Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1389/14-3/MP
z 22 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2014 r. (data wpływu 26 listopada 2014 r.), uzupełnionym w dniu 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług zarządzania środkami finansowymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług zarządzania środkami finansowymi.

Wniosek uzupełniono w dniu 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”) zawarła umowę o zarządzanie środkami finansowymi (dalej: „Umowa”), na podstawie której Spółka będzie zarządzać przekazanymi jej środkami finansowymi (dalej: „Środki”) przez drugą stronę umowy (dalej: „Zlecający”). Zgodnie z zawartą Umową przekazane środki stanowią własność Zlecającego. Zlecający decyduje jednostronnie o wysokości środków podlegających zarządzaniu. Środki są przekazywane na rachunek należący do Spółki.

Sama usługa zarządzania, zgodnie z Umową, ma polegać na poszukiwaniu rynkowych możliwości lokowania powierzonych środków jako depozytów krótko- lub długookresowych z uwzględnieniem najlepszego dostępnego oprocentowania, wskazywaniu ich Zlecającemu oraz lokowaniu środków na depozytach zaakceptowanych przez Zlecającego. Zlecający może w każdym czasie przeznaczyć środki powierzone Spółce w zarządzanie na bieżącą działalność Zlecającego, przekazanie środków na bieżącą działalność następuje na podstawie dyspozycji wystawionej przez Zlecającego.

Spółka, zgodnie z Umową nie może rozporządzać powierzonymi środkami finansowymi w sposób inny niż niezbędny do realizacji niniejszej Umowy (tj. lokowania tych środków na depozytach krótko- i długookresowych). Z tytułu świadczonej usługi zarządzania środkami finansowymi Zlecającego, Spółce przysługuje wynagrodzenie w wysokości stanowiącej procent uzyskanych w wyniku zarządzania środkami Zlecającego odsetek od lokat w skali każdego miesiąca kalendarzowego. Faktura będzie wystawiana w pierwszym dniu roboczym następującym po miesiącu, którego dotyczyła faktura. Termin płatności wynagrodzenia strony ustalają na 14 dni od dnia otrzymania faktury, nie wcześniej niż 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy faktura.

Umowa zawiera zastrzeżenia, iż: „ § 5 ust. 1. Niniejsza umowa nie przenosi własności powierzonych środków, a tym samym nie stanowi umowy pożyczki, o której mowa w art. 720 Kodeksu Cywilnego. § 5 ust. 2. Niniejsza umowa nie stanowi podstawy do rozporządzania powierzonymi środkami przez Zleceniodawcę, a tym samym nie stanowi umowy depozytu nieprawidłowego.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy usługi świadczone na podstawie Umowy przez Spółkę na rzecz Zlecającego podlegają opodatkowaniu VAT ?
2. Czy świadczone usługi na rzecz Zlecającego będą zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 43 Ustawy o VAT ?
3. Jaka jest podstawa opodatkowania dla świadczonych usług ?
4. Jaka jest stawka VAT ?
5. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. Zdaniem Spółki, usługi świadczone Zlecającemu na podstawie Umowy podlegają opodatkowaniu VAT.

Ad 2. Zdaniem Spółki, usługi na rzecz Zlecającego nie będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad 3. Zdaniem Spółki, podstawą opodatkowania jest wysokość wynagrodzenia pobieranego przez Spółkę, jako procent uzyskanych przez Zlecającego odsetek.

Ad 4. Zdaniem Spółki świadczone usługi są opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%.

Ad 5. Zdaniem Spółki obowiązek podatkowy powstaje na koniec każdego miesiąca w którym świadczone są usługi.

Uzasadnienie:

Ad 1. W myśl przepisu art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i usług na terytorium kraju. Dostawa towaru wiąże się przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT). W przedmiotowej sprawie nie dojdzie zatem z pewnością do dostawy towarów, ponieważ właścicielem środków finansowych nadal będzie Zlecający, bowiem ich przekazanie ma charakter powierzenia środków. Wyraźnie należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 121; dalej: „Kodeks Cywilny”), zgodnie którym „jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy”, bowiem w przedmiotowej sprawie w związku z wpłatą środków na rachunek nie dojdzie do fizycznego przeniesienia posiadania rzeczy.

Art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, że „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)” . Świadczenie usług ma więc charakter dopełniający wobec dostawy towarów, gdyż – tak jak wymagają tego regulacje dyrektywy VAT z 2006 r. – obejmuje wszystkie te transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej, które nie stanowią dostawy towarów. Treść art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi zatem emanację zasady powszechności opodatkowania VAT. Zasada ta polega na tym, że opodatkowaniu VAT powinien podlegać możliwie każdy obrót towarem lub usługą, a wszelkie zwolnienia, zarówno podmiotowe i przedmiotowe, powinny być traktowane jako wyjątek od reguły oraz interpretowane ściśle.

Mając na uwadze fakt, iż Spółka będzie świadczyć usługi zarządzania środkami na rzecz Zlecającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie pozostawia to wątpliwości, że czynność ta podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. Należy również zwrócić uwagę, że fakt iż Spółka otrzymuje środki finansowe na jej rachunek od Zlecającego na podstawie Umowy, nie wpływa na stwierdzenie, że w tym zakresie doszło do wykonania czynności opodatkowanej w rozumieniu art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Przekazanych środków finansowych nie można zakwalifikować bowiem jako zawarcia umowy pożyczki, depozytu nieprawidłowego, czy też przechowania. Nie zostaną bowiem spełnione warunki istotne tychże umów, które uzasadniałyby uznanie, na gruncie Kodeksu cywilnego, za umowy wyżej wskazane.

Środki finansowe, które otrzymuje od Zlecającego Spółka, stanowią więc jedynie „przedmiot”, na którym będą świadczone usługi zarządzania.

Zgodnie z przepisem art. 720 § 1 Kodeksu Cywilnego „Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości”. Konfrontując treść tego przepisu z zawartą Umową należy stwierdzić, iż przekazanie Spółce środków z pewnością nie zostało dokonane w ramach umowy pożyczki. Po pierwsze, Spółka nie staje się właścicielem Środków otrzymywanych od Zlecającego. Po drugie, Spółka nie ma swobody w dysponowaniu Środkami, czego wymaga art. 720 Kodeksu Cywilnego – Spółka ma prawo lokować je jedynie na depozytach krótko- lub długoterminowych, zaś nabywając własność tych środków w ramach umowy pożyczki miałaby swobodę w sposobie korzystania z nich. Po trzecie, Spółka zobowiązana jest na każde wezwanie Zlecającego zwrócić Środki. Natomiast art. 723 Kodeksu cywilnego stanowi, że „Jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę”.

Przekazanie Środków na rzecz Spółki nie stanowi również realizacji umowy depozytu nieprawidłowego. Zgodnie z przepisem art. 845 Kodeksu Cywilnego „jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu”. Jak już wyżej zostało wskazane Spółka nie ma swobody w rozporządzaniu Środkami otrzymanymi od Zlecającego. Spółka jest zobowiązana do zarządzania Środkami w ściśle określony sposób. Wobec tego, w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 835 Kodeksu Cywilnego, że „Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie”. Głównym celem takiej umowy jest przekazanie rzeczy ruchomej, oznaczonej co do tożsamości, przechowawcy, którego głównym zadaniem jest bezpieczne przechowanie powierzonej mu rzeczy. Przechowawca co do zasady nie ma prawa używania rzeczy złożonej na przechowanie, zaś gdyby były to rzeczy oznaczone co do gatunku, to nawet jeśli ich rozporządzanie przyniosłoby ewentualne zyski, przypadałyby one w całości przechowawcy. Oczywiście pieniądze mogą być przedmiotem przechowania, lecz ich zwrot będzie musiał nastąpić w tych samych banknotach (te same ich numery), zaś w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do ich przekazania w postaci materialnej (banknotów). Takie stanowisko potwierdza doktryna, m.in. w Komentarzu do Kodeksu cywilnego Zobowiązania (autorzy: Bieniek Gerard, Ciepła Helena, Drapała Przemysław, Żuławska Czesława, Sychowicz Marek, Trzaskowski Roman, Wiśniewski Tadeusz, Bielska-Sobkowicz Teresa, Gudowski Jacek, wyd. LexisNexis, 2013) wskazano wprost, iż: „Przedmiotem przechowania może być każda rzecz ruchoma oznaczona co do tożsamości. Wykluczone jest natomiast „przechowanie” nieruchomości oraz rzeczy oznaczonych co do gatunku; w tym ostatnim wypadku dochodzi do tzw. przechowania nieprawidłowego (por. uwagi do art. 845). Ze względu na fakt, że generalne zakwalifikowanie danych rzeczy jako oznaczonych in specie lub in genere nie jest możliwe - charakter rzeczy należy oceniać doraźnie według woli stron stosunku prawnego oraz całokształtu okoliczności - przechowaniem mogą być objęte także pieniądze, akcje, obligacje itp., jednak pod tym warunkiem, że przechowawca zwróci te same, oznaczone indywidualnie (np. przez wskazanie numerów, zamknięcie w kopercie, skarbonce lub kasetce) pieniądze i papiery wartościowe”.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że celem Spółki i Zlecającego z pewnością nie było zawarcie umowy przechowania. Wobec powyższego, zawarta Umowa nie ma charakteru umowy pożyczki, umowy depozytu nieprawidłowego, ani też umowy przechowania. Podsumowując, usługi świadczone Zlecającemu na podstawie Umowy podlegają opodatkowaniu VAT.

Ad 2.
Zdaniem Spółki, usługi wykonywane na rzecz Zlecającego nie są objęte zwolnieniami przedmiotowymi wskazanymi w Ustawie o VAT. Mając na uwadze regułę ścisłego interpretowania wyjątków, należy wskazać, iż zasada ma szczególne znaczenie w przypadku zwolnień podatkowych, w tym m.in. udzielonych na podstawie art. 43 Ustawy o VAT, ze względu na to, iż stanowią one wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, a tym samym nie mogą być interpretowane rozszerzająco czy stosowane do przypadków „podobnych” do objętych zwolnieniami na zasadzie analogii.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że czynności świadczone przez Spółkę na rzecz Zlecającego mają przede wszystkim charakter doradczy – zadaniem Spółki jest bowiem wyszukiwanie najkorzystniejszych depozytów i przedstawiać je Zlecającemu. Dopiero po uzyskaniu jego zgody, Spółka może lokować Środki na zaproponowanych depozytach. A zatem, usługa Spółki w praktyce składa się z dwóch czynności:

1. doradztwa w zakresie wyboru najkorzystniejszych depozytów krótko i długookresowych, oraz w razie uzyskania akceptacji Zlecającego danego depozytu:
2. alokowania Środków jej powierzonych – przy czym czynność ta przyjmuje raczej charakter czynności technicznych, technicznej/pomocniczej z punktu widzenia celu nabycia tej usługi. Łącznie usługę doradztwa wraz z faktycznym wykonaniem zlecenia alokowania Środków (czynność techniczna względem usługi doradczej) można nazwać usługą zarządzania.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT: „Zwalnia się od podatku: (…) usługi zarządzania:

1. funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,
   
2. portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
3. ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
   
4. otwartymi funduszami emerytalnymi oraz dobrowolnymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
   
5. pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
   
6. obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami”.
   
   

W przedmiotowej sprawie przedmiotem zarządzania nie będą fundusze i portfele, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) – f) Ustawy o VAT. Wobec powyższego ten przepis nie znajdzie zastosowania do zarządzania środkami finansowymi.

Również zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust.1 pkt 38 – 40 Ustawy o VAT nie będą miały zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z tymi przepisami: „Zwalnia się od podatku: (…) 38) usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

39) usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

40) usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług”.

Spółka zwraca uwagę, że jej usługi polegają w głównej mierze na doradztwie w zakresie wyszukiwania najkorzystniejszych ofert alokacji Środków na depozytach, a także ewentualnie ich faktyczna alokacja, która ma charakter techniczny/pomocniczy wobec głównego celu usługi (wskazania korzystnych depozytów). Wobec powyższego Spółka z pewnością nie udziela pożyczek, poręczeń, czy gwarancji. Spółka nie świadczy także usługi w zakresie depozytów, co zostało wykazane w uzasadnieniu do pytania 1.

Nie można także stwierdzić, iż usługi świadczone przez Spółkę mogłyby być zwolnione od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy o VAT. W myśl tego przepisu: „Zwalnia się od podatku: (…) 41) usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie”.

Usługi świadczone przez Spółkę nie kwalifikują się jako instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy „Instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są:

1. papiery wartościowe;
   
2. niebędące papierami wartościowymi:
   1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
   2. instrumenty rynku pieniężnego,
   3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
   4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
   5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
   6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
   7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
   8. kontrakty na różnicę,
   9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych”.
   
   
   

Mając na uwadze powyższe, nie sposób uznać by środki pieniężne, których zarządzaniem zajmuje się Spółka, na podstawie Umowy mogły zostać uznane za instrumenty finansowe, których dotyczy zwolnienie od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, zakładając hipotetycznie, że świadczone usługi podlegałby zwolnieniu na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38-41 Ustawy o VAT, to jej działalność nie byłaby zwolniona na mocy art. 43 ust. 15 pkt 2 Ustawy o VAT. W myśl tego przepisu: „Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do: (…) usług doradztwa”.

Ustawa o VAT, ani żaden inny akt prawny nie definiuje w sposób zamknięty czym są usługi doradztwa. W związku z tym należy posłużyć się definicją słownikową tego słowa. Taki sam sposób działania przyjął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2011 r. sygn. IPPP1-443-1118/11-4/AS, w której stwierdził, że „Odnosząc się natomiast do definicji doradztwa, wskazać należy, iż w internetowym SJP doradztwo to „udzielanie fachowych porad”, Natomiast „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Określenie „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowych, prawnych, finansowych. Zatem użyty ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko, ponadto art. 43 ust. 15 ustawy nie powołuje symbolu PKWiU odnoszącego się do usług doradczych. W konsekwencji, najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności.

W ocenie tut. organu mając na uwadze opis sprawy oraz powołane wyżej definicje, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż świadczona usługa związana jest z doradztwem finansowym i gospodarczym. Wnioskodawca wskazał, iż w zakres usługi wchodzi m.in.: zbieranie informacji o spółce, która ma być kupiona, poznanie oczekiwań cenowych jej właścicieli, analiza informacji pod kątem ich poprawności i kompletności, przekazanie kupującemu rekomendacji odnośnie prowadzenia negocjacji z właścicielami spółki. Zatem świadczone czynności koncentrują się wokół doradzania, rozumianego jako udzielanie porad”.

Konfrontując stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z zaistniałą w przedmiotowej sprawie należy uznać, iż jednym z elementów usługi, który w ocenie Spółki powinien być uznany za główny/dominujący jej element, jest usługa doradztwa, która została wskazana w przepisie art. 43 ust. 15 pkt 2 Ustawy o VAT. Należy konsekwentnie uznać, że Spółka świadczy fachowe porady w zakresie wyboru najkorzystniejszych depozytów krótko- i długookresowych i tym samym działanie takie, nawet wzbogacone o element pomocniczy w postaci faktycznego lokowania środków na depozytach, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Mając na uwadze powyższe, usługi na rzecz Zlecającego nie będą zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad 3. Zdaniem Spółki, sposób określenia podstawy opodatkowania w przedmiotowej sprawie należy określić na podstawie art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z nim: „Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”.

W przedmiotowej sprawie zapłatę będzie stanowić wynagrodzenie w wysokości stanowiącej procent uzyskanych w wyniku zarządzania środkami Zlecającego odsetek od lokat w skali każdego miesiąca kalendarzowego. Tym samym kwotę tą należy uznać za podstawę opodatkowania, bowiem jest to kwota należna z tytułu świadczenia tych usług, co odpowiada dyspozycji przepisu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, który określa podstawę opodatkowania.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, podstawą opodatkowania jest wysokość wynagrodzenia pobieranego przez Spółkę, jako procent uzyskanych przez Zlecającego odsetek.

Ad 4. Zdaniem Spółki, świadczone przez nią Usługi powinny zostać opodatkowane podstawową 23% stawką VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 Ustawy o VAT.

Świadczone przez nią Usługi nie zostały bowiem wymienione ani w Ustawie o VAT, ani w przepisach wykonawczych do tej ustawy, które określałyby inną stawkę podatku. Wobec powyższego, zdaniem Spółki świadczone usługi są opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%.

Ad 5. Zgodnie z zasadą ogólną obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Z uwagi na ciągły charakter świadczonych przez Spółkę Usług, oraz to, iż strony w Umowie postanowiły o jej rozliczaniu w miesięcznych okresach rozliczeniowych za które należna jest zapłata, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 19a ust. 3 Ustawy o VAT, który stanowi, iż: „usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi”.

Mając na uwadze powyższy przepis a także postanowienia Umowy, obowiązek podatkowy powstaje z upływem każdego miesiąca, w którym były świadczone usługi. Przykładowo, obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych Usług za styczeń 2015 r., powstanie więc w dniu 31 stycznia 2015 r. Wobec powyższego, Zdaniem Spółki obowiązek podatkowy powstaje na koniec każdego miesiąca w którym świadczone są usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.