Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/192/IMD/13/RD-98528/13
z 25 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2012 r. Nr ITPB2/415-935/11/MM wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację i uznaje, że stanowisko Pana … (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 6 październik 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi na dzieci – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2011 r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący opis zdarzenia przyszłego.

Dnia 10 czerwca 2008 r. urodził się syn Wnioskodawcy. Z matką dziecka Wnioskodawca nie pozostawał w związku małżeńskim, jednakże uznał ojcostwo przez Urzędem Stanu Cywilnego. Wnioskodawca posiada pełnię praw rodzicielskich. W styczniu 2010 r. rozstał się z matką dziecka. W październiku 2010 r. odbyła się sprawa sądowa założona przez Wnioskodawcę o uregulowanie kontaktów z małoletnim synem, która zakończyła się ugodą regulującą kontakty w następujący sposób: „Wnioskodawca będzie miał prawo do kontaktu osobistego z małoletnim synem poza miejscem zamieszkania małoletniego i bez obecności matki dziecka:

1. w każdy wtorek i czwartek miesiąca w godzinach od 17:00 do 20:00
2. co drugi weekend od piątku godz. 17:00 do niedzieli do godz. 20:00 poczynając od dnia 5 listopada 2010 r.
3. małoletni spędzi wakacje z Wnioskodawcą w okresie od 1 do 14 sierpnia każdego roku oraz Jego kontakty z małoletnim ulegną przerwie na okres 2 tygodni, które małoletni będzie spędzać w okresie wakacji z matką
4. każdy pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia od godz. 12:00 do godz. 20:00 począwszy od 24 grudnia 2010 r., co drugi rok
5. Wigilię od godz. 17:00 do godz. 12:00 następnego dnia począwszy od 24 grudnia 2011 r., co drugi rok
6. każdy pierwszy dzień Świąt Wielkiej Nocy od godz. 12:00 do godz. 20:00”.

W październiku 2011 r. odbyła się sprawa sądowa o uregulowanie świadczeń alimentacyjnych, na której zapadł wyrok określający alimenty należne od Wnioskodawcy dla syna w wysokości 600 zł miesięcznie.

Syn przebywa i mieszka z Wnioskodawcą zgodnie z zawartą ugodą i jest zameldowany u matki.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytania:

1. W jakiej części przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka?
2. Czy w przypadku braku porozumienia z matką dziecka w sprawie podziału odliczenia, przysługuje Wnioskodawcy prawo odliczenia 50% ulgi z tytułu wychowywania dziecka?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli sprawowanie władzy rodzicielskiej nie jest ograniczone, to oznacza, że obydwoje rodzice sprawują równą władzę rodzicielską przez okres całego roku. W tym przypadku odliczenie ulgi podatkowej przysługuje obydwojgu rodzicom w pełni. W przypadku braku porozumienia w kwestii podziału ulgi podatkowej, ulga przysługuje rodzicom w równej części – czyli po 50%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe, gdyż to w gestii rodziców leży ustalenie, kto i w jakiej części dokona odliczenia przysługującej im ulgi. W związku z tym zarówno w celu skorzystania z odliczenia od podatku w częściach równych jak i w innej proporcji konieczne jest uzyskanie w tym zakresie porozumienia między osobami uprawnionymi. Jego brak z uwagi na brzmienie omawianego przepisu nie obliguje bowiem do skorzystania z ulgi w częściach równych. Tym samym Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym przy braku porozumienia pomiędzy rodzicami dzieci każdemu nich przysługuje ulga w równej części – czyli po 50%.

Po przeanalizowaniu akt sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Podstawę prawną oraz zasady korzystania z podatkowej ulgi na dzieci zawiera art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Według stanu prawnego mającego zastosowanie do dochodów uzyskanych w 2012 r., na mocy ust. 1 ww. artykułu, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27 (tj. przy zastosowaniu skali podatkowej), pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z ust. 2, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko: na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych (1) lub wstąpiło w związek małżeński (2).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

Zgodnie z ust. 5, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Dodatkowo, do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6, stosuje się odpowiednio przepisy art. 6 ust. 8 i 9 ustawy.

Z kolei, jak stanowi ust. 7, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu ulgi na dziecko. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych w przez obojga rodziców względem jednego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy.

Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, iż podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych.

Zatem możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), a co za tym idzie tylko w tym przypadku wymagana jest zgoda obojga rodziców. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy, i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy.

Jedynie w przypadku, gdy w danym miesiącu dziecko spod opieki rodziców zostaje przekazane do rodziny zastępczej albo do opiekuna prawnego, kwotę przysługującego odliczenia za ten miesiąc ustala się w wysokości 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 w art. 27f ustawy za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Tego rodzaju sytuacja nie miała jednak miejsca w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego.

Tym samym kwota ulgi na każde dziecko, w stosunku do którego Wnioskodawca wykonywał przez cały rok podatkowy władzę rodzicielską wynosi miesięcznie 92,67 zł (odpowiednio rocznie 1 112,04 zł). Ponadto na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podziału tej kwoty z uwzględnieniem proporcji (1/30), o której mowa w art. 27f ust. 3 ustawy. Kwotą ulgi Wnioskodawca dzieli się wyłącznie z drugim rodzicem, stosownie do postanowień art. 27f ust. 4 ustawy, tj. w częściach równych lub w dowolnej proporcji wspólnie ustalonej. Powyższe oznacza, że wobec braku zgodnych oświadczeń woli obojga małżonków co do zakresu podziału kwoty przysługującego odliczenia w innej proporcji niż w częściach równych, przyjmuje się, że każdemu rodzicowi wykonującemu władzę rodzicielską przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej ½ kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy.

Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że z uwagi na brak ustaleń z drugim rodzicem co do podziału kwoty odliczenia w proporcji innej niż w częściach równych, Wnioskodawcy (jak i matce dziecka) przysługuje prawo do rozliczenia ulgi w stosunku 50% dla każdego z rodziców, czyli po 50% miesięcznego limitu ulgi przysługującego na dziecko.

Wobec powyższego należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 5 stycznia 2012 r. Nr ITPB2/415-935/11/MM, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, iż zarówno w celu skorzystania z odliczenia od podatku w częściach równych, jak i w innej proporcji, konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy rodzicami.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.