Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1362/14/EJ
z 3 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z 15 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usługi wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele niemieszkalne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele niemieszkalne. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 5 lutego 2015 r. znak: IBPBI/1/4511-17/15/ZK, IBPP3/443-1362/14/EJ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką (100%) lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym. Lokal ten zakupiony został na rynku pierwotnym (od dewelopera) – akt notarialny z 25 czerwca 2009 r. Lokal mieszkalny zamieszkany prywatnie przez właścicielkę – po przeprowadzeniu prac wykończeniowych, zakupu wyposażenia – od 1 sierpnia 2009 r. Lokal

mieszkalny jest trzypokojowy. Od 24 października 2013 r. część mieszkania (bez jednego pokoju) została wynajęta na cele mieszkalne w ramach najmu prywatnego. Pierwszy najem zakończony 14 grudnia 2013 r., następny od 24 kwietnia 2014 r. i trwający do dzisiaj. Wnioskodawczyni uzyskiwała przychody z tytułu najmu prywatnego. Podatek dochodowy od najmu prywatnego był rozliczany ryczałtem 8,5%, w zakresie VAT Wnioskodawczyni korzystała ze zwolnienia przedmiotowego – najem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne zwolniony z VAT. Wnioskodawczyni od 10 września 2013 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie projektowania architektonicznego (najem nieruchomości nigdy nie był w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej). Jednoosobowa działalność gospodarcza – podatek dochodowy rozliczany kwartalnie według progresywnej skali podatkowej (stawki 18% i 32%), Wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT (nie skorzystała ze zwolnienia w tym zakresie) rozliczanym kwartalnie.

Dnia 1 października 2014 r. Wnioskodawczyni rozszerzyła zakres prowadzonej działalności gospodarczej o PKWiU 68.20.11 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi i jednocześnie wprowadziła go jako środek trwały do Ewidencji Środek Trwały. Wnioskodawczyni wprowadziła do majątku swego przedsiębiorstwa jako środek trwały lokal mieszkalny uprzednio nabyty do celów prywatnych. Od tego momentu najem mieszkania w ramach prowadzonej działalności podlega podatkowi dochodowemu rozliczanego kwartalnie według progresywnej skali podatkowej (stawki 18% i 32%).

Od 1 października 2014 r. Wnioskodawczyni ma prawo do amortyzacji ww. lokalu mieszkalnego w ramach prowadzonej działalności. Amortyzacja ww. lokalu mieszkalnego dotychczas nie była w żaden sposób naliczana (ani w najmie prywatnym, ani w ramach działalności).

W piśmie z 15 lutego 2015 r. Wnioskodawczyni wskazała dodatkowo, że dokonuje wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT. Usługa wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe jest nadal, aktualnie świadczona przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczynie nie rozszerzyła (nie zmieniła) zakresu świadczonych usług i nie świadczy usługi wynajmu nieruchomości na cele inne, niemieszkaniowe. Wnioskodawczyni przedstawiła pytania wyłącznie w zakresie zwolnienia z podatku VAT przy najmie nieruchomości na cele niemieszkalne w ramach prowadzonej działalności, bo sytuacja zmuszą ją do rozważenia takiej opcji. W okolicznościach gdy kolejny najemca (dotychczas dwóch) skarży się na hałas za oknem (ruchliwa ulica – autobusy, trasa karetek do Szpitala) i hałas ze sklepu pod stropem, po miesiącu najmu negocjuje kwotę najmu (obniża) grożąc rezygnacją z najmu. Wnioskodawczyni rozważa możliwość najmu mieszkania nieuciążliwej firmie o charakterze biurowo-usługowym (księgowość, kancelaria, ubezpieczenia, biuro rachunkowe). Hałas w tym przypadku nie powinien być aż tak uciążliwy gdyż lokal nie będzie użytkowany nocą, kiedy ten hałas jest najbardziej odczuwalny, przez co okres najmu będzie bardziej długotrwały.

Wyjaśnienie sytuacji prawnopodatkowej:

Od 10 września 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni była zarejestrowanym podatnikiem VAT (nie korzystała ze zwolnienia) i składała deklaracje VAT-7K, składając stosowny formularz VAT-R dnia 11 października 2013 r. w Urzędzie Skarbowym. Wnioskodawczyni nie wybrała metody kasowej, rozliczała VAT na zasadach ogólnych, wybierając rozliczenie kwartalne. Zgodnie z informacją uzyskaną dwukrotnie w Krajowej Informacji Podatkowej przychód z wynajmu mieszkania na cele mieszkalne wykazywany był również w deklaracji VAT-7K w rubryce poz. 10 „dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku”.

Od 1 stycznia 2015 r. składając stosowny formularz VAT-R dnia 7 stycznia 2015 r. w urzędzie skarbowym – Wnioskodawczyni skorzystała ze zwolnienia w tym zakresie, od tego momentu figuruje w rejestrze urzędu jako podatnik VAT zwolniony. Obecnie Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Od 10 września 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. (w momencie składania wniosku o interpretację) Wnioskodawczyni była „małym podatnikiem” i składała kwartalną deklarację podatkową dla potrzeb podatku VAT 7K. Obecnie spełnia kryteria „małego podatnika”, ale nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia w tym zakresie. Pytanie nie dotyczy aktualnego statusu podatkowego Wnioskodawczyni. Dotyczy możliwej sytuacji przyszłej, kiedy Wnioskodawczyni nie mogłaby skorzystać już ze zwolnienia i musiałaby dokonać rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Pod pojęciem „będąc płatnikiem VAT” należy rozumieć podatnika zarejestrowanego w urzędzie skarbowym jako podatnik VAT czynny, natomiast pod pojęciem „nie będąc płatnikiem VAT” należy rozumieć podatnika VAT niezarejestrowanego w urzędzie skarbowym jako podatnik VAT czynnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 15 lutego 2015 r.):

1. Czy będąc podatnikiem VAT można skorzystać ze zwolnienia z VAT przy najmie nieruchomości na cele niemieszkalne w ramach prowadzonej działalności?
2. Czy nie będąc podatnikiem VAT można skorzystać ze zwolnienia z VAT przy najmie nieruchomości na cele niemieszkalne w ramach prowadzonej działalności?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

1. Jako płatnik VATu nie może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, a ponieważ cel najmu jest niemieszkalny nie może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego – art. 113 ustawy o VAT.
2. W tym przypadku można skorzystać ze zwolnienia dotyczącego małych podatników, tzn. jeśli wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł można skorzystać ze zwolnienia ze względu na obroty ¬ art. 113 ustawy o VAT oraz art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawarty jest w art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl ust. 1 pkt 1 art. 5 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez pojęcie sprzedaży – według art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 25 ustawy o VAT przez „małego podatnika” rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

1. u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro,
2. prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu – jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45.000 euro

-przy czym przeliczenia kwoty wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, zaokrągleniu do 1000 zł.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zauważyć należy, że w podatku od towarów i usług występują dwie formy zwolnień od opodatkowania dokonywanych dostaw towarów lub świadczenia usług: zwolnienie podmiotowe z uwagi na wysokość obrotów uzyskiwanych przez podatnika (art. 113 ustawy) oraz zwolnienie przedmiotowe, przewidziane dla czynności dokonywanych przez podatnika (art. 43 i art. 82 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy o VAT naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 10 ustawy o VAT podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Podstawowa stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 – 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 (…) wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT, dostawy towarów lub świadczenia usług, tj. zakres zwolnienia przedmiotowego, został określony między innymi w art. 43 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 5a ww. ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

W ocenie Organu, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Zaistnienie powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa, wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z treści wniosku wynika, że od 10 września 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni była zarejestrowanym podatnikiem VAT (nie korzystała ze zwolnienia) i składała deklaracje VAT-7K. Od 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni skorzystała ze zwolnienia i w rejestrze urzędu figuruje jako podatnik VAT zwolniony. Wnioskodawczyni jest właścicielką lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym. Od 24 października 2013 r. część mieszkania (bez jednego pokoju) została wynajęta na cele mieszkalne w ramach najmu prywatnego. Pierwszy najem zakończony został 14 grudnia 2013 r., następny od 24 kwietnia 2014 r. i trwa do dzisiaj.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że na gruncie podatku od towarów i usług nie istnieje pojęcie „najmu prywatnego”.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Działalność ta obejmuje producentów, handlowców i wszystkie podmioty świadczące usługi.

Należy więc zauważyć, że Wnioskodawca świadcząc usługi najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe lub niemieszkalne dokonuje odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, a tym samym całokształt czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę w zakresie świadczenia tych usług mieści się w pojęciu działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca działa w charakterze podatnika.

Wnioskodawczyni przedstawiła pytania wyłącznie w zakresie zwolnienia z podatku VAT przy najmie nieruchomości na cele niemieszkalne w ramach prowadzonej działalności, bo sytuacja zmuszą ją do rozważenia takiej opcji. Wnioskodawczyni rozważa możliwość najmu mieszkania nieuciążliwej firmie o charakterze biurowo-usługowym (księgowość, kancelaria, ubezpieczenia, biuro rachunkowe).

Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy kwestii czy będąc podatnikiem VAT można skorzystać ze zwolnienia z VAT przy najmie nieruchomości na cele niemieszkalne w ramach prowadzonej działalności?

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że usługa najmu lokalu mieszkalnego będzie spełniać przesłankę dotyczącą charakteru wynajętego lokalu (lokal mieszkalny), nie będzie jednak spełniona przesłanka mieszkaniowego celu wynajmu lokalu na rzecz firmy o charakterze biurowo-usługowym. Usługa ta nie może więc korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Odpowiadając na pytanie pierwsze, należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawczynię zarejestrowaną jako „podatnik VAT czynny”, nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie świadcząc usługę polegającą na najmie lokalu mieszkalnego na cele niemieszkaniowe na rzecz firmy biurowo-usługowej Wnioskodawczyni nie może potraktować tej usługi jako zwolnionej od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Usługa ta będzie opodatkowana przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku od towarów i usług tj. w wysokości 23%, na podstawie przepisu art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Kolejne pytanie Wnioskodawczyni dotyczy kwestii czy niebędąc zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, można skorzystać ze zwolnienia z VAT przy najmie nieruchomości na cele niemieszkalne w ramach prowadzonej działalności.

Jak wynika z powołanych przepisów w sytuacji kiedy Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, to świadczone przez Nią usługi są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni wybierając ponowne zwolnienie od podatku na podstawie art. 96 ust. 10 i art. 113 ust. 11 ustawy o VAT może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku przy najmie nieruchomości mieszkalnej na cele niemieszkaniowe do czasu przekroczenia wymaganej wysokości obrotów obligującej do ponownego zarejestrowania jako zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Podsumowując, przy świadczeniu usług najmu na cele niemieszkalne Wnioskodawczyni:

• będąc zarejestrowana jako „podatnik VAT czynny” nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Usługa ta nie korzysta również ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36.
• niebędąc zarejestrowana jako „podatnik VAT czynny” Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (ze względu na wysokość obrotów), natomiast przesłanka do zwolnienia od podatku oparta na art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT nie znajduje w tej sytuacji zastosowania.
  
  

Mając powyższe na uwadze, pomimo, że Wnioskodawczyni wywodzi prawidłowy skutek w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług, to jednak wskazała niewłaściwą podstawę prawną i dlatego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.