Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-936/14/MW
z 8 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osoby fizyczne w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Mongolii. Decyzją z dnia 30 sierpnia 2007 r. Wojewody otrzymała zezwolenie na osiedlenie się w Polsce. Od 2007 r. Wnioskodawczyni prowadzi w Polsce działalność gospodarczą – Gabinet Medycyny Naturalnej. Wnioskodawczyni prowadzi ewidencję księgową dla podatku dochodowego od osób fizycznych w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Z działalności we wszystkich latach podatkowych osiągnęła przychody netto ze sprzedaży usług, produktów i operacji finansowych mniejsze niż 1.200.000,- EUR. Nie znając przepisów polskiego prawa podatkowego Wnioskodawczyni korzystała z usług księgowych wykonywanych przez osoby trzecie. Od księgowej świadczącej jej usługi od czerwca 2014 r. dowiedziała się, że ma obowiązek prowadzić księgi rachunkowe.

Wnioskodawczyni była przekonana, że ma pełne prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na zasadach takich samych jak obywatele polscy.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 24 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W jej ocenie trudno jest zgodzić się z argumentacją przemawiającą za obowiązkiem prowadzenia przez nią ksiąg rachunkowych. Skoro określone w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej osoby zagraniczne i po spełnieniu przewidzianych w niej warunków, mają prawo do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce na takich samych zasadach jak obywatele polscy, to brak jest uzasadnienia, aby znajdował wobec nich zastosowanie art. 2 ust.1 pkt 6 ustawy o rachunkowości. Zdaniem Wnioskodawczyni, oznacza to, że osoby fizyczne zarówno będące jak i niebędące obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, powinny prowadzić księgi rachunkowe, dopiero gdy ich przychody za poprzedni rok obrotowy przekroczą równowartość 1.200.000, - EUR. Wcześniej, w ocenie Wnioskodawczyni, mogą prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W wyniku nowelizacji ustawy o rachunkowości, w wersji obowiązującej od dnia 5 września 2014r., osoby zagraniczne zostały wykluczone z katalogu podmiotów, które już od początku prowadzenia w Polsce firmy są zobligowane do prowadzenia pełnej księgowości. Jest to dowód na to, że ustawodawca dostrzegł błędne zapisy w ustawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule, zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( Dz. U. z 2014 r. poz. 1100, z późn. zm.)

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy o rachunkowości, wprowadzonym ustawą z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz. U. z dnia 21 sierpnia 2014 r.), przepisy tej ustawy, stosuje się z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

• osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 Euro,
• oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Należy, zatem zauważyć, że nowelizacja ustawy o rachunkowości zmieniła zakres podmiotowy ustawy. Dotychczasowe brzmienie pkt 6: „osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej” zostało zastąpione brzmieniem: „oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej”. Z listy podmiotów podlegających przepisom ustawy wykreślone więc zostały m.in. osoby zagraniczne.

Ponadto zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, ustawa o rachunkowości, w brzmieniu nadanym tą ustawą zmieniającą, ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy kończący się po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Stosownie natomiast do art. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1238), przez osobę zagraniczną rozumie się osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego.

Z powyższego wynika, zatem, że osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego (bez względu na miejsce zamieszkania, czy też posiadanie zezwolenia na osiedlenie się), jest w świetle ustawy o swobodzie działalności gospodarczej osobą zagraniczną. Podkreślić jednak należy, że zgodnie z nowelizacją ustawy o rachunkowości osoby zagraniczne (także spoza Unii Europejskiej) mogą ustalać obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, podobnie jak obywatele polscy, w zależności od przychodów osiągniętych za poprzedni rok obrotowy.

W związku z tym, zastosowanie do nich znajduje art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości, na podstawie którego, osoby te są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych dopiero po osiągnięciu, za poprzedni rok obrotowy, przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wynoszących co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 Euro.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelem Mongolii, oraz od 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski.

Wnioskodawczyni, jest zatem osobą zagraniczną w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jednakże, zgodnie z nowelizacją ustawy o rachunkowości nie jest ona zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli osiągnięte przez nią przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy są niższe niż równowartość w walucie polskiej 1.200.000 Euro.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, iż nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być tylko przepisy prawa podatkowego.

Przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej). Znaczenie terminu „ustawy podatkowe” wyjaśnia art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Na jego mocy, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych, należy przez to rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.