INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 24 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2012 r. (data wpływu 3 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania tygodnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania tygodnika. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 3 lutego 2012 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje wydawać bezpłatny tygodnik o sprawach regionalnych, który będzie zawierał treści o charakterze reklamowym lub informacyjnym, czyli będzie pełnił funkcję powiadamiania, a także będzie zawierać treści publicystyczne (pełniące funkcje interpretacyjne i perswazyjne).

Cena usługi reklamowej będzie tak skalkulowana, aby pokryła również poniesione przez Spółkę koszty wydania bezpłatnego tygodnika, takie jak np.: druk gazety, teksty dziennikarskie – stanowiące 1/3 powierzchni gazety, które mają na celu uatrakcyjnienie powierzchni reklamowej (głównie dla klientów), akwizycję, kolportaż, obsługę biura itp.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

• Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
• bezpłatny tygodnik o sprawach regionalnych, który planuje wydawać Spółka ma związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. W Spółce nie występuje sprzedaż zwolniona, bądź niepodlegąjąca opodatkowaniu podatkiem VAT,
• bezpłatny tygodnik o sprawach regionalnych, w ocenie Zainteresowanego, można uznać za prezent o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Planowany koszt wytworzenia jednego egzemplarza bezpłatnej gazety Spółka szacuje na kwotę około 0,70 zł.,
• w ocenie Spółki, wartość wydawanego bezpłatnie tygodnika o sprawach regionalnych wynosi około 0,70 zł za egzemplarz,
• wydawany bezpłatny tygodnik ma związek ze świadczeniem usług reklamowych na rzecz podmiotów reklamujących się w tym tygodniku. Spółka planuje wydawać bezpłatny tygodnik o sprawach regionalnych, który będzie zawierał treści o charakterze reklamowym lub informacyjnym, czyli będzie pełnił funkcje powiadamiania, a także będzie zawierać treści publicystyczne (pełniące funkcje interpretacyjne i perswazyjne). Cena usługi reklamowej będzie tak skalkulowana, aby pokryła również poniesione przez Spółkę koszty wydania bezpłatnego tygodnika, takie jak np.: druk gazety, teksty dziennikarskie – stanowiące 1/3 powierzchni gazety, które mają na celu uatrakcyjnienie powierzchni reklamowej, akwizycję, kolportaż, obsługę biura itp.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydawanie bezpłatnego tygodnika o sprawach regionalnych zawierającego treści reklamowe, informacyjne i publicystyczne będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydawanie bezpłatnego tygodnika o sprawach regionalnych zawierającego treści reklamowe, informacyjne i publicystyczne nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, a Spółka będzie miała prawo do odliczania podatku naliczonego związanego z ponoszonymi kosztami na wydanie przedmiotowego tygodnika.

Zgodnie z przepisami art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) – dalej u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Wyjątki od tej reguły przewidziane zostały w art. 7 ust. 3 u.p.t.u,, który stanowi, że przepisu art. 7 ust. 2 u.p.t.u. nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

W przypadku więc, gdy bezpłatnie wydawany tygodnik o sprawach regionalnych nie może być zaliczony wyłącznie do drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, można uznać go za prezent o małej wartości, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 7 ust. 4 u.p.t.u. Przez prezenty o małej wartości rozumie się bowiem przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt l, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Planowany koszt wytworzenia jednego egzemplarza bezpłatnej gazety Spółka szacuje na kwotę około 0,57 zł.

Reasumując, wydawanie bezpłatnego tygodnika o sprawach regionalnych zawierającego treści reklamowe, informacyjne i publicystyczne nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ każdy osobny egzemplarz tygodnika należy uznać za prezent o małej wartości, nieprzekraczający 10 zł. Jednocześnie Spółka będzie miała prawo do odliczania podatku naliczonego związanego z ponoszonymi kosztami na wydanie przedmiotowego tygodnika, na ogólnych zasadach wynikających z przepisów art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelki postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – art. 7 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Na mocy art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z przywołanych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa bez wynagrodzenia, niezależnie od tego, czy są one realizowane na cele związane, czy niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jednakże w sytuacji, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów w całości lub w części.

W związku z powyższym, dla uznania nieodpłatnej dostawy towarów za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki:

• podatnik przekazuje lub zużywa nieodpłatnie towary (inne niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki) należące do jego przedsiębiorstwa oraz
• podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Zatem należy stwierdzić, iż opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów, w sytuacji, gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu, uzależnione jest od tego, czy towary te wyczerpują ustawowe przesłanki, pozwalające uznać je za prezenty o małej wartości. Bowiem w sytuacji, gdy przekazuje on jednej osobie towary o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł i prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób, a także przekazuje towary, których nie ujęto w ewidencji, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł, takie przekazanie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy i nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca planuje wydawać bezpłatny tygodnik o sprawach regionalnych, który będzie zawierał treści o charakterze reklamowym lub informacyjnym, czyli będzie pełnił funkcję powiadamiania, a także będzie zawierać treści publicystyczne (pełniące funkcje interpretacyjne i perswazyjne). Wydawany przez Spółkę bezpłatny tygodnik ma związek ze świadczeniem usług reklamowych na rzecz podmiotów reklamujących się w tym tygodniku, ponadto ma związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Cena usługi reklamowej będzie tak skalkulowana, aby pokryła również poniesione przez Spółkę koszty wydania bezpłatnego tygodnika, takie jak np.: druk gazety, teksty dziennikarskie – stanowiące 1/3 powierzchni gazety, które mają na celu uatrakcyjnienie powierzchni reklamowej (głównie dla klientów), akwizycję, kolportaż, obsługę biura itp. Jak wskazał Zainteresowany, bezpłatny tygodnik o sprawach regionalnych, można uznać za prezent o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Planowany koszt wytworzenia jednego egzemplarza bezpłatnej gazety Spółka szacuje na kwotę około 0,70 zł.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Podkreślenia wymaga fakt, iż na podstawie przywołanych powyżej przepisów przedmiotem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy musi być towar w rozumieniu jego ustawowej definicji wyrażonej w art. 2 pkt 6 ustawy. Natomiast usługa jest wykonana wówczas, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług.

Jak wskazał Wnioskodawca, wydawany bezpłatny tygodnik ma związek ze świadczeniem usług reklamowych na rzecz podmiotów reklamujących się w tym tygodniku, ponadto ma związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

A zatem w przedmiotowej sprawie Spółka będzie zawierać umowy z reklamodawcami na wykonanie usług reklamowych, których efektem końcowym będzie wydanie bezpłatnej gazety.

Analizując przedstawiony opis zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów stwierdzić należy, że przekazanie bezpłatnej gazety nie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie można go bowiem uznać za przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowiznę (zgodnie z art. 7 ust. 2 tej ustawy). Wydawanie bezpłatnej gazety, zawierającej treści reklamowe, informacyjne i publicystyczne, mającej funkcję powiadamiania w opisanych okolicznościach stanowi efekt końcowy wyświadczonej usługi reklamowej, która zostanie opodatkowana, zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż czynność ta nie stanowi odrębnego świadczenia od usługi reklamy, której efektem jest tygodnik regionalny, który zawiera treści reklamowe.

Reasumując, wydawanie bezpłatnego tygodnika o sprawach regionalnych zawierającego treści reklamowe, informacyjne i publicystyczne nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego wydania tygodnika o spawach regionalnych. Natomiast wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego został rozpatrzony w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2012 r. znak ILPP2/443-1592/11-5/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.