2014.10.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-882/14-2/TK
z 28 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest:

prawidłowe – w części dotyczącej dostawy uzbrojenia wykorzystywanego wyłącznie na cele działalności zwolnionej realizowanej w „A”;
nieprawidłowe – części dotyczącej dostawy uzbrojenia, które jednostki organizacyjne więziennictwa przekażą do dyspozycji Komendanta „A” w celu sprzedaży.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej zwany jako „A”) stosownie do treści art. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 885 z późn. zm.), stanowi jednostkę budżetową.

W myśl przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej - jako ustawa o VAT), jest podatnikiem podatku VAT, jednocześnie na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, od dnia 1 stycznia 2014 r. korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

Zbędne uzbrojenie, które będzie przedmiotem sprzedaży, zostało zakupione przez jednostkę nadrzędną Służby Więziennej jaką jest „A” w latach 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku i nieodpłatnie przekazane podległym sobie jednostkom organizacyjnym Służby Więziennej jakimi są areszty śledcze i zakłady karne, w tym również „A”.

Uzbrojenie to wykorzystywane jest do ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz do szkolenia funkcjonariuszy pełniących służbę w zakładach karnych i aresztach śledczych.

W momencie zakupu uzbrojenia „A” nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, a co za tym idzie nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na zużycie techniczne i niedostosowanie sprzętu do aktualnych potrzeb służby, planowane jest wycofanie z dalszego użytkowania w jednostkach organizacyjnych SW i podjęcie działań zmierzających do jego sprzedaży.

Stosownie do treści § 38 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 maja 2010 r. (Dz.U. z 2010 r., Nr 114, poz. 761) w sprawie sposobu i trybu gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego, w który wyposażone są jednostki budżetowe, sprzęt uzbrojenia znajdujący się w zakładach karnych i aresztach śledczych, który zostanie zakwalifikowany do kategorii sprzętu zbędnego, zostanie nieodpłatnie przekazany na podstawie protokołów zdawczo- odbiorczych do dyspozycji Komendanta „A” i będzie wprowadzony do ewidencji składników majątku „A”, a następnie sprzedany.

Uzbrojenie, przed przekazaniem do „A” przez zakłady karne i areszty śledcze było w tychże jednostkach wykorzystywane na cele działalności zwolnionej z podatku - używane do ochrony obiektów i zapewnienia bezpieczeństwa w jednostkach.

Komendant „A” w terminie do końca I kwartału 2015 r. planuje sprzedaż zbędnego uzbrojenia, wykorzystywanego dotychczas wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku realizowanej w „A” (do ochrony obiektów „A” oraz do realizacji zajęć dydaktycznych), a także uzbrojenia, które jednostki organizacyjne więziennictwa (zakłady karne i areszty śledcze) przekażą do dyspozycji Komendanta w trybie, o którym mowa wyżej.

Uzbrojenie zarówno przed przekazaniem do „A”, jak i w chwili jego sprzedaży pozostawało własnością Skarbu Państwa. Zakłady Karne, areszty śledcze oraz „A” są jedynie dysponentami majątku Skarbu Państwa.

Powyższa okoliczność stanowi przeszkodę w zawieraniu umów pomiędzy tymi jednostkami, a jedyną dopuszczalną formą wejścia Komendanta „A” w posiadanie składników majątku wcześniej wykorzystywanych w innych jednostkach organizacyjnych (jednostkach budżetowych) jest jego nieodpłatne przekazanie.

Zbędne i przeznaczone do sprzedaży uzbrojenie było wykorzystywane przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej wyłącznie na cele działalności zwolnionej. Od momentu jego nabycia właścicielem był Skarb Państwa, a nieodpłatne przekazywanie na podstawie protokołów pomiędzy jednostkami organizacyjnymi więziennictwa (jednostkami budżetowymi) odbywało się i odbywa w ramach tego samego podmiotu. Stąd nie powinien mieć znaczenia fakt, że to nie „A” będzie wykorzystywało zużyty majątek wyłącznie na cele działalności zwolnionej, tylko dokonywały tego inne jednostki organizacyjne Służby Więziennej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) sprzedaż zbędnego uzbrojenia w opisanym stanie faktycznym, wykorzystywanego wcześniej wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, na które z tytułu nabycia nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, można uznać za sprzedaż zwolnioną od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwalnia się z VAT dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podatnik, który chce skorzystać z tego zwolnienia w odniesieniu do dostawy konkretnych rzeczy, musi zatem spełniać łącznie dwa warunki. Zgodnie z pierwszym warunkiem, zwolniona od podatku będzie dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej. Po drugie z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W zaprezentowanym stanie faktycznym oba warunki, zdaniem Wnioskodawcy, zostały spełnione. Przedmiotowy sprzęt uzbrojenia był użytkowany wyłącznie do realizacji ustawowych celów jednostek organizacyjnych SW („A”, zakładów karnych, aresztów śledczych) polegających na ochronie obiektów lub prowadzeniu szkoleń dla funkcjonariuszy SW, które stanowią działalność zwolnioną z podatku, a nadto Wnioskodawcy (jak i jednostkom organizacyjnym SW wcześniej użytkującym sprzęt) nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż zbędnego uzbrojenia spełnia wymogi określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy, dlatego sprzedaż jego powinna być zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w części dotyczącej dostawy uzbrojenia wykorzystywanego wyłącznie na cele działalności zwolnionej realizowanej w „A”;
nieprawidłowe – części dotyczącej dostawy uzbrojenia, które jednostki organizacyjne więziennictwa przekażą do dyspozycji Komendanta „A” w celu sprzedaży.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Sprzedażą natomiast – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wprowadzono – z dniem 1 stycznia 2014 r. – zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca stanowi jednostkę budżetową. W myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest podatnikiem podatku VAT, jednocześnie na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, od dnia 1 stycznia 2014 r. korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Zbędne uzbrojenie, które będzie przedmiotem sprzedaży, zostało zakupione przez jednostkę nadrzędną Służby Więziennej jaką jest „A” w latach 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku i nieodpłatnie przekazane podległym sobie jednostkom organizacyjnym Służby Więziennej jakimi są areszty śledcze i zakłady karne, w tym również „A”. Uzbrojenie to wykorzystywane jest do ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz do szkolenia funkcjonariuszy pełniących służbę w zakładach karnych i aresztach śledczych.

W momencie zakupu uzbrojenia „A” nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, a co za tym idzie nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z uwagi na zużycie techniczne i niedostosowanie sprzętu do aktualnych potrzeb służby, planowane jest wycofanie z dalszego użytkowania w jednostkach organizacyjnych SW i podjęcie działań zmierzających do jego sprzedaży. Uzbrojenie, przed przekazaniem do „A” przez zakłady karne i areszty śledcze było w tychże jednostkach wykorzystywane na cele działalności zwolnionej z podatku - używane do ochrony obiektów i zapewnienia bezpieczeństwa w jednostkach.

Jak wynika z powołanych wyżej regulacji, aby sprzedaż towaru była objęta zwolnieniem z VAT, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

towar musiał być wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,
z tytułu jego nabycia (importu lub wytworzenia) nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT.

Spełnienie tylko jednego warunku oznacza, że sprzedaż będzie opodatkowana.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem sprzedaży będzie zarówno uzbrojenie wykorzystywane dotychczas wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT realizowanej przez „A” (do ochrony obiektów „A” oraz do realizacji zajęć dydaktycznych), jak i uzbrojenie, które jednostki organizacyjne więziennictwa (zakłady karne i areszty śledcze) przekażą do dyspozycji Komendanta „A” na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych nieodpłatnie.

Analizując możliwość zastosowania zwolnienia od podatku należy stwierdzić, że w pierwszym przypadku spełnione będą oba warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia wskazanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem przedmiotowe uzbrojenie było wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej „A”, a ponadto – jak wynika opisu sprawy – Wnioskodawcy nie przysługiwało z tytułu nabycia prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast dostawa uzbrojenia, które jednostki organizacyjne więziennictwa przekażą nieodpłatnie do dyspozycji Komendanta „A” w celu sprzedaży, nie wypełni przesłanek do zastosowania powyższego zwolnienia od podatku, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – to nie „A” wykorzystywał zużyty majątek wyłącznie na cele działalności zwolnionej, lecz dokonywały tego inne jednostki organizacyjne Służby Więziennej. Skutkiem powyższego nie został wypełniony jeden z warunków określony powyższym przepisem, bowiem przedmiotowe uzbrojenie nie było wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej w „A”.

Zatem udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że ze zwolnienia od podatku zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy będzie korzystała jedynie sprzedaż zbędnego uzbrojenia wykorzystywanego dotychczas wyłącznie na cele działalności zwolnionej dokonywanej przez Wnioskodawcę.

Natomiast z powyższego zwolnienia nie będzie mogła korzystać sprzedaż uzbrojenia, które jednostki organizacyjne więziennictwa przekażą do dyspozycji Komendanta „A” w celu sprzedaży. W konsekwencji konieczne będzie opodatkowanie tej dostawy podatkiem od towarów i usług wg właściwej stawki podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin