Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-640/14/AB
z 15 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 22 maja 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 29 maja 2014 r.), uzupełnionym 21 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynków niemieszkalnych przejętych w związku ze śmiercią męża - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynków niemieszkalnych przejętych w związku ze śmiercią męża. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-640/14/AB, IBPBI/1/415-641/14/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 21 sierpnia 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 4 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem (na zasadach wspólności ustawowej), zakupiła prawo wieczystego użytkowania gruntów oraz prawa współwłasności w nieruchomościach (budynkach niemieszkalnych), stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności. Cena nabycia nieruchomości wynosiła 3.204.771,84 zł. W momencie zakupu nie była określona wartość poszczególnych elementów majątkowych, będących przedmiotem umowy zakupu, tj. nie wskazano odrębnie wartości budynków niemieszkalnych oraz wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów. W akcie notarialnym wskazano, że nabywane prawa wykorzystywane będą na cele prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni jednoosobowej działalności gospodarczej. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, sprzedaż powyższych praw była zwolniona z podatku VAT. Z końcem 2013 r. małżonek Wnioskodawczyni zmarł. W wyniku podziału majątku po zmarłym, Wnioskodawczyni przypadną pozostałe udziały w ww. prawach, tym samym będzie jedynym właścicielem praw opisanych powyżej. Wnioskodawczyni planuje rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, w której zamierza wykorzystywać zakupione wraz z mężem prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz prawa współwłasności w nieruchomościach. W związku z potrzebą ustalenia wartości początkowej prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz poszczególnych nieruchomości (budynków) nabytych po zmarłym mężu, Wnioskodawczyni dokona wyceny poszczególnych budynków i praw użytkowania wieczystego na dzień nabycia spadku. Ponadto, dokona również wyceny tych praw (własności nieruchomości i użytkowania wieczystego), które zakupiła wraz z mężem, celem ustalenia udziału wartości tych praw w wartości całości zapłaconej przy nabyciu kwoty.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 19 sierpnia 2014 r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

• prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz budynki niemieszkalne zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spadkodawcy, przy czym budynki niemieszkalne nie były amortyzowane,
• pierwotnie, poza Wnioskodawczynią, spadek nabyły również dzieci Spadkodawcy,
• Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem nieruchomości na podstawie umowy o dział spadku zawartej z dziećmi (pozostałymi spadkobiercami). Umowa ta miała charakter nieodpłatny, co znaczy, że dzieci (pozostali spadkobiercy) nie uzyskały żadnych spłat lub dopłat.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy ustalona w wyżej opisany sposób wartość początkowa budynków niemieszkalnych, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, będzie stanowiła podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych?

Czy ustalona w wyżej opisany sposób wartość początkowa prawa użytkowania wieczystego gruntów, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie będzie podlegała amortyzacji?

(pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisana w stanie faktycznym sprawy (winno być: zdarzeniu przyszłym) forma ustalenia wartości początkowej nieruchomości (budynków niemieszkalnych oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów) jest prawidłowa. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 w związku z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych uważa się w razie ich odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Z kolei zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Wobec powyższego, celem ustalenia prawidłowej wartości początkowej nieruchomości (budynków niemieszkalnych oraz praw użytkowania wieczystego gruntów) Wnioskodawczyni ustali udział:

• wartości budynków niemieszkalnych w całości kwoty wydanej na zakup nieruchomości, przypadającej na Wnioskodawczynię (w omawianym przypadku 50%),
• wartości budynków niemieszkalnych w wartości rynkowej nieruchomości uzyskanych w spadku po zmarłym mężu,
• wartości prawa użytkowania wieczystego w całości kwoty wydanej na zakup nieruchomości, przypadającej na Wnioskodawczynię (w omawianym przypadku 50%),
• wartości prawa użytkowania wieczystego w wartości rynkowej nieruchomości uzyskanych w spadku po zmarłym mężu.
  
  

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością. Tym samym, ustalona zgodnie z wyżej opisaną metodą wartość początkowa budynków niemieszkalnych, będzie stanowiła podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Z kolei zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Przepis ten nie budzi jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 19 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni sprecyzowała własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że wartość początkowa prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynków niemieszkalnych w części w której:

• nie stanowiły one masy spadkowej po zmarłym mężu, powinna być ustalona według wartości określonej w akcie notarialnym dokumentującym to nabycie (w akcie notarialnym określono jedynie cenę zapłaty za wszystkie wskazane tam prawa i nieruchomości), przy czym dla poszczególnych składników (nieruchomości lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) winno się dokonać wyceny (przez biegłego), polegającej na wskazaniu procentowego udziału danego składnika w całości wartości określonej w akcie notarialnym,
• zostały nabyte w drodze spadku powinna być ustalona (przez biegłego) według ceny z dnia nabycia spadku.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1-3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która jest uzależniona m.in. od sposobu nabycia, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1.w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia,

1a.w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;

2.w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,

3.w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Przy czym, w myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Zatem w przedmiotowej sprawie, w sytuacji gdy Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntów oraz prawa współwłasności w budynkach niemieszkalnych, wartość początkową tych składników majątku należy ustalić proporcjonalnie do ich udziału we własności tych składników majątku.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania (…).

Jak wynika z wniosku oraz jego uzupełnienia, 4 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem (w ramach ustawowej wspólności majątkowej), zakupiła prawo wieczystego użytkowania gruntów oraz prawa współwłasności w budynkach niemieszkalnych (dalej: „Nieruchomości”). W akcie notarialnym wskazano, że nabywane prawa wykorzystywane będą na cele prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni jednoosobowej działalności gospodarczej. Nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, przy czym nie były amortyzowane. Z końcem 2013 r. małżonek Wnioskodawczyni zmarł. W związku z zwartą umową działu spadku Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem Nieruchomości zakupionych w styczniu 2013 r. i planuje rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, w której zamierza wykorzystywać ww. Nieruchomości.

W związku z powyższym zauważyć należy, że byt prawny podatnika, jako osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą jego śmierci. Zgodnie z art. 7 Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest m.in. osoba fizyczna, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Organy podatkowe uzyskują informację o śmierci podatnika na podstawie art. 12 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1314 ze zm.). Na podstawie takiej informacji wygasa z mocy prawa decyzja o nadaniu podatnikowi numeru identyfikacji podatkowej (NIP) oraz ustaje byt prawny podatnika. Śmierć osoby będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych powoduje określone konsekwencje, dla których przewidziane są szczególne formy postępowania.

W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Krąg spadkobierców ustalany jest zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 – określany w dalszej części skrótem „K.c.”). Natomiast w przepisach podatkowych kwestię sukcesji praw i obowiązków spadkobierców regulują przepisy art. 97-105 Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 924 K.c., spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 K.c., spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Stosownie do treści art. 1035 K.c., jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów Tytułu VIII Kodeksu.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, gdy spadek przypada kilku spadkobiercom. Dział spadku może nastąpić, bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 K.c.).

W świetle powołanych przepisów wskazać należy, że śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Zatem spadek zostaje nabyty z dniem śmierci spadkodawcy. Nabycie spadku następuje automatycznie, z mocy ustawy. Od chwili otwarcia spadku spadkobierca może samodzielnie objąć spadek we władanie. Orzeczenie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę i ma jedynie znaczenie deklaratoryjne.

W tym miejscu należy wskazać, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 788). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy ustawy powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Jest to ich majątek wspólny. Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zatem, składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych. Tym samym Wnioskodawczyni, pozostając z mężem we wspólności małżeńskiej majątkowej była współwłaścicielem nabytych Nieruchomości, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spadkodawcy.

Zatem w związku ze śmiercią męża, Wnioskodawczyni przejęła Nieruchomości stanowiące środki trwałe w działalności gospodarczej współmałżonka, które w połowie stanowiły już jej własność, a w połowie zostały nabyte w drodze spadku i działu spadku.

Biorąc powyższe pod uwagę, wartość początkowa tej części wartości Nieruchomości, która w ramach wspólności majątkowej stanowiła współwłasność Wnioskodawczyni (50%), winna być ustalona w wysokości ceny nabycia wynikającej z aktu notarialnego z uwzględnieniem procentowego udziału określonego składnika w całości wartości określonej w akcie notarialnym.

Ponadto, z dniem śmierci małżonka Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku przypadający na nią udział we współwłasności Nieruchomości. Wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze spadku (a w istocie tą część wartości początkowej środków trwałych, która została nabyta w drodze spadku) Wnioskodawczyni winna określić, w takiej proporcji ich wartości, w jakiej pozostawał jej udział we własności tych składników majątku, według wartości rynkowej z dnia nabycia spadku, zgodnie z cytowanym powyżej art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wartość udziału we współwłasności Nieruchomości nabytego w wyniku działu spadku (tj. nieodpłatnie), należy również wycenić według wartości rynkowej z dnia zawarcia umowy działu spadku, zgodnie z cytowanym powyżej art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Innymi słowy, wartość udziału w Nieruchomościach nabytego w drodze spadku i działu spadku (z uwzględnieniem przypadającego udziału we współwłasności), Wnioskodawczyni może wycenić wg wartości rynkowej, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19, nie wyższej jednak niż ich wartość określona dla celów podatku od spadków i darowizn.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawczyni podejmie decyzję o używaniu wskazanych we wniosku Nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 1 rok i zostaną spełnione również pozostałe warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do uznania ich za środek trwały, to ujmując ww. składniki majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ich wartość początkową winna ustalić w następujący sposób:

• dla tej części Nieruchomości, która w ramach wspólności majątkowej stanowiła jej własność, wg ceny nabycia wynikającej z aktu notarialnego, z uwzględnieniem procentowego udziału danego składnika w całości wartości określonej w akcie notarialnym (można w tym zakresie skorzystać z pomocy biegłego rzeczoznawcy),
• dla tej części Nieruchomości, którą nabyła w drodze spadku i działu spadku, wg wartości rynkowej - odpowiednio z dnia nabycia spadku i z dnia zawarcia umowy działu spadku.
  
  

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 19 sierpnia 2014 r., Wnioskodawczyni sprecyzowała własne stanowisko w sprawie w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanych we wniosku składników majątku, które stanowiły jej współwłasność (nie stanowiły masy spadkowej) oraz które zostały nabyte w drodze spadku. Stanowisko to pomija jednakże, że na ww. wartość poczatkową składa się również wartość tej części składników majątkowych, która została nabyta w drodze działu spadku. W konsekwencji, pominięcie przez Wnioskodawczynię tak istotnego elementu własnego stanowiska w sprawie skutkuje uznaniem jej stanowiska za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do zadanego pytania i przedstawionego własnego stanowiska w sprawie przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie kwestia sposobu ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynków niemieszkalnych przejętych w związku ze śmiercią męża. Nie była przedmiotem tej interpretacji kwestia, czy odpisy amortyzacyjne od wskazanych we wniosku Nieruchomości mogą w całości, z uwagi na art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem kwestia ta nie była przedmiotem zadanego pytania oraz przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawczyni.

Nadmieniać należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 3, 4 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.