Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-210/14/BD
z 12 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 marca 2014 r. (data wpływu do Biura – 13 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 27 i 29 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z finansowaniem pracownikom i zleceniobiorcom kosztów spotkania szkoleniowo-integracyjnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych związanych z finansowaniem pracownikom i zleceniobiorcom kosztów spotkania szkoleniowo-integracyjnego.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 21 maja 2014 r. znak: IBPBI/1/415-324/14/ESZ, IBPBI/1/415-577/14/ESZ, IBPB II/1/415-210/14/BD wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 27 (opłata) i 29 maja 2014 r. (pismo informacyjne).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z dynamicznym rozwojem firmy Wnioskodawczyni jako jej właściciel zamierza zaprosić swoich dotychczasowych kontrahentów – przedstawicieli instytucji finansowych w celu przedstawienia swojej oferty produktowej połączonej ze szkoleniem swoich pracowników. Wnioskodawczyni planuje również w czasie poprzedzającym szkolenie omówić z kontrahentami indywidualne warunki współpracy oraz szczegółowe postanowienia zawieranych umów. Z uwagi na fakt, że firma Wnioskodawczyni posiada kilkanaście oddziałów i zatrudnia pracowników i zleceniobiorców z różnych części województwa śląskiego i małopolskiego Wnioskodawca chciałaby połączyć zarówno spotkanie biznesowe, szkolenie jak również imprezę integracyjną dla pracowników i zleceniobiorców, której celem będzie: omówienie m.in. osiągnięć firmy, wyników sprzedaży poszczególnych oddziałów, planów rozwoju i strategii dalszego działania; poza tym wyróżnić najlepszych pracowników jak również poprzez odpowiednie zadania zintegrować pracowników z firmą, poprawić atmosferę pracy, wpłynąć na wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Wszystkie te działania będą miały na celu poprawę efektywności osiąganych wyników, którego rezultatem będą zwiększone przychody w przyszłości.

Dla celów szkolenia i spotkania integracyjnego planowane jest: wynajęcie sali z nagłośnieniem, zapewnienie cateringu i oprawy muzycznej jak również zagwarantowanie noclegu i transportu dla przedstawicieli firm. Wydatki zostaną sfinansowane ze środków obrotowych firmy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy udział pracowników i zleceniobiorców w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym będzie stanowił przychód dla tych osób...

Zdaniem Wnioskodawczyni (właścicielki firmy) udział pracowników i zleceniobiorców w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym nie będzie stanowił przychodu dla pracowników i zleceniobiorców, gdyż podnoszenie wiedzy i kwalifikacji, integracja z zespołem jest konieczne do prawidłowego wykonywania usług i obowiązków pracowniczych i zleceniobiorców. Uczestnictwo pracowników i zleceniobiorców w tego typu spotkaniu, mające za zadanie podnoszenie wiedzy i umiejętności zawodowych, jest celowe i niezbędne z punktu widzenia prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Ponoszenie różnych wydatków na rzecz pracowników i zleceniobiorców z tytułu szkoleń potrzebnych do prawidłowego wykonywania pracy jest w interesie firmy, która zatrudnia pracowników w celu realizacji przychodów. Nie ulega wątpliwości, że w pełni wykwalifikowana kadra zwiększa efektywność pracy i przyczynia się do wzrostu efektywności prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto w trakcie szkolenia jak również spotkania integracyjnego zapewniony będzie catering w formie szwedzkiego stołu, a tym samym brak będzie możliwości ustalenia kwoty faktycznie uzyskanego świadczenia.

W ocenie Wnioskodawczyni, z tytułu nabycia usług cateringowych oraz usług gastronomicznych przeznaczonych na potrzeby prowadzonych szkoleń, a także imprezy integracyjnej, pracownicy i zleceniobiorcy nie otrzymają żadnych korzyści, a wartość wymienionych usług nie stanowi jakiegokolwiek przysporzenia na ich rzecz.

Zgodnie z wyrokami Sądu w przypadku gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość. W konsekwencji firma jako pracodawca nie jest zobowiązana obliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z finansowaniem pracownikom i zleceniobiorcom kosztów spotkania szkoleniowo-integracyjnego. W pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Natomiast przychody z działalności wykonywanej osobiście zostały wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W związku z powyższym, przychodami ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, są wszystkie świadczenia, które konkretny pracownik otrzymuje ze środków pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy lub pokrewnym. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza w uchwale NSA z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06, w której wskazano, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Zgodnie zatem z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z dynamicznym rozwojem firmy Wnioskodawczyni jako jej właściciel zamierza zaprosić swoich dotychczasowych kontrahentów – przedstawicieli instytucji finansowych w celu przedstawienia swojej oferty produktowej połączonej ze szkoleniem swoich pracowników. Z uwagi na fakt, że firma Wnioskodawczyni posiada kilkanaście oddziałów i zatrudnia pracowników i zleceniobiorców z różnych części województwa śląskiego i małopolskiego chciałaby połączyć zarówno spotkanie biznesowe, szkolenie jak również imprezę integracyjną dla pracowników i zleceniobiorców, której celem będzie: omówienie m.in. osiągnięć firmy, wyników sprzedaży poszczególnych oddziałów, planów rozwoju i strategii dalszego działania; poza tym: wyróżnienie najlepszych pracowników jak, również poprzez odpowiednie zadania zintegrowanie pracowników z firmą, poprawienie atmosfery pracy, wpłynięcie na wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Wszystkie te działania będą miały na celu poprawę efektywności osiąganych wyników, którego rezultatem będą zwiększone przychody w przyszłości. Dla celów szkolenia i spotkania integracyjnego planowane jest: wynajęcie sali z nagłośnieniem, zapewnienie cateringu i oprawy muzycznej jak również zagwarantowanie noclegu i transportu dla przedstawicieli firm. Wydatki zostaną sfinansowane ze środków obrotowych firmy.

Przenosząc wskazane przepisy prawa podatkowego na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – iż zarówno pracownicy jak i zleceniobiorcy, którzy wezmą udział w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym osiągną z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Ustawodawca – definiując pojęcie przychodu – określił je bardzo szeroko. Jest nim – co do zasady każde świadczenie otrzymane kosztem innego podmiotu. Do takich świadczeń należą niewątpliwie i te które pracodawca czy też zleceniodawca przekazuje – odpowiednio – pracownikowi i zleceniobiorcy. Fakt, że świadczenia te związane są ze stosunkiem prawnym jaki łączy te podmioty jest bez znaczenia dla stwierdzenia, że przychód istnieje. Należy bowiem podkreślić, że gdyby ustawodawca nie chciał aby świadczenia otrzymywane m.in. od pracodawcy przez pracownika – w związku z pełnionymi przez niego obowiązkami – zaliczać do przychodu pracownika, to nie wykazywałby ich w katalogu zwolnień. Taką samą więc zasadę (co do powstania przychodu) należy także zastosować do świadczeń uzyskiwanych przez zleceniobiorcę. Tak więc bez znaczenia jest – dla ustalenia, że w konkretnej sytuacji przychód wystąpi – czy świadczenie zostało przekazane przez pracodawcę/zleceniobiorcę z zamiarem podniesienia, dzięki takiemu świadczeniu, wydajności i efektywności pracy.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie pracownik bądź zleceniobiorca otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z udziałem w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym, bez względu na to czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu konsumował posiłki, napoje, czy też korzystał z różnych atrakcji. Oznacza to, że na wysokość przychodu pracownika/zleceniobiorcy, powstałego w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu, nie wpływa poziom wykorzystania przez niego poszczególnych usług, towarów lub innych atrakcji przewidzianych dla uczestników spotkania. Okoliczność, że podczas spotkania szkoleniowo-integracyjnego pracownik/zleceniobiorca np. nie zjadł całego dania, nie zmienia faktu, że je otrzymał i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłacił pracodawca.

Z treści wniosku wynika, że na spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym pracownicy oraz zleceniobiorcy będą korzystać – jak to ujmuje Wnioskodawczyni – z cateringu w formie „szwedzkiego stołu”. Według słownika języka polskiego internetowego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. pojęcie „szwedzki stół” oznacza sposób serwowania potraw, polegający na udostępnieniu ich w dużym wyborze, do korzystania w dowolnej ilości.

Według Wikipedii „szwedzki stół” lub inaczej „bufet szwedzki” to sposób serwowania posiłków w hotelach, rzadziej w restauracjach, polegający na udostępnieniu gościom kilkunastu potraw, z których mogą oni ułożyć pełny posiłek z uwzględnieniem własnych upodobań kulinarnych i dietetycznych. Korzystający ze szwedzkiego stołu mogą zazwyczaj najeść się do woli za zryczałtowana opłatą. Szwedzki stół jest również popularną formą organizacji przyjęć firmowych i biznesowych, ponieważ jedzenie nie przeszkadza w żaden sposób w rozmowach i nawiązywaniu kontaktów pomiędzy uczestnikami, inaczej niż tradycyjna organizacja stołu.

Z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował pracownik/zleceniobiorca, czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas spotkania szkoleniowo-integracyjnego. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników/zleceniobiorców poszczególnych produktów w trakcie spotkania. Należy również podkreślić, że wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określania wartości wykorzystanych świadczeń.

Zatem o powstaniu przychodu ze stosunku pracy czy z działalności wykonywanej osobiście na podstawie zawartej umowy zlecenia decyduje w tym przypadku sam fakt nieodpłatnego uczestnictwa w spotkaniu, którego koszty sfinansowane zostaną przez Wnioskodawczynię jako pracodawcę bądź zleceniodawcę.

Wartość takiego świadczenia, w związku z powyższymi stwierdzeniami, Wnioskodawczyni winna doliczyć do przychodu danego uczestnika spotkania szkoleniowo-integracyjnego w ten sposób, że po ustaleniu łącznej kwoty wynikającej z faktur posiadanych przez Wnioskodawczynię za zorganizowane spotkanie, podzielić ją przez liczbę uczestników i tak ustaloną kwotę jednostkową przypisać kolejno pracownikom i zleceniobiorcą, którzy uczestniczyli w danym spotkaniu. Ten sposób ustalania wysokości przychodu wynika z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ostatnio powołanymi przepisami dopuszczalne jest takie działanie arytmetyczne zmierzające do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia przypadającego na poszczególnego beneficjenta. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na wyrok NSA z 03 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym „ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego”.

Ponadto należy zaznaczyć, że skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza z katalogu przychodu nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym, to Wnioskodawczyni jako płatnik powinien dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z ciążących na niej obowiązków płatnika. Powoływanie się przez Wnioskodawczynię na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi czy zleceniobiorcy skonkretyzowanej wartości świadczenia z tytułu uczestnictwa w przedmiotowym spotkaniu nie może zwolnić Wnioskodawczyni od obciążających ją obowiązków płatnika. Podniesione przez Wnioskodawczynię trudności należy uznać za problemy organizacyjne, możliwe do rozwiązania. Bowiem obowiązkiem pracodawcy/zleceniobiorcy jako płatnika jest obliczenie, pobranie i wpłacenie zaliczki na podatek od uzyskanych przychodów czy to ze stosunku pracy czy z zawartej umowy zlecenia. Pracodawca winien więc doliczyć wartość otrzymanych świadczeń do globalnej kwoty danego przychodu i opodatkować według właściwych zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczenia otrzymywanego przez pracownika bądź zleceniobiorcę w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym czy też przez zleceniobiorcę w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu szkoleniowym. Jak słusznie stwierdziła Wnioskodawczyni podnoszenie wiedzy i kwalifikacji jest konieczne do prawidłowego wykonywania usług i obowiązków pracowniczych. Tym samym, w interesie pracodawcy czy też zleceniodawcy jest, aby takie szkolenie organizować (i np. finansować). To jednakże nie oznacza, że po stronie osób, które z nich korzystają – nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby taki przychód nie występował, to zbędnym byłoby zamieszczenie w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przywołanego poniżej zwolnienia. Zgodnie z tym przepisem wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Kwestie związane z kwalifikacjami zawodowymi pracowników regulują obecnie przepisy art. 1031 do 1036 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141 z późn. zm.).

Wobec powyższego tylko w stosunku do pracowników uczestniczących w szkoleniu, zastosowanie będzie miało przedmiotowe zwolnienie uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie świadczeń otrzymanych od pracodawcy tylko i wyłącznie z tytułu szkolenia. Przy czym zwolnienie to będzie miało zastosowanie, jeżeli spełnione będą jednocześnie warunki i zasady określone w przywołanych przepisach.

Zatem tutejszy Organ interpretacyjny nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni – czemu dał wyraz w przywołanych regulacjach prawnych – iż pracownicy jak i zleceniobiorcy, którzy wezmą udział w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym nie osiągną z tego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.