Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/234/IMD/13/RD-128221/13
z 10 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2012 r. Nr ILPB2/415-721/12-3/WS, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wojewódzkiego Urzędu Pracy (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 27 lipca 2012 r. o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2012 r. do Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujący opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest samorządową jednostką organizacyjną samorządu województwa, prowadzoną w formie jednostki budżetowej. Wykonuje zadania określone w art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 23 ust. 7 i 9 ustawy, urzędy pracy są zobowiązane do organizowania szkolenia dla członków wojewódzkich rad zatrudnienia (WRZ). Ponadto należy podkreślić, iż członkowie WRZ nie mają statusu pracowników. Szkolenia obejmują tematy związane z realizacją przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i przeprowadzane są i będą przez profesjonalne firmy szkoleniowe, a finansowanie odbywa się ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składają się również koszty wyżywienia, a ponadto w przypadku szkoleń zamiejscowych, koszty zakwaterowania i dojazdu członka rady z miejsca szkolenia do miejsca szkolenia. Firma prowadząca szkolenie wystawia fakturę VAT, której odbiorcą i płatnikiem jest Wnioskodawca. Członkowie Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia nie otrzymują wynagrodzenia za posiedzenia rady, pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika ze świadczenia obowiązku pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach rady zatrudnienia, za ten czas pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy u macierzystego pracodawcy – art. 23 ust. 8 cyt. ustawy. Organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia. Wnioskodawca pełni funkcje płatnika składek podatku dochodowego od osób fizycznych pozostających z urzędem w stosunku cywilnoprawnym.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy łączny koszt szkolenia (wraz z kosztem zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu finansowany w całości ze środków Funduszu Pracy) dla członka Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych?
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej - kto jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych?
3. Jaka winna być forma powiadomienia członka Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia o osiągniętym przychodzie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy wymienione wyżej koszty nie są przychodami członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia podlegającym opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

Obowiązek szkolenia członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia został ustawowo uregulowany. Wnioskodawca organizuje szkolenia dla Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia, której członkowie nie mają statusu pracownika, a w jej skład zostali powołani przez Marszałka Województwa z grona określonego w art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wojewódzka Rada Zatrudnienia nie jest innym organem stanowiącym Samorządu Województwa. Obowiązek szkolenia członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia spoczywa na Wnioskodawcy, co wynika z art. 23 ust. 7 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy. Istnieje zatem upoważnienie ustawowe do łożenia na rzecz członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia. Koszt szkolenia jest przychodem z działalności otrzymywanym przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych, bez względu na sposób powoływania tych osób. Koszty obligatoryjnego szkolenia Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia ponoszone przez Wnioskodawcę są innymi należnościami za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem i ma tu zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty te mieszczą się w zakresie pojęcia przychodu, ale podlegają zwolnieniu przedmiotowemu. Nie ma możliwości zindywidualizowania przychodów w stosunku do konkretnej osoby bo podmiotem jest Wojewódzka Rada Zatrudnienia. Członkowie WRZ pełnią obowiązki społeczne, jako reprezentanci pewnej społeczności działających w jej interesie, bez celów zarobkowych. W związku z tym pełnienie takiej funkcji podlega zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 25 października 2012 r. wydał interpretację indywidualną, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Po przeanalizowaniu akt sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zmienianej interpretacji, zwanej dalej „ustawą o promocji”, wojewódzkie rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi marszałka województwa w sprawach polityki rynku pracy.

Natomiast na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy o promocji, w skład wojewódzkiej rady zatrudnienia wchodzą osoby powoływane przez marszałka województwa spośród działających na terenie województwa:

• wojewódzkich struktur każdej organizacji związkowej reprezentatywnej w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych (pkt 1);
• wojewódzkich struktur każdej organizacji pracodawców reprezentatywnej w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych (pkt 2);
• społeczno-zawodowych organizacji rolników, w tym związków zawodowych rolników indywidualnych i izb rolniczych (pkt 3);
• organizacji pozarządowych zajmujących się statutowo problematyką rynku pracy (pkt 5);
• przedstawicieli nauki - delegowanych przez Komitet Nauk o Pracy i Polityce Społecznej Polskiej Akademii Nauk oraz przedstawiciel wojewody (pkt 6).
  
  

Ponadto w ust. 7 w art. 23 ustawy o promocji, ustawodawca zawarł upoważnienie ustawowe dla ministra właściwego do spraw pracy do określenia, w drodze rozporządzenia, organizacji oraz trybu działania rad zatrudnienia, a także warunków, na jakich mogą uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele organów, organizacji i instytucji niereprezentowanych w radach, oraz trybu finansowania kosztów szkoleń członków rad, mając na względzie zapewnienie efektywnego dialogu społecznego.

Z postanowień rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281) - stanowiącego realizację powołanego powyżej upoważnienia ustawowego - wynika, iż rada zatrudnienia może ustalić, w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (§ 8 rozporządzenia).

Ustawa o promocji pojęcie „szkolenia” dla potrzeb tej ustawy zdefiniowała jako pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia (art. 2 ust. 1 pkt 37).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit.b ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Istotne dla kwestii będącej przedmiotem interpretacji, jest fakt, iż Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej stoi na stanowisku, iż szkolenia członków rad zatrudnienia, o których mowa w powołanym rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy mieszczą się w zakresie definicji pojęcia szkolenia zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 37 ustawy o promocji.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych z tytułu szkoleń otrzymanych na podstawie uchwały rady zatrudnienia przyjętej stosownie do postanowień w/w rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy, a nie jak wskazuje Wnioskodawca - art. 13 pkt 5 ustawy, korzystający jednak ze zwolnienia na podstawie 21 ust. 1 pkt 118 lit.b ustawy, a nie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy.

Jednocześnie w związku z udzieleniem tego świadczenia na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki związane z obliczeniem i pobraniem od podatnika zaliczki na podatek oraz ze sporządzeniem informacji o wysokości uzyskanych dochodów (PIT-11).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 27 lipca 2012 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 25 października 2012 r. Nr ILPB2/415-721/12-3/WS, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwana dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.