Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1008/14/MCZ
z 6 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 listopada 2014 r. (data wpływu do Biura – 12 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej przez podatnika mającego na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej przez podatnika mającego na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 22 sierpnia 2014 r. syn Wnioskodawczyni został uznany za osobę niepełnosprawną, na podstawie orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności dla osoby, która nie ukończyła 16 roku życia.

Syn pozostaje na utrzymaniu Wnioskodawczyni i jej męża. Nie uzyskuje dochodów podlegających opodatkowaniu.

Syn Wnioskodawczyni cierpi na cukrzycę insulinozależną (typu 1). Posiada zaświadczenie o celowości wykorzystania w procesie leczenia i rehabilitacji urządzeń związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, tj.:

1. urządzenia: D. ODBIORNIK, którego użytkowanie wymaga zakupu D. NADAJNIK (wymiana średnio co 6 miesięcy) oraz D. ELEKTRODY (wymiana średnio co 7 dni),
2. osprzętu do eksploatacji pompy insulinowej, do którego należą: pojemniki na insulinę, zestawy infuzyjne (wkłucia), pakiet serwisowy do pompy (pokrywa baterii, adapter, baterie AA 1,5V), L. (urządzenie pieczątka do zakładania wkłuć), etui do pompy insulinowej, pasek do mocowania pompy insulinowej, urządzenie do odczytu danych z pompy insulinowej S. P., plastry do mocowania wkłuć (kaniul) T.,
3. drobnego indywidualnego sprzętu, narzędzi technicznych do których należą: jednorazowe igły do podawania insuliny (do penów), jednorazowe strzykawki do insuliny, lancety (nakłuwacze), paski testowe do glukometru, K. D. paski testowe do badania moczu.
   
   

W dniu 12 i 24 września 2014 r. i 26 listopada 2014 r. dokonano zakupu ww. urządzenia z nadajnikiem i elektrodami. Wydatki, które w związku z tym poniosła Wnioskodawczyni zostały częściowo dofinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z jej zakładu pracy. Nie zostały natomiast sfinansowane ani dofinansowane z zakładowego funduszu osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON, środków NFZ i nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Na bieżąco dokonywane są zakupy sprzętu wymienionego pod lit. b) i c), w zależności od potrzeb wynikających z codziennego niezbędnego procesu leczenia i rehabilitacji osoby chorej na cukrzycę typu 1. Wydatki, które w związku z tym poniesiono nie zostały sfinansowane ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON, środków NFZ, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ani nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione w 2014 r. na zakup urządzeń:

• określonych w pkt a) poz. 68 wniosku – w części wynikającej z różnicy pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą dofinansowaną z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zgodnie z art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• określonych w pkt b) i c) poz. 68 wniosku – w pełnej wysokości,

można odliczyć od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Wnioskodawczyni wskazała, że urządzenie określone w pkt a) poz. 68 wniosku wraz z osprzętem umożliwia dokonywanie z dużą częstotliwością pomiar cukru i charakteryzuje się indywidualnym przeznaczeniem oraz niezbędnością w procesie rehabilitacji w niepełnosprawności z chorobą cukrzycową. Urządzenie to ułatwia wykonywanie czynności życiowych, gdyż jej syn nie cierpi z powodu ciągłego wkłuwania igieł metodą tradycyjną, aby dokonać pomiaru cukru. Z uwagi na dużą częstotliwość dokonywanie tych pomiarów przez nakłucie powodowało uszkodzenia skóry i ból.

Pozostałe urządzenia określone w pkt b) i c) poz. 68 wniosku są niezbędne w procesie leczenia i rehabilitacji związanej z chorobą cukrzycową, charakteryzują się indywidualnym przeznaczeniem. Stosowanie terapii z wykorzystaniem pompy insulinowej pomaga ograniczyć niedogodności związane z występowaniem i leczeniem choroby. Pozostałe wymienione urządzenia i narzędzia ułatwiają, a niektóre wręcz umożliwiają wykonywanie czynności życiowych osoby niepełnosprawnej z chorobą cukrzycy typu 1.

Wobec tego Wnioskodawczyni uważam, że może odliczyć od dochodu wydatki wymienione:

• w pkt a) w części stanowiącej różnicę między kwotą poniesionego wydatku, a kwotą sfinansowaną z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
• w pkt b) i c) w pełnej wysokości.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek, orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (art. 26 ust. 7e ww. ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych w 2014 r. przez Wnioskodawczynię, mającą na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko, na zakup pompy insulinowej wraz z osprzętem, jednorazowych igieł do podawania insuliny (do penów), jednorazowych strzykawek do insuliny, lancetów (nakłuwaczy), pasków testowych do glukometru, K. D. pasków testowych do badania moczu należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy, w szczególności art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone indywidualne właściwości korespondujące z rodzajem danej niepełnosprawności.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia, narzędzia) a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt (urządzenie, narzędzie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu (urządzenia, narzędzia) musi być jego indywidualny charakter, powiązany z rodzajem niepełnosprawności.
  
  

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną lub osobę na której utrzymaniu jest osoba niepełnosprawna do dokonania odliczeń od dochodu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni ma na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko, posiadające orzeczenie o ustaleniu niepełnosprawności dla osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydane w 22 sierpnia 2014 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Syn Wnioskodawczyni cierpi na cukrzycę insulinozależną (typu 1). Posiada zaświadczenie o celowości wykorzystania w procesie leczenia i rehabilitacji urządzeń związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

W dniu 12 i 24 września 2014 r. i 26 listopada 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu kompletnej pompy insulinowej D. wraz z osprzętem.

Powyższe wydatki, zostały częściowo dofinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zakładu pracy Wnioskodawczyni.

Ponadto, Wnioskodawczyni na bieżąco dokonuje zakupu jednorazowych igieł do podawania insuliny (do penów), jednorazowych strzykawek do insuliny, lancetów (nakłuwaczy), pasków testowych do glukometru, K. D. pasków testowych do badania moczu. Wydatki te nie zostały sfinansowane ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON, środków NFZ, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ani nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni – posiadającej na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko – przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu osiągniętego w 2014 r. , w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wskazanych we wniosku wydatków poniesionych w 2014 r. Przy czym odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między kwotą poniesionych wydatków (szczegółowo we wniosku wymienionych pod lit. a) i c)), a kwotą sfinansowaną z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zakładu pracy Wnioskodawczyni.

Odliczenie to przysługuje o ile spełnione zostaną łącznie warunki określone w wyżej powołanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki te podlegają odliczeniu w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Wysokość poniesionych wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z których wynika kto i kiedy poniósł wydatek, w jakiej wysokości i na jaki cel.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.