2015.01.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1102/14-4/RD
z 12 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2014 r. (data wpływu 5 listopada 2014 r.), uzupełnionym w dniu 1 grudnia 2014 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 21 listopada 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 1 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kary umownej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kary umownej.

Wniosek uzupełniony został poprzez wniesienie w dniu 1 grudnia 2014 r. stosownej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (zwana dalej „Spółką”, „F. ” „Sprzedającym” lub „Wnioskodawcą”) jest polskim podmiotem gospodarczym, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca sprzedał Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która jest polskim podmiotem gospodarczym zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, (dalej określanej jako „Kupujący”) używaną linię pras (zwaną dalej „Linią Pras”).

Linia Pras była wykorzystywana przez F. w ramach procesu produkcji w związku z działalnością gospodarczą Sprzedającego (produkcja samochodów i samochodowych części zamiennych).

Zgodnie z Umową Sprzedaży prawo własności Linii Pras zostało przeniesione z F. na Kupującego w momencie uiszczenia przez Kupującego całej należności za Linię Pras.

Zgodnie z Umową Sprzedaży Linia Pras została wydana Kupującemu przez F. w tym samym dniu w którym na Kupującego zostało przeniesione prawo własności Lini Pras.

Zgodnie z umową Sprzedaży Kupujący jest zobowiązany w szczególności do dokonania następujących czynności: na własne ryzyko oraz na własny koszt dokonać demontażu Linii Pras oraz wywieźć elementy zdemontowanej Linii Pras z terenu F. w ustalonym terminie.

Zgodnie z Umową sprzedaży intencją Kupującego jest wywiezienie wydanych mu przez Sprzedającego Linii Pras z terenu F. najpóźniej do dnia 31 marca 2015 r. Sprzedający i Kupujący postanowili, że jeżeli wywóz Linii Pras nie zostanie dokonany przez Kupującego w terminie do 31 marca 2015 r., to Kupujący zobowiązany będzie do wywozu Linii Pras z terenu F. najpóźniej do dnia 31 lipca 2015 r.

W wypadku przekroczenia tego terminu tj. 31 lipca 2015 r., Kupujący zobowiązany będzie do zapłaty Sprzedającemu kar umownych w wysokości określonej w umowie za każdy miesiąc zwłoki w wywozie Linii Pras. W przypadku niepełnego miesiąca kara będzie naliczana proporcjonalnie.

W okresie naliczania kar umownych Kupujący będzie mógł korzystać z powierzchni objętych wcześniejszą umową najmu celem dokończenia prac demontażowych.

Zgodnie z Umową Sprzedaży prawo rozpoczęcia prac koniecznych do przeprowadzenia demontażu Linii Pras przysługuje Kupującemu od momentu wydania Kupującemu Linii Pras przez F..

Proces demontażu Linii Pras oraz przygotowania Linii Pras do późniejszego transportu z zakładu produkcyjnego F. będzie procesem długotrwałym, mogącym potrwać od kilku tygodni, do nawet kilku miesięcy. Prace demontażowe będą wymagały dostępu do należących do F. terenu oraz pomieszczeń, w których obecnie znajduje się Linia Pras lub gdzie elementy składowe Linii Pras będą przechowywane do czasu ich wywozu poza teren zakładu F..

W tym celu Sprzedający oraz Kupujący zawarli umowę najmu zgodnie z którą, F. wynajął za wynagrodzeniem Kupującemu stosowne powierzchnie należące do F.. Umowa najmu zawarta jest na czas oznaczony od dnia wydana Linii Pras Kupującemu przez Sprzedającego do dnia 31 lipca 2015 r. Z tytułu najmu Kupujący Linię Pras zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Sprzedającego miesięcznego czynszu w wysokości określonej w umowie najmu powiększony o podatek od towarów i usług według obowiązującej stawki.

Zgodnie z zapisami w umowie najmu, Sprzedający Linię Pras i Kupujący postanawiają ,że umowa rozwiązuje się przed upływem okresu na jaki jest zawarta, (tj. do 31 lipca 2015 r.), w momencie, w którym zostanie ukończone wywiezienie przez kupującego Linii Pras z terenu Sprzedającego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z ewentualnym niedotrzymaniem terminu wywozu Linii Pras poza teren F. to jest najpóźniej do 31 lipca 2015 r. płacone kary umowne za każdy miesiąc zwłoki w wywozie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kary umowne w ramach Transakcji opisanej w stanie przyszłym nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W celu rozstrzygnięcia, czy kary umowne będą podlegały opodatkowaniu VAT, konieczne jest rozstrzygnięcie, czy Transakcja mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, zawartym w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

eksport towarów,

import towarów,

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem przyszłym dokonana czynność polegać będzie na wypłacie kary umownej za każdy miesiąc zwłoki, z tytułu nie wykonania zobowiązania w postaci wywozu Linii Pras w terminie wskazanym w Umowie Sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa kara umowna, nie jest czynnością wymienioną w art. 5 ustawy o VAT, ani też nie jest związana z czynnościami tam wymienionymi tzn. nie wpływa na ich podstawę opodatkowania, należy uznać, że nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wartość należności otrzymana przez Wnioskodawcę z tytułu kary umownej nie może na gruncie ustawy o VAT zostać uznana za wynagrodzenie za świadczenie odpłatnych usług, do którego dochodzi na terytorium kraju. Stosunek prawny łączący podmiot wypłacający karę i odbiorcę tej należności nie jest usługą. Kara umowna pełni natomiast rolę zbliżoną do odszkodowania, stąd należy uznać, że wartość kary umownej nie powinna być opodatkowana VAT, nawet jeśli jej odbiorca jest podatnikiem tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca sprzedał Spółce która jest polskim podmiotem gospodarczym zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, (dalej określanej jako „Kupujący”) używaną linię pras (zwaną dalej „Linią Pras”). Zgodnie z Umową Sprzedaży prawo własności Linii Pras zostało przeniesione z Wnioskodawcy na Kupującego w momencie uiszczenia przez Kupującego całej należności za Linię Pras. Zgodnie z umową Sprzedaży Kupujący jest zobowiązany w szczególności do dokonania następujących czynności: na własne ryzyko oraz na własny koszt dokonać demontażu Linii Pras oraz wywieźć elementy zdemontowanej Linii Pras z terenu F. w ustalonym terminie. Zgodnie z Umową sprzedaży intencją Kupującego jest wywiezienie wydanych mu przez Sprzedającego Linii Pras z terenu F. najpóźniej do dnia 31 marca 2015 r. Sprzedający i Kupujący postanowili, że jeżeli wywóz Linii Pras nie zostanie dokonany przez Kupującego w terminie do 31 marca 2015 r., to Kupujący zobowiązany będzie do wywozu Linii Pras z terenu F. najpóźniej do dnia 31 lipca 2015 r. W wypadku przekroczenia tego terminu tj. 31 lipca 2015 r., Kupujący zobowiązany będzie do zapłaty Sprzedającemu kar umownych w wysokości określonej w umowie za każdy miesiąc zwłoki w wywozie Linii Pras. W przypadku niepełnego miesiąca kara będzie naliczana proporcjonalnie.

Powyższe terminy zostaną przedłużone o okresy, w których Kupujący nie ma możliwości realizacji prac zgodnie z Umową z uwagi na brak wykonania zobowiązań wynikających z Umowy przez Sprzedającego. Wywóz linii Pras z pomieszczeń F. możliwy będzie po zapłacie Sprzedającemu przez Kupującego kar, naliczonych za okres do końca tygodnia poprzedzającego tydzień, w którym następuje wywóz. Zgodnie z Umową Sprzedaży prawo rozpoczęcia prac koniecznych do przeprowadzenia demontażu Linii Pras przysługuje Kupującemu od momentu wydania Kupującemu Linii Pras przez F.. Proces demontażu Linii Pras oraz przygotowania Linii Pras do późniejszego transportu z zakładu produkcyjnego F. będzie procesem długotrwałym, mogącym potrwać od kilku tygodni, do nawet kilku miesięcy. Prace demontażowe będą wymagały dostępu do należących do F. terenu oraz pomieszczeń, w których obecnie znajduje się Linia Pras lub gdzie elementy składowe Linii Pras będą przechowywane do czasu ich wywozu poza teren zakładu F.. W tym celu Sprzedający oraz Kupujący zawarli umowę najmu zgodnie z którą, F. wynajął za wynagrodzeniem Kupującemu stosowne powierzchnie należące do F.. Umowa najmu zawarta jest na czas oznaczony od dnia wydania Linii Pras Kupującemu przez Sprzedającego do dnia 31 lipca 2015 r. Z tytułu najmu Kupujący Linię Pras zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Sprzedającego miesięcznego czynszu w wysokości określonej w umowie najmu powiększony o podatek od towarów i usług według obowiązującej stawki. Zgodnie z zapisami w umowie najmu, Sprzedający Linię Pras i Kupujący postanawiają, że umowa rozwiązuje się przed upływem okresu na jaki jest zawarta, (tj. do 31 lipca 2015 r.), w momencie, w którym zostanie ukończone wywiezienie przez kupującego Linii Pras z terenu Sprzedającego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku z ewentualnym niedotrzymaniem terminu wywozu Linii Pras poza teren F. płacone kary umowne za każdy miesiąc zwłoki będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że „odszkodowanie”, czy „kara umowna” są pojęciami niezdefiniowanymi w ustawie. Zagadnienie to regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121).

I tak, z postanowień art. 361 § 1 ww. ustawy wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2 ww. artykułu).

Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy. Szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Artykuł 483 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Przepis art. 483 Kodeksu cywilnego jest bezwzględnie obowiązującym przepisem prawa. Kara umowna ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Zapłata kary umownej nie jest związana również ze zobowiązaniem otrzymującego zapłatę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Kara umowna ma w tym wypadku charakter odszkodowawczy. Co do zasady, kara umowna jest rodzajem sankcji cywilnoprawnej zastrzeżonej na wypadek szkód powstałych w wyniku niewłaściwego wykonania umowy. W przypadku kar umownych, które Kodeks cywilny definiuje jako zastrzeżenie naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego, zadośćuczynienie następuje poprzez zapłatę określonej sumy i w związku z powyższym takie wynagrodzenie nie zawiera ekwiwalentności w postaci świadczenia.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy prawa podatkowego zauważyć należy, że aby dana czynność (dostawa towarów, czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Mając zatem na uwadze powołane regulacje i przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że w związku z ewentualnym niedotrzymaniem terminu wywozu Linii Pras poza teren F. tj. najpóźniej do 31 lipca 2015 r. płacone kary umowne za każdy miesiąc zwłoki będą rekompensatą za szkodę wynikającą z niewywiązywania się przez Kupującego z umowy i nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług lub dostawę towarów. W rozpatrywanym przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, gdyż otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty wynikają z konieczności wynagrodzenia straty wynikłej z niewywiązywania się przez Kupującego z umowy, a więc ma na celu „naprawienie szkody”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że płacone kary umowne za każdy miesiąc zwłoki w wywozie Linii Pras poza teren F. tj. najpóźniej do 31 lipca 2015 r., nie podlegają opodatkowaniu w myśl art. 5 ust. 1 ustawy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin