Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-260/14-4/MS1
z 27 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu do tut. organu 03 kwietnia 2014 r.), uzupełnione pismem z dnia 16 czerwca 2014 r. (data nadania 16 czerwca 2014 r., data wpływu 20 czerwca 2014 r.) na wezwanie z dnia 6 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-260/14-2/MS (data nadania 9 czerwca 2014 r., data odbioru 12 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów operacji usunięcia zaćmy w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2014 r. do tut. Organu został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów operacji usunięcia zaćmy w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 6 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-260/14-2/MS (data nadania 9 czerwca 2014 r., data doręczenia 12 czerwca 2014 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia o wyjaśnienie, czy nadesłane pismo należało potraktować jako wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Zaznaczono, że jeśli Wnioskodawca oczekiwał wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, to wezwano o uzupełnienie poprzez wskazanie i uzupełnienie danych identyfikacyjnych Wnioskodawcy zgodnie z wzorem wniosku ORD-IN, uzupełnienie danych o wysokości, sposobie uiszczenia i zwrotu opłaty oraz numery kont bankowych: sposób zwrotu nienależnej opłaty, złożenie oświadczenia i podpisu Wnioskodawczyni lub osoby upoważnionej pod oświadczeniem, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, określenie przedmiotu wniosku, tj. czy wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, czy zdarzenia przyszłego, przedstawienie w sposób wyczerpujący stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, który ma być przedmiotem rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a także przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu sformułowanego pytania.

Pismem z dnia 16 czerwca 2014 r. (data nadania 16 czerwca 2014 r., data wpływu 20 czerwca 2014 r.) na wniosku ORD-IN Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2004 roku Wnioskodawca jest stałym pacjentem Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc (leczenie POChP). W roku 2009 w Klinice Kardiologicznej, po potwierdzeniu wyników wcześniejszych badań kardiologicznych (nadciśnienie tętnicze i chorobą wieńcowa) wykonana została angioplastyka GPZ z implantacją stentu - DES.

Do powyższych schorzeń doszły kłopoty ortopedyczne - problemy z poruszaniem się (uszkodzenie stawu kolanowego nogi prawej).

W roku 2008 Miejski Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności wydał Wnioskodawcy orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, wskazując następujące przyczyny niepełnosprawności: 07-S, 05-R, 11-l. Niepełnosprawność ma charakter trwały - orzeczenie wydano na stałe.

Od lat dziecięcych Wnioskodawca jestem krótkowidzem - na stałe nosi okulary. W roku 2013 Wnioskodawca zauważył pogorszenie stanu wzroku - nie mógł długo czytać lub oglądać telewizji - widział, wszystko jak przez mgłę. Wizyta u okulisty wykazała zaćmę obuoczną. W grudniu 2013 roku Wnioskodawca otrzymał skierowanie na usunięcie zaćmy. Operacja usunięcia zaćmy w ramach NFZ mogła się odbyć po około półtora roku od zapisania się (tj. w pierwszym lub drugim kwartale roku 2015). Czas oczekiwania Wnioskodawca sprawdzał m.in. w Szpitalu, w Centralnym Szpitalu Klinicznym, Szpitalu w Centrum Medycznym.

Ponieważ stan wzroku pogarszał się w bardzo szybkim tempie (np. Wnioskodawca nie mógł już prowadzić samochodu) Wnioskodawca został zmuszony do przeprowadzenia zabiegów prywatnie. Najszybszy termin zaoferowało Centrum Medyczne - gdzie przeprowadzono zabiegi usunięcia zaćmy 14 lutego (oko prawe) i 14 marca 2014 roku (oko lewe).

Koszt zabiegów wyniósł 2 x 2.950 zł - tj. łącznie 5900 zł.

Kwota powyższa jest znacznym uszczerbkiem w budżecie domowym (Wnioskodawca wraz z żoną są emerytami) - byłoby wielką ulgą umożliwienie odliczenia tej kwoty od podatku - a przynajmniej od dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty powyższych operacji (ok. 3.000 zł za operację jednego oka) Wnioskodawca będzie mógł odliczyć od przychodów – w trybie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy w zaistniałej, opisanej wyżej sytuacji szybko pogarszającego się stanu wzroku, należy się Wnioskodawcy przychylna interpretacja przepisów – jakkolwiek nie wynika ona wprost z litery prawa. Wieloletnia praca Wnioskodawcy i Jego żony, połączona z odprowadzaniem znacznych kwot na ubezpieczenie zdrowotne uzasadnia oczekiwanie na pozytywne załatwienie sprawy. Nie jest winą Wnioskodawcy, ze gospodarka funduszami NFZ nie pozwala na skrócenie okresu wyczekiwania na wizyty u specjalistów bądź przyspieszenie operacji lub zabiegów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne w świetle art. 26 ust. 7a ww. ustawy uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
   
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
   
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
   
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
   
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10. opłacenie tłumacza języka migowego;
    
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
12. Leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
    
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    
    
    1. osoby niepełnosprawnej karetką transportu sanitarnego,
       
    2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł;
    
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    
    
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
       
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
       
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
       
       

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym – ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy – wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy – wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną posiadającą orzeczenie o zakwalifikowaniu do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Niepełnosprawność ma charakter trwały. W grudniu 2013 roku Wnioskodawca otrzymała skierowanie na usunięcie zaćmy. Operacja zaćmy w ramach NFZ mogła odbyć się po około półtora roku od momentu zapisania. Ponieważ stan wzroku pogarszał się w bardzo szybkim tempie Wnioskodawca zmuszony był do przeprowadzenia zabiegów prywatnie. Koszt zabiegów wyniósł łącznie 5900 zł.

Możliwość skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zabieg usunięcia zaćmy należy oceniać jedynie przez pryzmat art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. W celu analizy zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie rehabilitacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej określonej w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza, poniesione przez osobę niepełnosprawną.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W świetle powyższego wyjaśnienia należy stwierdzić, że niekwestionowanym w rozpatrywanej sprawie jest to, że zabieg okulistyczny usunięcia zaćmy w przypadku Wnioskodawcy poprawił stan jego zdrowia, jednakże wydatek poniesiony na ww. zabieg okulistyczny nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można go zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze medycznym innym niż rehabilitacyjny. A zatem, jako że zabieg ten nie został wymieniony jako rodzaj wydatku podlegającego odliczeniu ani w analizowanym pkt 6 art. 26 ust. 7a cyt. ustawy, tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatku na tego rodzaju zabieg medyczny.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że co do zasady wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną w ramach ulgi rehabilitacyjnej podlegają odliczeniu od dochodu. Wnioskodawca natomiast w stanie faktycznym wskazuje na możliwość odliczenia tej kwoty od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.