajdują się lokale członków Wspólnoty, w celu ich późniejszej sprzedaży oraz uchwałę o przekazaniu wpłat ratalnych uiszczonych na poczet umów przedwstępnych sprzedaży przyszłych lokali mieszkalnych powstałych w wyniku adaptacji poddasza na fundusz remontowy. Kwoty uzyskane z powyższych wpłat przeznaczone zostaną w całości na cele mieszkalne. W wyniku adaptacji poddasza powstanie 6 samodzielnych lokali mieszkalnych o powierzchni użytkowej do 60 m² każdy. Budynek został wybudowany w 1961 roku. Przy nabyciu budynku przez Wspólnotę nie przysługiwało odliczenie VAT. Poddasze jest częścią wspólną nieruchomości i było wykorzystywane przez właścicieli na cele mieszkalne (suszono tam odzież, gromadzono zbędne przedmioty). Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zakupem nowo powstałych lokali są zainteresowane osoby niewchodzące w skład wymienionej Wspólnoty. Właścicielami staną się w momencie oddania ww. lokali do użytku.

Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowych lokali mieszkalnych, powstałych w wyniku adaptacji poddasza, będzie czynnością należącą do kategorii czynności podlegających opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca dokona opisanej we wniosku dostawy poddasza będącego częścią wspólną budynku, które to pomieszczenie po dokonaniu prac adaptacyjnych zostanie przekształcone w 6 samodzielnych lokali mieszkalnych. W omawianym przypadku dla czynności dostawy ww. lokali – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – Zainteresowany będzie wypełniał definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i będzie spełniał przesłanki do uznania Jego za podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem przedmiotowa sprzedaż lokali mieszkalnych wyodrębnionych z zaadoptowanego poddasza będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem Wnioskodawcy, a w szczególności dotyczące kwestii zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.