INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej. Dnia 6 lutego 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina dokonała zbycia nieruchomości gruntowej będącej własnością Gminy. Nieruchomość ta w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest na cele mieszkaniowe, symbol planu MN1 - tereny zabudowy mieszkaniowej istniejącej w strefie GSB według ewidencji gruntów stanowi rodzaj użytku określony symbolem B, posiada dostęp do drogi publicznej, a na jej terenie znajdują się ruiny po spalonej stodole oraz zawalonej ceglanej komórce gospodarczej. Nieruchomość gruntowa nie posiada wykonanych przyłączy sieci technicznych, ale położona jest w obszarze uzbrojonym w sieci energii elektrycznej i wodnej.

Stan istniejącej na działce zabudowy w chwili sprzedaży wyglądał następująco: ruiny budynku stodoły posiadały ściany zewnętrzne murowane wsparte na fundamencie. Na ścianach opierała się nadpalona więźba dachowa (bez pokrycia dachu). W stodole znajdowała się piwnica. Do budynku stodoły przylegał budynek gospodarczy z cegły. Ściany i dach budynku gospodarczego były częściowo zawalone. W procesie wyceny przedmiotowej nieruchomości zastosowano zmniejszający współczynnik korygujący E=0,90 uwzględniający cechy pozarynkowe, jakimi były ruiny spalonej stodoły oraz zawalonej komórki.

Dnia 6 lutego 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, iż:

1. budynek stodoły i budynek gospodarczy będące częścią nieruchomości zbytej przez Gminę zostały wybudowane przed rokiem 1939 i były użytkowane przez ostatniego użytkownika do roku 1975. Uległy częściowemu spaleniu przed rokiem 2004 (Spalone pokrycie dachu budynku stodoły, nadpalone mury - pozostała więźba dachowa wsparta na ścianach nośnych. Gmina jest w posiadaniu zdjęcia z roku 2004 spalonego częściowo budynku). Od tego czasu nie były dokonywane żadne ulepszenia ani remonty w istniejącej na działce zabudowie. Nieruchomość nie była też użytkowana,
2. między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynął okres ponad 2-óch lat,
3. Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ wyżej wymienioną nieruchomość otrzymała nieodpłatnie od Skarbu Państwa Decyzją Wojewody z dnia 08 lipca 2011 r.,
4. Gmina nie poniosła na budynki żadnych nakładów,
5. budynki nie były wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych w okresie ostatnich 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o stan faktyczny zaistniały w chwili sprzedaży nieruchomości, zbycie działki na której znajdowały się zrujnowane budynki stodoły i komórki powinno być zwolnione od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie nieruchomości, na której znajdują się części budynków trwale związane z gruntem w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm), podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług z mocy prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy jednak wskazać, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia, gdyż czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie do treści art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonał zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem stodoły wraz z przylegającym do niej budynkiem gospodarczym. Budynki te zostały wybudowane w roku 1939 i były użytkowane przez użytkownika do roku 1975. W roku 2004 uległy one częściowemu spaleniu. Gmina nabyła budynki nieodpłatnie w roku 2011 na podstawie decyzji Wojewody z dnia 8 lipca 2011 r. Jak Wnioskodawca wskazał, między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres 2-óch lat. Gminie w związku z nabyciem budynków nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, gdyż nabyła je nieodpłatnie na podstawie ww. decyzji. Wnioskodawca na budynki nie ponosił nakładów i nie były one wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych w okresie 5 lat.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż zbycie działki, na której znajdowały się zrujnowane budynki stodoły i komórki, dokonane jest w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy i tym samym nie korzysta ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż w związku z nabyciem przez Gminę opisanych wyżej budynków na podstawie decyzji Wojewody z dnia 8 lipca 2011 r. nie wystąpiło pierwsze zasiedlenie, czynność ta była bowiem nieodpłatna oraz nieopodatkowana podatkiem od towarów i usług. Niemniej w związku z nabyciem tychże budynków Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie nastąpiło nieodpłatnie na podstawie decyzji administracyjnej) i Wnioskodawca nie ponosił na przedmiotowe budynki nakładów inwestycyjnych. W konsekwencji powyższego spełnione zostały przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu.

Tym samym na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy, sprzedaż działki gruntu na której posadowione są budynki, również korzysta ze zwolnienia.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Gmina dokonując sprzedaży ruin budynku stodoły oraz budynku gospodarczego miała prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, ale na podstawie innego przepisu prawa niż wskazany przez Zainteresowanego, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10. Jak wykazano bowiem przedmiotowa dostawa korzystać mogła ze zwolnienia jedynie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej budynkami należało uznać za nieprawidłowe, z uwagi na zastosowanie innego przepisu prawa niż wskazany przez Stronę.

Tut. Organ jednocześnie wyjaśnia, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załącznika dołączonego do uzupełnienia wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.