Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1075/14/WN
z 5 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2014 r. (data wpływu 28 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 19 stycznia 2015r. (data wpływu 26 stycznia 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentowania dostawy używanego samochodu osobowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania dostawy używanego samochodu osobowego.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 19 stycznia 2015r. (data wpływu 26 stycznia 2015r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 stycznia 2015r. znak: IBPP2/443-1075/14/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w czerwcu 2011 roku nabył samochód marki NISSAN TERRANO II w komisie na fakturę VAT - marża. W kwietniu 2012 r. Wnioskodawca wprowadził ten samochód do firmy. Jest to samochód osobowy. W czerwcu 2014 roku samochód ten Wnioskodawca sprzedał wystawiając Fakturę VAT i zastosował stawkę VAT Zwolniony, tak jak to było stosowane przy sprzedaży samochodów osobowych w latach poprzednich. Obecnie tj. w październiku 2014 r. Wnioskodawca dowiedział się, że ta faktura jest błędnie wystawiona, gdyż w 2014r. zmieniły się przepisy i nie ma już sprzedaży samochodów z VAT Zwolniony. W dniu 15 października 2014r. Wnioskodawca wystawił korektę do błędnej faktury, a następnie wystawił Fakturę VAT-marża (procedura marży – towary używane). Oba te dokumenty zostały podpisane przez nabywcę samochodu.

Dodatkowo w piśmie uzupełniającym wniosek wyjaśniono:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.
2. Samochód spełnia warunki samochodu używanego. Wnioskodawca nie zajmował się handlem samochodami a tylko gastronomią. Wnioskodawca działalność zarejestrował 4 kwietnia 2012r. i samochód wprowadził protokołem przekazania na firmę P.
3. Samochód osobowy NISSAN TERRANO II Wnioskodawca kupił w 2011r. wówczas nie prowadził działalności gospodarczej. Samochód zakupił na fakturę VAT marża w komisie, do własnego użytku, a nie do dalszej odsprzedaży. W 2012r. Wnioskodawca samochód przekazał do firmy jako środek trwały i użytkował do czerwca 2014r. do zaopatrzenia baru.
4. W działalności samochód był wykorzystywany do czynności opodatkowanych VAT. Wnioskodawca nie dokonywał odliczeń VAT od paliwa.
5. Wnioskodawca samochód sprzedał osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowo została skorygowana faktura?
2. Czy w związku z opisaną sytuacją zgodne jest wystawienie Faktury VAT-marża?
   
   

Wnioskodawca uważa, że w jego przypadku zastosowanie faktury VAT-marża „procedura marży – towary używane” jest zasadne, gdyż samochód jest towarem używanym, przy zakupie którego nie miał możliwości odliczenia podatku VAT. Wystawienie korekty do błędnie wystawionej faktury jest prawidłowe, gdyż nie ma innej możliwości skorygowania tego błędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podatnikami – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7 (art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy).

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem, do sprzedaży samochodu może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania tej procedury jest określenie, że towar – samochód (także w sytuacji, gdy samochód ten przed odsprzedażą zamierzał podatnik użytkować dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej) został nabyty ostatecznie w celu odsprzedaży.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w czerwcu 2011 roku nabył samochód marki NISSAN TERRANO II w komisie na fakturę VAT- marża. W kwietniu 2012r. Wnioskodawca wprowadził ten samochód do firmy. Jest to samochód osobowy. W czerwcu 2014 roku samochód ten Wnioskodawca sprzedał wystawiając Fakturę VAT i zastosował stawkę VAT zwolniony. Obecnie tj. w październiku 2014r. Wnioskodawca dowiedział się, że ta faktura jest błędnie wystawiona, gdyż w 2014r. zmieniły się przepisy i nie ma już sprzedaży samochodów z VAT Zwolniony. W dniu 15 października 2014r. Wnioskodawca wystawił korektę do błędnej faktury, a następnie wystawił Fakturę VAT-marża (procedura marży – towary używane). Oba te dokumenty zostały podpisane przez nabywcę samochodu.

Wnioskodawca samochód zakupił na fakturę VAT marża w komisie, do własnego użytku, a nie do dalszej odsprzedaży. W 2012r. Wnioskodawca samochód przekazał do firmy jako środek trwały i użytkował do czerwca 2014r. do zaopatrzenia baru. W działalności samochód był wykorzystywany do czynności opodatkowanych VAT. Wnioskodawca nie dokonywał odliczeń VAT od paliwa. Wnioskodawca samochód sprzedał osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że spełniony został warunek wynikający z art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy, bowiem samochód został zakupiony w komisie na fakturę VAT-marża. Aby jednak zastosować szczególną procedurę VAT-marża koniecznym jest, aby samochód był nabyty w celu dalszej odsprzedaży, pomimo, że był użytkowany w działalności gospodarczej. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie nabył samochodu do dalszej odsprzedaży.

Zatem warunek przepisu art. 120 ust. 4 nie został spełniony, bowiem podatnik co prawda nabył samochód w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, jednak nie nabył go w celu odsprzedaży.

Tym samym, analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że pomimo iż Wnioskodawca nabył przedmiotowy samochód od podmiotu wymienionego w art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy, to jednak celem nabycia samochodu nie była jego późniejsza odsprzedaż. W związku z powyższym przy jego sprzedaży Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do zastosowania szczególnej procedury VAT - marża, przewidzianej w art. 120 ust. 4 ustawy, bowiem warunkiem zastosowania procedury VAT-marża nie jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu, lecz spełnienie wszystkich przesłanek wynikających z art. 120 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności innymi stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na wstępie do regulacji dotyczących zwolnienia od podatku należy wskazać, że zwolnienie od podatku wynikająca z § 3 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722, ze zm.) obowiązywało do dnia 31 marca 2014r. Z dniem 1 kwietnia 2014r. ww. zwolnienie utraciło moc, wprowadzone zostały natomiast nowe regulacje stosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono – z dniem 1 stycznia 2014 r. – zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykorzystywał samochód do czynności opodatkowanych. Zatem warunek zwolnienia wynikający z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie został spełniony.

Oznacza to, że Wnioskodawca dokonując w czerwcu 2014 r. sprzedaży samochodu używanego, wykorzystywanego wcześniej w działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a nabytego nie do celu odsprzedaży, powinien był tą transakcję opodatkować na zasadach ogólnych stawką 23% oraz udokumentować transakcję w oparciu o przepisy art. 106 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014r.

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca powinien skorygować wystawioną fakturę „VAT zwolniony”, opodatkowując sprzedaż samochodu stawką 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu przy zastosowaniu szczególnej procedury VAT-marża jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania oraz przedstawionego stanowiska, zatem nie rozstrzyga o terminie w jakim należy rozliczyć fakturę korygującą, bowiem powyższe nie było przedmiotem wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.