2014.12.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1025/14-5/MPe
z 12 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku nadanym w dniu 4 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2014 r. nadanym w dniu 27 listopada 2014 r. (data wpływu 28 listopada 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 21 listopada 2014 r. (data odbioru 25 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT przy zakupie samochodu osobowego oraz związanych z nim wydatków eksploatacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem i używaniem samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem posiadającym status rolnika ryczałtowego. Wnioskodawca planuje zrezygnować ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług i zostać czynnym rolnikiem VAT. Jednocześnie Wnioskodawca przewiduje zakup samochodu osobowego, który jest mu niezbędny do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Prowadzone przez Wnioskodawcę od 1982 r. gospodarstwo rolne o wielkości ok. 30 hektarów zajmuje się chowem i hodowlą żywca. Rocznie Wnioskodawca hoduje i odsprzedaje ok. 9.000 sztuk tuczników.

Wnioskodawca planuje zakupić samochód osobowy, który będzie wykorzystywany dla celów gospodarstwo rolnego i będzie służył m.in.:

do wyjazdów do kontrahentów (zakup pasz, żywca, paliwa, poszukiwanie dobrej jakości pasz, tuczników i innych półproduktów niezbędnych do chodowli),
do wyjazdów na negocjacje z nabywcami tuczników (cały kraj),
po zakup artykułów eksploatacyjnych wykorzystywanych na bieżąco do gospodarstwa rolnego,
do wyjazdów do banków celem realizacji poleceń zapłaty, obsługi kredytów, bieżących kont (Oddziały banków znajdują się poza miejscem zamieszkania i prowadzenia działalności rolnej); do Agencji Rolnej; do KRUS; do Urzędu Skarbowego, czy biura rachunkowego.

Ponadto planowana jest budowa budynków gospodarczych, przy realizacji której również niezbędne będą wyjazdy na teren całego kraju celem nabycia nie tylko materiałów budowlanych, ale zakupu optymalnego wyposażenia budynków gospodarczych w maszyny i urządzenia rolnicze. Producenci / dystrybutorzy takiego sprzętu mają swoje siedziby na terenie całego kraju.

W uzupełnieniu do wniosku Strona wskazała, że jedynym użytkownikiem samochodu osobowego będzie Wnioskodawca - właściciel gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie przewiduje innych użytkowników pojazdu. Wyeliminowanie użytku prywatnego występuje od samego początku - jako jedyny użytkownik pojazdu Wnioskodawca przeznacza go do realizacji spraw związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Dlatego też kwestia nadzoru nad użytkowaniem przez inne osoby nie istnieje. Jako osoba zarządzająca gospodarstwem rolnym Wnioskodawca jest zmuszony nie tylko do bezpośredniego wykonywania obowiązków związanych z chowem zwierząt, ale do równoczesnego dokonywania wyjazdów poza gospodarstwo rolne celem realizacji zakupów bieżących i inwestycyjnych, negocjacji kontraktów zakupowych i sprzedażowych, realizacji innych spraw niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa jak np. wyjazdów do banków, instytucji finansowo-kredytowych, KRUS, Urzędu Skarbowego, Agencji Rolnej, biura rachunkowego i innych.

Na dzień dzisiejszy samochód został zakupiony i wstępnie Wnioskodawca zdecydował się na odliczenie 50% podatku VAT od nabycia. W razie zmiany decyzji i rozpoczęciu odliczania 100% VAT zostaną wprowadzone stosowne regulaminy, zarządzenia określające sposób korzystania z pojazdu oraz wskazana zostanie osoba Wnioskodawcy jako uprawniona do korzystania z samochodu na cele prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Zakupiony samochód będzie parkowany w garażu. Jest to adres prowadzonego gospodarstwa rolnego, ale też jednocześnie adres zamieszkania Wnioskodawcy.

Samochód będzie użytkowany wyłącznie przez Wnioskodawcę. Ponieważ będzie on służył do realizacji spraw związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i Wnioskodawca będzie to wykonywał osobiście, Wnioskodawca wyklucza konieczność sprawowania nadzoru nad używaniem pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych przez inne osoby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT od nabycia samochodu osobowego o dopuszczalnej macie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 ton w wysokości 50% kwoty wynikającej z faktury (lub 100% w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 86a ust. 4 pkt 1 tj. prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu)?
Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 50% podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją samochodu (wyłączając paliwo) lub 100% od wydatków związanych z eksploatacją samochodu w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 86a ust. 4 pkt 1?

Zdaniem Wnioskodawcy, w obowiązującym stanie prawnym przy zakupie samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 ton Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 100% podatku VAT, jeżeli będzie on wykorzystywany w gospodarstwie rolnym, które zrezygnowało ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku od towarów i usług oraz dodatkowo będzie prowadzona dla tego samochodu ewidencja przebiegu pojazdu, lub w 50% podatku VAT, jeżeli (mimo wykorzystywania samochodu wyłącznie do prowadzenia gospodarstwa rolnego) Wnioskodawca nie zdecyduje się na prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu.

Jednocześnie Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczania 50% podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją samochodu (wyłączając paliwo) lub 100% od wydatków związanych z eksploatacją samochodu w przypadku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”.

I tak, na mocy art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy – pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. z tytułu nabycia, leasingu, zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Zatem przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, w związku z tym wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki określone ww. art. 86a ust. 3 ustawy oraz art. 86a ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiadający status rolnika ryczałtowego planuje zrezygnować ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy i zostać czynnym rolnikiem VAT. Jednocześnie Wnioskodawca planuje zakup samochodu osobowego, który będzie wykorzystywany dla celów gospodarstwo rolnego i będzie służył m.in.: do wyjazdów do kontrahentów (zakup pasz, żywca, paliwa, poszukiwanie dobrej jakości pasz, tuczników i innych półproduktów niezbędnych do hodowli), do wyjazdów na negocjacje z nabywcami tuczników (cały kraj), po zakup artykułów eksploatacyjnych wykorzystywanych na bieżąco do gospodarstwa rolnego, do wyjazdów do banków celem realizacji poleceń zapłaty, obsługi kredytów, bieżących kont, do Agencji Rolnej; do KRUS; do Urzędu Skarbowego, czy biura rachunkowego. Ponadto planowana jest budowa budynków gospodarczych, przy realizacji której również niezbędne będą wyjazdy na teren całego kraju celem nabycia nie tylko materiałów budowlanych, ale zakupu optymalnego wyposażenia budynków gospodarczych w maszyny i urządzenia rolnicze.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że jedynym użytkownikiem samochodu osobowego będzie Wnioskodawca - właściciel gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie przewiduje innych użytkowników pojazdu. Wyeliminowanie użytku prywatnego występuje od samego początku - jako jedyny użytkownik pojazdu Wnioskodawca przeznacza go do realizacji spraw związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Dlatego też kwestia nadzoru nad użytkowaniem przez inne osoby nie istnieje. Jako osoba zarządzająca gospodarstwem rolnym Wnioskodawca jest zmuszony nie tylko do bezpośredniego wykonywania obowiązków związanych z chowem zwierząt, ale do równoczesnego dokonywania wyjazdów poza gospodarstwo rolne celem realizacji zakupów bieżących i inwestycyjnych, negocjacji kontraktów zakupowych i sprzedażowych, realizacji innych spraw niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa jak np. wyjazdów do banków, instytucji finansowo-kredytowych, KRUS, Urzędu Skarbowego, Agencji Rolnej, biura rachunkowego i innych.

Zakupiony samochód będzie parkowany w garażu znajdującym się pod adresem prowadzonego gospodarstwa rolnego, który jest jednocześnie adresem zamieszkania Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia 50% kwoty podatku VAT z tytułu nabycia samochodu osobowego oraz wydatków związanych z jego eksploatacją (wyłączając paliwo) lub 100% kwoty podatku VAT z tytułu nabycia samochodu osobowego oraz wydatków związanych z jego eksploatacją w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 86a ust. 4 pkt 1.

W odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, kluczową rolę w odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw, paliwa itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Jak wyjaśniono powyżej aby uznać, że pojazd jest wykorzystywany w sposób „mieszany” wystarczy tylko jednorazowo użyć go do celów prywatnych. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika m.in., że zakupiony samochód będzie parkowany w garażu znajdującym się pod adresem prowadzonego gospodarstwa rolnego, który jest jednocześnie adresem zamieszkania Wnioskodawcy. Należy mieć na uwadze, że nie można obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej, w sytuacji gdy będzie on parkowany w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. W przedstawionych okolicznościach istnieje potencjalna możliwość wykorzystania pojazdu do celów prywatnych Wnioskodawcy.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy co do tego, że zakupiony samochód będzie wykorzystywany wyłącznie w celach prowadzonego gospodarstwa. Jak wynika z przedstawionych okoliczności możliwe jest użycie tego samochodu do celów prywatnych Wnioskodawcy, przy czym bez znaczenia jest to, że jedynym użytkownikiem tego samochodu będzie właśnie Wnioskodawca i będzie prowadzona dla tego samochodu ewidencja przebiegu.

W związku z tym, że zakupiony samochód wykorzystywany będzie przez Wnioskodawcę do użytku mieszanego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia niniejszego samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych (wyłączając paliwo) z nim związanych, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r., w powiązaniu z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonego do napędu ww. samochodu osobowego wykorzystywanego do celów „mieszanych” tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych.

W związku z tym, że zdaniem Wnioskodawcy omawiany samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia gospodarstwa rolnego, całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin