Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-658/14-2/JK
z 27 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Fundacja powstała w 2003 roku z inicjatywy rodziców wcześniaka pod patronatem merytorycznym I. Od 2010 r. jest organizacją pożytku publicznego. Głównym obszarem działań jest szeroko rozumiana pomoc rodzicom dzieci urodzonych przed 36 tygodniem ciąży w postaci dostępu do informacji, fachowej literatury, grup wsparcia działających przy Programie Mentor, wsparcia finansowego oraz kontaktów z innymi rodzicami wcześniaków korzystających z pomocy Wnioskodawcy. Do przedmiotu działalności Wnioskodawcy, określonego w jej statucie (§ 8 ust. 2) należy m.in. pomoc społeczna, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca otrzymuje środki (zasadniczo pieniężne, ale również rzeczowe) od darczyńców w różnych formach prawnych: na podstawie umów darowizny, na podstawie art. 27 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, dalej jako „u.p.p.” (jako 1% podatku dochodowego od osób fizycznych) lub na podstawie przepisów o zbiórkach publicznych. W tym celu Wnioskodawca prowadzi główny rachunek bankowy (w celu zbierania środków, otrzymywanych od niektórych darczyńców oraz środków otrzymywanych jako 1% podatku dochodowego od osób fizycznych), dodatkowy rachunek, na który wpływają środki uzyskane ze zbiórkach publicznych oraz rachunki pomocnicze (tzw. subkonta), prowadzone dla poszczególnych dzieci objętych pomocą Wnioskodawcy, na które przekazywane są, bezpośrednio środki od darczyńców albo pośrednio – w następstwie przeksięgowania środków z głównego rachunku bankowego. W zależności od formy prawnej przekazywanych Wnioskodawcy środków, można wyróżnić następujące przypadki:

1. na rachunek główny Wnioskodawcy wpływają środki przekazywane na podstawie art. 27 u.p.p.; środki te są przekazywane albo ze wskazaniem konkretnego dziecka (beneficjenta), albo bez takiego wskazania,
2. osoba fizyczna lub prawna wpłaca środki na konkretne subkonto dziecka;
3. osoba fizyczna lub prawna wpłaca środki na rachunek główny Wnioskodawcy ze wskazaniem konkretnego dziecka, które nie ma założonego subkonta;
4. osoba fizyczna lub prawna przekazuje darowizny rzeczowe Wnioskodawcy z przeznaczeniem na użyczanie ich (nieodpłatne oddanie do używania) dzieciom.
5. Wnioskodawca otrzymuje środki w ramach zbiórek publicznych; środki te trafiają na wyodrębniony rachunek Wnioskodawcy, jednakże nie są one przeznaczone dla konkretnego dziecka.
   
   

Podział środków pomiędzy beneficjentów jest uzależniony od tego, w który z ww. sposób Wnioskodawca otrzymał środki (pieniężne albo rzeczowe).

W odniesieniu do środków, które są wpłacane na rachunek główny Wnioskodawcy z przeznaczeniem na konkretne dziecko, Wnioskodawca przeksięgowuje je na subkonto dziecka. Następnie z tych środków Wnioskodawca opłaca (na podstawie faktur pro forma wystawionych na Wnioskodawcę) lub zwraca rodzicom poniesione ich wydatki (na podstawie faktur wystawionych na rodziców dziecka) kwoty brutto wynikające z tych faktur. Te same zasady obowiązują w przypadku wskazanym w pkt 2 powyżej (oczywiście z wyłącznie czynności przeksięgowania). Podstawą prawną wymienionych czynności jest zawierana z rodzicami dziecka umowa o prowadzenie subkonta, która określa prawa i obowiązki stron związane z dysponowaniem środkami pieniężnymi i przekazywaniem ich rodzicom dziecka.

W przypadku środków, które są wpłacane na rachunki (rachunek główny oraz prowadzony dla celów zbiórek publicznych) Wnioskodawcy bez wskazywania beneficjenta, decyzję o ich podziale (przyznaniu konkretnym dzieciom) podejmuje zarząd Wnioskodawcy na podstawie obowiązującego regulaminu przyznawania pomocy społecznej, kierując się następującymi zasadami:

• pierwszeństwo w otrzymaniu pomocy mają rodzice dzieci znajdujący się w trudnej sytuacji majątkowej i rodzinnej (ocenianej na podstawie dochodu, warunków mieszkalnych, możliwości zarobkowych itp.),
  

• pomoc ponadto otrzymują rodzice dzieci, wskazanych (zakwalifikowanych do leczenia) przez autorytety medyczne, np. M. K. ds. N.,
  

• wreszcie Wnioskodawca przyznaje pomoc rodzicom dzieci o wysokim stopniu niepełnosprawności.
  
  
  

W każdym z ww. wypadków, Wnioskodawca przekazuje (daruje w przypadku środków pieniężnych oraz użycza sprzęt) środki pieniężne (albo płaci zobowiązania pieniężne zaciągnięte przez rodziców) lub rzeczowe na rzecz rodziców dziecka objętego pomocą z przeznaczaniem na pomoc takiego dziecka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od nieodpłatnych świadczeń określonych w pkt 1-4?
2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od spadków i darowizn od darowizn (u.p.s.d.) przekazywanych rodzicom?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku od spadków i darowizn zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1) odpowiedź na to pytanie powinna być przecząca.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. na podstawie darowizny. Art. 1 ust. 1 pkt 2 wspomniane ustawy, nie zawiera pojęcia darowizny, przy ustaleniu znaczenia tego pojęcia należy się zatem odnieść do przepisów Kodeksu cywilnego (K.c.). Stosownie do postanowień art. 888 K.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania darowizny, ani też w przyszłości.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych (PDOF), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 7 ust. 1 PDOF, dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba żee rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 PDOF przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów, z których pochodzą dochody (przychody) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, określa art. 10 PDOF, w świetle którego źródłami przychodów są również wymienione w ust. 1 pkt 9 inne źródła.

Art. 20 ust. 1 PDOF stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art, 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Użyte w tym przepisie słowa „w szczególności” oznaczają, że jest to wyliczenie przykładowe i może obejmować również inne przychody.

Na podstawie powyższego zestawienia przepisów u.p.s.d. oraz PDOF nie da się jednoznacznie ocenić, przepisy której z ustaw powinny mieć zastosowanie do kwalifikacji przychodów, które osiągają beneficjenci (rodzice dzieci objętych pomocą Wnioskodawcy) z tytułu świadczeń uzyskiwanych od Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku spełniania przez niego świadczeń opisanych powyżej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danego rodzaju podatkiem przysporzeń, które osiągną beneficjenci, powinna mieć kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony oraz treść statutu Wnioskodawcy. W szczególności zaś decydujące znaczenie powinno mieć to, czy czynności, w ramach których Wnioskodawca dokonuje świadczeń pieniężnych (rzeczowych), mają charakter prawny darowizny, czy też stanowią świadczenie wynikające z innego stosunku prawnego. Co prawda natura świadczeń dokonywanych przez organizacje pożytku publicznego jest tego rodzaju, że świadczenie jest przekazywane zawsze (co do zasady) pod tytułem darmym, niemniej jednak ostatecznie o charakterze prawnym dokonywanych świadczeń winien przesądzić sam podmiot, który podejmuje decyzję o świadczonej pomocy. Strony mogą przy tym dokonać wyboru rodzaju czynności prowadzącej do udzielenia pomocy przy wykorzystaniu ogólnej zasady swobody zawierania umów czy postanowień statutu tych organizacji.

Świadczenia finansowej i rzeczowej pomocy, które nie są przekazywane beneficjentowi przez Wnioskodawcę na podstawie umowy darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego zawartej w formie prawnej określonej w przepisach Kodeksu cywilnego, podlegają zatem przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowią dla beneficjenta przychód „z innych źródeł”. Na taką możliwość wyraźnie wskazuje się w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 czerwca 2014 r., Nr ITPB2/415-315/14/IB.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 8 ustawy – Ordynacja podatkowa (O.p.) płatnikiem podatku jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Określony podmiot staje się płatnikiem nie tylko wtedy, gdy przepis wyraźnie nazywa go płatnikiem. Decyduje o tym treść nałożonych obowiązków, a nie nazwa, dlatego wystarczające jest powierzenie przez poszczególne przepisy obowiązku obliczania, pobierania i wpłacania pobranego podatku (A. Mariański, Odpowiedzialność za zobowiązania podatnika, płatnika, inkasenta w prawie polskim, Warszawa 1999, s. 37-38). Aby zatem dany podmiot stał się płatnikiem danego podatku, konieczne jest nałożenie na niego przez przepisy ustaw podatkowych obowiązku obliczenia; pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go organowi podatkowemu.

Z przepisów znajdujących się w Rozdziale 7 ustawy o PDOF żaden z nich nie nakłada na Wnioskodawcę takiego obowiązku. Art. 31 - 39 i 42e dotyczą wyłącznie świadczeń ze stosunku pracy oraz świadczeń emerytalno – rentowych, bądź specyficznych świadczeń określonych w art. 35 ust. 1 pkt 5 – 8, a które wypłacane są na podstawie konkretnych przepisów ustaw wyraźnie wskazanych w tym przepisie. Żadna z tych ustaw nie ma zastosowania do Wnioskodawcy. Również i art. 41 dotyczy określonych w tym przepisie rodzajów działalności (źródeł przychodów), określonych w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o PDOF. Żadne z tych źródeł przychodów nie może być kwalifikowane jako źródło przychodów osiąganych przez beneficjentów w następstwie otrzymania świadczeń opisanych w pkt 1-4 stanu faktycznego. Pozostałe przepisy zawarte w Rozdziale 7 ustawy o PDOF nie dotyczą obliczania i poboru podatków, stąd też nie mają zastosowania w zakresie zadanego pytania.

W ocenie Wnioskodawcy odpowiedź na postanowione pytanie Nr 1 powinna być zatem negatywna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu natomiast do powołanych we wniosku indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, tut. organ informuje, że rozstrzygnięcie to zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.