2015.01.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1059/14-2/KBr
z 21 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia działek oraz udziału w nieruchomości w ramach zarządu majątkiem osobistym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia działek oraz udziału w nieruchomości w ramach zarządu majątkiem osobistym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 30 września 2005 roku na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca wspólnie z dwoma członkami rodziny nabył w udziałach wynoszących po 1/3 części każdemu z nich niezabudowaną nieruchomość o łącznej powierzchni 2,2729 ha stanowiącą grunty orne, pastwiska trwałe oraz rowy, zapisaną w księdze wieczystej. W ramach powyższego aktu notarialnego nabyto w drodze kupna nieruchomość podzieloną na 7 działek o powierzchni 2,0659 ha o następujących numerach: 14/23, 14/24, 14/25, 14/26, 14/27, 14/29 i 14/30. Natomiast na podstawie tego samego aktu notarialnego nabyto w drodze darowizny 2 działki o powierzchni 0,2070 ha o następujących numerach: 14/9 i 14/11. Następnie dnia 14 grudnia 2006 roku na podstawie aktu notarialnego, także wspólnie z tymi samymi członkami rodziny, Wnioskodawca nabył w udziałach wynoszących po 1/3 części każdemu z nich niezabudowaną nieruchomość rolną zapisaną w księdze wieczystej składającą się z 2 działek sąsiadujących z poprzednio nabytymi o łącznej powierzchni 0,5731 ha o następujących numerach: 13/13 i 13/15. Nabycia wszystkich nieruchomości dokonano wspólnie z teściem oraz szwagrem. Wnioskodawca nie kupował wspólnie z ww. osobami żadnych innych działek poza wskazanymi we wniosku. Nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę oraz pozostałe osoby w celu wybudowania rezydencji rodzinnej i wykorzystania na własne cele mieszkaniowe, a nie w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże cel ten stał się niemożliwy do zrealizowania z powodu zmiany sytuacji i stosunków rodzinnych. W 2010 r. doszło do rozkładu pożycia małżeńskiego pomiędzy Wnioskodawcą a byłą żoną (córką teścia oraz siostrą szwagra) i do zaprzestania prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego, co doprowadziło w konsekwencji do rozwodu w 2013 roku. W tej sytuacji, w związku z koniecznością uporządkowania spraw majątkowych Wnioskodawca wraz z teściem i szwagrem postanowili zmienić swoje plany w odniesieniu do nieruchomości w ten sposób, aby część nieruchomości rozdzielić własnościowo i pozostawić do odrębnego użytku własnego, a resztę wspólnie sprzedać lub przekazać w formie darowizny innym członkom rodziny.

Ponieważ uchwałą Rady Gminy z dnia 29 marca 2010 r. został zaktualizowany plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący powyższe nieruchomości, Wnioskodawca wraz z współwłaścicielami wystąpili o dokonanie podziału działek zgodnie ze zaktualizowanym planem i nowymi zamysłami wykorzystania nieruchomości powstałymi w związku z rozkładem pożycia małżeńskiego. W konsekwencji Wójt Gminy wydał decyzję zatwierdzającą podział powyższych nieruchomości poprzez dokonanie wydzielenia 24 działek o następujących numerach: 13/13, 13/17, 13/18, 13/19, 14/9, 14/35, 14/36, 14/37, 463, 464, 465, 466, 467, 468, 469, 470, 471, 472, 473, 474, 475, 476, 477, 478.

W wyniku dokonanego w 2011 roku wydzielenia każdy ze wspólników obecnie dysponuje prawem własności do dwóch działek, natomiast pozostałe stanowią współwłasność w udziale po 1/3.

Wnioskodawca ani współwłaściciele nie podejmowali działań zmierzających do przeprowadzenia odrolnienia gruntów. Nieruchomości objęte zakresem interpretacji są terenem niezabudowanym, a funkcję drogi wewnętrznej pełni teren działki wchodzącej w skład nieruchomości zgłoszonych we wniosku.

Na przełomie 2012 i 2013 roku brat byłej żony Wnioskodawcy w celach informacyjnych wystąpił do wodociągów w gminie z zapytaniem o możliwość wykonania przyłącza wody do przedmiotowych działek. Jednakże nie doszło do żadnych prac ziemnych. Współwłaściciele nie podjęli również innych działań zmierzających do wykonania przyłączy pozostałych mediów takich jak prąd czy gaz. Tak jak w chwili zakupu, tak i obecnie do żadnej z działek nie są doprowadzone media. Poza tym nie podejmowano innych działań, które mogłyby zostać uznane za prowadzące do podniesienia wartości nieruchomości. Dotychczas nie podejmowano także intensywnych starań zmierzających do zbycia nieruchomości. Co prawda już po ustaniu pożycia między Wnioskodawcą a byłą żoną, jeden ze współwłaścicieli (szwagier) podpisał kilka umów z agencjami nieruchomości na pośrednictwo w sprzedaży przedmiotowych działek, jednakże w rezultacie żadna z nich do chwili obecnej nie została zbyta. Miały miejsce również incydentalne publikacje ogłoszeń sprzedaży działek w Internecie, które także nie doprowadziły do zbycia nieruchomości. Motywacją tych działań była wyłącznie chęć uregulowania stosunków majątkowych w związku ze zmianą sytuacji rodzinnej. Nie sposób przypisać im cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Nie były to działania nastawione na zysk. Obecnie, z wyjątkiem ustawienia na terenie nieruchomości tablicy z numerem telefonu, nie są podejmowane żadne kroki marketingowe.

Przez cały okres władania przedmiotowym gruntem nie służył on do prowadzenia działalności gospodarczej czy rolniczej, ani nie był przedmiotem umów najmu bądź dzierżawy. Ponadto należy zauważyć, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie prowadził działalności również w chwili nabycia nieruchomości. Nie jest i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na skutek opisanych powyżej okoliczności Wnioskodawca planuje obecnie sprzedaż zarówno udziałów w działkach stanowiących współwłasność, jak i sprzedaż działek, które stanowią jego własność odrębną. Wnioskodawca przewiduje, że zbycie udziałów w działkach stanowiących współwłasność oraz działek stanowiących jego odrębną własność nastąpi w zależności od okoliczności według jednego z następujących scenariuszy:

sprzedaż w ramach jednej transakcji całości udziałów we wszystkich działkach stanowiących współwłasność oraz wszystkich działek stanowiących odrębną własność;
sprzedaż w ramach jednej transakcji całości udziałów we wszystkich działkach stanowiących współwłasność i oddzielną sprzedaż działek stanowiących odrębną własność;
oddzielna sprzedaż udziałów w działkach stanowiących współwłasność w ramach wielu transakcji i oddzielna sprzedaż działek stanowiących odrębną własność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż w ramach jednej transakcji całości udziałów we wszystkich działkach stanowiących współwłasność oraz wszystkich działek stanowiących odrębną własność powinna zostać uznana za dokonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym powinna zostać opodatkowana?
Czy sprzedaż w ramach jednej transakcji całości udziałów we wszystkich działkach stanowiących współwłasność i oddzielna sprzedaż działek stanowiących odrębną własność powinna zostać uznana za dokonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym powinna zostać opodatkowana?
Czy oddzielna sprzedaż udziałów w działkach stanowiących współwłasność w ramach wielu transakcji i oddzielna sprzedaż działek stanowiących odrębną własność powinna zostać uznana za dokonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym powinna zostać opodatkowana?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż w ramach jednej transakcji całości udziałów we wszystkich działkach stanowiących współwłasność oraz wszystkich działek stanowiących odrębną własność nie będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż w ramach jednej transakcji całości udziałów we wszystkich działkach stanowiących współwłasność i oddzielna sprzedaż działek stanowiących odrębną własność nie będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3.

W ocenie Wnioskodawcy, oddzielna sprzedaż udziałów w działkach stanowiących współwłasność w ramach wielu transakcji i oddzielna sprzedaż działek stanowiących odrębną własność nie będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie towaru zdefiniowane zostało w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z jego treścią, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 powyższej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika będącego osobą prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Art. 5 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Prawidłowość zastosowania art. 15 ust. 2 ustawy o VAT była wielokrotnie przedmiotem rozważań krajowych sądów administracyjnych jak również Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. TSUE w swoim orzeczeniach wskazywał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Takie stanowisko zostało zawarte w m.in. w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych dotyczących Jarosława Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emiliany Kuć i Haliny Jeziorskiej-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

TSUE w powyższym orzeczeniu wskazał, że jedynie w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy może zostać uznany za podatnika. Tym samym za podatnika można uznać tylko taką osobę, która w celu dokonania sprzedaży działek angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przykładem może być nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości wskazanych we wniosku bez względu czy następuje w ramach jednej transakcji, czy kilkunastu nie mieści się w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawa o VAT, gdyż nie stanowi czynności polegających na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych ze względu na to, że nieruchomości zostały nabyte w celu zagospodarowania terenu pod budowę rodzinnej rezydencji.

Ponadto bez znaczenia jest w tym przypadku, czy sprzedaż będzie dokonana w ramach jednej transakcji, czy w ramach dwóch czy też w ramach wielu transakcji. Ponadto odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Fakt, że po upływie 9 lat od nabycia nieruchomości żadna z działek nie została zbyta, jednoznacznie wskazuje, że nie należy wiązać planowanej sprzedaży wskazanych we wniosku działek z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy czynności wykonywane przez niego polegające na wydzieleniu z nabytych działek 24 mniejszych działek przeznaczone na prywatne cele, należy rozumieć, jako zwykły zarząd majątkiem osobistym. Takie stanowisko potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt I SA/Op 528/13, wskazując, że „sam fakt podziału nieruchomości na mniejsze działki w sytuacji, gdy do zmiany przeznaczenia gruntu doszło bez inicjatywy podatnika, liczba tych działek i nawet częstotliwość sprzedaży, nie mają znaczenia przy kwalifikowaniu dostawy jako czynności opodatkowanej VAT. Dalej w swoim orzeczeniu Sąd wskazał, że samo tylko wyodrębnienie dróg dojazdowych nie może być uznane za wystarczające do uznania, że są to działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zrealizowana sprzedaż tych działek nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej strony, nie zostały też przedsięwzięte działania wskazujące na zamiar podjęcia działalności mającej za swój przedmiot obrót nieruchomościami (np. uzbrojenie działek, działania marketingowe)”.

Dlatego też, nie można uznać za działalność gospodarczą podstawowych czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę przed planowaną sprzedażą działek gruntu. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę stanowiły i stanowią jedynie zwykły zarząd majątkiem osobistym, co jednocześnie nie może być podstawą przyjęcia, że działał on zawodowo. W odróżnieniu od profesjonalnych podmiotów brak jest podejmowanych działań mających na celu nabycie działek za najniższą możliwą cenę, wszelkich działań przygotowawczych i marketingowych (sesji zdjęciowych, rozbudowanych ogłoszeń prasowych w dużej ilości czy innych działań charakterystycznych dla podmiotów profesjonalnych).

Należy także zauważyć, że dokonany przez Wnioskodawcę wraz z współwłaścicielami nieruchomości podział gruntów na mniejsze działki, jest związany wyłącznie z prawidłowym gospodarowaniem własnym majątkiem i nie stanowi przejawu działalności gospodarczej. Oczywiste jest, że działki o mniejszej powierzchni łatwiej znajdują nabywców, niemniej jednak nie jest to podstawą do uznania Wnioskodawcy, jako podatnika podatku VAT. Podział nieruchomości na działki mniejsze w celu uzyskania wyższej ceny sprzedaży wpisuje się w prawidłowy zarząd majątkiem prywatnym. Wynika to z faktu, że każdy ma prawo do zwiększania zysku z rozporządzania własnym majątkiem i takie postępowanie nie stanowi samo w sobie przejawu zorganizowanej działalności gospodarczej.

Sprawy o tożsamym stanie faktycznym były wielokrotnie przedmiotem interpretacji indywidualnych. Zgodnie ze stanowiskami organów skarbowych sprzedaż gruntu, który nie był wykorzystywany przez wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej) lecz nabyty został do celów prywatnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Takie decyzje zapadły m.in. w następujących interpretacjach:

interpretacji indywidualnej z dnia 12 lutego 2014 roku o sygnaturze ILPP5/443-253/13-3/KG,

interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2013 roku o sygnaturze ITPP2/443-696/13/EK,

interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2011 roku o sygnaturze ILPP2/443-1056/11-2/AK,

interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2010 roku o sygnaturze ILPP2/443-133/10-4/AD.

Podsumowując należy zauważyć, że decyzja o sprzedaży działek, w tym udziałów nastąpiła w związku ze zmianą stosunków rodzinnych wiele lat po ich nabyciu. Ponadto przedmiotowy grunt nabyty został z przeznaczeniem na cele prywatne i nie był nigdy wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej czy rolniczej. Tym samym sprzedaż ta stanowi realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym i nie ma znamion profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, ponieważ związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu/udziału w gruncie podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wspólnie z dwoma członkami rodziny nabył udziały w działkach wynoszących po 1/3 części udziału w nieruchomości stanowiącej grunty orne, pastwiska trwałe oraz rowy. Nieruchomości te zostały nabyte w celu wybudowania rezydencji rodzinnej i wykorzystania na własne cele mieszkaniowe. W wyniku zmiany sytuacji rodzinnej, w związku z koniecznością uporządkowania spraw majątkowych Wnioskodawca wraz z współwłaścicielami postanowili część nieruchomości rozdzielić własnościowo i pozostawić do odrębnego użytku własnego, a część wspólnie sprzedać lub przekazać w formie darowizny innym członkom rodziny. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami wystąpili o dokonanie podziału działek zgodnie z aktualnym planem zagospodarowania przestrzennego. W wyniku dokonanego podziału, powstały 24 działki. Każdy ze wspólników obecnie dysponuje prawem własności do dwóch działek, natomiast pozostałe stanowią współwłasność w udziale po 1/3.

Na przełomie 2012 i 2013 roku jeden ze współwłaścicieli w celach informacyjnych wystąpił do wodociągów w gminie z zapytaniem o możliwość wykonania przyłącza wody do działek. Współwłaściciele nie podjęli również innych działań zmierzających do wykonania przyłączy pozostałych mediów takich jak prąd czy gaz. Tak jak w chwili zakupu, tak i obecnie do żadnej z działek nie są doprowadzone media. Poza tym nie podejmowano innych działań, które mogłyby zostać uznane za prowadzące do podniesienia wartości nieruchomości. Dotychczas nie podejmowano także intensywnych starań zmierzających do zbycia nieruchomości.

Przez cały okres władania gruntem nie służył on do prowadzenia działalności gospodarczej czy rolniczej, ani nie był przedmiotem umów najmu bądź dzierżawy.

Ponadto Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie prowadził działalności również w chwili nabycia nieruchomości. Nie jest i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na skutek opisanych powyżej okoliczności Wnioskodawca planuje obecnie sprzedaż zarówno udziałów w działkach stanowiących współwłasność, jak i sprzedaż działek, które stanowią jego odrębną własność. Wnioskodawca przewiduje, że zbycie udziałów w działkach stanowiących współwłasność oraz działek stanowiących jego odrębną własność nastąpi w zależności od okoliczności według jednego z następujących scenariuszy:

sprzedaż w ramach jednej transakcji całości udziałów we wszystkich działkach stanowiących współwłasność oraz wszystkich działek stanowiących odrębną własność;
sprzedaż w ramach jednej transakcji całości udziałów we wszystkich działkach stanowiących współwłasność i oddzielną sprzedaż działek stanowiących odrębną
oddzielna sprzedaż udziałów w działkach stanowiących współwłasność w ramach wielu transakcji i oddzielna sprzedaż działek stanowiących odrębną własność.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku ze sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca nabył nieruchomość wraz z członkami rodziny w celu zrealizowania własnych celów mieszkaniowych. W wyniku zmiany planów życiowych, Zainteresowany podjął decyzję o zbyciu dwóch działek oraz udziału wynoszącego 1/3 własności pozostałej nieruchomości. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W stosunku do nieruchomości opisanej w złożonym wniosku nie były wykonane, i też nie są planowane żadne czynności zmierzające do podniesienia jej wartości. Zamieszczona na terenie działek tablica z numerem telefonu jest obecnie jedyną formą podejmowanych kroków zmierzających do sprzedaży posiadanego majątku. Przy czym należy zauważyć, że jest to czynność, która na tle ogółu sprawy nie zmienia charakteru czynności rozporządzania prywatnym majątkiem.

W świetle powyższych okoliczności, zarówno sprzedaż dwóch działek, jak i udziału w pozostałej części nieruchomości będzie stanowiło zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższych okoliczności, z uwagi na to, że Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia posiadanego majątku nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży nieruchomości, Wnioskujący działał w charakterze handlowca.

Reasumując należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności sprzedaży należącej do Wnioskodawcy nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na powyższą kwalifikację nie ma wpływu okoliczność czy sprzedaż nastąpi w ramach jednej transakcji, czy też będzie ona dokonywana sukcesywnie.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin