Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-730/14-5/JS
z 2 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 25 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki remontowe i bieżące związane z Budynkiem,
  

• sposobu odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków poniesionych na Budynek
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT bezumownego korzystania z lokalu mieszkalnego i zastosowania zwolnienia od podatku VAT, prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki remontowe i bieżące związane z Budynkiem i zastosowania przepisu art. 86 ust. 7b ustawy oraz sposobu odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków poniesionych na Budynek.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina X (dalej: Gmina, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina jest właścicielem budynku przy ul. … (dalej: Budynek). Budynek był/jest przez Gminę wykorzystywany na różne sposoby. I piętro Budynku było/jest wynajmowane na rzecz podmiotów prowadzących działalność medyczną (gabinet rehabilitacyjny). Na II piętrze Budynku znajdował się/znajduje się natomiast lokal mieszkalny udostępniany bezumownie osobie fizycznej.

Z tytułu świadczonych usług wynajmu Budynku na cele prowadzenia działalności gospodarczej, Gmina wystawiała/wystawia faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego, wykazywała/wykazuje go w składanych deklaracjach VAT-7 oraz rozliczała/rozlicza z tego tytułu VAT należny. Dokonywany przez Gminę wynajem na cele prowadzenia opisanej powyżej działalności gospodarczej opodatkowywany był/jest przez Gminę według stawki podstawowej VAT poprzez uwzględnianie w kwocie czynszu najmu kwoty VAT (metodą „w stu”). W odniesieniu natomiast do wspomnianego bezumownego udostępniania lokalu, Gmina pobierała/pobiera od osoby fizycznej zajmującej lokal ustalony czynsz (wynagrodzenie), który wykazywany był/jest na wystawianych przez Gminę fakturach ze stawką „zw” (Gmina traktowała/traktuje opisywane czynności jako zwolnione z opodatkowania), zaś osoba korzystająca bezumownie uiszczała/uiszcza go w okresach miesięcznych.

Od 2010 r. do chwili obecnej, Gmina ponosiła/ponosi na przedmiotowy Budynek wydatki w celu ich dostosowania do potrzeb najemców, m.in.: roboty budowlane, termomodernizacja itp. (dalej: Wydatki Inwestycyjne). Ponadto Gmina ponosiła również wydatki bieżące, które służyły/służą zapewnieniu odpowiedniego stanu technicznego Budynku, m.in. zakup materiałów, utrzymywanie czystości itp. (dalej: Wydatki Bieżące).

Zarówno Wydatki Inwestycyjne, jak i Wydatki Bieżące były/są dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT. Gmina dotychczas nie odliczyła podatku naliczonego z tytułu powyższych wydatków. W związku z kontynuacją świadczenia usług wynajmu Budynku, Gmina w przyszłości planuje ponosić zarówno Wydatki Inwestycyjne, jak i Wydatki Bieżące.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Z dokumentów posiadanych przez Gminę wynika, iż Budynek został przekazany Gminie przez starostwo powiatowe w dniu 4 kwietnia 2008 r., wcześniej zaś był użytkowany przez Komendę Powiatową Policji w … od roku 1978 r.
2. Gmina wynajmuje I piętro Budynku, o którym mowa we wniosku, na rzecz podmiotów prowadzących działalność medyczną (gabinet rehabilitacyjny) od 8 kwietnia 2008 r.
3. Gmina udostępnia bezumownie osobie fizycznej II piętro Budynku od 4 kwietnia 2008 r.
4. Gmina zaznaczyła, iż nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Poniesione przez Gminę wydatki na przedmiotowy Budynek od 2010 roku do chwili obecnej były związane jedynie z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Budynku, np. bieżące naprawy, konserwacje, wymiana pieca CO, wymiana okna itp.
5. Jak zostało wskazane opisane w odpowiedzi na zadane przez tut. Organ pytanie 4, Gmina nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Wobec powyższego, zarówno dla I jak i dla II piętra Budynku nie zaistniała sytuacja, w której przedmiotowy Budynek zostałby oddany do użytkowania po poniesieniu Wydatków Inwestycyjnych. Tym samym, Gmina zaznaczyła, iż w związku z przedmiotowymi wydatkami Budynek nie wymagał uzyskania pozwolenia na budowę lub wykonanie prac remontowych, pozwolenia na użytkowanie lub też nie było wymagane zgłoszenie przedmiotowych robót bądź jego formalne oddanie do użytkowania.
6. Jak zostało już przedstawione w odpowiedziach na pytania nr 4 oraz 5 Gmina nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Niemniej jednak, Gmina nie wyklucza, iż w przyszłości poniesie wydatki związane np. z termomodernizacją Budynku. Niemniej jednak, obecnie Gmina nie jest w stanie ustalić czy i kiedy zostaną wykonane wspomniane (i konkretne) prace. Powyższe spowodowane jest brakiem informacji nt. budżetu Gminy w następnych latach i możliwości określenia planowanych nakładów na Budynek w przyszłości.
7. Jak zostało przedstawione w odpowiedziach na pytania nr 4, 5 oraz 6 Gmina nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Tym samym, poniesione oraz ponoszone w przyszłości przez Gminę Wydatki Bieżące oraz ewentualne przyszłe Wydatki Inwestycyjne ponoszone na Budynek, będą związane z czynnościami:
   • w odniesieniu do I piętra Budynku – opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług,
   • w odniesieniu do II piętra Budynku – zwolnionymi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
8. Jak zostało opisane w odpowiedziach na pytania nr 4, 5, 6 oraz 7 Gmina nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Tym samym, nie doszło do sytuacji, w której Gmina po poniesieniu Wydatków Inwestycyjnych oddała I piętro Budynku w najem, zaś II piętro Budynku bezumownie osobie fizycznej. W całym okresie od 1 stycznia 2010 r. do chwili obecnej, Gmina wykorzystuje I piętro Budynku do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (odpłatny najem), zaś II piętro Budynku jest wykorzystywane do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (bezumowne korzystanie opisane we Wniosku). Tym samym, nie istnieje żadna przerwa (istnieje ciągłość) między wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.
9. Jak zostało opisane w odpowiedziach na pytania nr 4, 5, 6, 7 oraz 8 Gmina nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Wobec powyższego, nie doszło do sytuacji, w której Gmina po oddaniu do użytkowania po poniesieniu Wydatków Inwestycyjnych wykorzystywała ww. Budynek od momentu oddania do użytkowania do momentu oddania w najem oraz bezumownego udostępnienia osobie fizycznej do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zarówno w odniesieniu do I jak i do II piętra Budynku.
10. Jak zostało opisane, w związku z poniesionymi wydatkami (pracami, których one dotyczyły) Budynek nie wymagał uzyskania pozwolenia na budowę lub wykonanie prac remontowych, pozwolenia na użytkowanie lub też nie było wymagane zgłoszenie przedmiotowych robót bądź jego formalne oddanie do użytkowania. Ewentualnie można uznać, iż okresy pomiędzy wejściem Gminy w formalne i prawne władztwo nad Budynkiem (4 kwietnia 2008 r.), a momentem oddania w najem oraz bezumowne udostępnienie wynoszą:
    • dla I piętra Budynku – 4 dni,
    • dla II piętra Budynku – 0 dni.
11. Jak zostało przedstawione w powyższych odpowiedziach na pytania Gmina nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Poniesione przez Gminę wydatki na przedmiotowy Budynek od 2010 roku do chwili obecnej były związane jedynie z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Budynku, np. bieżące naprawy, konserwacje, wymiana pieca CO, wymiana okna, itp. lub zakupami bieżącymi (np. zakup węgla). Koszt wspomnianych wyżej wydatków wynosi (podane kwoty są kwotami brutto) dla:
    • montaż i wymiana okien – 7.829,19 zł,
    • remont balkonu – 1.026,00 zł,
    • naprawa wkładki topikowej – 111,51 zł,
    • usługi kominiarskie – 300,00 zł,
    • wymiana pieca CO – 4.500,00 zł,
    • zakup węgla – 7.400,00 zł,
    • dokonanie oceny stanu technicznego budynku – 1.230,00 zł,
    • montaż czujnika czadu, gazu – 490,00 zł.
12. W odpowiedzi na zadane pytanie: „Jaki był/jest roczny (lub miesięczny) obrót z tytułu najmu (I piętra) oraz bezumownego udostępniania lokalu mieszkalnego (II piętra) od 2010 r. do chwili obecnej? Proszę wskazać odrębnie dla I i II piętra Budynku.” Gmina odpowiedziała w formie niniejszego zestawienia tabelarycznego (podane kwoty są kwotami brutto dla wskazanego okresu):
    
    

13. Jak zostało już przedstawione w odpowiedzi na pytanie nr 6 Gmina nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Niemniej, Gmina nie wyklucza, iż w przyszłości poniesie wydatki związane np. z termomodernizacją Budynku. Obecnie jednak, Gmina nie jest w stanie ustalić czy i kiedy zostaną wykonane wspomniane (i konkretne) prace. Powyższe spowodowane jest brakiem informacji nt. budżetu Gminy w następnych latach i możliwości określenia planowanych nakładów na Budynek w przyszłości.
14. Wnioskodawca w latach następnych planuje osiągnąć przybliżone obroty (brutto) z tytułu najmu (I piętra Budynku) oraz bezumownego udostępniania lokalu mieszkalnego (II piętra Budynku) jak te przedstawione w roku 2014, tj.:
    
    

15. Gmina nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego, gdyż w pierwszej kolejności Gmina chce potwierdzić prawidłowość dokonania takiego odliczenia w drodze interpretacji indywidualnej Ministra Finansów.
16. Jak zostało przedstawione w złożonym wniosku na stronie 7, w akapicie 4 od dołu, Gmina nie podejmowała/nie podejmuje ani nie planuje podejmować działań faktycznych ani prawnych mających na celu usunięcie bezumownie korzystającego z lokalu. Wobec powyższego, Wnioskodawca nie wystąpił/nie planuje wystąpić na drogę postępowania sądowego przeciwko osobie fizycznej, o której mowa we wniosku, z uwagi na zajmowanie lokalu mieszkalnego bez tytułu prawnego.
17. Jak zostało przedstawione w złożonym wniosku na stronie 7. w akapitach od 4 – 6 od dołu, zarówno Gmina jak i osoba zajmująca bezumownie lokal wyraźnie i jednoznacznie wyrażają swoją wolę chęci uzyskiwania korzyści z przedmiotowej sytuacji (tzn. możliwości zamieszkania w lokalu w zamian za uiszczane wynagrodzenie), zaś Gmina nie domaga się odszkodowania w przypadku nieopuszczenia zajętych pomieszczeń. Wobec powyższego, na osobę fizyczną, o której mowa we wniosku, nie została/nie zostanie nałożona kara umowna za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego, gdyż obie strony są zainteresowane kontynuacją stanu obecnego.
18. Gmina wskazała, iż obecnie udostępnia/będzie udostępniać osobie fizycznej lokal mieszkalny znajdujący się na II piętrze Budynku, o którym mowa we wniosku, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gmina miała/ma/będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące poniesione/ponoszone na Budynek w oparciu o art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wynajmem części Budynku na prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym dla Wydatków Inwestycyjnych poniesionych/ponoszonych na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. przy odliczeniu podatku naliczonego należy uwzględnić także art. 86 ust. 7b ustawy o VAT (oznaczone jako pytanie nr 2 wniosku)?
2. W jaki sposób Gmina ma/będzie miała prawo dokonać odliczenia kwot podatku naliczonego od Wydatków Inwestycyjnych oraz Wydatków Bieżących poniesionych na Budynek (oznaczone jako pytanie nr 3 wniosku)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Gmina miała/ma/będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące poniesione/ponoszone na Budynek w oparciu o art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wynajmem części Budynku na prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym dla Wydatków Inwestycyjnych poniesionych/ponoszonych na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. przy odliczeniu podatku naliczonego należy uwzględnić także art. 86 ust. 7b ustawy o VAT.
2. W przypadku Wydatków Bieżących i Wydatków Inwestycyjnych poniesionych na Budynek do dnia 31 grudnia 2013 r., Gmina ma prawo dokonać odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach za okresy rozliczeniowe, w których otrzymała faktury (poprzez korekty tych deklaracji) nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.
   
   

Natomiast w przypadku Wydatków Bieżących i Wydatków Inwestycyjnych ponoszonych na Budynek od dnia 1 stycznia 2014 r. Gmina może/będzie mogła zrealizować prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w bieżącej oraz następnych deklaracjach VAT, o ile nie upłynęły dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od końca okresu, w którym otrzymała fakturę i powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Natomiast po upływie powyższych okresów, Gmina może/będzie mogła dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami, niemającymi zastosowania w niniejszej sprawie.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

• nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
  

• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
  
  

Zdaniem Gminy, Gmina w analizowanym przypadku działa jako podatnik VAT i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie powinno przysługiwać prawo do odliczenia kwoty VAT naliczonego od Wydatków Inwestycyjnych i Wydatków Bieżących poniesionych na Budynek.

W zakresie spełnienia drugiej z przesłanek, Gmina zauważyła, że poniesione Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące związane z Budynkiem są bezpośrednio związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT, tj. z odpłatnym wynajmem Budynku przez Gminę. Powyższe wydatki pozwoliły poprawić ogólny stan techniczny i przystosować Budynek dla potrzeb działalności jaka jest prowadzona przez najemcę. Poniesione przez Gminę Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące umożliwiły wykonywanie czynności opodatkowanych VAT.

Mając na uwadze powyższą argumentację, Gmina stoi na stanowisku, iż Gminie przysługuje/będzie przysługiwać prawo do częściowego odliczenia VAT z faktur VAT dokumentujących Wydatki Bieżące i Wydatki Inwestycyjne poniesione na Budynek w okresach, w których wynajmowane były/są części budynków na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej oraz wynajmowane lokale mieszkalne (w tym na zasadzie bezumownego korzystania).

Zgodnie bowiem, z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Mając na uwadze, że Budynek służył/służy działalności podlegającej opodatkowaniu VAT (w tym na działalność opodatkowaną VAT i na działalność korzystającą ze zwolnienia z VAT), zdaniem Gminy prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno być ograniczone do takiego zakresu, w jakim Budynek był/jest wykorzystywany w działalności podlegającej opodatkowaniu VAT (i niekorzystającej ze zwolnienia z opodatkowania), tj. wynajmu na cele prowadzenie działalności gospodarczej.

Gmina podkreśliła, że stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina przytoczyła orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż „prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie powinna być traktowana mniej korzystniej niż inne podmioty gospodarcze, świadczące usługi wynajmu i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy poniesionych Wydatkach Inwestycyjnych oraz Wydatkach Bieżących niezbędnych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych usług wynajmu na cele prowadzonej działalności gospodarczej, to tym samym, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

Jednocześnie należy zauważyć, iż rozpatrując kwestię zakresu prawa do odliczenia VAT od wydatków poniesionych na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT (przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy VAT, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym). Zdaniem Gminy, należy w tym przypadku uwzględnić także unormowania art. 86 ust. 7b ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy o VAT (obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Tym samym, Gmina chcąc skorzystać z prawa do częściowego odliczenia części podatku naliczonego z tytułu wskazanych Wydatków Inwestycyjnych poniesionych po 1 stycznia 2011 r. (poniesionych na wytworzenie nieruchomości) jest zobligowana w pierwszej kolejności do określenia stopnia (udziału procentowego) w jakim dana nieruchomość była/jest/będzie wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Reasumując, Gmina miała/ma/będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących Wydatki Inwestycyjne oraz Wydatki Bieżące poniesione/ponoszone na Budynek w oparciu o art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wynajmem części Budynku na prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym dla Wydatków Inwestycyjnych poniesionych/ponoszonych na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. przy odliczeniu podatku naliczonego należy uwzględnić także art. 86 ust. 7b ustawy o VAT.

Ad. 2

Dla rozliczeń VAT dotyczących okresów upływających z dniem 31 grudnia 2013 r., zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.) prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego powstaje, co do zasady, w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.) jeśli podatnik nie zrealizuje tego uprawnienia w rozliczeniu za ww. okres, wówczas może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Ponadto, w myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.), jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa powyżej, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast dla rozliczeń VAT dotyczących okresów po 1 stycznia 2014 r. zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT w obecnie obowiązującym brzmieniu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, a jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem niemającym zastosowania w niniejszym przypadku.

Biorąc pod uwagę powyższe, Gmina stoi na stanowisku, iż powinno Jej przysługiwać prawo do dokonania korekty podatku naliczonego w okresach, w których otrzymywała faktury związane z Wydatkami Inwestycyjnymi oraz Wydatkami Bieżącymi poniesionymi na Budynek, a także na bieżąco, tzn. w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzyma przedmiotowe faktury.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Wydatków Bieżących i Wydatków Inwestycyjnych poniesionych na Budynek do dnia 31 grudnia 2013 r., Gmina ma prawo dokonać odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach za okresy rozliczeniowe, w których otrzymała faktury (poprzez korekty tych deklaracji) nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast w przypadku Wydatków Bieżących i Wydatków Inwestycyjnych ponoszonych na Budynek od dnia 1 stycznia 2014 r. Gmina może/będzie mogła zrealizować prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w bieżącej oraz następnych deklaracjach VAT, o ile nie upłynęły dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od końca okresu, w którym otrzymała fakturę i powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Natomiast po upływie powyższych okresów, Gmina może/będzie mogła dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Natomiast jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Natomiast jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – stanowi, iż jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina jest właścicielem budynku przy ul. … (dalej: Budynek). Budynek był/jest przez Gminę wykorzystywany na różne sposoby. I piętro Budynku było/jest wynajmowane na rzecz podmiotów prowadzących działalność medyczną (gabinet rehabilitacyjny). Na II piętrze Budynku znajdował się/znajduje się natomiast lokal mieszkalny udostępniany bezumownie osobie fizycznej.

Z tytułu świadczonych usług wynajmu Budynku na cele prowadzenia działalności gospodarczej, Gmina wystawiała/wystawia faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego, wykazywała/wykazuje go w składanych deklaracjach VAT-7 oraz rozliczała/rozlicza z tego tytułu VAT należny. Dokonywany przez Gminę wynajem na cele prowadzenia opisanej powyżej działalności gospodarczej opodatkowywany był/jest przez Gminę według stawki podstawowej VAT poprzez uwzględnianie w kwocie czynszu najmu kwoty VAT (metodą „w stu”). W odniesieniu natomiast do wspomnianego bezumownego udostępniania lokalu, Gmina pobierała/pobiera od osoby fizycznej zajmującej lokal ustalony czynsz (wynagrodzenie), który wykazywany był/jest na wystawianych przez Gminę fakturach ze stawką „zw” (Gmina traktowała/traktuje opisywane czynności jako zwolnione z opodatkowania), zaś osoba korzystająca bezumownie uiszczała/uiszcza go w okresach miesięcznych.

Od 2010 r. do chwili obecnej, Gmina ponosiła/ponosi na przedmiotowy Budynek wydatki w celu ich dostosowania do potrzeb najemców, m.in.: roboty budowlane, termomodernizacja itp. (dalej: Wydatki Inwestycyjne). Ponadto Gmina ponosiła również wydatki bieżące, które służyły/służą zapewnieniu odpowiedniego stanu technicznego Budynku, m.in. zakup materiałów, utrzymywanie czystości itp. (dalej: Wydatki Bieżące). Zarówno Wydatki Inwestycyjne, jak i Wydatki Bieżące były/są dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT. Gmina dotychczas nie odliczyła podatku naliczonego z tytułu powyższych wydatków. W związku z kontynuacją świadczenia usług wynajmu Budynku, Gmina w przyszłości planuje ponosić zarówno Wydatki Inwestycyjne, jak i Wydatki Bieżące.

Z dokumentów posiadanych przez Gminę wynika, iż Budynek został przekazany Gminie przez starostwo powiatowe w dniu 4 kwietnia 2008 r., wcześniej zaś był użytkowany przez Komendę Powiatową Policji w … od roku 1978 r. Gmina wynajmuje I piętro Budynku, o którym mowa we wniosku, na rzecz podmiotów prowadzących działalność medyczną (gabinet rehabilitacyjny) od 8 kwietnia 2008 r. Gmina udostępnia bezumownie osobie fizycznej II piętro Budynku od 4 kwietnia 2008 r.

Gmina zaznaczyła, iż nie ponosiła Wydatków Inwestycyjnych, które wiązałyby się z wytworzeniem nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT i które powodowałyby zwiększenie wartości środka trwałego. Poniesione przez Gminę wydatki na przedmiotowy Budynek od 2010 roku do chwili obecnej były związane jedynie z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Budynku, np. bieżące naprawy, konserwacje, wymiana pieca CO, wymiana okna itp.. Wobec powyższego, zarówno dla I jak i dla II piętra Budynku nie zaistniała sytuacja, w której przedmiotowy Budynek zostałby oddany do użytkowania po poniesieniu Wydatków Inwestycyjnych. Tym samym, Gmina zaznaczyła, iż w związku z przedmiotowymi wydatkami Budynek nie wymagał uzyskania pozwolenia na budowę lub wykonanie prac remontowych, pozwolenia na użytkowanie lub też nie było wymagane zgłoszenie przedmiotowych robót bądź jego formalne oddanie do użytkowania. Gmina nie wyklucza, iż w przyszłości poniesie wydatki związane np. z termomodernizacją Budynku. Niemniej jednak, obecnie Gmina nie jest w stanie ustalić czy i kiedy zostaną wykonane wspomniane (i konkretne) prace. Powyższe spowodowane jest brakiem informacji nt. budżetu Gminy w następnych latach i możliwości określenia planowanych nakładów na Budynek w przyszłości.

Poniesione oraz ponoszone w przyszłości przez Gminę Wydatki Bieżące oraz ewentualne przyszłe Wydatki Inwestycyjne ponoszone na Budynek, będą związane z czynnościami: w odniesieniu do I piętra Budynku – opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług; w odniesieniu do II piętra Budynku – zwolnionymi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W całym okresie od 1 stycznia 2010 r. do chwili obecnej, Gmina wykorzystuje I piętro Budynku do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (odpłatny najem), zaś II piętro Budynku jest wykorzystywane do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (bezumowne korzystanie opisane we Wniosku). Nie istnieje żadna przerwa (istnieje ciągłość) między wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z poniesionymi wydatkami (pracami, których one dotyczyły) Budynek nie wymagał uzyskania pozwolenia na budowę lub wykonanie prac remontowych, pozwolenia na użytkowanie lub też nie było wymagane zgłoszenie przedmiotowych robót bądź jego formalne oddanie do użytkowania. Ewentualnie można uznać, iż okresy pomiędzy wejściem Gminy w formalne i prawne władztwo nad Budynkiem (4 kwietnia 2008 r.), a momentem oddania w najem oraz bezumowne udostępnienie wynoszą: dla I piętra Budynku – 4 dni, dla II piętra Budynku – 0 dni.

Poniesione przez Gminę wydatki na przedmiotowy Budynek od 2010 roku do chwili obecnej były związane jedynie z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Budynku, np. bieżące naprawy, konserwacje, wymiana pieca CO, wymiana okna, itp. lub zakupami bieżącymi (np. zakup węgla). Gmina nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego, gdyż w pierwszej kolejności Gmina chce potwierdzić prawidłowość dokonania takiego odliczenia w drodze interpretacji indywidualnej Ministra Finansów.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że w cytowanym na wstępie przepisie art. 86 ustawy ustawodawca zezwolił na odliczenie podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ww. przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu oraz zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną ze sprzedażą opodatkowaną. Warto nadmienić że metody, czy też sposoby, na podstawie których Wnioskodawca dokona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny jest właściwa. Może to być np. metoda powierzchniowa.

Przy czym należy podkreślić, że prawidłowość wyboru klucza alokacji może zostać zweryfikowana wyłącznie w toku postępowania kontrolnego (podatkowego) w oparciu o całokształt zgromadzonego w jego toku materiału dowodowego.

W odniesieniu do kwestii prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z przedmiotowym Budynkiem należy zauważyć, że – jak wynika z okoliczności niniejszej sprawy – Wnioskodawca nie ponosił Wydatków Inwestycyjnych, natomiast poniesione przez Gminę wydatki na przedmiotowy Budynek od 2010 roku do chwili obecnej były związane jedynie z pracami remontowymi, które przywracały stan pierwotny Budynku (bieżące naprawy, konserwacje, wymiana pieca CO, wymiana okna). Natomiast w zakresie Wydatków Inwestycyjnych Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości poniesie wydatki związane z termomodernizacją Budynku.

Zatem mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków, o których mowa we wniosku, poniesionych oraz ponoszonych w przyszłości przez Gminę na przedmiotowy Budynek, które – jak wskazał Wnioskodawca – są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług (w odniesieniu do I piętra Budynku) oraz zwolnionymi z opodatkowania podatkiem VAT (w odniesieniu do II piętra Budynku), przysługuje/będzie przysługiwało na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ust. 1 ustawy wyłącznie w części związanej z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. w części dotyczącej I piętra Budynku. Prawo to przysługuje/będzie przysługiwać pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 (pytania nr 2 wniosku) w kwestii dotyczącej prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków poniesionych/ponoszonych na Budynek w oparciu o art. 90 ust. 1 ustawy, należało w tej części uznać je za prawidłowe.

Natomiast w części pytania nr 1 (pytania nr 2 wniosku) dotyczącego zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 86 ust. 7b ustawy należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – Gmina nie ponosiła od 2010 r. do chwili obecnej wydatków na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy, jak również Wnioskodawca nie potwierdził jednoznacznie, że takie wydatki poniesie w przyszłości, to udzielenie odpowiedzi na pytanie w tej części jest bezprzedmiotowe.

W odniesieniu do sposobu odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na przedmiotowy Budynek należy stwierdzić, że Gmina ma/będzie miała prawo dokonać korekty przeszłych wydatków w części związanej z I piętrem Budynku i ująć otrzymane faktury oraz wynikający z nich podatek od towarów i usług w okresach, w których powstało prawo do odliczenia. W odniesieniu do faktur zakupowych otrzymanych do dnia 31 grudnia 2013 r. prawo to powstawało w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzymała fakturę dokumentującą nabycie. Należy więc stwierdzić, że chcąc obecnie skorzystać z prawa do odliczenia VAT naliczonego z ww. faktur, Wnioskodawca powinien skorygować rozliczenie za miesiąc otrzymania faktury dokumentującej nabycie, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

Z kolei w odniesieniu do faktur zakupowych związanych z przedmiotowym Budynkiem, które Wnioskodawca otrzyma/będzie otrzymywać po dniu 1 stycznia 2014 r., należy wskazać, że prawo do odliczenia powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez Gminę towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzyma fakturę.

Natomiast jeżeli Gmina nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego za ww. okres może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.). Po upływie tych okresów, Wnioskodawca może/będzie mógł dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (pytania nr 3 wniosku), należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki remontowe i bieżące związane z Budynkiem oraz sposobu odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków poniesionych na Budynek. Natomiast wniosek w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT bezumownego korzystania z lokalu mieszkalnego i zastosowania zwolnienia od podatku VAT, został rozpatrzony interpretacją indywidualną Nr IPTPP2/443-730/14-4/JS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.