Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1019/14/PSZ
z 28 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2014 r. (data wpływu 7 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania lokalu użytkowego z działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania lokalu użytkowego z działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna, do której w późniejszym czasie przystąpiła Pani jako wspólnik – nabyła w 1999 r. lokal użytkowy znajdujący się w budynku mieszkalnym. Z własnością opisanego lokalu związany jest udział we wspólnych częściach budynku i w prawie wieczystego użytkowania działki gruntu. W 2004 r. pod jedną datą:

• przystąpiła Pani do spółki (jako nowa wspólniczka) wnosząc tytułem wkładu pracę własną,
• wystąpił jeden z dotychczasowych wspólników spółki po całkowitym rozliczeniu wartości dotychczas wniesionego wkładu,
• dokonano umowy przeniesienia udziału w nieruchomości dotychczasowego wspólnika na rzecz nowego wspólnika.

Wspólnik pozostający w spółce a także nowo wstępująca wspólniczka (Pani) w chwili dokonywania wyżej wymienionej czynności pozostawali w związku małżeńskim i łączyła ich wspólność majątkowa małżeńska. Udział w nieruchomości został określony na rzecz obecnych wspólników w 2004 r. na zasadach współwłasności łącznej.

Opisana nieruchomość stanowi aktyw trwały spółki cywilnej będący w ewidencji środków trwałych.

W lokalu przed jego nabyciem dokonano inwestycji w obcym środku trwałym o wartości nie przekraczającej 30% wartości początkowej.

Wspólnicy zamierzają wycofać opisany lokal użytkowy wraz z prawem użytkowania wieczystego a tym samym będzie on wchodził w skład majątku osobistego Pani i męża. Na chwilę obecną między małżonkami, będącymi wspólnikami spółki cywilnej, istnieje rozdzielność małżeńska.

Po wycofaniu ze spółki zamierza Pani wynajmować przedmiotowy lokal małżonkowi, który będzie prowadził działalność na swoje imię i nazwisko.

Wycofanie lokalu nie jest związane z likwidacją spółki, nie wiąże się także z wystąpieniem wspólnika ze spółki. Po wycofaniu lokalu spółka nadal będzie prowadziła działalność gospodarczą w tym samym składzie wspólników. Wspólnicy w przyszłości nie wykluczają likwidacji spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wycofaniem ze spółki cywilnej do majątku osobistego środka trwałego będącego następnie przedmiotem najmu prywatnego powstanie zobowiązanie podatkowe z jakiegokolwiek tytułu wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie lokalu użytkowego wraz z prawem wieczystego użytkowania z działalności gospodarczej, nie będzie miało wpływu na ustalenie dochodu z tejże działalności. Czynność ta nie wiąże się bowiem z odpłatnym zbyciem środka trwałego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, czy też w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wycofana nieruchomość nadal stanowić będzie Pani własność wykorzystywaną na jej potrzeby osobiste.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza,
2. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się jednak, stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej także w sytuacji gdy budynki te były w działalności wykorzystywane.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że ustawodawca uzależnił powstanie przychodu podatkowego wyłącznie od zaistnienia odpłatności w przypadku zbycia nieruchomości.

Wobec powyższego, zaprzestanie wykorzystywania nieruchomości w prowadzonej przez spółkę, w której jest Pani wspólnikiem, działalności gospodarczej i przekazanie jej na cele osobiste nie spowoduje powstania po Pani stronie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przekazanie to nie wiąże się z odpłatnym zbyciem. Wycofana z działalności gospodarczej nieruchomość niemieszkalna nie zostanie zbyta i nadal stanowić będzie - jak wskazano we wniosku – współwłasność małżonków. Przekazana zostanie na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez męża. Wycofanie lokalu nie jest związane z likwidacją spółki, nie wiąże się także z wystąpieniem wspólnika ze spółki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają również do żadnej z pozostałych kategorii źródeł przychodów czynności przekazania środka trwałego na cele osobiste, zatem opisana we wniosku czynność jest dla Pani obojętna podatkowo - nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.