Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1177/14/KO
z 5 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 25 listopada 2014 r. uzupełnionym pismem z 23 lutego 2015 r. (data wpływu 26 luty 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania ciągłości prowadzenia działalności gospodarczej w związku z wykreśleniem z CEIDG oraz braku obowiązku zgłoszenia zaprzestania wykonywania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania ciągłości prowadzenia działalności gospodarczej w związku z wykreśleniem z CEIDG oraz braku obowiązku zgłoszenia zaprzestania wykonywania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 lutego 2015 r. znak: IBPP2/443-1177/14/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 11.06.2012 r. złożył wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w Urzędzie Miasta, w którym określił datę rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej na dzień 02.07.2012 r. Działalność gospodarcza zgłoszona została jako pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z). Wnioskodawca w dniu 26.07.2012 r. w Urzędzie Skarbowym dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług na formularzu VAT-R czego konsekwencją było wydanie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT na druku VAT-5 z dnia 27.07.2012 r. W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonywał zmian we wpisie do CEIDG związanych m.in. z rozszerzeniem zakresu tej działalności o usługi gastronomiczne (PKD 56.21.Z , 56.10.A, 56.30.Z) - od 01.01.2013 r. - prowadzone w formie baru-pizzerii. Niestety prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza nie przynosiła mu oczekiwanych rezultatów co spowodowało jego determinację i decyzję o jej zawieszeniu. Wnioskodawca w dniu 02.07.2014 r. złożył stosowny wniosek do CEIDG z zamiarem zawieszenia działalności gospodarczej. Jednakże okazało się, że z dniem 03.07.2014 r. został wykreślony z rejestru. Czynności tej nie udało się anulować ani zmienić na zawieszenie mimo interwencji Wnioskodawcy w tej sprawie w Urzędzie Miasta. W związku z powyższym w dniu 07.07.2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek o ponowny wpis do CEIDG oraz o zawieszenie działalności gospodarczej z dniem 10.07.2014 r. Czynności te spowodowały prawidłowe zapisy we wpisie do CEIDG, co potwierdzone jest stosownym wydrukiem z jej ewidencji.

Pismem z 23 lutego 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco.

Wniosek na formularzu CEIDG-1 określający datę zawieszenia działalności gospodarczej na dzień 02.07.2014 r. faktycznie Wnioskodawca złożył w Urzędzie Miasta w dniu 30.06.2014 r. We wniosku ORD-IN złożonym 14 listopada 2014 r. (data stempla pocztowego -wysłania) omyłkowo nieprecyzyjnie Wnioskodawca podał datę złożenia wniosku na formularzu CEIDG do Urzędu Miasta jako dzień 02.07.2014 r., gdyż ta data wskazywać miała dzień zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jako dowód Wnioskodawca załącza kserokopie owego wniosku na formularzu CEIDG.

Odnosząc się do punktów zawartych w wezwaniu Wnioskodawca wyjaśniam, co następuje:

ad. la

-we wniosku do CEIDG w rubryce 01 Wnioskodawca omyłkowo zakreślił punkt 5 zamiast 3, ad. 1b

-w rubryce 14 Wnioskodawca nie wskazał daty w punkcie 1, a w punkcie 2 wpisał omyłkowo datę 2014-06- (skreślone),

ad. lc

-w rubryce 16 Wnioskodawca nie wskazał żadnej daty - natomiast w rubryce 15 omyłkowo wpisana została data 2014-07-02 (skreślona). Ponadto okazało się, że w Urzędzie Miasta został sporządzony załącznik na druku Część CEIDP-POPR, w którym wskazana została data 02.07.2014 jako treść rubryki 16, której Wnioskodawca nie wypełnił,

ad 1d

-w rubryce 17 Wnioskodawca wskazał Naczelnika Urzędu Skarbowego w X.

ad. 2

-najprawdopodobniej wykreślenie Wnioskodawcy z rejestru CEIDG nastąpiło w wyniku złożenia błędnie wypełnionego przez Wnioskodawcę wniosku oraz braku dostatecznej informacji i pieczy ze strony pracownika Urzędu Miasta przy jego wypełnianiu.

ad. 3

-o wykreśleniu z rejestru z dniem 03.07.2014 r. Wnioskodawca dowiedział się w dniu 04.07.2014 r. na podstawie wydruku z ewidencji działalności gospodarczej CEIDG prowadzonej przez Ministra Gospodarki. Nie było zamiarem Wnioskodawcy zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej lecz jej zawieszenie. Pracownik Urzędu Miasta nie zwrócił Wnioskodawcy uwagi na błędne zakreślenie pktu 5 zamiast 3 w rubryce 01, jak również nie wypełnienie lub błędne wypełnienie rubryki 14, 15 i 16 oraz samodzielnie sporządził załącznik o nazwie Część CEIDG-POPR określając w nim treść niewypełnionej przez Wnioskodawcę rubryki 16 przez podanie daty 2014-07-02.

ad. 4

-w okresie do 10.07.2014 r. Wnioskodawca faktycznie prowadził działalność gospodarczą dowodem czego jest m.in. prowadzenie urządzeń księgowych (pkpir, rejestry VAT) oraz opłacenie składek ZUS za ten okres.

Ponadto nie były dokonywane żadne zmiany w rejestrze REGON prowadzonym przez Główny Urząd Statystyczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy okres między 3 a 7.07.2014 r. to jest między zapisem w CEIDG o wykreśleniu Wnioskodawcy z ewidencji, a jej ponownej rejestracji będzie skutkował wykreśleniem Wnioskodawcy jako podatnika VAT z ewidencji prowadzonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego i złożenia przez Wnioskodawcę na tę okoliczność VAT-Z?
2. Czy od ponownej rejestracji działalności Wnioskodawcy w CEIDG z dniem 07.07.2014 r. pozostanie status podatnika VAT jeśli nie złożył zgłoszenia VAT-Z na okoliczność niezamierzonego przez niego wykreślenia z ewidencji CEIDG z datą 03.07.2014 r.?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

W związku z zaistniałym, wyżej opisanym stanem faktycznym Wnioskodawca uważa, że fakt niezamierzonego wykreślenia go z ewidencji CEIDG oraz ponownego wpisu w możliwie najkrótszym czasie nie powinno skutkować obowiązkiem złożenia zawiadomienia do Urzędu Skarbowego na formularzu VAT-Z i wykreślenia Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego. Z uwagi na fakt, że pomyłkowe wykreślenie dokonane było z datą 03.07.2014 r. (czwartek) a ponowny wpis z datą 07.07.2014 r. (poniedziałek) upłynął zaledwie 1 dzień roboczy do dokonania tej korekty, gdyż zmiana zapisu w ewidencji CEIDG ani jego anulowanie nie było możliwe, a zamiarem Wnioskodawcy nie była likwidacja działalności gospodarczej. W tej sprawie Wnioskodawca otrzymał informację ustną w Krajowej Informacji Podatkowej w miesiącu lipcu (czyli bezpośrednio po zaistniałych wyżej opisanych faktach). Doradca z KIP stwierdził, że w tej sytuacji nie mam obowiązku składania formularza VAT-Z, remanentu likwidacyjnego i ponownego zgłoszenia rejestracyjnego od 07.07.2014 (VAT-R), gdyż zamiarem Wnioskodawcy nie było zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej lecz jedynie jego zawieszenie. Ze względu na zaistniałą pomyłkę w ewidencji CEIDG nie można było formalnie postąpić inaczej, lecz tylko w ten sposób w jaki postąpił Wnioskodawca. Dlatego też utrzymuje w dalszym ciągu status osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą oraz podatnika VAT czynnego mimo jednodniowej (licząc w dniach roboczych) przerwy formalnej w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W świetle art. 96 ust. 4 ustawy o VAT naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy o VAT).

W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 8 ustawy o VAT).

Ponadto, w myśl art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy (art. 99 ust. 7a ustawy o VAT).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią autonomiczne regulacje względem przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.), która reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów w tym zakresie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

W myśl art. 14a ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

Art. 14a ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.

Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku, i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej lub do dnia wskazanego w tym wniosku, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku (art. 14a ust. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).

W świetle uregulowań zawartych zarówno ustawie o swobodzie działalności gospodarczej jak i ustawy o VAT, zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. Podatnik, który zawiesza prowadzenia działalności gospodarczej na pewien czas nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 30.06.2014 r. złożył w Urzędzie Miasta wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej z zamiarem zawieszenia działalności gospodarczej. Na złożonym formularzu CEIDG w rubryce 01 Wnioskodawca omyłkowo zakreślił punkt 5 (wniosek o wykreślenie wpisu w CEIDG) zamiast 3 (wniosek o wpis informacji o zawieszeniu działalności gospodarczej). W rubryce 16 Informacja o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wskazał żadnej daty. Natomiast jak wskazał Wnioskodawca pracownik Urzędu Miasta samodzielnie sporządził załącznik o nazwie Część CEIDG-POPR określając w nim treść niewypełnionej przez Wnioskodawcę rubryki 16 przez podanie daty 2014-07-02. Ponadto Pracownik Urzędu Miasta nie zwrócił Wnioskodawcy uwagi na błędne zakreślenie pktu 5 zamiast 3 w rubryce 01, jak również nie wypełnienie lub błędne wypełnienie rubryki 14, 15 i 16. O wykreśleniu z rejestru z dniem 03.07.2014 r. Wnioskodawca dowiedział się w dniu 04.07.2014 r. na podstawie wydruku z ewidencji działalności gospodarczej CEIDG prowadzonej przez Ministra Gospodarki. Zdaniem Wnioskodawcy najprawdopodobniej wykreślenie Wnioskodawcy z rejestru CEIDG nastąpiło w wyniku złożenia błędnie wypełnionego przez Wnioskodawcę wniosku oraz braku dostatecznej informacji i pieczy ze strony pracownika Urzędu Miasta przy jego wypełnianiu. Czynności tej nie udało się anulować ani zmienić na zawieszenie mimo interwencji Wnioskodawcy w tej sprawie w Urzędzie Miasta. W związku z powyższym w dniu 07.07.2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek o ponowny wpis do CEIDG oraz o zawieszenie działalności gospodarczej z dniem 10.07.2014 r. Czynności te spowodowały prawidłowe zapisy we wpisie do CEIDG, co potwierdzone jest stosownym wydrukiem z jej ewidencji. W okresie do 10.07.2014 r. Wnioskodawca faktycznie prowadził działalność gospodarczą dowodem czego jest m.in. prowadzenie urządzeń księgowych (pkpir, rejestry VAT) oraz opłacenie składek ZUS za ten okres. Ponadto nie były dokonywane żadne zmiany w rejestrze REGON prowadzonym przez Główny Urząd Statystyczny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w okresie między 3 a 7.07.2014 r. to jest między zapisem w CEIDG o wykreśleniu Wnioskodawcy z ewidencji, a jej ponownej rejestracji będzie skutkował wykreśleniem Wnioskodawcy jako podatnika VAT z ewidencji prowadzonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego i złożenia przez Wnioskodawcę na tę okoliczność VAT-Z oraz czy od ponownej rejestracji działalności Wnioskodawcy w CEIDG z dniem 07.07.2014 r. pozostanie mu status podatnika VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie nie nastąpiło przez Wnioskodawcę zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, skutkujące obowiązkiem zgłoszenia go naczelnikowi urzędu skarbowego, bowiem jak wskazał sam Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą dowodem czego jest m.in. prowadzenie urządzeń księgowych (pkpir, rejestry VAT) oraz opłacenie składek ZUS za ten okres. Obowiązek zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestania prowadzenia działalności następuje w sytuacji, gdy czynny podatnik zaprzestał wykonywać czynności opodatkowane. W rozpatrywanej sprawie natomiast zamiarem Wnioskodawcy nie było zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, lecz zawieszenie działalności. Tym samym Wnioskodawca nie miał obowiązku złożenia zgłoszenia likwidacyjnego VAT-Z co oznacza, że Wnioskodawca przez cały czas posiadał status czynnego podatnika VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załącznik do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.