Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-898/14/MCZ
z 30 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 października 2014 r. (data wpływu do Biura – 30 października 2014 r.), uzupełnionym 14 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w zeznaniu rocznym za 2014 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup tabletu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w zeznaniu rocznym za 2014 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup tabletu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 29 grudnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-898/14/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 14 stycznia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną od urodzenia. Na podstawie decyzji powiatowego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności z 15 maja 2014 r. Wnioskodawca został uznany za osobę o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (z symbolem przyczyny 05-R), stopień niepełnosprawności datowany od 11 lutego 2005 r. Ze względu na schorzenie dotyczące niesprawności ruchu Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi i odliczenia dla osób niepełnosprawnych na cele związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych zgodnie z ustawą dla osób niepełnosprawnych. W dniu 8 lipca 2014 r. Wnioskodawca zakupił mobilne urządzenie do komunikacji – tablet, za kwotę 1099,00 zł. W związku z tym Wnioskodawca chciałby ww. kwotę odliczyć w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. tablet, który zakupił wyróżnia się tym, że posiada wygodną podstawkę, dzięki której Wnioskodawca nie musi trzymać ww. urządzenia w rękach (może stać stabilnie na stole w pozycji pionowej), przez co nie obciąża jego stawów dodatkowym ciężarem;
2. dzięki temu urządzeniu Wnioskodawca doskonali swoje kwalifikacje i w obecnej sytuacji urządzenie to jest mu niezbędne do poszerzania wiedzy, a przez swoje gabaryty, wielkość oraz to, że jest lżejszy od komputera przenośnego czy stacjonarnego może je zabrać ze sobą w każde miejsce;
3. załatwienie wielu spraw wymaga od Wnioskodawcy chodzenia a jego schorzenie nie pozwala na nadmierny wysiłek, gdyż wtedy odczuwa ból, szczególnie kręgosłupa oraz stawów biodrowych;
4. dzięki oszczędnościom Wnioskodawca zakupił ww. sprzęt, gdyż uważał, że wyróżnia się spośród wielu innych, droższych dostępnych na rynku indywidualnymi cechami, takimi jak: lekkość, dostęp do internetu, wbudowana podstawka dzięki czemu jest przystosowany do obecnie istniejącej u Wnioskodawcy niepełnosprawności;
5. mając tablet Wnioskodawca jest w stanie korzystać np. z instruktażu do wykonywania ćwiczeń rehabilitacyjnych wynikających z jego niepełnosprawności w domu, wybrać i zakupić nowoczesne środki i urządzenia rehabilitacyjne bez wychodzenia z domu, co znacznie oszczędza jego nogi; lekarze zalecili Wnioskodawcy unikanie nadmiernego wysiłku: dźwigania, chodzenia, przemęczania organizmu, ww. urządzenie daje mu tą możliwość;
6. na podstawie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności zaliczono Wnioskodawcę do stopnia umiarkowanego o symbolu 05-R, tj. uszkodzony narząd ruchu oraz układ kostny; w związku z powyższym wszelkie urządzenia dostępne w obecnej sytuacji na rynku, na które go stać, które usprawnią, ułatwią wykonywanie czynności życiowych uważa za niezbędne do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności;
7. Wnioskodawca nie wiedział o możliwości zlecenia przez lekarza specjalistę tabletu jako urządzenia technicznego niezbędnego w jego rehabilitacji i ułatwiającego mu wykonywania czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności, dlatego na chwilę obecną nie posiada dokumentu od lekarza specjalisty dot. zakupu tabletu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odpisać od podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. kwotę 1099,00 zł wydaną za tablet?

Wnioskodawca ma problemy z chodzeniem. Obecnie pracuje na stanowisku serwisanta drukarek co wymaga ode niego dużego wysiłku fizycznego (stanie, chodzenie, schylanie się). W związku z powyższym zakup tabletu jest Wnioskodawcy niezbędny, gdyż ułatwia mu wykonywanie czynności związanych z codziennością. Dzięki niemu Wnioskodawca oszczędza czas a przede wszystkim nogi (chodzenie!!).

Dzięki tabletowi załatwia sprawy związane z robieniem zakupów, płaceniem rachunków, komunikacją, dostępem do globalnej informacji (np. rehabilitacji, godzin pracy placówek służby zdrowia oraz ich miejsc). Urządzenie to dzięki dostępowi do globalnej sieci informatycznej również pomaga Wnioskodawcy doskonalić się w obecnej pracy.

Wnioskodawca nie posiada innego tego typu urządzenia, więc jest to jedyne urządzenie pomocne mu w codziennej egzystencji. Ze względu na lekkość tego przedmiotu może z łatwością z niego korzystać w każdych warunkach. Dzięki temu, że ekran tego urządzenia ma przekątną zdecydowanie większą niż telefon, wpływa to korzystnie na wzrok Wnioskodawcy (ma wadę wzroku i nosi okulary). Tablet jest wygodniejszy w obsłudze.

Wnioskodawca kupił tablet w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych. Wnioskodawca nadmienił, że nigdy nie korzystał dotąd z żadnej dotacji czy ulgi dot. urządzeń komunikacji.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy wynosi 1191,20 zł netto i odliczenie od podatku dochodowego wydatku poniesionego na tablet zdecydowanie poprawi budżet Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Na samym początku należy zatem podkreślić, że wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania (dochodu) a nie od podatku, jak wskazuje Wnioskodawca.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f tejże ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1.I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,

2.II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę za zakup tabletu należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Przy czym, wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721, ze zm.) rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Mając na względzie powołane przepisy, w szczególności art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone indywidualne właściwości korespondujące z rodzajem danej niepełnosprawności.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia, narzędzia) a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt (urządzenie, narzędzie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu (urządzenia, narzędzia) musi być jego indywidualny charakter, powiązany z rodzajem niepełnosprawności.
  
  

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczenie wydane w maju 2014 r. o zakwalifikowaniu go do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności w tytułu schorzeń narządów ruchu, poniósł w lipcu 2014 r. wydatek na zakup tabletu. Wnioskodawca kupił tablet w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych. Tablet służy Wnioskodawcy do doskonalenia kwalifikacji zawodowych i poszerzania wiedzy oraz załatwiania wielu spraw, które wymagają od Wnioskodawcy chodzenia; jego schorzenie nie pozwala na nadmierny wysiłek, gdyż wtedy odczuwa ból, szczególnie kręgosłupa oraz stawów biodrowych. Dzięki tabletowi Wnioskodawca załatwia sprawy związane z robieniem zakupów, w tym nowoczesnych środków i urządzeń do rehabilitacji, płaceniem rachunków, komunikacją, dostępem do globalnej informacji (np. rehabilitacji – korzysta z instruktażu do wykonywania ćwiczeń rehabilitacyjnych w domu, godzin pracy placówek służby zdrowia oraz ich miejsc); bez wychodzenia z domu.

Kupiony tablet został przez Wnioskodawcę wybrany spośród innych modeli dostępnych w sprzedaży z uwagi na swoje indywidualne cechy takie jak: wygodna podstawka, dzięki której Wnioskodawca nie musi trzymać ww. urządzenia w rękach i obciążać stawów dodatkowym ciężarem, niewielki rozmiar; mały ciężar – jest lżejszy od komputera przenośnego czy stacjonarnego, co pozwala na korzystanie z niego w każdym miejscu; przekątna ekranu zdecydowanie większa niż telefonu, co wpływa korzystnie na wzrok Wnioskodawcy (ma wadę wzroku i nosi okulary), dostęp do internetu; wygodna obsługa.

Wnioskodawca na obecną chwilę nie posiada dokumentu o zaleceniu przez lekarza specjalistę tabletu jako urządzenia technicznego niezbędnego w jego rehabilitacji; nie wiedział o takiej możliwości.

Tablet, będący przenośnym komputerem większym od telefonu komórkowego lub smartfonu, zakupiony przez Wnioskodawcę, którego stopień niepełnosprawności został orzeczony w związku ze schorzeniami narządów ruchu, z całą pewnością jest pomocny w jego życiu codziennym (osobistym i zawodowym). Nie kwestionując walorów użytkowania tabletu należy jednakże stwierdzić, iż jako ogólnodostępne urządzenie techniczne mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Z wniosku nie wynika bowiem, aby tablet zakupiony przez Wnioskodawcę wyróżniał się jakimiś indywidualnymi cechami związanymi z rodzajem niepełnosprawności Wnioskodawcy (np. specjalnym oprogramowaniem, funkcjami, które z racji niepełnosprawności ułatwiają wykonywanie czynności życiowych Wnioskodawcy). Wnioskodawca jako indywidualne cech zakupionego tabletu wymienia we wniosku jego walory techniczne: niewielki rozmiar, mały ciężar, duży ekran, dostęp do internetu, wygodna obsługa, możliwość korzystanie z niego w każdym miejscu; a zatem wymienia cech, które bierze pod uwagę ogół kupujących tego typu sprzęt. Trudno zatem mówić o indywidualnym charakterze zakupionego sprzętu (urządzenia) a w szczególności o takim charakterze, który byłby stosowny do potrzeb niepełnosprawności Wnioskodawcy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wydatek poniesiony w 2014 r. przez Wnioskodawcę na zakup tabletu, nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatek ten nie może być odliczony od dochodu Wnioskodawcy, w zeznaniu rocznym za 2014 r. jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne.

Należy jeszcze raz podkreślić, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.