• sposobu odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• podlegania opodatkowaniu i niekorzystania ze zwolnienia usług dzierżawy i wynajmu Obiektów;
  

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące poniesione na Budynek 1, Lokal 1, Lokal 2 oraz sposobu odliczenia podatku naliczonego;
  

• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące poniesione na Budynek 2 oraz sposobu odliczenia podatku naliczonego.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina ….. (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina jest właścicielem nieruchomości zabudowanych, którymi dysponowała/dysponuje w następujący sposób:

• budynek przy ul. ….. w …. (dalej: Budynek 1) był od dnia 28 kwietnia 2005 r. w części wydzierżawiany na działalność z zakresu zdrowia, a w części na lokal mieszkalny (do dnia 30.12.2009 r.). Następnie w całości wydzierżawiany przez Gminę na rzecz NZOZ-u (dalej: Dzierżawa 1);
  

• budynek przy ul. ….. w ….. (dalej: Budynek 2) był od dnia 1 kwietnia 1991 r. do dnia 30 kwietnia 2014 r. w części wynajmowany na prowadzoną działalność gospodarczą weterynaryjną, a w części na lokal mieszkalny (lecznica zwierząt, dalej: Wynajem 1). W chwili obecnej budynek nie jest wynajmowany, jednak lokale w nim się znajdujące są przeznaczone pod wynajem zarówno dla celów komercyjnych (na działalność gospodarczą), jak i mieszkalnych Gmina ma zamiar/jest gotowa je wynajmować i oczekuje na ewentualnych najemców – zarówno komercyjnych (prowadzących działalność gospodarczą), jak i „prywatnych” (dla lokalu mieszkalnego);
  

• lokal przy ul. …. w ….. (dalej: Lokal 1) był od dnia 25 stycznia 1991 r. i jest nadal wynajmowany (w część jako lokal mieszkalny, a w części na prowadzoną działalność gospodarczą) (do 7 lipca 2009 r. apteka, a następnie - gabinet stomatologiczny) (dalej: Wynajem 2);
  

• lokal znajdujący się w budynku Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w …. przy ul. ….. w …. (dalej: Lokal 2) był od dnia 1 września 2004 r. i jest nadal wydzierżawiany na działalność stołówki (dalej: Dzierżawa 2).
  
  

Budynek 1, Budynek 2, Lokal l oraz Lokal 2 dalej łącznie zwane będą „Obiektami”.

Z tytułu świadczonych usług dzierżawy/wynajmu na cele prowadzenia działalności gospodarczej opisanych powyżej budynków oraz lokali użytkowych, Gmina wystawiała/wystawia faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT, wykazywała/wykazuje go w składanych deklaracjach VAT-7 oraz rozliczała/rozlicza z tego tytułu VAT należny. Dokonywana przez Gminę Dzierżawa 1, Wynajem 1, Wynajem 2 oraz Dzierżawa 2 opodatkowywane są przez Gminę według stawki podstawowej VAT poprzez uwzględnianie w kwocie czynszu dzierżawy/najmu kwoty VAT (metodą „w stu”). W stosunku do wynajmu mieszkań osobom fizycznym Gmina również dokumentuje powyższe czynności fakturami VAT, przy czym traktowane są one jako zwolnione z VAT.

Od 2010 r. do chwili obecnej, Gmina ponosiła na przedmiotowe Obiekty wydatki w celu ich dostosowania do potrzeb dzierżawcy lub najemcy, m.in.: roboty budowlane, termomodernizacja itp. (dalej: Wydatki Inwestycyjne).

Ponadto Gmina ponosiła również wydatki bieżące, które dotyczyły odpowiedniego zapewnienia stanu technicznego Obiektów, m.in. zakup materiałów, utrzymywanie czystości itp.(dalej: Wydatki Bieżące).

Zarówno Wydatki Inwestycyjne, jak i Wydatki Bieżące były dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Gmina dotychczas nie odliczyła podatku naliczonego z tytułu powyższych wydatków.

W związku z kontynuacją świadczenia usług dzierżawy oraz wynajmu Obiektów, Gmina w przyszłości planuje ponosić zarówno Wydatki Inwestycyjne, jak i Wydatki Bieżące.

W piśmie z dnia 10 grudnia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż jak zostało wskazane w akapicie pierwszym na stronie 3 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej „Z tytułu świadczonych usług dzierżawy/wynajmu na cele prowadzenie działalności gospodarczej opisanych powyżej budynków oraz lokali użytkowych, Gmina wystawiała/wystawia faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT, wykazywała/wykazuje go w składanych deklaracjach VAT-7 oraz rozliczała/rozlicza z tego tytułu VAT należny. Dokonywana przez Gminę Dzierżawa 1, Wynajem 1, Wynajem 2 oraz Dzierżawa 2 opodatkowane są przez Gminę według stawki podstawowej VAT poprzez uwzględnianie w kwocie czynszu dzierżawy/najmu kwoty VAT (metodą „w stu”). W stosunku do wynajmu mieszkań osobom fizycznym. Gmina również dokumentuje powyższe czynności fakturami VAT. przy czym traktowane są one jako zwolnione z VAT”.

Tym samym, odnosząc się do pytania oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, poniesione wydatki na:

1. Budynek przy ul. …. w …. (Budynek 1) - służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (przy czym Gmina zauważa, że sposób wykorzystywania ww. Obiektu (a co za tym idzie także sposób wykorzystania poniesionych na ten Obiekt Wydatków Inwestycyjnych i Wydatków Bieżących) został oznaczony we wniosku jako „Dzierżawa 1” i został dokładnie opisany przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej),
2. Budynek przy ul. …. w ….. (Budynek 2) - służyły zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionych z podatku od towarów i usług (przy czym Gmina zauważa, że sposób wykorzystywania ww. Obiektu (a co za tym idzie także sposób wykorzystania poniesionych na ten Obiekt Wydatków Inwestycyjnych i Wydatków Bieżących) został oznaczony we wniosku jako „Wynajem 1” i został dokładnie opisany przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej),
3. Lokal przy ul. ….. w ….. (Lokal l) - służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z podatku od towarów i usług (przy czym Gmina zauważa, że sposób wykorzystywania ww. Obiektu (a co za tym idzie także sposób wykorzystania poniesionych na ten Obiekt Wydatków Inwestycyjnych i Wydatków Bieżących) został oznaczony we wniosku jako „Wynajem 2” i został dokładnie opisany przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej),
4. Lokal znajdujący się w budynku ZSP w …. przy ul. …. w ….. (Lokal 2) - służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (przy czym Gmina zauważa, że sposób wykorzystywania ww. Obiektu (a co za tym idzie także sposób wykorzystania poniesionych na ten Obiekt Wydatków Inwestycyjnych i Wydatków Bieżących) został oznaczony we wniosku jako „Dzierżawa 2” i został dokładnie opisany przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej).
   
   

Gmina zaznacza, iż poniesione Wydatki Inwestycyjne nie wiążą się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i nie powodowały/nie będą powodować zwiększenia wartości środka trwałego. Poniesione przez Gminę Wydatki Inwestycyjne były związane jedynie z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Obiektów.

Tak rozumiane Wydatki Inwestycyjne stanowić będą wydatki na:

• Budynek 1 (tj. Budynek przy ul. ….. w ….) w roku:
  

• 2010:
  • remont/wymiana przyłącza kanalizacji sanitarnej;

• 2012:
  • wymiana wkładki topikowej pokrycia dachu (naprawa),

• 2013:
  • montaż czujnika czadu, gazu, gniazda elektrycznego, obwodu i zabezpieczenia w kotłowni budynku komunalnego,
    
  • wykonanie konserwacji dachu,
    
  • wykonanie otworu montażowego,
    
  • montaż komina wentylacyjnego,
    
  • typowanie kominów do podłączenia kotła węglowego CO,
    
  • demontaż 2 szt. kotłów C.O. oraz montaż nowego kotła.
  
  
  

W stosunku do pozostałych Obiektów, Gmina nie poniosła Wydatków Inwestycyjnych.

Jak zostało już przedstawione w odpowiedzi na pytanie oznaczone numerem 2, żadne z Wydatków Inwestycyjnych nie wiązały się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, a były jedynie związane z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Obiektów. Tym samym, Gmina zaznacza, iż żaden z Obiektów przed lub po poniesieniu Wydatków Inwestycyjnych nie wymagał uzyskania pozwolenia na budowę lub wykonanie prac remontowych, pozwolenia na użytkowanie lub też nie było wymagane zgłoszenie przedmiotowych robót bądź ich formalne oddanie do użytkowania.

Nadto Wnioskodawca wskazał, że jak zostało już przedstawione w odpowiedziach na pytania nr 2 oraz 3 żadne z przedstawionych przez Wnioskodawcę Wydatków Inwestycyjnych nie wiązały się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, a były jedynie związane z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Obiektów. Niemniej jednak, Wnioskodawca w przyszłości odnośnie wszystkich Obiektów planuje przeprowadzić podstawowe remonty, które dotyczyć będą m.in. wymiany parapetów. Ponadto, Gmina nie wyklucza, iż w przyszłości poniesie wydatki związane np. z termomodernizacją niektórych Obiektów. Niemniej jednak, obecnie Gmina nie jest w stanie ustalić czy i w stosunku do których z Obiektów zostaną wykonane powyższe (i konkretne) prace. Powyższe spowodowane jest brakiem informacji nt. budżetu Gminy w następnych latach i możliwości poniesienia nakładów na konkretny Obiekt w przyszłości.

Gmina ponownie zaznacza, iż zgodnie z odpowiedziami na poprzednie pytania, ponoszone Wydatki Inwestycyjne miały na celu jedynie przywrócenie stanu pierwotnego Obiektów. Niemniej jednak, dla Budynku 1 koszt poszczególnych Wydatków Inwestycyjnych wynosi (podane kwoty są kwotami brutto) dla:

• wymiany/remontu przyłącza kanalizacji sanitarnej - 9.750,73 zł,
  

• wymiany wkładki topikowej pokrycia dachu (naprawa) - 111,15 zł
  

• montażu czujnika czadu, gazu, gniazda elektrycznego, obwodu i zabezpieczenia w kotłowni - 467,40 zł,
  

• wykonania konserwacji dachu - 4.305,00 zł,
  

• wykonania otworu montażowego - 1.148,61 zł,
  

• montażu komina wentylacyjnego - 1.107,00 zł
  

• typowania kominów do podłączenia kotła węglowego CO - 270,60 zł,
  

• demontażu 2 szt. kotłów C.O. oraz montaż nowego kotła - 9.999 zł.
  
  

Jak zostało przedstawione w odpowiedzi na pytanie oznaczone numerem 2, w stosunku do pozostałych Obiektów, Gmina nie poniosła Wydatków Inwestycyjnych.

W odpowiedzi na zadane pytanie: „Jaki był/jest roczny (lub miesięczny) obrót z tytułu najmu/dzierżawy przedmiotowych Obiektów od 2010 r. do chwili obecnej? Proszę wskazać odrębnie dla każdego Obiektu.” Wnioskodawca odpowiedział w formie niniejszego zestawienia tabelarycznego (podane kwoty są kwotami brutto dla wskazanego okresu):

Wnioskodawca w latach następnych planuje osiągnąć przybliżone obroty (brutto) najmu/dzierżawy przedmiotowych Obiektów jak te przedstawione w roku 2014, tj.:

Gmina nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego zarówno od Wydatków Bieżących, jak i Wydatków Inwestycyjnych związanych z Obiektami, gdyż w pierwszej kolejności Gmina chce potwierdzić prawidłowość dokonania takiego odliczenia w drodze interpretacji indywidualnej Ministra Finansów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gmina miała/ma/będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące poniesione na Budynek 1, Lokal 1 oraz Lokal 2, w związku z Dzierżawą 1, Wynajmem 2 oraz Dzierżawą 2? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 2)
2. W jaki sposób Gmina ma/będzie miała prawo dokonać odliczenia kwot podatku naliczonego od Wydatków Inwestycyjnych oraz Wydatków Bieżących poniesionych na Obiekty? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 4)
   
   

Jednocześnie należy nadmienić, że Wnioskodawca oczekuje rozstrzygnięcia w zakresie pytania nr 2 wraz z pytaniem nr 4 dotyczących stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Gmina miała/ma/będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące poniesione na Budynek 1, Lokal 1 oraz Lokal 2, w związku z Dzierżawą 1, Wynajmem 2 oraz Dzierżawą 2.
2. W przypadku Wydatków Bieżących i Wydatków Inwestycyjnych ponoszonych do dnia 31 grudnia 2013 r., Gmina ma prawo dokonać odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach za okresy rozliczeniowe, w których otrzymała faktury (poprzez korekty tych deklaracji) nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego. Natomiast w przypadku Wydatków Bieżących i Wydatków Inwestycyjnych ponoszonych na Obiekty od 1 stycznia 2014 r. Gmina może/będzie mogła zrealizować prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w bieżącej oraz następnych deklaracjach VAT, o ile nie upłynęły dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od końca okresu, w którym otrzymała fakturę i powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Natomiast po upływie powyższych okresów, Gmina może i będzie mogła dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
   
   

Ad. 1 (we wniosku Ad. 2)

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami, niemającymi zastosowania w niniejszej sprawie.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

• nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
  

• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
  
  

Zdaniem Gminy, Gmina w analizowanym przypadku działa jako podatnik VAT i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie powinno przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego od Wydatków Inwestycyjnych i Wydatków Bieżących poniesionych na Budynek 1, Lokal 1 oraz Lokal 2.

W zakresie spełnienia drugiej z przesłanek, Gmina zauważa, że poniesione Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące związane z Budynkiem 1, Lokalem 1 oraz Lokalem 2 są bezpośrednio związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT, tj. z odpłatną dzierżawą oraz wynajmem powyższych obiektów przez Gminę. Powyższe wydatki pozwoliły poprawić ogólny stan techniczny i przystosować Budynek l, Lokal 1 oraz Lokal 2 dla potrzeb działalności jaka jest prowadzona przez dzierżawcę/najemcę. Poniesione przez Gminę Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące umożliwiły wykonywanie czynności opodatkowanych VAT. Mając powyższe na uwadze, Gminie powinno przysługiwać pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie powyższych wydatków.

Gmina podkreśla, że stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina przytacza orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż „prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, te każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Tym samym, zdaniem Gminy, Gmina nie powinna być traktowana mniej korzystniej niż inne podmioty gospodarcze, świadczące usługi dzierżawy oraz wynajmu i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy poniesionych Wydatkach Inwestycyjnych oraz Wydatkach Bieżących niezbędnych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych usług dzierżawy i wynajmu, to tym samym, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

Reasumując, zdaniem Gminy, Gmina miała/ma/będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące poniesione na Budynek 1, Lokal 1 oraz Lokal 2, w związku z Dzierżawą 1, Wynajmem 2 oraz Dzierżawą 2.

Ad. 2 (we wniosku Ad. 4)

Dla rozliczeń VAT dotyczących okresów upływających z dniem 31 grudnia 2013 r., zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.) prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego powstaje, co do zasady, w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r.) jeśli podatnik nie zrealizuje tego uprawnienia w rozliczeniu za ww. okres, wówczas może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Ponadto, w myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r.), jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa powyżej, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast dla rozliczeń VAT dotyczących okresów po 1 stycznia 2014 r. zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 i 11 usuwy o VAT w obecnie obowiązującym brzmieniu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, a jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem niemającym zastosowania w niniejszym przypadku.

Biorąc pod uwagę powyższe, Gmina stoi na stanowisku, iż powinno Jej przysługiwać prawo do dokonania korekty podatku VAT naliczonego w okresach, w których odpowiednio otrzymywała bądź otrzyma faktury związane z Wydatkami Inwestycyjnymi oraz Wydatkami Bieżącymi poniesionymi na Obiekty.

Reasumując, zdaniem Gminy, w przypadku Wydatków Bieżących i Wydatków Inwestycyjnych ponoszonych na Obiekty do dnia 31 grudnia 2013 r., Gmina ma prawo dokonać odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach za okresy rozliczeniowe, w których otrzymała faktury (poprzez korekty tych deklaracji) nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast w przypadku Wydatków Bieżących i Wydatków Inwestycyjnych ponoszonych na Obiekty od 1 stycznia 2014 r. Gmina może/będzie mogła zrealizować prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w bieżącej oraz następnych deklaracjach VAT, o ile nie upłynęły dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od końca okresu, w którym otrzymała fakturę i powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Natomiast po upływie powyższych okresów, Gmina może/będzie mogła dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie:

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących:
  • wydatki inwestycyjne i bieżące poniesione na Budynek 1 – jest prawidłowe,
  • wydatki inwestycyjne poniesione w przyszłości i wydatki bieżące na Lokal 1 – jest nieprawidłowe,
  • wydatki inwestycyjne poniesione w przyszłości i wydatki bieżące na Lokal 2 – jest prawidłowe,

• sposobu odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Natomiast jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Natomiast jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – stanowi, iż jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, jest właścicielem nieruchomości zabudowanych, którymi dysponował/dysponuje w następujący sposób:

• budynek przy ul. ..w … (dalej: Budynek 1) był od dnia 28 kwietnia 2005 r. w części wydzierżawiany na działalność z zakresu zdrowia, a w części na lokal mieszkalny (do dnia 30.12.2009 r.). Następnie w całości wydzierżawiany przez Gminę na rzecz NZOZ-u (dalej: Dzierżawa 1);
  

• budynek przy ul. ….w … (dalej: Budynek 2) był od dnia 1 kwietnia 1991 r. dnia 30 kwietnia 2014 r. w części wynajmowany na prowadzoną działalność gospodarczą weterynaryjną, a w części na lokal mieszkalny (lecznica zwierząt, dalej: Wynajem 1). W chwili obecnej budynek nie jest wynajmowany, jednak lokale w nim się znajdujące są przeznaczone pod wynajem zarówno dla celów komercyjnych (na działalność gospodarczą), jak i mieszkalnych Gmina ma zamiar/jest gotowa je wynajmować i oczekuje na ewentualnych najemców – zarówno komercyjnych (prowadzących działalność gospodarczą), jak i „prywatnych” (dla lokalu mieszkalnego);
  

• lokal przy ul. …w … (dalej: Lokal 1) był od dnia 25 stycznia 1991 r. i jest nadal wynajmowany (w część jako lokal mieszkalny, a w części na prowadzoną działalność gospodarczą (do 7 lipca 2009 r. apteka, a następnie - gabinet stomatologiczny) (dalej: Wynajem 2);
  

• lokal znajdujący się w budynku Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w …. przy ul. … w …. (dalej: Lokal 2) był od dnia 1 września 2004 r. i jest nadal wydzierżawiany na działalność stołówki (dalej: Dzierżawa 2).
  
  

Budynek 1, Budynek 2, Lokal l oraz Lokal 2 dalej łącznie zwane będą „Obiektami”.

Z tytułu świadczonych usług dzierżawy/wynajmu na cele prowadzenia działalności gospodarczej opisanych powyżej budynków oraz lokali użytkowych, Gmina wystawiała/wystawia faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT, wykazywała/wykazuje go w składanych deklaracjach VAT-7 oraz rozliczała/rozlicza z tego tytułu VAT należny. Dokonywana przez Gminę Dzierżawa 1, Wynajem 1, Wynajem 2 oraz Dzierżawa 2 opodatkowywane są przez Gminę według stawki podstawowej VAT poprzez uwzględnianie w kwocie czynszu dzierżawy/najmu kwoty VAT (metodą „w stu”). W stosunku do wynajmu mieszkań osobom fizycznym Gmina również dokumentuje powyższe czynności fakturami VAT, przy czym traktowane są one jako zwolnione z VAT.

Od 2010 r. do chwili obecnej, Gmina ponosiła na przedmiotowe Obiekty wydatki w celu ich dostosowania do potrzeb dzierżawcy lub najemcy, m.in.: roboty budowlane, termomodernizacja itp. (dalej: Wydatki Inwestycyjne). Ponadto Gmina ponosiła również wydatki bieżące, które dotyczyły odpowiedniego zapewnienia stanu technicznego Obiektów, m.in. zakup materiałów, utrzymywanie czystości itp.(dalej: Wydatki Bieżące). Zarówno Wydatki Inwestycyjne, jak i Wydatki Bieżące były dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż poniesione wydatki na:

1. Budynek przy ul. …w… (Budynek 1) - służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
2. Budynek przy ul. … w … (Budynek 2) - służyły zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionych z podatku od towarów i usług,
3. Lokal przy ul. …. w …. (Lokal l) - służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z podatku od towarów i usług,
4. Lokal znajdujący się w budynku ZSP w … przy ul. … w … (Lokal 2) - służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
   
   

Gmina zaznacza, iż poniesione Wydatki Inwestycyjne nie wiążą się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i nie powodowały/nie będą powodować zwiększenia wartości środka trwałego. Poniesione przez Gminę Wydatki Inwestycyjne były związane jedynie z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Obiektów. Tak rozumiane Wydatki Inwestycyjne stanowić będą wydatki na Budynek 1 w roku:

• 2010: remont/wymiana przyłącza kanalizacji sanitarnej;
  

• 2012: wymiana wkładki topikowej pokrycia dachu (naprawa),
  

• 2013: montaż czujnika czadu, gazu, gniazda elektrycznego, obwodu i zabezpieczenia w kotłowni budynku komunalnego, wykonanie konserwacji dachu, wykonanie otworu montażowego, montaż komina wentylacyjnego, typowanie kominów do podłączenia kotła węglowego CO, demontaż 2 szt. kotłów C.O. oraz montaż nowego kotła.
  
  

W stosunku do pozostałych Obiektów, Gmina nie poniosła Wydatków Inwestycyjnych.

Żaden z Obiektów przed lub po poniesieniu Wydatków Inwestycyjnych nie wymagał uzyskania pozwolenia na budowę lub wykonanie prac remontowych, pozwolenia na użytkowanie lub też nie było wymagane zgłoszenie przedmiotowych robót bądź ich formalne oddanie do użytkowania.

Nadto Wnioskodawca wskazał, że w przyszłości odnośnie wszystkich Obiektów planuje przeprowadzić podstawowe remonty, które dotyczyć będą m.in. wymiany parapetów. Ponadto, Gmina nie wyklucza, iż w przyszłości poniesie wydatki związane np. z termomodernizacją niektórych Obiektów. Niemniej jednak, obecnie Gmina nie jest w stanie ustalić czy i w stosunku do których z Obiektów zostaną wykonane powyższe (i konkretne) prace. Gmina nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego zarówno od Wydatków Bieżących, jak i Wydatków Inwestycyjnych związanych z Obiektami, gdyż w pierwszej kolejności Gmina chce potwierdzić prawidłowość dokonania takiego odliczenia w drodze interpretacji indywidualnej Ministra Finansów.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że w cytowanym na wstępie przepisie art. 86 ustawy ustawodawca zezwolił na odliczenie podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ww. przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu oraz zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną ze sprzedażą opodatkowaną. Warto nadmienić że metody, czy też sposoby, na podstawie których Wnioskodawca dokona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny jest właściwa. Może to być np. metoda powierzchniowa.

Przy czym należy podkreślić, że prawidłowość wyboru klucza alokacji może zostać zweryfikowana wyłącznie w toku postępowania kontrolnego (podatkowego) w oparciu o całokształt zgromadzonego w jego toku materiału dowodowego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące poniesione na Budynek 1 jest/będzie spełniony, ponieważ - jak wynika z opisu sprawy – poniesione wydatki na Budynek 1 służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek ponoszonych w przeszłości i w przyszłości przez Wnioskodawcę wydatków inwestycyjnych i bieżących na Budynek 1 z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Gmina miała/ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Prawo to przysługuje/będzie przysługiwać pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących ponoszonych na Lokal 1 i Lokal 2 w pierwszej kolejności wskazać należy, iż – jak wskazał Wnioskodawca – od 2010 roku do chwili obecnej nie ponosił wydatków inwestycyjnych na ww. Lokale. Wobec powyższego zasadnym jest rozważenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych ponoszonych w przyszłości oraz przeszłych i przyszłych wydatków bieżących dla Lokalu 1 i Lokalu 2.

Zatem w stosunku do wydatków inwestycyjnych ponoszonych w przyszłości oraz przeszłych i przyszłych wydatków bieżących na Lokal 1, które – jak wskazał Zainteresowany - służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z podatku od towarów i usług stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w pierwszej kolejności jest/będzie zobowiązany przyporządkować wydatki inwestycyjne ponoszone w przyszłości oraz przeszłe i przyszłe wydatki bieżące na Lokal 1 do poszczególnych rodzajów czynności, tj. do czynności opodatkowanych podatkiem VAT lub zwolnionych z podatku.

Przy czym w stosunku do wydatków inwestycyjnych ponoszonych w przyszłości oraz przeszłych i przyszłych wydatków bieżących na Lokal 1 przyporządkowanych do czynności opodatkowanych Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków. Natomiast nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych ponoszonych w przyszłości oraz przeszłych i przyszłych wydatków bieżących na Lokal 1 związanych z czynnościami zwolnionymi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu zaś do wydatków inwestycyjnych ponoszonych w przyszłości oraz przeszłych i przyszłych wydatków bieżących na Lokal 1, wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku VAT, w stosunku do których Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania do poszczególnych rodzajów działalności należy zastosować odliczenie według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Z kolei odnosząc się do wydatków inwestycyjnych ponoszonych w przyszłości oraz przeszłych i przyszłych wydatków bieżących dotyczących Lokalu 2, Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, bowiem – jak wskazał Zainteresowany – poniesione wydatki na Lokal 2 służyły do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to przysługuje/będzie przysługiwać pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca na Lokal 1 i Lokal 2 nie ponosił wydatków inwestycyjnych od 2010 roku do chwili obecnej, to udzielenie odpowiedzi w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na Lokal 1 i Lokal 2 od 2010 r. do chwili obecnej stała się bezprzedmiotowa.

W zakresie natomiast sposobu odliczenia dla tych kwot podatku naliczonego, w stosunku do których przysługuje pełne lub częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazać należy, że w odniesieniu do faktur zakupowych otrzymanych do dnia 31 grudnia 2013 r. prawo to powstawało w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzymała fakturę dokumentującą przedmiotowe wydatki. Należy więc stwierdzić, że chcąc obecnie skorzystać z prawa do odliczenia VAT naliczonego z ww. faktur, Wnioskodawca powinien skorygować rozliczenie za miesiąc otrzymania faktury dokumentującej przedmiotowe wydatki, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

W odniesieniu do faktur zakupowych, które Wnioskodawca otrzyma/będzie otrzymywać po dniu 1 stycznia 2014 r., należy wskazać, że prawo do odliczenia powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez Gminę towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzyma fakturę. Natomiast jeżeli Gmina nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego za ww. okres może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.). Po upływie tych okresów, Wnioskodawca może/będzie mógł dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących:
  • wydatki inwestycyjne i bieżące poniesione na Budynek 1 – jest prawidłowe,
    
  • wydatki inwestycyjne poniesione w przyszłości i wydatki bieżące na Lokal 1 – jest nieprawidłowe,
    
  • wydatki inwestycyjne poniesione w przyszłości i wydatki bieżące na Lokal 2 – jest prawidłowe,

• sposobu odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące poniesione na Budynek 1, Lokal 1, Lokal 2 oraz sposobu odliczenia podatku naliczonego. Natomiast wniosek w części dotyczącej podlegania opodatkowaniu i niekorzystania ze zwolnienia usług dzierżawy i wynajmu Obiektów oraz prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące poniesione na Budynek 2 oraz sposobu odliczenia podatku naliczonego, został rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.