Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1001/14-2/EN
z 9 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej w przypadku uznanych reklamacji i zwrotów towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej w przypadku uznanych reklamacji i zwrotów towarów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej zegarków i wyrobów jubilerskich poprzez sieć salonów zlokalizowanych na terenie kraju. Sprzedaż jest ewidencjonowana za pomocą kas rejestrujących. Zdarza się, że klienci zwracają lub reklamują towar nie posiadając oryginału paragonu, co skutkuje zwrotem całości lub części należności (zapłaty). W takiej sytuacji Spółka uwzględnia inne zastępcze dokumenty potwierdzające dokonanie sprzedaży w postaci: karty gwarancyjnej, wydruku z terminala kart płatniczych lub wyciągu bankowego w przypadku transakcji bezgotówkowych, certyfikatu w przypadku brylantów, numeru referencyjnego w odniesieniu do zegarków, metki, wydruku z karty stałego klienta oraz oświadczenia klienta o zagubieniu paragonu lub oświadczenia sprzedawcy, na podstawie których możliwa jest identyfikacja transakcji sprzedaży w systemie informatycznym. System obsługi sprzedaży i system ewidencji magazynowej Wnioskodawcy generuje dokumenty, które potwierdzają dokonanie sprzedaży i wystawienie paragonu. Na ich podstawie jest możliwe zidentyfikowanie zakupionego towaru, ustalenie wartości netto, VAT należnego i wartości brutto. Przepisy zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. dotyczące zwrotu i reklamacji towarów obowiązujące od 1 kwietnia 2013 r. wskazują na szczegółowy sposób postępowania w zakresie dokumentowania ww. operacji. § 3 ust. 4 rozporządzenia określa elementy, które powinna zawierać ewidencja zwrotów towarów i uznanych reklamacji. Z § 3 ust. 4 pkt 6 wynika, że zwroty towarów i uznanych reklamacji, które skutkują zwrotem całości lub części należności z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji, do której należy dołączyć „dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży”. Ustawodawca nie określił definicji takiego dokumentu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo stosuje się do przepisów § 3 ust. 4 rozporządzenia, jeżeli w związku z nie posiadaniem paragonu fiskalnego przez klienta dokonującego zwrotu towaru lub zgłaszającego reklamację, za „dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży” uznaje dokumenty, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym, takie jak karta gwarancyjna, wydruk z terminala kart płatniczych lub wyciąg bankowy w przypadku transakcji bezgotówkowych, certyfikat w przypadku brylantów, numer referencyjny w odniesieniu do zegarków, metka, wydruk z karty stałego klienta oraz oświadczenie klienta o zagubieniu paragonu lub oświadczenie sprzedawcy, na podstawie których możliwa jest identyfikacja transakcji sprzedaży w systemie informatycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione w zapytaniu oraz opisie stanu faktycznego dokumenty inne niż oryginał paragonu fiskalnego mogą być uznane za „dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży”, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących z dnia 14 marca 2013 r. i mogą one być dołączone do ewidencji zwrotów i uznanych reklamacji stanowiąc tym samym podstawę do dokonania korekty sprzedaży (obrotu). Paragon fiskalny jest podstawowym dokumentem potwierdzającym dokonanie przez klienta zakupu towaru, jednakże naszym zdaniem użycie przez Ministra Finansów określenia „dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży” a nie „paragon fiskalny” sugeruje, że może to być każdy dokument na podstawie którego możliwe jest zidentyfikowanie, czy transakcja sprzedaży została faktycznie dokonana. Minister Finansów w broszurze informacyjnej dotyczącej najważniejszych zmian w zakresie kas rejestrujących od 1 kwietnia 2013 r. posługuje się sformułowaniem: „W przypadku zwrotu towarów i uznanych reklamacji towarów i usług w odrębnej ewidencji ujmuje się dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży, np. paragon fiskalny czy wydruk z terminala (w przypadku płatności bezgotówkowych itp.)”. Jest to zatem katalog otwarty, a paragon fiskalny czy wydruk z terminala są jedynie dokumentami przykładowymi. Dowodzenie zwrotu towaru, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. Podobne stanowisko zajął także m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 września 2013 r., sygn. IBPP3/443-781/13/UH. Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, natomiast obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy,
2. dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.
   
   

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 15 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zwane dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 3 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Natomiast stosownie do § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 rozporządzenia).

Pamięć fiskalna to urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych (§ 2 pkt 11 rozporządzenia).

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów, co zostało również potwierdzone zapisem § 3 ust. 3 rozporządzenia, który mówi, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa § 3 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia.

I tak, w myśl § 3 ust. 4 rozporządzenia, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, należy ująć w odrębnej ewidencji zawierającej:

1. datę sprzedaży;
2. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
3. termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
4. wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
5. zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
6. dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
7. protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.
   
   

Stosownie do treści § 3 ust. 5 rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

1. błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego);
2. krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.
   
   

W oparciu o § 3 ust. 6 rozporządzenia, w przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Z treści ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania (obrotu) m.in. o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów istnieje pod warunkiem, że zwrot towaru jest prawnie dopuszczalny i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu towaru oraz jego wartości.

Wskazać w tym miejscu należy, że kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej.

Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu).

Należy zauważyć, że obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących przewiduje m.in. możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w przypadku zwrotu towarów i uznanych reklamacji towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, poprzez ujęcie w odrębnej ewidencji.

Ponadto, rozporządzenie to określa również możliwość korekty w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki, która to korekta ujmowana jest w odrębnej ewidencji.

Podkreślić należy, że rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących nie wyczerpuje (nie wskazuje) wszystkich możliwych sytuacji, w których należy dokonać korekty sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej. Jednak przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

W świetle powyższych unormowań podatnikom przysługuje prawo do korekty sprzedaży i podatku należnego, jednakże pod warunkiem, że zdarzenia te zostaną udokumentowane wiarygodnymi dowodami.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej zegarków i wyrobów jubilerskich poprzez sieć salonów zlokalizowanych na terenie kraju. Sprzedaż jest ewidencjonowana za pomocą kas rejestrujących. Zdarza się, że klienci zwracają lub reklamują towar nie posiadając oryginału paragonu, co skutkuje zwrotem całości lub części należności (zapłaty). W takiej sytuacji Spółka uwzględnia inne zastępcze dokumenty potwierdzające dokonanie sprzedaży w postaci: karty gwarancyjnej, wydruku z terminala kart płatniczych lub wyciągu bankowego w przypadku transakcji bezgotówkowych, certyfikatu w przypadku brylantów, numeru referencyjnego w odniesieniu do zegarków, metki, wydruku z karty stałego klienta oraz oświadczenia klienta o zagubieniu paragonu lub oświadczenia sprzedawcy, na podstawie których możliwa jest identyfikacja transakcji sprzedaży w systemie informatycznym. System obsługi sprzedaży i system ewidencji magazynowej Wnioskodawcy generuje dokumenty, które potwierdzają dokonanie sprzedaży i wystawienie paragonu. Na ich podstawie jest możliwe zidentyfikowanie zakupionego towaru, ustalenie wartości netto, VAT należnego i wartości brutto.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy prawidłowo stosuje się do przepisów § 3 ust. 4 rozporządzenia, jeżeli klient dokonujący zwrotu towaru lub zgłaszający reklamację nie posiada paragonu, za „dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży” uznaje dokumenty, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym, takie jak karta gwarancyjna, wydruk z terminala kart płatniczych lub wyciąg bankowy w przypadku transakcji bezgotówkowych, certyfikat w przypadku brylantów, numer referencyjny w odniesieniu do zegarków, metka, wydruk z karty stałego klienta oraz oświadczenie klienta o zagubieniu paragonu lub oświadczenie sprzedawcy, na podstawie których możliwa jest identyfikacja transakcji sprzedaży w systemie informatycznym.

Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, że paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np. jego zwrotu. W sytuacji dokonania zwrotu towaru sprzedawca powinien zatrzymać paragon fiskalny. Zasadą jest więc dokonywanie korekty podstawy opodatkowania (obrotu) i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Podkreślić jednak należy, że paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zwrotu towaru, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie sprzedawcy, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt, że zwracany towar został zakupiony właśnie u niego.

W związku z tym, że kasa rejestrująca (a w szczególności pamięć fiskalna kasy), nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to w takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Wśród tych elementów wymieniono jako konieczne każdorazowe dołączenie do niej dokumentu potwierdzającego sprzedaż i protokołu przyjęcia zwrotu towaru podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

W praktyce podatnicy mogą mieć wątpliwości, co należy rozumieć pod pojęciem „dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży”. Bezsprzecznie dokumentem takim będzie paragon fiskalny otrzymany w chwili zakupu, ale w przypadku jego braku, dopuszczalne jest np. odszukanie na rolce kasy (lub w pamięci fiskalnej) danych konkretnej operacji sprzedaży i ich czytelne wydrukowanie. Innym dopuszczalnym rozwiązaniem jest zastąpienie oryginału paragonu fiskalnego wydrukiem z terminala (w przypadku płatności bezgotówkowych), czy też przedstawieniem przez klienta np. paragonu niefiskalnego (z programu sprzedażowego), faktury, podpisanej w dniu sprzedaży, umowy sprzedaży bądź podpisanej karty gwarancyjnej. Cechą wspólną powyższych dowodów jest to, że zostały one wystawione przez sprzedawcę już w momencie sprzedaży zwracanego w późniejszym terminie towaru, a więc niewątpliwie potwierdzają i dowodzą, że ten towar został zakupiony w danym dniu, u danego sprzedawcy.

Jak wykazano powyżej, udowodnienie nabycia u Wnioskodawcy towaru zwracanego przez klienta (będące podstawą do dokonania korekty podatku należnego), na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. Jak wskazał sam Wnioskodawca, w przypadku braku oryginału paragonu fiskalnego dysponuje on innymi dokumentami potwierdzającymi dokonaną sprzedaż tj. karta gwarancyjna, wydruk z terminala kart płatniczych lub wyciąg bankowy w przypadku transakcji bezgotówkowych, certyfikat w przypadku brylantów, numer referencyjny w odniesieniu do zegarków, metka, wydruk z karty stałego klienta oraz oświadczenie klienta o zagubieniu paragonu lub oświadczenie sprzedawcy, na podstawie których możliwa jest identyfikacja transakcji sprzedaży w systemie informatycznym.

Analizując opis sprawy z przedstawionymi powyżej przepisami prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego jako dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia, wykorzystać dokumenty, o których mowa we wniosku, tj. kartę gwarancyjną, wydruk z terminala kart płatniczych lub wyciąg bankowy w przypadku transakcji bezgotówkowych, certyfikat w przypadku brylantów, numer referencyjny w odniesieniu do zegarków, metkę, wydruk z karty stałego klienta oraz oświadczenie klienta o zagubieniu paragonu lub oświadczenie sprzedawcy, na podstawie których możliwa jest identyfikacja transakcji sprzedaży w systemie informatycznym.

Zatem posiadanie przez Spółkę ww. dokumentów potwierdzających dokonanie sprzedaży, jak również prowadzenie ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia zawierającej wszystkie wymagane dane oraz sporządzanie protokołu przyjęcia zwrotu towaru podpisanego przez sprzedawcę i nabywcę są wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług a tym samym dokonania korekty podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.