Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-863/14-5/SJ
z 12 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 9 października 2014 r. (data wpływu 16 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z budynkiem siedziby GOK (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z budynkiem siedziby GOK (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek został uzupełniony 16 października 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dodatkową opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Gmina jest w trakcie realizacji projektu związanego z remontem/przebudową jednego z należących do niej budynków, w którym mieści się siedziba Gminnego Ośrodka Kultury (dalej również: GOK). Wartość netto przedmiotowej inwestycji przekroczy 15 tys. PLN.

Ponoszone w tym zakresie wydatki inwestycyjne związane są w szczególności ze sporządzaniem dokumentacji projektowej, wykonaniem robót ogólnobudowlanych, sprawowaniem nadzoru nad pracami, zakupem materiałów oraz zakupem wyposażenia. Przedmiotowe wydatki są dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku. W przyszłości Gmina może ponadto ponosić kolejne wydatki związane z siedzibą GOK, zarówno wydatki inwestycyjne jak i bieżące (w szczególności na tzw. remonty, konserwacje, zakup wyposażenia etc).

Zakończenie inwestycji planowane jest na ostatni kwartał 2014 r. Gmina, zgodnie z wcześniejszymi zamiarami, postanowiła po zakończeniu inwestycji udostępnić powstały obiekt do korzystania (administrowania) Gminnemu Ośrodkowi Kultury. GOK jest samorządową instytucją kultury, działającej na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721, późn. zm.) oraz statutu. GOK posiada osobowość prawną.

Samo udostępnienie siedziby GOK ma być zasadniczo nieodpłatne (oddanie w administrowanie), jednakże Gmina będzie obciążać Gminny Ośrodek Kultury wartością wydatków związanych ze zużyciem mediów niezbędnych do funkcjonowania przedmiotowego obiektu, tj. w szczególności kosztów zużytej energii elektrycznej, wody oraz odprowadzania ścieków niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania budynku. Gmina będzie bowiem stroną umów z dostawcami energii elektrycznej, wody oraz usługodawców w zakresie odprowadzania ścieków. Po otrzymaniu faktur za zużycie mediów, o których mowa powyżej, Gmina będzie wystawiała na rzecz GOK stosowne refaktury dokumentujące zużycie mediów niezbędnych do funkcjonowania przedmiotowego obiektu. Kwestie udostępnienia siedziby GOK i obciążania za zużycie mediów będą uregulowane w ramach ustaleń pomiędzy stronami (tj. Gminą a Gminnym Ośrodkiem Kultury) i będą ze sobą ściśle powiązane – gdyby bowiem przykładowo Gmina nie zamierzała udostępnić przedmiotowego budynku Gminnemu Ośrodkowi Kultury (np. gdyby Gmina samodzielnie wykorzystywała przedmiotowy budynek do prowadzenia działalności), nie byłoby konieczności uregulowania przedmiotowych kwestii pomiędzy Gminą a GOK i obciążania jej wartością wydatków związanych ze zużyciem mediów.

Wystawiane przez Gminę na rzecz GOK faktury Gmina będzie ujmować w rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu powyższego świadczenia Gmina będzie wykazywać w składanych deklaracjach VAT-7.

W uzupełnieniu do wniosku Gmina wskazała, że:

• zamiarem Gminy było wykorzystywanie budynku będącego siedzibą GOK od samego początku wyłącznie nieodpłatnie na rzecz GOK z możliwością obciążenia GOK wartością wydatków związanych ze zużyciem mediów, tj. w szczególności kosztów zużytej energii elektrycznej, wody oraz odprowadzania ścieków niezbędnych do funkcjonowania budynku;
• przedmiotowy budynek będzie służył w całości wyłącznie czynnościom, które zdaniem Gminy, podlegają opodatkowaniu VAT. Gmina podkreśla, że kwestia opodatkowania VAT czynności udostępniania budynku jest przedmiotem złożonego przez Gminę wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej;
• prowadzony przez Gminę remont/przebudowa budynku będącego siedzibą GOK wyczerpuje definicję „ulepszenia” w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Jednocześnie Gmina zaznacza, iż jako jednostka samorządu terytorialnego nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych;
• wydatki inwestycyjne będące przedmiotem niniejszego wniosku są ponoszone przez Gminę od 2012 r. i będą ponoszone w przyszłości, inwestycja bowiem nie została jeszcze w pełni zakończona.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z udostępnieniem przedmiotowego budynku na rzecz GOK, na warunkach określonych w opisie sprawy, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z budynkiem siedziby GOK?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z udostępnieniem przedmiotowego budynku na rzecz GOK, na warunkach określonych w opisie sprawy, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z budynkiem siedziby GOK.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

• nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
  
  

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki będą spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z przedmiotowym budynkiem.

W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, że ponoszone wydatki inwestycyjne i bieżące dotyczące budynku siedziby GOK będą bezpośrednio związane z de facto (na gruncie ustawy o VAT) odpłatnym udostępnieniem budynku na podstawie ustaleń pomiędzy Gminą a Gminnym Ośrodkiem Kultury (gdyby Gmina nie poniosła tych wydatków, nie doszłoby jej zdaniem, również do świadczenia przedmiotowych usług opodatkowanych VAT).

Gmina podkreśla, że stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina przytacza orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, że: „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana będzie uiszczać VAT należny z tytułu de facto odpłatnego udostępnienia przedmiotowego budynku, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość świadczenia tej usługi.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z 14 stycznia 2014 r. sygn. ILPP1/443-934/13-5/AW, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że: „w omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a wydatki ponoszone przez Zainteresowanego na bieżące utrzymanie obiektów sportowych oraz wydatki inwestycyjne w zakresie budowy ww. obiektów mają i będą miały związek wyłącznie z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Zatem z uwagi na związek poniesionych wydatków bieżących oraz inwestycyjnych dotyczących obiektów sportowych z czynnościami opodatkowanymi, które Gmina wykonuje oraz wykonywać będzie na podstawie zawartego porozumienia, Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie w całości. Podsumowując, (...) należny stwierdzić, że Gmina ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych z obiektami sportowymi (…)”.

Podobne stanowisko zawiera ponadto interpretacja indywidualna z 15 października 2013 r. sygn. ILPP1/443-624/13-5/JSK, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w podobnym stanie faktycznym uznał, że: „w omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a wydatki ponoszone przez Zainteresowanego na bieżące utrzymanie centrum sportowo-rekreacyjnego oraz wydatki inwestycyjne w zakresie budowy ww. centrum mają i będą miały związek wyłącznie z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Zatem z uwagi na związek poniesionych wydatków bieżących oraz inwestycyjnych dotyczących centrum sportowo-rekreacyjnego z czynnościami opodatkowanymi, które Gmina wykonuje oraz wykonywać będzie na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie w całości. Podsumowując (...) należy stwierdzić, iż Gmina ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych z centrum sportowo-rekreacyjnym (...)”.

Ponadto, stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów:

• z 15 października 2013 r. sygn. ILPP1/443-624/13-5/JSK, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
• z 18 września 2013 r. sygn. IPTPP4/443-428/13-5/BM, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi,
• z 31 października 2013 r sygn. ILPP1/443-693/13-5/AWa, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
• z 23 października 2013 r. sygn. ILPP1/443-662/13-6/AI, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.
  
  

Reasumując, zdaniem Gminy, w związku z udostępnieniem przedmiotowego budynku na rzecz Gminnego Ośrodka Kultury, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z budynkiem siedziby GOK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z pózn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 7b ustawy – w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości – stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy – rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Z powyższego wynika, że związek zakupu z czynnością opodatkowaną jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług – przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podatnikami – zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak – na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.) – zgodnie z którym – krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji,
są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego. Aby to wyłączenie miało miejsce musza być spełnione dwa warunki:

• dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organy;
• odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
  
  

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina – czynny, zarejestrowany podatnik VAT – jest w trakcie realizacji projektu związanego z remontem/przebudową jednego z należących do niej budynków, w którym mieści się siedziba Gminnego Ośrodka Kultury (GOK). Wartość netto przedmiotowej inwestycji przekroczy 15 tys. PLN. Ponoszone w tym zakresie wydatki inwestycyjne związane są w szczególności ze sporządzaniem dokumentacji projektowej, wykonaniem robót ogólnobudowlanych, sprawowaniem nadzoru nad pracami, zakupem materiałów oraz zakupem wyposażenia. Przedmiotowe wydatki są dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku. W przyszłości Gmina może ponadto ponosić kolejne wydatki związane z siedzibą GOK, zarówno wydatki inwestycyjne jak i bieżące (w szczególności na tzw. remonty, konserwacje, zakup wyposażenia etc). Zakończenie inwestycji planowane jest na ostatni kwartał 2014 r. Gmina, zgodnie z wcześniejszymi zamiarami, postanowiła po zakończeniu inwestycji udostępnić powstały obiekt do korzystania (administrowania) Gminnemu Ośrodkowi Kultury. GOK jest samorządową instytucją kultury, działającej na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz statutu. GOK posiada osobowość prawną. Samo udostępnienie siedziby GOK ma być zasadniczo nieodpłatne (oddanie w administrowanie), jednakże Gmina będzie obciążać Gminny Ośrodek Kultury wartością wydatków związanych ze zużyciem mediów niezbędnych do funkcjonowania przedmiotowego obiektu, tj. w szczególności kosztów zużytej energii elektrycznej, wody oraz odprowadzania ścieków niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania budynku. Gmina będzie bowiem stroną umów z dostawcami energii elektrycznej, wody oraz usługodawców w zakresie odprowadzania ścieków. Po otrzymaniu faktur za zużycie mediów, o których mowa powyżej, Gmina będzie wystawiała na rzecz GOK stosowne refaktury dokumentujące zużycie mediów niezbędnych do funkcjonowania przedmiotowego obiektu. Kwestie udostępnienia siedziby GOK i obciążania za zużycie mediów będą uregulowane w ramach ustaleń pomiędzy stronami (tj. Gminą a Gminnym Ośrodkiem Kultury) i będą ze sobą ściśle powiązane – gdyby bowiem przykładowo Gmina nie zamierzała udostępnić przedmiotowego budynku Gminnemu Ośrodkowi Kultury (np. gdyby Gmina samodzielnie wykorzystywała przedmiotowy budynek do prowadzenia działalności), nie byłoby konieczności uregulowania przedmiotowych kwestii pomiędzy Gminą a GOK i obciążania jej wartością wydatków związanych ze zużyciem mediów. Wystawiane przez Gminę na rzecz GOK faktury Gmina będzie ujmować w rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu powyższego świadczenia Gmina będzie wykazywać w składanych deklaracjach VAT-7.

Gmina wskazała, że zamiarem Gminy było wykorzystywanie budynku będącego siedzibą GOK od samego początku wyłącznie nieodpłatnie na rzecz GOK z możliwością obciążenia GOK wartością wydatków związanych ze zużyciem mediów, tj. w szczególności kosztów zużytej energii elektrycznej, wody oraz odprowadzania ścieków niezbędnych do funkcjonowania budynku. Przedmiotowy budynek będzie służył w całości wyłącznie czynnościom, które zdaniem Gminy, podlegają opodatkowaniu VAT. Prowadzony przez Gminę remont/przebudowa budynku będącego siedzibą GOK wyczerpuje definicję „ulepszenia” w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Jednocześnie Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wydatki inwestycyjne będące przedmiotem niniejszego wniosku są ponoszone przez Gminę od 2012 r. i będą ponoszone w przyszłości, inwestycja bowiem nie została jeszcze w pełni zakończona.

Należy wskazać, że w interpretacji indywidualnej znak ILPP2/443-863/14-4/SJ tut. Organ uznał, że świadczenie usługi udostępnienia budynku będącego siedzibą Gminnego Ośrodka Kultury przez Gminę na rzecz GOK na podstawie ustaleń pomiędzy Gminą a GOK wraz z takimi świadczeniami, jak dostawa energii elektrycznej, wody oraz odprowadzania ścieków stanowić będzie jedną usługę, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast podstawą opodatkowania będzie w tym przypadku kwota stanowiąca zapłatę należną Gminie z tytułu zużytych mediów pomniejszona o kwotę należnego podatku, tj. w analizowanej sprawie wartość zużytej energii elektrycznej, wody oraz ścieków niezbędnych do funkcjonowania ww. obiektu pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Podkreślić należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy będą spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a wydatki inwestycyjne i bieżące ponoszone przez nią na utrzymanie budynku będącego siedzibą GOK mają i miały od samego początku oraz będą miały związek wyłącznie z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Zatem z uwagi na związek poniesionych wydatków inwestycyjnych oraz bieżących dotyczących budynku z czynnościami opodatkowanymi, które Gmina wykonywać będzie na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie w całości.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych z budynkiem siedziby GOK – w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sposobu oraz terminu dokonania odliczenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wniosek w pozostałym zakresie rozpatrzony został wydaną w dniu 12 listopada 2014 r. odrębną interpretacją indywidualną znak ILPP2/443-863/14-4/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.