Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1060/14/AK
z 2 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 listopada 2014 r. (data otrzymania 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału ½ w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału ½ w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 70-ty XX wieku nabyta została przez Wnioskodawcę i jego drugiego małżonka nieruchomość – działka z domkiem letniskowym, jako współwłasność po 1/2 udziałów dla każdego z małżonków.

Małżonek Wnioskodawcy zmarł 10 listopada 2008 r. Wnioskodawca nabył spadek po nim w całości, co stwierdził sąd rejonowy postanowieniem z 31 marca 2009 r. Ww. nieruchomość stała się wyłączna własnością Wnioskodawcy.

W związku z tym, że utrzymanie nieruchomości stało się dla Wnioskodawcy ciężarem (ze względu na wiek), postanowił on podarować synowi z pierwszego małżeństwa część tej nieruchomości. Aktem notarialnym z 24 czerwca 2010 r. Wnioskodawca podarował część nieruchomości, którą otrzymał w spadku po drugim małżonku, tj. ½ udziału w tej nieruchomości synowi, co jest jasno wykazane w § 4 aktu notarialnego.

Tym samym aktem notarialnym Wnioskodawca i jego syn (współudział po ½) sprzedali ww. nieruchomość osobom trzecim, za łączna kwotę 230.000 zł. Syn przeznaczył otrzymaną kwotę, tj. 115.000 zł na zakup mieszkania dla siebie i swojej rodziny. Wnioskodawca z części otrzymanej kwoty dokonał darowizny pieniężnej na rzecz syna, którą on przeznaczył na sfinansowanie zakupu tego mieszkania.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałą sprzedażą Wnioskodawca jest zobowiązany złożyć zeznanie PIT-39 za 2010 r. i zapłacić podatek od odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości i czy zasadne jest żądanie od urzędu skarbowego dokumentów potwierdzających wydatkowanie kwoty uzyskanej z tej sprzedaży na potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 za 2010 r. i zapłaty podatku od zbycia nieruchomości, jej części oraz udziału w nieruchomości, gdyż jak przedstawił w opisie stanu faktycznego w momencie sprzedaży nieruchomości był jej współwłaścicielem z udziałem 50% od ponad 5 lat od jej nabycia. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego od nabycia lub wybudowania nieruchomości. Zatem w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż jego udziału nie podlega pod ten przepis prawa, gdyż z mocy ustawy nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

Część udziału przekazanego w formie darowizny synowi w ogóle nie podlega przepisom ww. ustawy, gdyż w momencie sprzedaży Wnioskodawca nie był już właścicielem drugiej połowy udziałów w tej nieruchomości, a darowizna udziałów w nieruchomości również nie jest źródłem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W związku z powyższym wyjaśnieniem bezzasadne jest również żądanie od urzędu skarbowego dokumentów potwierdzających wydatki w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nadmienił, że jego syn dopełnił wszystkich obowiązków wobec budżetu państwa w związku z ww. sprzedażą nieruchomości i rozliczył się z urzędem skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony wyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego. W związku z tym, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat, odpłatne zbycie tej nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Wobec wyżej powołanej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) oraz podstawa jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od lat 70 XX wieku Wnioskodawca wraz z małżonkiem był współwłaścicielem nieruchomości w udziałach po ½ każdy. Po śmierci małżonka 10 listopada 2008 r. Wnioskodawca jako jego spadkobierca został wyłącznym właścicielem nieruchomości.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości (udziałów w nieruchomości). W przypadku nabycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w drodze spadku za datę nabycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości należy uznać datę otwarcia spadku czyli śmierci spadkodawcy.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Zatem Wnioskodawca, w opisanej przez siebie sytuacji, powinien rozpoznać następujące daty nabycia nieruchomości:

• lata 70 XX wieku – Wnioskodawca nabył udział wynoszący ½,
• 2008 r. – w spadku po małżonku Wnioskodawca nabył udział wynoszący ½ i tym samym stał się jej wyłącznym właścicielem.
  
  

Następnie Wnioskodawca wskazał, że w związku z tym, że utrzymanie nieruchomości stało się dla niego ciężarem, to w 2010 r. darował synowi udział wynoszący ½ w ww. nieruchomości. Przy czym Wnioskodawca twierdzi, że darował synowi udział ½ w nieruchomości nabyty przez niego w drodze spadku po małżonku. Stanowisko Wnioskodawcy jest jednak błędne dlatego, że nie można przyjąć, że darowany na rzecz syna udział w nieruchomości będzie konkretnie tym udziałem nabytym w spadku po małżonku. Wbrew przekonaniu Wnioskodawcy, nie można mówić o nabyciu w spadku po małżonku konkretnej połowy nieruchomości, podobnie jak nie można mówić o zbyciu w drodze darowizny konkretnej połowy nieruchomości. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem byli współwłaścicielami nieruchomości, każdy z nich posiadał udział we współwłasności wynoszący ½. Ani Wnioskodawca, ani jego małżonek nie byli właścicielami połowy nieruchomości rozumianej jako określona powierzchnia nieruchomości, byli właścicielami udziału ½ w nieruchomości. Do masy spadkowej po małżonku Wnioskodawcy nie należała więc określona powierzchnia nieruchomości, ale udział ½ w nieruchomości. Zatem w spadku po małżonku Wnioskodawca nie nabył konkretnej połowy nieruchomości, lecz nabył udział wynoszący ½ w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości. Na podobnych zasadach zbył na rzecz syna w drodze darowizny udział ½ w nieruchomości a więc zbył udział ½ nabyty zarówno w latach 70 XX wieku jak i nabyty w drodze spadku po małżonku. Na udział ½ w nieruchomości zbyty w drodze darowizny na rzecz syna składała się część nabyta w latach 70 XX wieku jak i część nabyta w drodze spadku po małżonku co oznacza, że po dokonanej darowiźnie Wnioskodawca pozostał współwłaścicielem działki w udziale ½, który to udział nabył również w dwóch datach, tj. w latach 70 XX wieku oraz w 2008 r. w drodze spadku po małżonku. Wynika to z istoty współwłasności.

Zgodnie bowiem z art. 195 Kodeksu cywilnego – współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują niepodzielnie części wspólnego prawa własności – tzw. udziały. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej nabywaniu lub zbywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje udział w całej rzeczy a nie prawo do części rzeczy określonej wielkością jego udziału.

Dlatego nabycie przez Wnioskodawcę darowanego synowi udziału wynoszącego ½ (tak jak całej nieruchomości) nastąpiło niewątpliwie w dwóch datach, tj. zarówno w latach 70 XX wieku jak i w 2008 r. (w dacie śmierci małżonka). Na udział ½, który Wnioskodawca darował synowi składały się zatem udziały nabyte w tych dwóch ww. datach. Nieuprawnione jest zatem twierdzenie, że Wnioskodawca daruje udział nabyty wyłącznie w spadku po małżonku. Wnioskodawca nabywając kolejno w poszczególnych latach udziały w nieruchomości nabywał prawo do każdego metra kwadratowego tej nieruchomości w takiej wielkości i w takiej dacie jak nabywany udział. Zatem nabywając w latach 70 XX wieku udział ½ w nieruchomości Wnioskodawca stał się właścicielem ½ w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości. Wnioskodawca nabywając bowiem ww. udział w prawie własności nieruchomości stał się jej współwłaścicielem, co oznacza że miał prawo do każdego metra kwadratowego w tej nieruchomości. Podobnie nabywając kolejny udział w nieruchomości w spadku Wnioskodawca w kolejnej dacie nabył udział w każdym jej metrze kwadratowym. W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się bowiem współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Zbywając udział ½ na rzecz syna Wnioskodawca nie zbył więc części nieruchomości określonej tym udziałem, ale cząstkę swoich uprawnień współwłaściciela całej nieruchomości. A uprawnienia te były nabywane w dwóch datach – w latach 70 XX wieku i w 2008 r. Nie da się twierdzić, że skoro przedmiotem zbycia był udział ½, to był to akurat ten udział, który został nabyty w 2008 r. w spadku po małżonku. Udziały nie są przecież oznaczone, bo nie chodzi o zbycie określonej części rzeczy, ale o zbycie wspólnego prawa, jedynie określonego ułamkiem. Innymi słowy nie można zidentyfikować zbywanego udziału, bo chodzi o zbycie prawa a nie o zbycie części rzeczy.

Prawidłowo jednak Wnioskodawca uważa, że zbycie udziału ½ w nieruchomości na rzecz syna w drodze umowy darowizny nie stanowiło dla niego źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że źródłem przychodu jest zbycie m.in. udziału w nieruchomości, ale mające charakter odpłatny. Natomiast podstawowym elementem umowy darowizny jest jej nieodpłatność. Zgodnie bowiem z przepisem art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Tym samym zbycie przez Wnioskodawcę w drodze umowy darowizny udziału ½ nieruchomości na rzecz syna nie stanowiło dla Wnioskodawcy źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, a tym samym nie powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Podsumowując, nie ma znaczenia w omawianej sprawie fakt, że w akcie notarialnym z 24 czerwca 2010 r. w § 4 zapisano, że Wnioskodawca zbywa na rzecz syna w drodze darowizny udział ½ w nieruchomości nabyty w spadku po małżonku skoro jest to sprzeczne z przepisami, z których jasno wynika, że zbywając w drodze darowizny udział ½ w nieruchomości na rzecz syna Wnioskodawca dokona zbycia udziału ½ nabytego w dwóch datach. Zatem Wnioskodawca zbył ½ w udziale ½ nabytym w latach 70 XX wieku a także ½ w udziale ½ nabytym w 2008 r. w spadku po małżonku. Tylko w taki sposób dochodzi bowiem do zbycia udziału w prawie do nieruchomości. Udział w prawie to nie udział w części rzeczy.

Natomiast po dokonaniu darowizny udziału ½ w nieruchomości na rzecz syna Wnioskodawca nadal pozostał właścicielem udziału ½ w nieruchomości, który również nabył w odpowiednich częściach w latach 70 XX wieku oraz w 2008 r. i od każdej z tych dat należy oddzielnie liczyć pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym połowa przychodu ze sprzedaży przez Wnioskodawcę w 2010 r. udziału ½ w nieruchomości, tj. w części nabytego w latach 70 XX wieku nie będzie podlegał w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej części udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału ½ w nieruchomości nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w tej części.

Natomiast druga połowa przychodu ze sprzedaży udziału ½ w nieruchomości odpowiadająca części nabytej w drodze spadku po małżonku w 2008 r. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaży Wnioskodawca dokonał przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia tej części udziału w nieruchomości a więc przed 1 stycznia 2014 r.

Oznacza to, że tylko w stosunku do połowy przychodu ze sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału ½ w nieruchomości można rozpatrywać możliwość jego zwolnienia z opodatkowania. Przy czym wskazać należy, że ponieważ nabycie części udziału ½ w nieruchomości w spadku po małżonku miało miejsce w 2008 r. (czyli jak wyjaśniono wcześniej w dacie śmierci małżonka Wnioskodawcy), to dokonując oceny skutków podatkowych zbycia tej części udziału w nieruchomości należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) – do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Wskazać należy, że data nabycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o których mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy decyduje o tym w jakim brzmieniu przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stosować w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie a tym samym jakie ulgi i zwolnienia przysługują podatnikowi w stosunku do przychodu (dochodu) z tej sprzedaży. Ocena prawna skutków podatkowych w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości jest skonkretyzowana odrębnie dla nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nabytych do 31 grudnia 2006 r., odrębnie dla nabytych od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. i odrębnie dla nabytych po 31 grudnia 2008 r.

Oznacza to jednocześnie, że w stosunku do połowy przychodu ze sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału ½ w nieruchomości nie można rozpatrywać zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., bowiem przywołane przez Wnioskodawcę zwolnienie ma zastosowanie w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nabytych po 31 grudnia 2008 r., co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Jak zostało wskazane opodatkowaniu podlega połowa przychodu ze sprzedaży udziału ½ w nieruchomości w części nabytego w spadku w 2008 r. Zatem do przychodu ze sprzedaży udziału ½ w części nabytego w spadku zastosować należy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na 31 grudnia 2008 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku – zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np. prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości czy koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia zmniejszają przychód.

Przy czym zaznaczyć należy, że jeśli Wnioskodawca poniósł tego rodzaju koszty przypadające na sprzedany przez niego udział ½ w nieruchomości, to koszty te dotyczą sprzedaży całego udziału, który w części Wnioskodawca nabył w latach 70 XX wieku oraz w części w 2008 r. w spadku po małżonku. Jak już wyżej wyjaśniono opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega wyłącznie część nabyta w 2008 r. W związku z tym przychód ze sprzedaży tej części udziału ½ w nieruchomości podlegający opodatkowaniu może zostać obniżona wyłącznie o poniesione przez Wnioskodawcę kosztów odpłatnego zbycia przypadające na tę część.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. – podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. W zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a, wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29-30a i 30e, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika (art. 45 ust. 3b ww. ustawy).

Rozliczenie transakcji odpłatnego zbycia nieruchomości i praw nabytych w latach 2007-2008 winno nastąpić na formularzu PIT-36 bądź PIT-36L, bądź PIT-38 – w zależności od rodzaju osiąganych dochodów oraz zeznania jakie Wnioskodawca winien był złożyć w danym roku podatkowym. Przy czym w ww. zeznaniach wykazuje się jedynie podatek do zapłaty obliczony zgodnie z 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez wykazywania wysokości przychodu i kosztów jego uzyskania.

Podsumowując, w przypadku Wnioskodawcy połowa przychodu ze sprzedaży udziału ½ w nieruchomości, tj. część nabyta w spadku w 2008 r. stanowiła źródło przychodu i od dochodu ze sprzedaży tej części udziału w nieruchomości Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić podatek dochody od osób fizycznych.

Uzyskany dochód z odpłatnego zbycia udziału ½ w nieruchomości w części nabytego w spadku w 2008 r. rozliczony miał zostać przez Wnioskodawcę na formularzu PIT-36 bądź PIT-36L, bądź PIT-38 – w zależności od rodzaju osiąganych dochodów oraz zeznania jakie Wnioskodawca winien był złożyć w danym roku podatkowym. I tak np. jeżeli Wnioskodawca w roku podatkowym, w którym sprzedał udział ½ w nieruchomości uzyskał również przychód np. ze stosunku pracy, bądź z emerytury lub renty, który podlega wykazaniu na formularzu PIT-37, to w takiej sytuacji w przypadku odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości co do zasady należało złożyć zeznanie PIT-36. Natomiast podatek winien był zostać zapłacony w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia, tj. do 30 kwietnia 2011 r.

Natomiast zeznanie podatkowe PIT-39 o wysokości osiągniętego przychodu (poniesionej straty) w roku podatkowym składają podatnicy, którzy sprzedali nieruchomość, jej część lub udział w nieruchomości nabyty od 1 stycznia 2009 r., co w sprawie Wnioskodawcy nie miało miejsca. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu od 1 stycznia 2009 r. Skoro tak, to nie ma potrzeby dokumentowania przez Wnioskodawcę wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe z dochodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.