Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-827/14/AŻ
z 2 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2014 r. (data wpływu do Biura – 06 października 2014 r.), uzupełnionym w dniu 18 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pełnienia obowiązków płatnika związanych z oddelegowaniem do pracy w Polsce rezydenta Austrii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązków płatnika związanych z oddelegowaniem do pracy w Polsce rezydenta Austrii.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymagań formalnych, w piśmie z 15 grudnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-826/14/AŻ oraz IBPB II/1/415-827/14/AŻ wezwano do jego uzupełnienia.

Uzupełnienia dokonano 18 grudnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Na podstawie uchwały wspólników Spółki do zarządu tej Spółki został powołany nowy członek zarządu - rezydent Austrii w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Jednocześnie osoba ta, na podstawie umowy oddelegowania zawartej między będącą jego pracodawcą spółką z siedzibą w Austrii a Wnioskodawcą, została oddelegowana do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy w charakterze dyrektora zarządzającego. W ramach pracy świadczonej na rzecz Wnioskodawcy pracownik będzie wykonywał pracę na terenie Polski, przy czym planowany pobyt tej osoby w Polsce ma nie przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. W trakcie świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy pracownik nie będzie wykonywał zadań i obowiązków na rzecz swego formalnego pracodawcy − spółki z siedzibą w Austrii. Pracownik jest wynagradzany przez swego pracodawcę. Zgodnie z umową oddelegowania wszystkie koszty i wydatki powstające po stronie cywilnoprawnego pracodawcy, spółki austriackiej, w związku z oddelegowaniem pracownika będą ponoszone przez Wnioskodawcę. Rozliczenie wynagrodzenia następuje kwartalnie.

Umowa zawarta jest na czas nieokreślony z możliwością jej wypowiedzenia przez każdą ze stron. Co istotne, z umowy wynika, że przedmiotem uzgodnienia jest udostępnienie osoby a nie świadczenie konkretnej usługi będącej przedmiotem działalności spółki austriackiej. Umowa nie zawiera żadnych zapisów o charakterze sankcyjnym − za niezadowalające wyniki pracy oddelegowanego pracownika nie przewidziano dla spółki austriackiej żadnej kary.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż oddelegowany do pracy w Polsce w charakterze dyrektora zarządzającego pracownik otrzymuje − z tytułu świadczonej pracy, jako dyrektor zarządzający polskiej spółki − przychody od swojego pracodawcy, tj. spółki z siedzibą w Austrii. Pracownik nie otrzymuje przychodów ze stosunku pracy od Wnioskodawcy − wynagrodzenie wypłacane jest przez spółkę austriacką, z którą łączy pracownika stosunek pracy. Spółka polska, do której pracownik jest oddelegowany, ponosi finalnie koszt jego wynagrodzenia z tytułu świadczonej pracy na podstawie kwartalnych obciążeń, zgodnie z zawartą pomiędzy spółką polską a spółką austriacką umową o oddelegowanie.

Jednocześnie pracownik ten został na podstawie uchwały wspólników Spółki (Wnioskodawcy) powołany na członka jej zarządu. Z tego tytułu wypłacane jest mu przez Spółkę, w której wspomniane funkcje członka zarządu pełni, stosowne wynagrodzenie.

Nadto Spółka pragnie wskazać, że pełnienie funkcji członka zarządu jak i świadczenie pracy jako dyrektor zarządzający to dwa odmienne tytuły, których nie należy ze sobą utożsamiać. W ramach świadczenia pracy − jako dyrektor zarządzający − oddelegowana do Polski osoba, pozostająca w stosunku pracy ze swoim austriackim pracodawcą, zajmować się może obszarami takimi jak: bieżące zarządzanie finansami i controlling, zarządzanie jakością, procesami IT, środkami trwałymi itp. Natomiast jako członek zarządu Spółki osoba ta prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę, o czym stanowi art. 201 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych.

Końcowo Wnioskodawca wskazał, że jego zamiarem było i w dalszym ciągu pozostaje ustalenie, czy − osiągane przez oddelegowanego do Polski w charakterze dyrektora zarządzającego pracownika − przychody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce, i jeśli tak − jakie obowiązki ciążą w związku z tym na Spółce. Nie jest zatem przedmiotem zapytania opodatkowanie przychodów z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki związane z pełnieniem funkcji płatnika w odniesieniu do oddelegowanego pracownika?

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, przekazują, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek właściwego urzędu skarbowego. W myśl z kolei art. 38 ust. 1a ww. ustawy w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, są obowiązani przesłać do właściwego urzędu skarbowego, roczną deklarację, według ustalonego wzoru. Jednocześnie na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Zgodnie natomiast z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Mając na względzie fakt, iż Wnioskodawcę nie łączy z oddelegowanym pracownikiem żadna umowa − a tym bardziej umowa o pracę, a oddelegowany do pracy w Polsce rezydent Austrii nie otrzymuje od Wnioskodawcy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, o których mowa jest w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest w przedmiotowej sprawie płatnikiem. Tym samym nie ciążą na nim obowiązki płatnika, o których mowa w powołanych wyżej przepisach art. 31, 38 i 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązki związane ze sporządzaniem i wystawianiem informacji o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych. Oddelegowany do pracy na rzecz Wnioskodawcy pracownik zobowiązany będzie do samodzielnego wpłacania w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy.

Jak bowiem stanowi art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:

1. ze stosunku pracy z zagranicy,
2. z emerytur i rent z zagranicy,
3. z tytułów określonych w art. 13 pkt 2,4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust, 1 pkt 1

-są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

W świetle całokształtu przytoczonych przepisów Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wprawdzie osiągane przez oddelegowanego do pracy w Polsce rezydenta Austrii podlegać będą opodatkowaniu w Polsce już od pierwszego dnia jego pracy z uwagi na niespełnienie warunków zawartych w art. 15 ust. 2 umowy polsko-austriackiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, to na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika, zarówno w zakresie obliczania, poboru i wpłacania zaliczek na podatek, jak i obowiązki informacyjne wobec oddelegowanego pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ciążących na nim obowiązków płatnika związanych z oddelegowaniem do pracy w Polsce rezydenta Austrii. W pozostałym zakresie wniosku, tj. dotyczącym wskazania miejsca opodatkowania dochodów osiąganych przez rezydenta Austrii oddelegowanego do pracy w Polsce wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Ustawa Ordynacja podatkowa ukształtowała rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Konkretyzację obowiązków płatników w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zawierają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.).

Przepis art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) – art. 38 ust. 1a ww. ustawy.

W myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z kolei zgodnie z art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:

1. ze stosunku pracy z zagranicy,
2. z emerytur i rent z zagranicy,
3. z tytułów określonych w art. 13 pkt 2,4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1

-są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż rezydent Austrii został oddelegowany do świadczenia pracy w Polsce na rzecz Wnioskodawcy. Z tytułu świadczonej pracy, jako dyrektor zarządzający polskiej spółki otrzymuje on przychody od swojego pracodawcy, tj. spółki z siedzibą w Austrii. Pracownik nie otrzymuje przychodów ze stosunku pracy od Wnioskodawcy − wynagrodzenie wypłacane jest przez spółkę austriacką, z którą łączy pracownika stosunek pracy. Spółka polska, do której pracownik jest oddelegowany, ponosi finalnie koszt jego wynagrodzenia z tytułu świadczonej pracy na podstawie kwartalnych obciążeń, zgodnie z zawartą pomiędzy spółką polską a spółką austriacką umową o oddelegowanie.

Skoro zatem – jak wskazuje Wnioskodawca − nie łączy go z oddelegowanym pracownikiem żadna umowa (w tym umowa o pracę), jak również z tytułu świadczonej pracy nie wypłaca oddelegowanemu pracownikowi wynagrodzenia (gdyż wynagrodzenie wypłacane jest przez spółkę austriacką) to stwierdzić należy, iż z tego tytułu (czyli z tytułu świadczonej na jego rzecz pracy) na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika. Stwierdzenia tego nie zmienia fakt, że finalny koszt wynagrodzenia (zgodnie z zawartą umową miedzy Wnioskodawcą a spółką austriacką) ponosi Wnioskodawca. Jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca nie wypłaca rezydentowi wynagrodzenia – zatem nie ma świadczenia, z którego mógłby pobrać a następnie wpłacić do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek.

Tym samym nie ciążą na nim obowiązki płatnika, o których mowa w powołanych wyżej przepisach art. 31, 38 i 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązki związane ze sporządzaniem i wystawianiem informacji o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jeżeli zatem istotnie dochody rezydenta Austrii podlegają opodatkowaniu w Polsce – co jak wskazano nie stanowi przedmiotu niniejszej interpretacji – to osoba ta zobowiązana jest do samodzielnego wpłacania w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy zgodnie z powołanym wyżej art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższej argumentacji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice; po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.