INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) oraz z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy części nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy części nieruchomości gruntowej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami: z dnia 12 stycznia 2012 r. oraz z dnia 2 lutego 2012 r. o dodatkowe uzasadnienie swojego stanowiska i o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym niezarejestrowanym jako podatnik VAT. Wnioskodawca nie prowadzi działalności producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne. W szczególności, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie nabywania i zbywania nieruchomości, bądź pośrednictwa w tym zakresie. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne, nie jest natomiast zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT), tj. nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa VAT). W rezultacie, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 4 Ustawy VAT.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowych, które stanowią jego majątek prywatny i w takim też celu zostały przez Wnioskodawcę nabyte w latach 1989-2008. Wszystkie zakupione nieruchomości wykorzystywane są na cele rolne i inne cele prywatne albo, stosownie do okoliczności, są odłogowane. Prawie wszystkie nieruchomości stanowią grunty rolne, a tylko stosunkowo niewielka część nieruchomości Wnioskodawcy stanowi grunty o przeznaczeniu budowlanym, przy czym również te grunty są wykorzystywane na cele rolne i inne cele prywatne albo, stosownie do okoliczności, są odłogowane i nie są wykorzystywane na cele działalności gospodarczej. Przy nabyciu tych nieruchomości Wnioskodawca nie uiszczał podatku VAT i nie był uprawniony do odliczenia takiego podatku VAT.

Zgodnie z uchwalonym w roku 2009 Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: MPZP) część gruntów rolnych Wnioskodawcy została przekształcona w grunty budowlane wiele lat po ich nabyciu. Nieruchomości te zasadniczo wykorzystywane są dla celów rolniczych i wchodzą w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Z uwagi na ustaloną w MPZP zmianę przeznaczenia tego gruntu z rolnego na przeznaczony pod zabudowę, Wnioskodawca rozpoczął na tym gruncie budowę domu mieszkalnego dla własnych potrzeb mieszkaniowych. Jednak część tej nieruchomości budowlanej nie będzie zajęta na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy i w chwili obecnej wykorzystywana jest tylko na cele rolne. W rezultacie, Wnioskodawca zamierza jednorazowo zbyć w całości tylko tę pozostałą część nieruchomości budowlanej na rzecz podmiotu zajmującego się zarobkowo inwestycjami w nieruchomości, ich zarządzaniem, obrotem i zabudową. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić zorganizowanej działalności zarobkowej w sposób ciągły w celu pozyskania chętnych na kupno nieruchomości, w tym w szczególności, Wnioskodawca nie zamierza dokonywać podziału tej nieruchomości budowlanej na mniejsze „grunty/działki budowlane” w celu ich odsprzedaży indywidualnym nabywcom. Zamiarem Wnioskodawcy jest jak najszybsze i najprostsze wyzbycie się nieruchomości, która nie będzie wykorzystana dla celów mieszkaniowych bez angażowania własnych sił i środków w realizację takiej transakcji.

Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podjąć działań obejmujących działalność zarobkową prowadzoną w sposób zorganizowany i ciągły w zakresie obrotu nieruchomościami przeznaczonymi na cele budowlane, w szczególności w formie geodezyjnego podziału tych nieruchomości, poszukiwania nabywców, itp. Ewentualnym nabywcą nieruchomości mogą być różne podmioty, a w przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o odpłatnym zbyciu nieruchomości decydującym kryterium będzie zaproponowana cena. Ewentualnym nabywcą nieruchomości Wnioskodawcy może być po spełnieniu kryterium ceny także spółka, w której Wnioskodawca ma udziały pod warunkiem zaoferowania ceny rynkowej za nieruchomości ustalonej w operacie szacunkowym, sporządzonym w stosownym czasie przez rzeczoznawcę majątkowego. Z przyczyn osobistych możliwe jest też nieodpłatne zbycie nieruchomości na rzecz członka rodziny.

W uzupełnieniu z dnia 2 lutego 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 Ustawy VAT, ponieważ dokonuje dostawy produktów rolnych z własnej działalności rolniczej, korzystając ze zwolnienia od VAT określonego w art. 43 ust. 1 Ustawy VAT.
2. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości gruntowych, natomiast dokonał następujących jednostkowych czynności:
   1. w roku 2005 Wnioskodawca zbył jednorazowo działkę o powierzchni ok. 31 m² na wniosek gminy na cele posadowienia lokalnej przepompowni ścieków, oraz w roku 2012 działkę o powierzchni ok. 60 m² na potrzeby posadowienia energetycznej stacji transformatorowej. Obie czynności prawne były wykonane na potrzeby operatorów i nie wynikały z zamierzonych, ciągłych i zorganizowanych działań Wnioskodawcy,
   2. w roku 2006 Wnioskodawca dokonał jednorazowo odpłatnego zbycia 43/100 udziałów w nieruchomości rolnej, oraz w roku 2007 zbycia 5/100 udziałów nieruchomości. Obie czynności prawne dokonane zostały na rzecz osoby fizycznej, z którą Wnioskodawca prowadzi wspólne gospodarstwo rolne,
   3. w roku 2007 Wnioskodawca dokonał zniesienia współwłasności działek prowadzącego do wyzbycia się własności 95/100 części nieruchomości, nabywając w zamian inne nieruchomości gruntowe. Transakcja zniesienia współwłasności części nieruchomości odbyła się bez spłat i dopłat.
   Powyższe transakcje służyły tworzeniu gospodarstwa rolnego przez Wnioskodawcę i nie wiązały się z jakąkolwiek działalnością handlową dotyczącą obrotu nieruchomościami, ani nie były dokonane w okolicznościach wskazujących na zamiar ich częstotliwego wykonywania, lecz przeciwnie – okoliczności towarzyszące wskazywały, że czynności te miały charakter jednostkowy.
3. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa wykorzystywana była przez wiele lat na cele produkcji rolnej. Obecnie, część nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym 45/215 zajęta jest na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy, a pozostała część wykorzystywana jest nadal na cele produkcji rolnej.
4. Wnioskodawca z przedmiotowych nieruchomości gruntowych dokonywał i w dalszym ciągu dokonuje zbioru i sprzedaży płodów rolnych, oraz otrzymuje dopłaty do produkcji rolnej w ramach programów Unii Europejskiej.
5. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa była i jest wykorzystywana dla celów prywatnych, tj. przykładowo dla celów rodzinnych i rekreacyjnych (np. w związku z wakacjami, odpoczynkiem weekendowym), a również miała służyć zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i członków najbliższej rodziny Wnioskodawcy. W ramach realizacji tych celów na części nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym 45/215 Wnioskodawca buduje obecnie dom mieszkalny dla własnych potrzeb mieszkaniowych.
6. Wnioskodawca nie dzierżawi, ani nie użycza przedmiotowej nieruchomości gruntowej osobom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie, ani nie robił tego w przeszłości.
7. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować szczególnych czynności w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości gruntowej do sprzedaży. Zamiarem Wnioskodawcy jest jak najszybsze i najprostsze wyzbycie się tej części nieruchomości, która nie będzie wykorzystana dla celów mieszkaniowych bez istotnego angażowania własnych sił i środków w realizację takiej transakcji. W szczególności, Wnioskodawca nie zamierza dokonywać podziału tej nieruchomości na mniejsze „grunty/działki budowlane” w celu ich odsprzedaży indywidualnym nabywcom. Ponieważ zbyta ma zostać jedynie część nieruchomości, która nie będzie zajęta na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy, zatem może zostać ona wydzielona od pozostałej części nieruchomości. Wnioskodawca nie zamierza również podejmować w stosunku do nieruchomości innych czynności (tj. uzbrojenia terenu, utwardzenia dróg wewnętrznych, urządzenia zieleni oraz działań marketingowych wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia).
8. Wnioskodawca nie wystąpił z wnioskiem o ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (MPZP) dla sprzedawanej nieruchomości. MPZP wprowadzający przeznaczenie mieszkaniowe nieruchomości został uchwalony przed nabyciem własności przez Wnioskodawcę, a wszedł w życie po nabyciu własności nieruchomości.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednorazowe odpłatne zbycie nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę stanowiącej prywatny majątek Wnioskodawcy niewykorzystywany dla celów własnej inwestycji mieszkaniowej oraz do działalności handlowej, wolne będzie od podatku VAT jako czynność dokonana poza zakresem Ustawy VAT przez podmiot niewystępujący w charakterze podatnika tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku jednorazowego odpłatnego zbycia gruntu przeznaczonego od roku 2009 w MPZP pod zabudowę, stanowiącego majątek prywatny niewykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT. W rezultacie, zbycie takiej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 Ustawy VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, grunt powinien zostać uznany za towar.
   
   
2. Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika podatku VAT działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnej transakcji. W rezultacie, dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że podmiot taki prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy VAT w odniesieniu do przedmiotu dostawy. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl natomiast art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl natomiast art. 15 ust. 4 Ustawy VAT, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, w tym w odniesieniu do prowadzonej produkcji rolnej w ramach własnego gospodarstwa rolnego. W konsekwencji, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 4 Ustawy VAT.
   
   
3. Warunkiem koniecznym uznania danej osoby za działającą jako podatnik podatku VAT jest w pierwszej kolejności ustalenie, iż taka osoba w odniesieniu do konkretnej transakcji działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne oraz rolnika, a także osoby wykonującej wolne zawody. W przedmiotowej sprawie ustalenia zatem wymaga, czy Wnioskodawca dokonując zbycia nieruchomości działa w celach handlowych w odniesieniu do transakcji dotyczącej zbycia tej nieruchomości. Jak słusznie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 16 lutego 2010 r., sygn. akt I FSK 2130/08 „nabycie sprzedawanych grumów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie zakupów towarów w celu ich odsprzedaży w sposób zorganizowany, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych)”. W konsekwencji zbycie przez Wnioskodawcę nieruchomości może zostać uznane za czynność opodatkowaną podatkiem VAT pod warunkiem, iż jest dokonywane w ramach działalności handlowej. Warto przy tym zaznaczyć, iż w niniejszej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, iż Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości do działalności rolniczej, gdyż:
   1. po pierwsze nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 Ustawy VAT, a zatem zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy VAT w zakresie wykonywanej działalności rolniczej nie jest uznawany za podmiot prowadzący działalność gospodarczą,
   2. po drugie transakcja inna niż dostawa produktów rolnych lub świadczenie usług rolniczych (taką stanowi zbycie nieruchomości) nie może zostać uznana za działalność rolniczą, a zatem w celu jej rozpoznania jako działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT musi stanowić działalność handlową.
   
   
   
4. Działalność handlowa charakteryzuje się określonym stopniem zorganizowania oraz profesjonalizmu. Dotyczy ona towarów, które w momencie ich nabycia miały zostać przeznaczone do zbycia w celach gospodarczych. Ponadto, elementem przedmiotowo istotnym w działalności handlowej jest powtarzalność i kontynuacja czynności, charakteryzująca się w szczególności zamiarem dalszego nabywania lub wytwarzania towarów w celu ich zbycia lub innego sposobu wykorzystania dla celów gospodarczych. W konsekwencji, działalność handlowa obejmuje sprzedaż majątku innego niż prywatny. Zbycie bowiem składników majątku prywatnego nie może być postrzegane jako działalność handlowa, gdyż czemu innemu one służą, w innym celu zostały nabyte lub wytworzone, a także nie są przedmiotem takiej działalności. Należy zatem wyodrębnić majątek prywatny oraz majątek związany z działalnością handlową. Opodatkowanie podatkiem VAT może zaś znaleźć zastosowanie wyłącznie w stosunku do tego drugiego. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 29 czerwca 2011 r., odwołując się m. in. do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 4 października 1995 r. w sprawie Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht (C-291/92) „Pojęcie „majątku prywatnego” czy „majątku osobistego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów. Jego pojawienie się jest rezultatem wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której można odwołać się do motywów zawartych w wyroku TSUE z dnia 4 października 1993 r. w sprawie Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht (C-29l/92), w którym to orzeczeniu generalnie chodziło o kwestię opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącą jej do celów prywatnych (...). „Majątek prywatny” albo „majątek wykorzystywany do celów prywatnych”, oznacza tę cześć majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności (zob. wyrok NSA z dnia 19 marca 2009 r., sygn. akt I FSK 46/08). Zatem, aby stwierdzić, czy sprzedaż danego składnika majątkowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w pierwszej kolejności ustalenia wymaga, czy dany składnik majątku ma charakter majątku prywatnego (osobistego), czy wręcz przeciwnie – sprzedaży podlegał majątek związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jeżeli wystąpiła sprzedaż „majątku prywatnego”, przy której to czynności dana osoba, nawet jeżeli posiada status podatnika podatku VAT, w odniesieniu do tej czynności w takim charakterze nie występuje”.
   
   
5. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, zbycie nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę stanowiącej prywatny majątek Wnioskodawcy w części niewykorzystanej do budowy domu mieszkalnego nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, a zatem nie powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT, z następujących powodów:
   1. Wnioskodawca nie nabył nieruchomości gruntowej w celu jej zbycia, a w szczególności nie miał takiego zamiaru w chwili jej nabycia. Celem transakcji nie miało być wykorzystanie gruntów dla celów handlowych, lecz ich wykorzystanie dla osobistych potrzeb Wnioskodawcy. Na części nieruchomości, która nie jest przedmiotem transakcji zbycia Wnioskodawca obecnie buduje swój dom. Przedmiotem zaś transakcji jest pozostała część nieruchomości gruntowej, która okazała się za duża i niepotrzebna do budowy domu. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1851/08 „w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie jego sprzedaży, gdyż pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży”. Podobnie wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 778/07, czy z dnia 28 marca 2008 r., sygn. akt I FSK 474/07. W konsekwencji, ponieważ Wnioskodawca nie miał zamiaru zbycia nieruchomości w momencie nabycia, a inaczej mówiąc nie nabył nieruchomości w celach handlowych, zatem zbycie nieruchomości gruntowej nie stanowi działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.
   2. Wnioskodawca rozważa obecnie zbycie części nieruchomości budowlanej w zakresie w jakim nie jest mu ona potrzebna do budowy domu mieszkalnego dla własnych potrzeb osobistych. Ponadto, Wnioskodawca nie wyklucza również zbycia w przyszłości posiadanych obecnie nieruchomości budowlanych lub rolnych, przy czym nie podjął jeszcze jakichkolwiek działań w tym zakresie i nie wyklucza ich dalszego używania dla celów rolnych. Jednocześnie jednak Wnioskodawca nie ma zamiaru nabywania nieruchomości w celu ich odsprzedaży. Inaczej mówiąc nie jest celem Wnioskodawcy kontynuowanie zbywania nieruchomości ani podejmowanie jakichkolwiek powtarzalnych czynności służących rozwijaniu takiej działalności. Intencją Wnioskodawcy jest jedynie wyzbycie się obecnie posiadanych nieruchomości gruntowych, które nie są mu potrzebne dla celów budowy domu mającego służyć jego osobistym potrzebom. W wyroku z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 427/10 Sąd zaznaczył, iż „profesjonalna działalność handlowa – co do zasady – nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Zatem nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawany, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 u. p. t. u.”.
   3. Wnioskodawca rozważa zbycie nieruchomości, która nie była wykorzystywana przez niego w działalności handlowej. Nie miała ona zatem służyć celom handlowym i nie pozostaje w związku z taką działalnością. Celem nabycia nieruchomości Wnioskodawcy było wykorzystanie ich dla celów prywatnych, rolnych. Przy czym, jak zostało wskazane powyżej, Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego, dlatego w zakresie działalności rolnej nie pozostaje podatnikiem VAT stosownie do art. 15 ust. 4 Ustawy VAT. Tym samym, zbywana nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej przez podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 Ustawy VAT. Jak podkreślają organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacji z dnia 15 marca 2010 r. nr ILPP2/443-33/10-4/MN „w sytuacji gdy przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (....), nabyte zostały do celów prywatnych (...) stwierdzić należy, że zbycie przedmiotowych działek (...) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem ud towarów i usług”. Skoro zatem nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, to również jej zbycie nie powinno za taką działalność zostać uznane i w konsekwencji pozostaje poza zakresem podatku VAT.
   4. Transakcja zbycia nieruchomości nastąpi w ramach dysponowania majątkiem prywatnym Wnioskodawcy. Konsekwencją uznania bowiem, iż nieruchomość Wnioskodawcy nie była wykorzystywana do celów handlowych jest stwierdzenie, iż wchodzi ona do jego majątku prywatnego. Inaczej zatem mówiąc stanowi ona wyodrębniony składnik majątku pozostający poza sferą handlową. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 2 września 2010 r. nr ILPP2/443-859/10-4/BA „zbycie działek wchodzących w skład majątku osobistego Zainteresowanego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 310/11 zaznaczył, iż „jeżeli wystąpiła sprzedaż „majątku prywatnego”, przy której to czynności dana osoba, nawet jeżeli posiada status podatnika podatku VAT, w odniesieniu do tej czynności w takim charakterze nie występuje”. Ponieważ Wnioskodawca nie posiada nawet formalnie statusu podatnika podatku VAT, zatem tym bardziej takie zbycie pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.
   5. Działania jakie są lub będą podejmowane przez Wnioskodawcę związane ze zbyciem nieruchomości nie mają zorganizowanej formy. Z jednej strony Wnioskodawca nie angażuje żadnego profesjonalnego pośrednika do zbywania nieruchomości, z drugiej zaś nie podejmował na przestrzeni czasu konsekwentnych i świadomych działań mających przygotować jakiejkolwiek nieruchomości do zbycia (np. nie podejmował świadomych działań w celu ich podziału, przekształcenia w grunty budowlane i wyszukania Nabywcy oferującego najwyższą cenę). Tymczasem jak wskazał przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w jednym z najnowszych wyroków z dnia 21 września 2011 r., sygn. akt I SA/Po 443/11, aby zostać uznanym za podatnika VAT w związku ze zbyciem nieruchomości, trzeba co najmniej brać aktywny udział w czynnościach zmierzających do jej sprzedaży z jak najwyższym zyskiem (tj. właśnie przykładowo poprzez jej podział lub zabudowanie). Co również istotne Wnioskodawca nabył nieruchomość, której zbycie jest przedmiotem zapytania nr 1 jako grunt rolny. Nie mógł natomiast przypuszczać w momencie zakupu, iż grunt ten zostanie w MPZP zmieniony na grunt budowlany. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2010 r., sygn. akt I FSK 2130/08 „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną”. Z uwagi zatem na fakt, iż rozważana przez Wnioskodawcę transakcja nie ma i nie będzie mieć zorganizowanego charakteru, zatem nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT, gdyż Wnioskodawca nie będzie mógł zostać uznany za podatnika podatku VAT w świetle art. 15 ustawy VAT.
   
   
   
6. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza nie tylko przywołane powyżej orzecznictwo sądów administracyjnych oraz stanowisko organów podatkowych, ale również najnowsze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 oraz C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów TSUE stwierdził, iż „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. TSUE odwołał się zatem do rozróżnienia składników majątku prywatnego oraz majątku związanego z działalnością gospodarczą. Przy czym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT uznał jedynie sprzedaż tych drugich. TSUE zwrócił również uwagę na fakt przekształcenia gruntów rolnych w grunty budowlane w MPZP niezależnie od woli właściciela tych gruntów, co ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy. Jednocześnie TSUE wskazał, iż fakt prowadzenia działalności rolniczej na zbywanych gruntach jest irrelewantny z punktu widzenia uznania takiej transakcji za związaną z działalnością gospodarczą. TSUE zaznaczył bowiem, iż okoliczność że sprzedawcy: „zarejestrowali się jako podatnicy VAT w systemie ryczałtowym z tytułu działalności rolniczej jest bez znaczenia, ponieważ transakcje inne niż dostawa produktów rolnych i świadczenie usług rolniczych, dokonywane przez rolnika ryczałtowego w ramach jego działalności rolniczej, podlegają zasadom ogólnym dyrektywy VAT”.

W uzupełnieniu z dnia 12 stycznia 2012 r. Zainteresowany przedstawił dodatkowe argumenty przemawiające za prawidłowością własnego stanowiska w sprawie.

Przedstawione przez Wnioskodawcę uzasadnienie własnego stanowiska we wniosku znajduje potwierdzenie również w świetle ostatniego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1695/11. W wyroku tym NSA wskazał, że „nie można uznać za poprawny pogląd prezentowany przez organy podatkowe, że sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty Skarżącego, dokonywana poza zakresem działalności gospodarczej, będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług (...) Skarżący nie nabył bowiem nieruchomości w celu jej dalszej odsprzedaży, ale nabył ją do majątku osobistego”.

Ponadto, NSA w wyroku z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1732/11 uchylił niekorzystny dla podatnika wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 720/08 oraz poprzedzającą go interpretację indywidualną. W wyroku tym NSA uznając, iż sprzedaż nieruchomości stanowiącej prywatny majątek podatnika nie rodzi obowiązków w podatku VAT, nie zgodził się m. in. ze stwierdzeniem WSA, iż „nie ma znaczenia, że skarżący nie zamierzają obecnie prowadzić działalności w zakresie handlu gruntami, gdyż z punktu widzenia obowiązku podatkowego istotny jest nie „zamiar” podatnika, lecz faktyczne wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto zbycie części gospodarstwa rolnego, dokonane nawet jednorazowo, skutkowałby obowiązkiem podatkowym”.

W obu powyższych wyrokach NSA odwołał się do orzeczenia Trybunatu Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 oraz C-181/10, które przywołał również Wnioskodawca w uzasadnieniu własnego stanowiska we wniosku. NSA stwierdził ponadto, iż z polskiej ustawy nie można wywieść, że za podatnika należy uznać każdego, kto sprzedaży dokonuje okazjonalnie. Brak jasnej regulacji w tym zakresie oznacza, że Polska nie skorzystała z możliwości objęcia opodatkowaniem każdej, nawet okazjonalnej, transakcji sprzedaży. W tej sytuacji zdaniem NSA należy zbadać czy w celu sprzedaży gruntów ich właściciele podejmują aktywne działania obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Wnioskodawca takich działań nie podejmuje. Zdaniem NSA czynności związane ze zwykłym zarządem majątkiem prywatnym (a takie występują w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku) nie stanowią czynności podobnych do tych wykonywanych w ramach działalności gospodarczej, a w konsekwencji pozostają poza zakresem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. podział posiadanego gruntu na mniejsze działki, wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu na charakter budowlany, uzyskanie zezwolenia na budowę dla tych gruntów, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej, która stanowi jego majątek prywatny i w takim też celu została przez niego nabyta. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi jedynie gospodarstwo rolne. Ponadto, posiada status rolnika ryczałtowego, ale nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Obecnie Zainteresowany planuje dokonać zbycia części nieruchomości gruntowej. Przedmiotowy grunt był wykorzystywany przez wiele lat na cele produkcji rolnej. Część ww. nieruchomości zajęta jest na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy, a pozostała część wykorzystywana jest nadal na cele produkcji rolnej. Wnioskodawca z ww. nieruchomości gruntowej dokonywał i w dalszym ciągu dokonuje zbioru i sprzedaży płodów rolnych oraz otrzymuje dopłaty do produkcji rolnej w ramach programów Unii Europejskiej. Dodatkowo przedmiotowa nieruchomość gruntowa była i jest wykorzystywana dla celów prywatnych, tj. przykładowo dla celów rodzinnych i rekreacyjnych (np. w związku z wakacjami, odpoczynkiem weekendowym), a również miała służyć zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i członków najbliższej rodziny Wnioskodawcy. W ramach realizacji tych celów na części nieruchomości, Wnioskodawca buduje obecnie dom mieszkalny dla własnych potrzeb mieszkaniowych. Zainteresowany nie dzierżawi, ani nie użycza ww. działki osobom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie, ani nie robił tego w przeszłości.

Ponadto, Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować szczególnych czynności w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości gruntowej do sprzedaży. Zamiarem Wnioskodawcy jest jak najszybsze i najprostsze wyzbycie się tej części nieruchomości, która nie będzie wykorzystana dla celów mieszkaniowych bez istotnego angażowania własnych sił i środków w realizację takiej transakcji. W szczególności, Wnioskodawca nie zamierza dokonywać podziału tej nieruchomości na mniejsze działki w celu ich odsprzedaży indywidualnym nabywcom. Ponieważ zbyta ma zostać jedynie część nieruchomości, która nie będzie zajęta na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy, zatem może zostać ona wydzielona od pozostałej części nieruchomości. W rezultacie, Wnioskodawca zamierza jednorazowo zbyć w całości tylko tę pozostałą część nieruchomości budowlanej na rzecz podmiotu zajmującego się zarobkowo inwestycjami w nieruchomości. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić zorganizowanej działalności zarobkowej w sposób ciągły w celu pozyskania chętnych na kupno nieruchomości, ani nie zamierza podejmować w stosunku do nieruchomości innych czynności (tj. uzbrojenia terenu, utwardzenia dróg wewnętrznych, urządzenia zieleni oraz działań marketingowych wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia).

Wnioskodawca informuje, iż nie wystąpił z wnioskiem o ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanej nieruchomości. MPZP wprowadzający przeznaczenie mieszkaniowe nieruchomości został uchwalony przed nabyciem własności przez Wnioskodawcę, a wszedł w życie po nabyciu własności nieruchomości.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez rolnika ryczałtowego części nieruchomości gruntowej wykorzystywanej w działalności rolniczej oraz na cele prywatne stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowany nie dokonał żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmował jakichkolwiek następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowego gruntu, tj. wydzielenie, uzbrojenie terenu, utwardzenie dróg wewnętrznych, urządzenie zieleni oraz działań marketingowych wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia, itp. Zatem, jak oświadczył Wnioskodawca, zbywana część nieruchomości stanowi jego majątek prywatny. Skutkiem powyższego – stosownie do zapisów orzecznictwa – transakcja zbycia części nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca przedmiotowy grunt nabył w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanego, w związku z zamierzonym zbyciem ww. gruntu, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, jednorazowe zbycie części nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę nie będzie stanowiło działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Zainteresowany, w związku z dostawą przedmiotowej działki będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy części nieruchomości gruntowej nr 45/215. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego lub nieodpłatnego zbycia nieruchomości gruntowych stanowiących prywatny majątek Wnioskodawcy została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 21 lutego 2012 r., nr ILPP1/443-1450/11-6/AW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.