Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1432/14/EJ
z 26 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 9 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania lub zwolnienia od podatku:

• wpisowego pobieranego od uczestników zawodów
• organizacji usług sportowo-rekreacyjnych świadczonych na zlecenie Miasta lub innych instytucji

jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania lub zwolnienia od podatku:

• wpisowego pobieranego od uczestników zawodów
• organizacji usług sportowo-rekreacyjnych świadczonych na zlecenie Miasta lub innych instytucji.
  
  

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Ośrodek Sportu i Rekreacji) jest jednostką organizacyjną Miasta, działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego. Wnioskodawca został powołany Zarządzeniem Naczelnika Miasta. Aktualną podstawą działania Wnioskodawcy jest uchwała Rady Miasta Aktualną podstawą działania Wnioskodawcy jest uchwała Rady Miasta w sprawie przyjęcia Statutu Ośrodka Sportu i Rekreacji. Wnioskodawca nie posiada osobowości prawnej.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest udostępnianie bazy sportowo-rekreacyjnej uczniom szkół z terenu Miasta, klubom sportowym i organizacjom kultury fizycznej oraz mieszkańcom Miasta, upowszechnianie kultury fizycznej przez organizowanie zajęć sportowych i sportowo-rekreacyjnych, a także tworzenie bazy sportowej i ustalanie zasad jej wykorzystania.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz składa roczną deklarację CIT-8. Przychody Wnioskodawcy mieszczą się w zwolnieniach przedmiotowych określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, składającym deklaracje VAT-7 miesięcznie od 25 dnia miesiąca następującego po okresie rozliczeniowym.

W ramach swojej działalności określonej w statucie (Uchwała Rady Miasta w sprawie przyjęcia Statutu Ośrodka Sportu i Rekreacji) Wnioskodawca realizuje zadania i cele określone w statucie, zadania wynikające z uchwał Rady Miasta i rocznego planu działalności merytorycznej. Wnioskodawca utrzymuje się z przychodów własnych oraz z rocznej dotacji przedmiotowej otrzymywanej z budżetu Miasta. Dotacja przeznaczona jest na utrzymanie obiektów sportowych oraz organizację imprez sportowo-rekreacyjnych. Przyznana na dany rok dotacja nie może przekroczyć 50% ponoszonych w tym roku kosztów. Nie pokryte dotację koszty, Wnioskodawca pokrywa z przychodów wypracowanych we własnym zakresie. Przychody Wnioskodawcy pozyskiwane są z tytułu: dzierżawy i wynajmu terenu, pomieszczeń i lokali należących do Miasta, będących w administrowaniu Ośrodka, wypożyczalni sprzętu, wynagrodzenia za obsługę miejskiej strefy płatnego parkowania oraz wynajmu obiektów sportowych: hala sportowa, kryta pływalnia (wejścia na basen, saunę, jaccuzi, solarium), wyciągi narciarskie, w zimie – lodowisko, latem – korty tenisowe, stadion sportowy oraz organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych.

Wnioskodawca nie ma jako celu osiąganie zysku, a uzyskiwane przez Ośrodek dochody przeznaczone są na realizację zadań statutowych, w tym utrzymanie bazy sportowej, unowocześnianie obiektów sportowych i szeroko rozumiane upowszechnianie kultury fizycznej wśród społeczności lokalnej. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych ewidencjonowana jest przy pomocy kas rejestrowych, a sprzedaż na rzecz osób prawnych na podstawie faktur VAT. Wnioskodawca administruje obiektami i urządzeniami sportowo-rekreacyjnymi oddanymi Wnioskodawcy w trwały zarząd, krytą pływalnią i wyciągami narciarskimi oraz obiektami oddanymi do nieodpłatnego używania przez Miasto, tj. halą sportową, lodowiskiem, kortami tenisowymi, stadionem, basenem odkrytym, wyciągami narciarskimi, boiskiem do piłki plażowej, które przyjęte są na stan środków trwałych Ośrodka.

Ośrodek w ramach zadań statutowych zobowiązany jest do organizacji lub współorganizacji imprez sportowo-rekreacyjnych, przewidzianych na kalendarzu imprez Miasta. Imprezy te organizowane są na administrowanych obiektach, tj. biegi, turnieje sportowe, mecze piłki nożnej, siatkowej, koszykowej, festyny itp. Na ten cel Miasto przeznacza własne środki pokrywając częściowo koszty takich imprez w ramach swojego budżetu. Czynności związane z organizacją imprez sportowo-rekreacyjnych są realizowane przez Ośrodek na podstawie miejskiego kalendarza imprez, zgodnie ze statutem Ośrodka. Wnioskodawca nie zawiera z Miastem żadnych umów na realizację ww. imprez. Wnioskodawca za swoje usługi w tym zakresie wystawia na rzecz Miasta faktury, traktując te usługi jako wykonywanie zadań publicznych Miasta, niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT ewentualnie stosując zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku VAT.

Wnioskodawca oraz Miasto są również współorganizatorami zawodów sportowych, które odbywają się poza administrowanymi przez Wnioskodawcę obiektami, np. na ulicach Miasta lub w plenerze – biegi uliczne (Bieg Sylwestrowy, Bieg Naftowy oraz Biegi Narciarskie w K.). Za organizację ww. imprez Ośrodek wystawia Miastu faktury traktując te usługi jako wykonywanie zadań publicznych Miasta, niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT ewentualnie stosując zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Na większość organizowanych zawodów Wnioskodawca pobiera od uczestników tzw. wpisowe (opłatę startową) stosując do niej zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku VAT. Pobranie wpisowego rejestrowane jest przez kasę fiskalną. Wpisowe nie pokrywa kosztów imprezy, ale stanowi część tych kosztów.

Wnioskodawca od należności za usługi dotyczące organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych oraz od wpisowego nie nalicza podatku VAT Wnioskodawca nalicza VAT od należności za bilety wstępu na imprezy sportowe, za usługi wypożyczalni sprzętu sportowego, udostępnianie obiektów sportowych za odpłatnością, działalność wyciągów narciarskich oraz za usługi związane z poprawą kondycji fizycznej (sauna, jaccuzi), solarium, sprzedaż detaliczna (akcesoria pływackie), toaletę, wynajem miejsc pod reklamę, wynajem pomieszczeń usługowych (bar, salon fryzjerski, sala gimnastyczna), za obsługę stref płatnego parkowania znajdujących się przy drogach gminnych na terenie Miasta.

Równocześnie Wnioskodawca nieodpłatnie udostępnia obiekty sportowe klubom sportowym i stowarzyszeniom kultury fizycznej, które w sposób niezarobkowy realizują zadania statutowe na rzecz społeczeństwa, a w szczególności na rzecz dzieci i młodzieży.

Ponadto Wnioskodawca jako współorganizator imprez na zlecenie innych instytucji przeprowadza zawody sportowo-rekreacyjne, za które to usługi wystawia faktury VAT stosując zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku VAT.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy Wnioskodawca prawidłowo stosuje traktuje opisane wyżej czynności jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zwolnione od podatku VAT w odniesieniu do: pobieranego wpisowego od uczestników zawodów (zawodników), a także od należności za organizację usług sportowo-rekreacyjnych, w tym na obiektach oddanych do używania przez Miasto na zasadach trwałego zarządu oraz nieodpłatnie, na innych obiektach nie pozostających w administrowaniu Ośrodka, na zlecenie Miasta, na zlecenie innych instytucji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wpisowe pobierane od uczestników zawodów (zawodników), a także należności za organizację usług sportowo-rekreacyjnych, w tym na obiektach oddanych do używania przez Miasto na zasadach trwałego zarządu oraz nieodpłatnie, na innych obiektach niepozostających w administrowaniu Ośrodka, na zlecenie Miasta, na zlecenie innych instytucji podlega opodatkowaniu bądź nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ewentualnie podlega zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jako jednostka organizacyjna Miasta nie wykonuje na jego rzecz czynności opodatkowanych VAT, a jedynie realizuje zadania władzy publicznej. Ponadto relacja między Miastem a Wnioskodawcą nie ma charakteru cywilnoprawnego. W związku z tym nie może ona być uważana za wykonywanie czynności opodatkowanych w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT. Równocześnie realizacja przez Wnioskodawcę zadań własnych tworzącej go jednostki samorządu terytorialnego nie będzie stanowić odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku VAT.

Wpisowe pobierane od uczestników zawodów (zawodników), a także należności za organizację usług sportowo-rekreacyjnych, w tym na obiektach oddanych do użytkowania przez Miasto na zasadach trwałego zarządu oraz nieodpłatnie, na innych obiektach nie pozostających w administrowaniu Ośrodka, na zlecenie innych niż Miasto instytucji powinno być traktowane jako korzystające ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Powołany wyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE serii L Nr 347, str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zaznacza się, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11 listopada 2006 r. s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Oznacza to, że organ lub urząd obsługujący ten organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań publicznoprawnych oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta jak i innych instytucji, a polegających na organizacji usług sportowo-rekreacyjnych na obiektach oddanych do użytkowania przez Miasto oraz na innych obiektach nie pozostających w administrowaniu przez Wnioskodawcę.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Miasta, działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, składającym deklaracje VAT-7. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest udostępnianie bazy sportowo-rekreacyjnej uczniom szkół z terenu Miasta, klubom sportowym i organizacjom kultury fizycznej oraz mieszkańcom Miasta, upowszechnianie kultury fizycznej przez organizowanie zajęć sportowych i sportowo-rekreacyjnych, a także tworzenie bazy sportowej i ustalanie zasad jej wykorzystania. Czynności związane z organizacją imprez sportowo-rekreacyjnych są realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie miejskiego kalendarza imprez, zgodnie ze statutem Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie zawiera z Miastem żadnych umów na realizację imprez sportowo-rekreacyjnych. Wnioskodawca za swoje usługi w tym zakresie wystawia na rzecz Miasta faktury, traktując te usługi jako wykonywanie zadań publicznych Miasta, niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT ewentualnie stosując zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Wnioskodawca i Miasto są również współorganizatorami zawodów sportowych, które odbywają się poza administrowanymi przez Wnioskodawcę obiektami np. na ulicach Miasta lub w plenerze (np. biegi uliczne). Za organizację imprez Wnioskodawca także wystawia Miastu faktury traktujące te usługi jako wykonywanie zadań publicznych Miasta, niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT ewentualnie stosując zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Ponadto Wnioskodawca jako współorganizator imprez na zlecenie innych instytucji przeprowadza zawody sportowo-rekreacyjne, za które to usługi wystawia faktury VAT stosując zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Gmina w świetle art. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 powoływanej wyżej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy).

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 cyt. ustawy).

Zaznaczyć należy, że przypisana gminie – jako jednostce samorządu terytorialnego – samodzielność działania ma znaczenie z uwagi na cytowaną wyżej definicję podatnika podatku od towarów i usług. Wynika z niej bowiem, że tylko pomiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą może być z tytułu tej działalności uznany za podatnika podatku VAT.

Z treści powołanych na wstępie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2, działa w charakterze podatnika podatku VAT, tym samym podlega rejestracji dla potrzeb tego podatku na zasadach ogólnych.

Podkreślić przy tym należy, że inne niż urzędy gmin (powiatów) i urzędy marszałkowskie, gminne jednostki organizacyjne, działające w formie np. samorządowych zakładów budżetowych, o ile oczywiście spełniają kryteria dotyczące statusu podatnika VAT przewidziane w powołanym wyżej art. 15 ustawy, powinny dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku i posiadać odrębne dla potrzeb VAT oznaczenie (numery) NIP.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny – niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa „samodzielnie” należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, iż ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

Zatem:

• Gmina nie może decydować w sposób o charakterze uznaniowym, jaki będzie sposób rozliczania VAT przez jednostki podrzędne,
• nie można automatycznie uznać, że gmina oraz jej zakłady budżetowe stanowią jednego podatnika bez przeanalizowania czy spełnione zostały ww. obiektywne kryteria.
  
  

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy wyodrębnione ze struktury Gminy zakłady budżetowe prowadzą działalność gospodarczą w sposób samodzielny i wykonują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, to podmioty te należy uznać za odrębnych od Gminy podatników podatku VAT. Oznacza to, że Gmina i jej zakład budżetowy dla celów rozliczeń z tytułu podatku VAT nie powinny zostać zarejestrowane jako jeden podatnik VAT i w konsekwencji nie powinny posługiwać się jednym numerem NIP nadanym Gminie. Wyodrębnione ze struktury Gminy zakłady budżetowe, zobowiązane do wykonywania określonych zadań, posiadające odrębne oznaczenia NIP, własny budżet, własny plan wydatków oraz zatrudniający własnych pracowników, są odrębnymi od Gminy podatnikami podatku VAT.

Wobec powyższych unormowań, a także uwzględniając fakt, że jednostki organizacyjne gminy (tj. zakłady budżetowe) przez nią powołane, bezspornie posiadają status odrębnego od gminy podatnika podatku VAT, należy wskazać, że w przypadku usług świadczonych przez te jednostki na rzecz gminy (Miasta), należy stosować przepisy dotyczące podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Skoro, jak wynika z wniosku Miasto zleca Wnioskodawcy organizację imprez przewidzianych w kalendarzu imprez Miasta i na ten cel przeznacza własne środki finansowe, a Wnioskodawca za swoje usługi wystawia na rzecz Miasta faktury, tym samym przyjąć należy, że otrzymane środki stanowią wynagrodzenie Wnioskodawcy za świadczone usługi w zakresie organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych. Oznacza to, że między Miastem a Wnioskodawcą dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

W ocenie Organu, między Wnioskodawcą a Miastem istnieje stosunek prawny na podstawie którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Wnioskodawca świadczy usługi organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych na rzecz Miasta w ramach prowadzonej działalności, za które otrzymuje wynagrodzenie. Bezpośrednią korzyść w tym wypadku odnosi również Miasto, które wypełnia w ten sposób ustawowy obowiązek realizacji zadań własnych.

Wskazać należy, że to Miasto decyduje o możliwości wyboru formy organizacyjnoprawnej, w jakiej realizuje zadania w zakresie gospodarki komunalnej. Wybór podmiotu świadczącego usługi w zakresie zadań własnych gminy nie może wpływać na odrębne traktowanie wykonywanych zadań na gruncie podatku od towarów i usług. Zarówno w przypadku wykonywania zadań własnych gminy przez samorządowy zakład budżetowy, jak i handlowe spółki kapitałowe mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku, gdy te same czynności mogą być świadczone w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego traktowanie czynności wykonywanych przez samorządowy zakład budżetowy, jako niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT prowadziłoby do istotnego zakłócenia konkurencji.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy i opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku okoliczności w zakresie organizacji usług sportowo-rekreacyjnych na zlecenie Miasta, jak i innych instytucji wskazują, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca co prawda wykonuje czynności związane z realizacją zadań własnych Miasta, ale wykonuje te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Wobec powyższych wniosków, usługi polegające na organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych świadczone na rzecz Miasta, a także innych instytucji podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Bez znaczenia pozostają okoliczności, gdzie te usługi są świadczone, tj. czy na obiektach administrowanych przez Wnioskodawcę (będących w trwałym zarządzie) czy też nieodpłatnie na innych obiektach niepozostających w administrowaniu Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii jest nieprawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy powstaje w kwestii czy wpisowe pobierane od uczestników zawodów (zawodników) podlega opodatkowaniu czy też nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ewentualnie podlega zwolnieniu od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Również stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach zadań statutowych zobowiązany jest do organizacji lub współorganizacji imprez sportowo-rekreacyjnych przewidzianych w kalendarzu imprez Miasta. Imprezy te organizowane są na administrowanych obiektach, tj. biegi, turnieje sportowe, mecze piłki nożnej, siatkowej, koszykowej, festyny itp. Wnioskodawca i Miasto są również współorganizatorami zawodów sportowych, które odbywają się poza administrowanymi przez Wnioskodawcę obiektami, np. na ulicach Miasta lub w plenerze – biegi uliczne (Bieg Sylwestrowy, Bieg naftowy oraz Biegi narciarskie w K.). Na większości organizowanych zawodów Wnioskodawca pobiera od uczestników tzw. wpisowe (opłatę startową) stosując do niej zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Czynność poboru przez Wnioskodawcę wpisowego za udział w zawodach nie jest wykonywana w ramach władztwa publicznoprawnego. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług czynność polegająca na odpłatnym umożliwieniu uczestnictwa w zawodach przez pobranie tzw. wpisowego, na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a uczestnikiem – wpisuje się w definicję usługi zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opłaty wpisowe wnoszone na rzecz Wnioskodawcy przez uczestników zawodów mają bowiem charakter zapłaty za usługę (możliwość wystąpienia w zawodach), ponieważ istnieje bezpośredni związek między wpłaconą kwotą wpisowego a otrzymanym świadczeniem, które przynosi bezpośrednie korzyści otrzymującemu je uczestnikowi. A zatem w zakresie, w jakim można wpłatom wpisowego przypisać cechy wynagrodzenia za uzyskane świadczenie, opisana czynność poboru wpisowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku VAT względem pobieranych przez Wnioskodawcę kwot wpisowego, jak i do świadczonych na rzecz Miasta jak i innych instytucji usług w zakresie organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych wskazać należy co następuje:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym
   

–z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Na mocy art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Według art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zarówno ustawa o podatku VAT, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji klubu sportowego, związku sportowego oraz związku stowarzyszeń i innych osób prawnych.

O klubie sportowym jest natomiast mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz.U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857 ze zm.), zwanej dalej ustawą o sporcie. Zgodnie z ww. przepisem klub sportowy działa jako osoba prawna. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o sporcie kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3 mogą tworzyć związku sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń (art. 6 ust. 2 ustawy o sporcie).

Definicję stowarzyszenia zawiera z kolei art. 2 ustawy z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm.), zgodnie z którym stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (art. 2 ust. 2 ustawy o stowarzyszeniach). Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków, do prowadzenia spraw może zatrudniać pracowników (art. 2 ust. 3 ustawy o stowarzyszeniach).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o stowarzyszeniach, stowarzyszenia w liczbie co najmniej trzech mogą założyć związek stowarzyszeń. Założycielami i członkami związku mogą być także inne osoby prawne, z tym że osoby prawne mające cele zarobkowe mogą być członkami wspierającymi. Do związków, o których mowa w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy ustawy (art. 22 ust. 2 ustawy o stowarzyszeniach).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w zakresie świadczonej usługi polegającej na pobraniu tzw. wpisowego od uczestników imprez nie może korzystać ze zwolnienia określonego przepisem art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Wykładnia językowa przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy wskazuje bowiem, że podatnik, aby móc skorzystać ze zwolnienia w nim przewidzianego winien spełnić przesłanki o charakterze podmiotowym oraz przedmiotowym. Przesłanka o charakterze podmiotowym jest spełniona wówczas, gdy świadczącym usługę jest podmiot spełniający określone warunki – są to kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Z kolei przesłanka o charakterze przedmiotowym odnosi się do charakterystyki usług świadczonych przez te podmioty – są to usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a także są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca posiada status jednostki organizacyjnej Miasta działającej w formie zakładu budżetowego – nie jest zatem ani klubem sportowym, ani związkiem sportowym oraz związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Jak wyjaśniono, Wnioskodawca jako zakład budżetowy Miasta nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, a zatem nie ma podstaw prawnych do korzystania ze zwolnienia z podatku VAT do ww. usług organizacji lub współorganizacji imprez sportowo-rekreacyjnych świadczonych na rzecz Miasta czy też innych instytucji, jak również Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w stosunku do pobieranych kwot wpisowego od zawodników za uczestnictwo w zawodach.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.