Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-944/14/PSZ
z 2 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 16 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem jak i usługami informatycznymi (PKD: 62.01.Z, 58.21.Z, 58.29.Z, 62.02.2,62.03.Z, 62.09.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 71.12.Z, 95.11.Z, 95.12.Z), opodatkowaną na zasadach ogólnych. Wnioskodawca posiada jednego kontrahenta, od którego uzyskuje główny dochód na podstawie sporządzonego kontraktu. W celu dywersyfikacji dochodów i zwiększenia bezpieczeństwa finansowego swojej działalności, Wnioskodawca zamierza zakupić na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej paralotnię z napędem, która będzie służyła celom informacyjnym i reklamowym. Czasza paralotni opatrzona będzie informacjami na temat usług świadczonych przez firmę wraz z nazwą firmy lub logo i adresem internetowym. Loty paralotnią odbywać się będą regularnie, w miarę możliwości pogodowych, na terenie województwa i wykonywane będą przez właściciela firmy, posiadającego stosowne uprawnienia.

Wartość paralotni oraz okres jej używania (dłuższy niż jeden rok) kwalifikuje przedmiotowy wydatek, jako wydatek na zakup środka trwałego, w związku z tym urządzenie to będzie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i amortyzowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek na zakup paralotni (poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne), będzie stanowił w firmie koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek na zakup paralotni w celach informacyjnych i reklamowych, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w firmie.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W wyniku analizy zamkniętego katalogu wydatków nie będących kosztami, zawartego w ww. art. 23 nie stwierdzono, aby opisany wydatek na zakup paralotni (jako środka trwałego) znajdował się wśród wymienionych tam wydatków. W związku z rosnącą konkurencją na rynku, przedsiębiorstwa zmuszone są do poszukiwania nowych źródeł pozyskiwania klientów. Decyzja o poniesieniu wydatku na paralotnię, której czasza zawiera informacje o firmie, podjęta została z myślą o oryginalnej metodzie zachęcenia potencjalnych klientów do korzystania z usług firmy, zatem zakup będzie miał związek z osiąganym przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

• musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
   
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
   
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte maszyny, urządzenia i środki transportu, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 powoływanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W treści złożonego wniosku Wnioskodawca wskazuje, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem jak i usługami informatycznymi, opodatkowaną na zasadach ogólnych. W celu dywersyfikacji dochodów i zwiększenia bezpieczeństwa finansowego swojej działalności, Wnioskodawca zamierza zakupić na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej paralotnię z napędem, która będzie służyła celom informacyjnym i reklamowym. Czasza paralotni opatrzona będzie informacjami na temat usług świadczonych przez firmę wraz z nazwą firmy lub logo i adresem internetowym. Loty paralotnią odbywać się będą regularnie, w miarę możliwości pogodowych, na terenie województwa i wykonywane będą przez właściciela firmy, posiadającego stosowne uprawnienia.

Wartość paralotni oraz okres jej używania (dłuższy niż jeden rok) kwalifikuje przedmiotowy wydatek, jako wydatek na zakup środka trwałego, w związku z tym urządzenie to będzie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i amortyzowane.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego oraz zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że poniesione wydatki na zakup paralotni wpłyną na zwiększenie popularności Wnioskodawcy i jego produktów, a w konsekwencji mogą realnie przyczynić się do zwiększenia obrotów. W konsekwencji, zwiększeniu może ulec przychód z działalności Wnioskodawcy.

Reasumując, skoro paralotnia wykorzystywana będzie w prowadzonej działalności gospodarczej, to odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wartości początkowej paralotni mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zastrzec, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Tutejszy organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. W konsekwencji, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.