Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1041/14/ZK
z 15 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 maja 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 17 czerwca 2014 r.), uzupełnionym 29 sierpnia i 2 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 26 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-717/14/ZK, IBPBII/2/415-576/14/ŁCz i IBPBII/2/415-724/14/ŁCz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 sierpnia i 2 września 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W niedalekiej przyszłości otrzyma od dzieci w darowiźnie nieruchomość gruntową (udział w gruncie w częściach ułamkowych). Nieruchomość po dokonaniu darowizny będzie wykorzystywana w działalności Wnioskodawczyni. Obecnie grunt posiada uchwalony w 2009 r. Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego. Na podstawie tego Planu został przeznaczony pod przemysł, składy, magazyny, usługi komercyjne, obiekty handlowe, komunikację, sieci infrastruktury technicznej oraz budowle im towarzyszące. W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza na darowanym gruncie wybudować budynek, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy. Wnioskodawczyni nie wyklucza również sprzedaży darowanej nieruchomości, czy wniesienia jej (jako aportu) do spółki.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 28 sierpnia 2014 r., wskazano m.in., że:

• przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię od 27 czerwca 2014 r. są roboty budowlane, a faktycznie wynajem,
• nieruchomość będzie wynajmowana,
• Wnioskodawczyni zamierza wybudować budynek niemieszkalny,
• ww. budynek będzie przeznaczony pod wynajem,
• nieruchomość gruntowa oraz budynek będą stanowiły środki trwałe w działalności,
• przedmiotem sprzedaży będzie darowany grunt oraz ewentualnie budynek, po jego wybudowaniu.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób należy ustalić wartość początkową nabytej w drodze darowizny nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkową środka trwałego otrzymanego w darowiźnie należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w wartości rynkowej z dnia nabycia, a wiec z dnia otrzymania darowizny, chyba, że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. W przypadku gdy umowa darowizny określa niższą wartość składnika majątku, niż ta wynikająca z wyceny rynkowej, wówczas za wartość początkową należy przyjąć niższą kwotę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 w ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ww. ustawy.
  
  

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W niedalekiej przyszłości otrzyma w drodze darowizny od dzieci nieruchomość gruntową (udział w gruncie w częściach ułamkowych). Nieruchomość będzie wykorzystywana w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej - będzie stanowiła środek trwały w tej działalności.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 i ust. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartością początkową wskazanego we wniosku składnika majątku, o ile będzie spełniał on kryteria pozwalające na uznanie za środek trwały, będzie jego wartość wynikająca z umowy darowizny, nie wyższa od jego wartości rynkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.