2014.12.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-747/14-4/TK
z 10 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Domu Wczasów Dziecięcych przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 3 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług organizacji śródrocznych turnusów dydaktyczno-wypoczynkowych jest:

prawidłowe – w części dotyczącej wyżywienia i edukacji;
nieprawidłowe – w odniesieniu do pozostałych usług, w tym zakwaterowania.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług organizacji śródrocznych turnusów dydaktyczno-wypoczynkowych. Wniosek uzupełniono w dniu 3 grudnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dom Wczasów Dziecięcych (dalej DWDz, Wnioskodawca, Zainteresowany) jest oświatową jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej, wymienioną w art. 2 ust. 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) jako placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania. Organem prowadzącym jest Powiat. Organem nadzorującym placówkę jest Kurator Oświaty. DWDz jest czynnym podatnikiem VAT.

DWDz w czasie roku szkolnego zajmuje się organizacją dla dzieci i młodzieży szkolnej, śródrocznych turnusów dydaktyczno-wypoczynkowych w oparciu o rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U. Nr 109, poz. 631). Do zadań DWDz zgodnie z § 53 cytowanego rozporządzenia w szczególności należy organizowanie:

zajęć edukacyjnych, opiekuńczych, wychowawczych i specjalistycznych;
zajęć mających na celu rozwijanie zainteresowań i szczególnych uzdolnień wychowanków;
aktywnych form wypoczynku.

Dziecko przebywające w placówce ponosi odpłatność zgodnie z § 63 ust. 3 ww. rozporządzenia, tj. za posiłki w stołówce DWDz równą wysokości kosztów surowca przeznaczonego na wyżywienie oraz za zakwaterowanie. DWDz w celu zapewnienia opieki nad dziećmi zatrudnia zgodnie z Kartą Nauczyciela wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną – nauczycieli – wychowawców, którzy realizują zajęcia opiekuńczo-wychowawcze i dydaktyczne.

Dziecko w czasie pobytu w placówce poprzez swoje uczestnictwo w tych zajęciach spełnia obowiązek szkolny.

Usługi DWDz zostały sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny wg PKWiU do grupy 55.20.1 jako usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania i jako takie objęte stawką VAT w wysokości 8%.

W dniu 3 grudnia 2014 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

Podczas pobytu w Domu Wczasów Dziecięcych na śródrocznym turnusie dydaktyczno-wypoczynkowym dziecko korzysta z zakwaterowania i wyżywienia na zasadach określonych w § 63 ust. 3 rozporządzenia MEN z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U. z 2011 r. Nr 109, poz. 631), w którym jest napisane, że rodzice dzieci i młodzieży przebywających w Domu Wczasów Dziecięcych wnoszą opłatę wyłącznie za:

posiłki w stołówce domu wczasów dziecięcych równą wysokości kosztów surowca przeznaczonego na wyżywienie;
zakwaterowanie w domu wczasów dziecięcych w wysokości nie wyższej niż koszt utrzymania miejsca.

Wysokość opłat, o których mowa powyżej, jest ustalona w Uchwale Zarządu Powiatu z dnia 3 lipca 2013 r., w sprawie ustalenia wysokości opłaty za zakwaterowanie w Domu Wczasów Dziecięcych oraz terminu i sposobu jej wnoszenia.

Wyżywienie jest przygotowywane i wydawane dzieciom w budynku Wnioskodawcy przez pracowników placówki z surowców zakupionych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników turnusów.

Na koszt zakwaterowania składają się koszty utrzymania miejsca, tj.:

zakup środków czystości,
opłaty za media: gaz, prąd, wodę, ścieki, telefon,
zakup art. biurowych i dydaktycznych,
usługi techniczne,
pozostałe koszty związane z eksploatacją budynku i zużyciem wyposażenia placówki.

Powyższe koszty składające się na zakwaterowanie, Wnioskodawca nabywa w całości od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników turnusów.

Należy również wskazać, że każdy uczestnik śródrocznego turnusu dydaktyczno-wypoczynkowego jest wychowankiem placówki i podlega ewidencji w księdze wychowanków na podstawie rozporządzenia MEN z dnia 29 sierpnia 2014 r., w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły, placówki dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1170).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez DWDz usługi polegające na organizacji śródrocznych turnusów dydaktyczno-wypoczynkowych wraz z dostawą towarów i usług ściśle z tymi usługami związanych dla dzieci i młodzieży szkolnej będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 28 listopada 2014 r.), jako placówka systemu oświaty organizująca śródroczne turnusy dydaktyczno-wypoczynkowe dla dzieci i młodzieży na zasadach określonych w przepisach systemu oświaty wraz z dostawą towarów i usług ściśle z tymi usługami związaną, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), a także na podstawie § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia MF z dnia 20 grudnia 2013 r., w sprawie zwolnień od podatku towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. poz. 1722 oraz z 2014 r., poz. 369).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe – w części dotyczącej wyżywienia i edukacji;
nieprawidłowe – w odniesieniu do pozostałych usług, w tym zakwaterowania.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, że w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy, zwalnia się od podatku usługi zakwaterowania:

w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy i internaty,
w domach studenckich świadczone na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzących te domy studenckie,
świadczone na rzecz uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów przez podmioty inne niż wymienione w lit. a i b, pod warunkiem że szkoły lub uczelnie mają z tymi podmiotami zawarte umowy dotyczące zakwaterowania swoich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów.

Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.).

W myśl art. 132 ust. 1 lit. h oraz lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie zwalniają świadczenie usług i dostawę towarów ściśle związanych z opieką nad dziećmi i młodzieżą przez podmioty prawa publicznego lub przez inne podmioty uznane za podmioty o charakterze społecznym przez dane państwo członkowskie; państwa członkowskie zwalniają także kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Z kolei § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U., poz. 1722, z późn. zm.) stanowi, że zwalnia się od podatku usługi obozów, kolonii lub usługi o podobnym charakterze, organizowane przez szkoły i inne jednostki objęte ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), świadczone wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych szkół i jednostek.

Należy również wskazać, że oprócz zwolnień przewidzianych w ww. przepisach, ustawodawca stworzył możliwość zastosowania obniżonej stawki podatku. I tak, w załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych obniżoną stawką podatku, w poz. 163 zostały wymienione usługi związane z zakwaterowaniem, sklasyfikowane wg symbolu PKWiU w grupie 55.

W myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Katalog podmiotów objętych ustawą o systemie oświaty został wymieniony w art. 2 ww. ustawy i obejmuje:

przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkola specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;
szkoły:
1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,
2. gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,
3. ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze i leśne,
4. artystyczne;
placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;
1. placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;
2. placówki artystyczne - ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;
poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;
młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;
(uchylony);
placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;
(uchylony);
zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli;
biblioteki pedagogiczne;
kolegia pracowników służb społecznych.

Przepis art. 3 pkt 3 ww. ustawy definiuje placówki jako jednostki organizacyjne, które wymieniono w wyżej przytoczonym art. 2 pkt 3-5, 7 i 10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Dom Wczasów Dziecięcych jest oświatową jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej, wymienioną w art. 2 ust. 7 ustawy o systemie oświaty jako placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania. Organem prowadzącym jest Powiat. Organem nadzorującym placówkę jest Kurator Oświaty. DWDz jest czynnym podatnikiem VAT. DWDz w czasie roku szkolnego zajmuje się organizacją dla dzieci i młodzieży szkolnej, śródrocznych turnusów dydaktyczno-wypoczynkowych w oparciu o Rozporządzenie MEN w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach. Do zadań DWDz w szczególności należy organizowanie:

zajęć edukacyjnych, opiekuńczych, wychowawczych i specjalistycznych;
zajęć mających na celu rozwijanie zainteresowań i szczególnych uzdolnień wychowanków;
aktywnych form wypoczynku.

Dziecko przebywające w placówce ponosi odpłatność za posiłki w stołówce DWDz równą wysokości kosztów surowca przeznaczonego na wyżywienie oraz za zakwaterowanie.

DWDz w celu zapewnienia opieki nad dziećmi zatrudnia zgodnie z Kartą Nauczyciela wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną – nauczycieli-wychowawców, którzy realizują zajęcia opiekuńczo-wychowawcze i dydaktyczne.

Dziecko w czasie pobytu w placówce poprzez swoje uczestnictwo w tych zajęciach spełnia obowiązek szkolny. Usługi DWDz zostały sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny wg PKWiU do grupy 55.20.1 jako usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania i jako takie objęte stawką VAT w wysokości 8%.

Podczas pobytu w Domu Wczasów Dziecięcych na śródrocznym turnusie dydaktyczno-wypoczynkowym dziecko korzysta z zakwaterowania i wyżywienia, natomiast rodzice dzieci i młodzieży przebywających w Domu Wczasów Dziecięcych wnoszą opłatę wyłącznie za:

posiłki w stołówce domu wczasów dziecięcych równą wysokości kosztów surowca przeznaczonego na wyżywienie;
zakwaterowanie w domu wczasów dziecięcych w wysokości nie wyższej niż koszt utrzymania miejsca.

Wysokość opłat, o których mowa powyżej, jest ustalona w Uchwale Zarządu Powiatu.

Na koszt zakwaterowania składają się koszty utrzymania miejsca, tj.:

zakup środków czystości,
opłaty za media: gaz, prąd, wodę, ścieki, telefon,
zakup art. biurowych i dydaktycznych,
usługi techniczne,
pozostałe koszty związane z eksploatacją budynku i zużyciem wyposażenia placówki.

Powyższe koszty składające się na zakwaterowanie, Wnioskodawca nabywa w całości od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników turnusów.

Należy również wskazać, że każdy uczestnik śródrocznego turnusu dydaktyczno-wypoczynkowego jest wychowankiem placówki i podlega ewidencji w księdze wychowanków.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą możliwości zwolnienia od podatku VAT usług polegających na organizacji śródrocznych turnusów dydaktyczno-wypoczynkowych wraz z dostawą towarów i usług ściśle z tymi usługami związanych dla dzieci i młodzieży szkolnej. Dotyczy to w szczególności usług wyżywienia i zakwaterowania.

W myśl art. 71 ust. 1 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze rozporządzenia rodzaje i szczegółowe zasady działania placówek publicznych, o których mowa w art. 2 pkt 3, 5 i 7, warunki pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz może określić wysokość i zasady odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach.

Rodzaje i szczegółowe zasady działania publicznych placówek zapewniających opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania określa § 1 pkt 1 lit. d rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 maja 2011 r., w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U. Nr 109, poz. 631), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 42 rozporządzenia, placówkami zapewniającymi opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania są bursy i domy wczasów dziecięcych.

Dom wczasów dziecięcych, zgodnie z definicją zawartą w § 52 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia, jest placówką przeznaczoną do okresowego pobytu dzieci i młodzieży w celu wspierania ich fizycznego i psychicznego rozwoju oraz wzmocnienia ogólnej kondycji psychofizycznej i kształtowania zachowań prozdrowotnych, z wykorzystaniem lokalnych warunków klimatycznych. W tym celu prowadzi działalność dla uczniów szkół podstawowych, gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych dla młodzieży, z wyjątkiem szkół policealnych.

Natomiast z § 55 ust. 1-2 rozporządzenia wynika, że dom wczasów dziecięcych zapewnia wychowankom całodobową opiekę. W porze nocnej opiekę sprawuje wychowawca grupy wychowawczej.

Wychowankowie przebywający w domu wczasów dziecięcych spełniają obowiązek szkolny lub obowiązek nauki przez uczęszczanie do szkoły funkcjonującej w domu wczasów dziecięcych lub do szkoły poza domem wczasów dziecięcych. Po zakończeniu pobytu wychowanka w domu wczasów dziecięcych dyrektor domu wczasów dziecięcych przekazuje pisemną informację o bieżących ocenach uzyskanych przez wychowanka, jego zachowaniu oraz kondycji psychofizycznej dyrektorowi szkoły macierzystej wychowanka oraz rodzicom (§ 57 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia).

Kwestię opłaty i wyżywienia uregulowano w § 63 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia, w myśl którego, rodzice dzieci i młodzieży przebywających w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodkach wychowawczych oraz ośrodkach rewalidacyjno-wychowawczych wnoszą opłatę za posiłki w stołówce ośrodka równą wysokości kosztów surowca przeznaczonego na wyżywienie. Rodzice dzieci i młodzieży przebywających w domu wczasów dziecięcych wnoszą opłatę za posiłki w stołówce domu wczasów dziecięcych równą wysokości kosztów surowca przeznaczonego na wyżywienie oraz za zakwaterowanie w domu wczasów dziecięcych w wysokości nie wyższej niż koszt utrzymania miejsca.

Zgodnie z uregulowaniem art. 67a ust. 1 ww. ustawy o systemie oświaty, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Korzystanie z posiłków w stołówce jest odpłatne (art. 67a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Stosownie do treści art. 67a ust. 3 cyt. ustawy, warunki korzystania ze stołówki, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor jednostki w porozumieniu z organem prowadzącym.

Do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki, o czym stanowi art. 67a ust. 4 ww. ustawy.

Ponadto z powołanego przez Wnioskodawcę § 63 rozporządzenia wynika sposób i forma świadczenia usług wyżywienia na rzecz dzieci przebywających w domach wczasów dziecięcych.

Powołane przepisy o systemie oświaty i na ich podstawie wydane rozporządzenia wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia przez domy wczasów dziecięcych stołówek. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez te placówki funkcji opiekuńczej. Ponieważ jednostka ta nie prowadzi działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie może ona przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższego funkcjonowanie stołówek w placówkach, do których należą domy wczasów dziecięcych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspieraniu prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są powołane.

Wnioskodawca wskazał, że wyżywienie jest przygotowywane i wydawane dzieciom w budynku Zainteresowanego przez pracowników placówki z surowców zakupionych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników turnusów. Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca zakupywał usługi cateringowe.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że usługi wyżywienia dla dzieci przebywających w Domu Wczasów Dziecięcych, świadczone w formie i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty w ramach realizowanych zadań wychowawczych i opiekuńczych, spełniają przesłanki do uznania tych czynności za zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania.

W kwestii usług w zakresie wychowania, należy wskazać, że jest ono przypisane podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania.

Na podstawie ww. przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania. Dla oceny tego, czy świadczone usługi są zwolnione od podatku od towarów i usług stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania oraz
czy są świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty.

Przy czym kształcenie to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania wiedzy, umiejętności oraz rozumienia otaczającego świata. Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania, jak i uczenia się, zaś wychowanie to jedna z form działalności społecznej, na którą składa się wiele zabiegów i procesów mających na celu wpływanie na fizyczny, umysłowy i moralny rozwój pokoleń.

Ponieważ jak wynika z powołanego wyżej opisu sprawy, Wnioskodawca jest oświatową jednostką budżetową wymienioną w ustawie o systemie oświaty, a wychowankowie przebywający w domu wczasów dziecięcych spełniają obowiązek szkolny lub obowiązek nauki przez uczęszczanie do szkoły funkcjonującej w ww. domu, ponadto dom taki prowadzi działalność dla uczniów szkół podstawowych, gimnazjalnych i szkół ponadgimnazjalnych dla młodzieży, to świadczone w tym zakresie usługi przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Nadmienić należy, że przepis § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień dotyczy organizacji obozów, kolonii i innych usług o podobnym charakterze, które w rozpatrywanej sprawie nie mają miejsca.

Jak wskazano powyżej, ustawodawca zwolnienie dotyczące usług zakwaterowania zawarł w art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy. W przepisie tym wskazał miejsca świadczenia usług, aby usługi te korzystały ze zwolnienia. I tak obok bursy i internatu oraz domu studenckiego nie został wymieniony dom wczasów dziecięcych i świadczona w ramach tego domu usługa zakwaterowania.

W świetle powyższego, Wnioskodawca w zakresie świadczonych na rzecz dzieci (przebywających w Domu Wczasów Dziecięcych) usług zakwaterowania nie może stosować zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Natomiast z uwagi na fakt zaklasyfikowania przez Urząd Statystyczny świadczonych przez Dom Wczasów Dziecięcych usług zakwaterowania pod symbol PKWiU – 55.20.1 – usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, usługi te podlegają opodatkowaniu obniżoną 8% stawką podatku.

Tym samym twierdzenie Wnioskodawcy, że ww. usługi zakwaterowania korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 i § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień jest nieprawidłowe.

Podsumowując, świadczenie przez Wnioskodawcę usług polegających na organizacji śródrocznych turnusów dydaktyczno-wypoczynkowych, a w ramach nich świadczenie usług wyżywienia, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, usług edukacji – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Natomiast usługi zakwaterowania podlegają opodatkowaniu obniżoną 8% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin