Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1239/14/JD
z 5 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 2 października 2014 r. (wpływ do tut. Biura 6 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy wynagrodzenie wypłacone przez Spółkę stanowi należność licencyjną określoną w art. 12 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, czy też zysk przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
• czy w opisanym stanie faktycznym Spółka pełni rolę płatnika (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2014 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy wynagrodzenie wypłacone przez Spółkę stanowi należność licencyjną określoną w art. 12 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, czy też zysk przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy,
• czy w opisanym stanie faktycznym Spółka pełni rolę płatnika.
  
  

We wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej także: „Wnioskodawca”) zawarła umowę zakupu prawa własności intelektualnej do transportera od spółki australijskiej (dalej: „Spółka australijska”). Na podstawie tej umowy Wnioskodawca nabywa od Spółki australijskiej prawa własności intelektualnej, rozumiane jako poszczególne patenty wymienione w załączniku numer 1 do umowy, oraz wszystkie prawa własności intelektualnej przysługujące Spółce australijskiej do tych patentów. Strony w umowie ustaliły należne wynagrodzenie za przeniesienie tych praw własności intelektualnej. Rozliczenie wynagrodzenia należnego Spółce australijskiej nastąpiło poprzez potrącenie z wierzytelnością Spółki przysługującej jej w związku z udzieleniem pożyczek Spółce australijskiej. Ponieważ Spółka australijska ma siedzibę w Australii i nie posiada zakładu zagranicznego w Polsce, Spółka uznała, że wynagrodzenie określone w umowie sprzedaży własności intelektualnej stanowi przychód określony w art. 12 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w C. dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. z dnia 20 maja 1992 r. – dalej: „u.o.u.p.o.”). Dlatego też, zgodnie z art. 12 ust. 2 u.o.u.p.o., w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. – dalej: „u.p.d.o.p.”), Spółka działając jako płatnik podatku dochodowego, odprowadziła podatek ryczałtowy, przy zastosowaniu stawki podatku wynoszącej 10%, do którego zastosowania uprawniało spółkę posiadanie certyfikatu rezydencji Spółki australijskiej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym wynagrodzenie wypłacone przez Spółkę stanowi należność licencyjną określoną w art. 12 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, czy też zysk przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Czy dla opisanej transakcji Spółka występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z postanowieniem art. 12 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w C. dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. z dnia 20 maja 1992 r. Dz.U. Nr 41, poz. 177, dalej „u.o.u.p.o.”), należności licencyjne powstające w jednym umawiającym się państwie, a należne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, co do zasady powinny być opodatkowane w państwie rezydencji osoby uprawnionej do otrzymania tego wynagrodzenia. Jednak ust. 2 tego artykułu zezwala na opodatkowanie tych należności także w kraju, w którym należności te powstają, wprowadzając jednocześnie ograniczenie co do wysokości podatku, który zgodnie z tym przepisem nie powinien przekroczyć 10%.

Definicja należności licencyjnych została określona w art. 12 ust. 3 u.o.u.p.o., zgodnie z którym określenie „należności licencyjne” oznacza płatności lub zapisy na rachunku, dokonywane okresowo lub inaczej, lecz opisane albo obliczone w granicach, w jakich mogą być uważane za pochodzące z tytułu:

1. użytkowania lub prawa do użytkowania prawa autorskiego, patentu, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, znaku towarowego lub innej podobnej własności lub prawa, lub
2. użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub
3. udostępnienia wiedzy lub informacji naukowej, technicznej, przemysłowej lub handlowej, lub
4. udzielania wszelkiej pomocy o charakterze pomocniczym i posiłkowym służącej jako środek umożliwiający stosowanie lub korzystanie z wszelkiego majątku lub prawa wymienionego w punkcie a), urządzenia wymienionego w punkcie b) lub wszelkiej wiedzy czy informacji wymienionej w punkcie c), lub
5. użytkowania lub prawa do użytkowania:
1. ruchomych filmów obrazkowych albo
   
2. filmów lub taśm dla telewizji, albo
   
3. taśm do nadań radiowych, albo
6. całkowitego lub częściowego powstrzymywania się od korzystania lub udzielania jakiejkolwiek własności lub prawa wymienionego w tym ustępie.
   
   

Zdaniem Spółki, istotne znaczenie ma fakt, że przedmiotem umowy zawartej ze Spółką australijską są patenty, a także wszelkie prawa z nimi związane. Jednak w wyniku zawarcia opisywanej umowy, Spółka nie nabyła użytkowania lub prawa do użytkowania patentów i praw z nimi związanych, lecz własność tych patentów i praw. W zakresie praw własności intelektualnej powszechnie przyjmuje się, że podmiot będący w posiadaniu tych praw, może je w całości przenieść na inny podmiot, albo może jedynie udzielić licencji na ich wykorzystanie na warunkach określonych pomiędzy stronami. W przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia z przeniesieniem prawa majątkowego, jakim jest prawo własności intelektualnej. W art. 12 u.o.u.p.o. wskazano, że poprzez należność licencyjną należy rozumieć m.in. płatność za użytkowanie lub prawo do użytkowania patentu. Jednak przeniesienie prawa własności intelektualnej skutkuje uzyskaniem nie tylko prawa do użytkowania, lecz jest znacznie szerszym prawem. Tym samym, zdaniem Spółki, należności te nie będą stanowiły należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 u.o.u.p.o. Podobne stanowisko wyrażane jest w literaturze przedmiotu. Wskazuje się przy tym, że (...) należnościami licencyjnymi, zgodnie z definicją wynikającą z umów międzynarodowych, są w szczególności opłaty z tytułu użytkowania lub ustanowienia wartości majątkowej lub prawa, podczas gdy dochody uzyskane z przeniesienia własności (sprzedaży) tej wartości lub prawa nie będą stanowiły należności licencyjnych (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych 2010, C.H. Beck, Warszawa 2010, s. 904).

Kolejną kategorię przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowią przychody ze sprzedaży praw autorskich, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych. Nie mieści się ona w kategorii należności licencyjnych w rozumieniu umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W związku z tym, w wypadku wypłaty takich należności do podmiotu podlegającemu w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych będzie mógł być pobrany w Polsce na podstawie art. 21 u.p.d.o.p. tylko i wyłącznie w przypadku, gdy wspomniane przychody wypłacane będą do podmiotu z siedzibą w kraju, z którym Polska nie podpisała umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Jeżeli natomiast przychody te będą wypłacane do podmiotu z siedzibą w kraju, z którym Polska podpisała umowę, to zryczałtowany podatek dochodowy w Polsce nie będzie w ogóle pobierany. (W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych 2010, C.H. Beck, Warszawa 2010, s. 658.).

Podobne stanowisko wskazano także w komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: „Konwencja”). W komentarzu do art. 12 ust. 2 Konwencji wskazano, że Jeżeli wypłata jest dokonana w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji, to taka wypłata nie jest uważania jako wynagrodzenie „za użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia” i tym samym nie może być uznana jako należność licencyjna. (...) Każdy przypadek będzie zależał od jego szczególnych faktów i będzie wymagał zbadania w świetle ustawodawstwa krajowego w dziedzinie własności intelektualnej właściwego dla danego rodzaju mienia oraz krajowych norm dotyczących faktów stanowiących o przeniesieniu własności; jednak ogólnie rzecz biorąc, jeżeli wypłaty są dokonywane w zamian za przeniesienie własności praw, które stanowią szczególne i odrębne mienie (...), to istnieje duże prawdopodobieństwo, że takie wypłaty będą uznane jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu artykułu 7 lub jako zyski kapitałowe w rozumieniu artykułu 13 niż jako należności licencyjne w rozumieniu artykułu 12. Wynika to z faktu, że jeżeli własność praw została przeniesiona w całości lub części na inną osobę, to zapłata za to nie może dotyczyć korzystania z tych praw. (E. Fonkowicz (red.), Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, wersja skrócona, Wolters Kluwers Polska, Warszawa 2011, s. 273). Wprawdzie w doktrynie wskazuje się, że Konwencja Modelowa nie stanowi polskiego źródła prawa powszechnie obowiązującego, jednak Polska jako członek OECD ma obowiązek stosowania Konwencji jak i Komentarza. Co więcej, polskie organy podatkowe, aby zapewnić jednolitość stosowania prawa, powinny odwoływać się do Komentarza tak przy stosowaniu, jak i interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (J. Tkaczyk, M. Zdyb. Międzynarodowe Prawo Podatkowe, Opodatkowanie i ubezpieczenia społeczne osób pracujących w Unii Europejskiej, Difin, Warszawa 2006, str. 21). Mając na uwadze przedstawione powyżej stanowisko doktryny, a także treść komentarza do Konwencji, zdaniem Spółki, należność ze sprzedaży własności intelektualnych nie będzie stanowić należności licencyjnych określonych w art. 12 u.o.u.p.o.

Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że Spółka australijska nie posiada zakładu na terytorium Polski w rozumieniu art. 5 u.o.u.p.o., nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 2 u.o.u.p.o. regulujący zasady opodatkowania zagranicznego zakładu. Tym samym przedmiotowe należności, będą podlegały opodatkowaniu jedynie w kraju rezydencji Spółki australijskiej zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze u.o.u.p.o. jako zyski przedsiębiorstwa.

Ad. 2

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.do.p., przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% tych przychodów. Z kolei na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e u.p.do.p. Ponieważ jednak, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, która to umowa, zgodnie z treścią art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ma pierwszeństwo przed postanowieniami ustawy, tym samym na Spółce nie będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.