Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-43/13-2/AG
z 24 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23.01.2013r. (data wpływu 24.01.2013r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.01.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (dalej: Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera urnowy na świadczenie różnego rodzaju usług i dostawę różnego rodzaju towarów. Faktury za dostarczone towary/usługi wystawiane są zgodnie z zapisami umowy tj. po wykonaniu usługi lub dostarczeniu towaru. Fakt zakończenia konkretnych robót bądź przyjęcia towarów uzupełniany jest stosownymi dokumentami (protokoły odbioru usług/ towarów, specyfikacje, zestawiania wykonanych prac, dokumenty rozliczeniowe, techniczne, itp.) zatwierdzonymi przez upoważnionych przedstawicieli Spółki. Przekazanie kompletnej dokumentacji dostaw towarów i usług oraz dokumentów towarzyszących (np. karty przekazania i ewidencji odpadów, itp., jest niezwykle istotne dla Spółki choćby ze względów dotyczących odbiorów np. wybudowanych instalacji przez służby państwowe (straż pożarna, nadzór budowlany). Tym samym dopiero przekazanie całkowitej i prawidłowej dokumentacji stanowi realizację świadczenia przez kontrahenta. Termin płatności jest każdorazowo określony w umowie i co do zasady jest liczony od dnia otrzymania faktury wraz dokumentami wskazanymi powyżej - określonymi każdorazowo w umowie. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy termin płatności, mimo posiadania przez Spółkę faktury (rachunku) zgodnie z umową nie rozpoczyna biegu, gdyż kontrahent z różnych przyczyn nie dotrzymał warunków kontraktu w zakresie obowiązków dokumentacyjnych. Dotyczy to przede wszystkim sytuacji, gdy dokumenty nie są prawidłowo wypełnione (zawierają braku pomyłki) lub gdy brak jest wymaganych umową dokumentów (np. brak oświadczenia podwykonawców, że wykonawca nie ma wobec nich zaległości) - co nie zostało poprawnie zweryfikowanie przy podpisywaniu protokołu odbioru z czysto ludzkich błędów. W takim przypadku termin płatności - zgodnie z postanowieniami umowy - jest liczony od dnia uzupełnienia przez kontrahenta braków, czy dostarczenia brakującej dokumentacji. Należy przy tym zaznaczyć, że terminy w opisanym wyżej przypadku nie przekraczają 60 dni.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytanie.

Czy termin płatności w związku z regulacją art. 15b ust. 1 w związku z ust 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinien być liczony od dnia otrzymania faktury czy też zgodnie z wolą stron wyrażoną umową od dnia uzupełnienia niezbędnej dokumentacji lub od dnia dostarczenia kompletu dokumentów rozliczeniowych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.) strony umowy mogą dowolnie kształtować zakres swoich praw i obowiązków, (w tym zasad rozliczeń). Nie inaczej jest w przypadku określenia terminu płatności. Zdaniem Spółki można go określić w sposób dowolny. Ważne natomiast jest, aby termin był wskazany w sposób konkretny. W przeciwnym razie znajdzie tu zastosowanie art. 455 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym „jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania” (tj. po wykonaniu całości świadczeń określonych w umowie). Należy też mieć na uwadze, co zresztą wskazano w opisie stanu faktycznego, iż dla Spółki z punktu widzenia „użyteczności danej usługi czy towaru mają istotne znaczenie - oprócz oczywiście samego towaru czy usługi — dokumenty im towarzyszące. Można bowiem wyobrazić sobie sytuację, że wykonane prace nie będą nadawały się do przedstawienia organom państwowym celem ich dopuszczenia do użytkowania (wydanie certyfikatów, świadectw itd.). W związku z tym Strony umawiają się — zdając sobie sprawę z konsekwencji braków w dokumentacji — na sposób liczenia terminu płatności od dnia dostarczenia brakującej lub uzupełnionej dokumentacji, mimo że faktura wskazująca termin płatności została wystawiona wcześniej.

Dla przykładu: otrzymanie faktury następuje 1 marca (termin płatności ustalony zgodnie z umową i określony na fakturze przypada na 30 marca), uzupełnienie/dostarczenie przez kontrahenta dokumentacji np. technicznej — 5 kwietnia (zgodnie z umową termin płatności powinien być liczony od dnia 5 kwietnia i przypadać na 5 maja).

Podobnie przepisy prawa podatkowego nie ingerują w ustalenia pomiędzy stronami, co do określenia terminu płatności (sposobu jego liczenia). Natomiast aktem prawnym wskazującym na termin płatności jest ustawa z dnia 12 czerwca 2003 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2003 r. nr 139, poz. 1323 ze zm.). W akcie tym wskazano, iż w przypadku, gdy termin płatności jest dłuższy niż 30 dni od dnia spełnienia świadczenia niepieniężnego i dostarczenia dłużnikowi faktury lub rachunku wierzyciel może żądać zapłaty odsetek. Biorąc to pod uwagę, z cyt. wyżej ustawy nie wynika, iż 30 dniowy termin płatności jest bezwzględnie obowiązujący w relacjach pomiędzy stronami stosunku prawnego. Przy czym daje on tylko możliwość dochodzenia odsetek od dłużnika.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że termin płatności w stanie faktycznym opisanym powyżej powinien być liczony od dnia uzupełnienia dokumentacji/dostarczenia brakujących dokumentów, gdyż dopiero wtedy można mówić o spełnieniu świadczenia przez kontrahenta w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić przy tym należy, że sposób potwierdzenia (udokumentowania) przez podatnika ustalonego miedzy kontrahentami terminu płatności pozostaje poza przedmiotem niniejszej interpretacji. Ocena taka nie mieści się w zakresie postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, wymaga bowiem przeprowadzenia postępowania dowodowego, które nie jest możliwe w ramach wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.