Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-926/14/MZ
z 28 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 października 2014 r. (data wpływu do Organu – 28 października 2014 r.), uzupełnionym 14 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu odszkodowania od Gminy za przejęcie części nieruchomości pod drogę publiczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu odszkodowania od Gminy za przejęcie części nieruchomości pod drogę publiczną.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 2 stycznia 2015 r. znak: IBPB II/1/415-926/14/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 14 stycznia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie decyzji nr… z dnia 14 lutego 2014 r. wydanej przez Prezydenta Miasta S. wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości 14.190 zł za część nieruchomości o pow. 263 m², usytuowanej w S. i stanowiącej własność Gminy. Ta część powierzchni nieruchomości Wnioskodawcy była od wielu lat zajęta przez drogę publiczną. Bieżące podatki lokalne jak i te pozostałe wynikające z aktów notarialnych kupna-sprzedaży nieruchomości były zawsze naliczane od całej powierzchni działki włącznie z częścią zajętą przez drogę publiczną, czyli od 890 m². Notarialne przejęcie na własność Gminy części działki nastąpiło w 2014 r. i dopiero od tego momentu wielkość działki wyliczona na 627 m² stanowi rzeczywistą powierzchnię zapisaną w księdze wieczystej i od której obecnie są płacone podatki lokalne i inne opłaty.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

-nabycie Wnioskodawcy części własności nieruchomości odbyło się na podstawie:

• umowy sprzedaży z 16 marca 2001 r. – nabycie płatne za cenę 15.000,00 zł,
• umowy darowizny z 20 października 2000 r.,

-wnioski o odszkodowanie od Gminy był złożone przez Wnioskodawcę (współwłaścicieli) 12 grudnia 2001 r. i 18 grudnia 2005 r., Wojewoda wydał decyzję z 15 marca 2013 r., w której orzekł o przejęciu na własność Gminy z mocy prawa działki usytuowanej w S. o powierzchni 263 m²,

-odszkodowanie za wywłaszczoną część nieruchomości zostało wypłacone na podstawie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, art. 129, 130, 132, ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz art. 104, art. 268a Kodeksu postępowania administracyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma zapłacić podatek dochodowy od sumy opisanego odszkodowania?

Wnioskodawca uważa, że nie musi płacić żadnego podatku dochodowego od sumy opisanego odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Treść zacytowanego przepisu wskazuje, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie przychodu między innymi z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył na własność jedną część swojej nieruchomości w 2000 r. w drodze darowizny a drugą część – w 2001 r. odpłatnie za 15.000,00 zł na podstawie umowy kupna-sprzedaży. W dniach 12 grudnia 2001 r. i 18 grudnia 2005 r. Wnioskodawca złożył wnioski o odszkodowanie od Gminy za przejęcie z dniem 01 stycznia 1999 r. pod drogę publiczną działki o powierzchni 263 m². Decyzją Wojewody z 15 marca 2013 r., orzeczono o przejęciu na własność Gminy, z mocy prawa, ww. działki. Na podstawie decyzji Prezydenta Miasta S. z 14 lutego 2014 r., Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w kwocie 14.190,00 zł za wywłaszczoną część nieruchomości o powierzchni 263 m². Odszkodowanie to zostało wypłacone Wnioskodawcy w oparciu o przepisy art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną oraz art. 129, 130 i 132 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Stosownie do treści art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872, z późn. zm.), nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 01 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem.

Odszkodowanie, o którym mowa powyżej – zgodnie z art. 73 ust. 2 ww. ustawy – wypłaca:

1. gmina w odniesieniu do dróg będących w dniu 31 grudnia 1998 r. drogami gminnymi,
2. Skarb Państwa w odniesieniu do pozostałych dróg.
   
   

W myśl art. 73 ust. 4 ww. ustawy odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1 i 2 będzie ustalane i wypłacane według zasad i trybu określonych w przepisach o odszkodowaniach za wywłaszczone nieruchomości, na wniosek właściciela nieruchomości złożony w okresie od dnia 01 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. Po upływie tego okresu roszczenie wygasa. Podstawę do ustalenia wysokości odszkodowania stanowi wartość nieruchomości według stanu z dnia wejścia w życie ustawy, przy czym nie uwzględnia się wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego trwałymi nakładami poczynionymi po utracie przez osobę uprawnioną prawa do władania gruntem (art. 73 ust. 5 ww. ustawy).

Kwestie odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651, z późn. zm.; od 23 kwietnia 2014 r. Dz.U. z 2014 r., poz. 518, z późn. zm.). Tak więc odszkodowanie, o którym mowa w art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną jest odszkodowaniem wypłaconym stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów należy uznać, że opisane we wniosku odszkodowanie zostało przyznane (wypłacone) stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć jednak na względzie, że zwolnienie przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W analizowanej sprawie nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości nastąpiło po 01 stycznia 1999 r. czyli po dniu, w którym zgodnie z przepisami art. 73 ustawy – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną – część tej nieruchomości stała się z mocy prawa własnością Gminy. Wskazać należy, że art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że okres 2 lat należy liczyć wstecz od wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego. Z treści wniosku wynika, że wywłaszczenie nastąpiło z mocy prawa z dniem 01 stycznia 1999 r., a jedynie wniosek o wypłatę odszkodowania został złożony po tym dniu (12 grudnia 2001 r. i 18 grudnia 2005 r.).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy wprost stanowi o dniu wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego, a zatem do tego dnia należy się odnosić, określając prawo do zwolnienia.

Skoro w opisanym przypadku wywłaszczenie nastąpiło z dniem 01 stycznia 1999 r., to wszczęcie postępowania o wywłaszczenie nie mogło nastąpić po tej dacie. To oznacza, że w omawianej sprawie nie została spełniona pierwsza z negatywnych przesłanek zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano powyżej, wystarczy, że jeden z warunków negatywnych, wynikających z treści art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy nie zostanie spełniony, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu odszkodowania wypłaconego w związku z zajęciem nieruchomości o powierzchni 263 m², pod drogę publiczną, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek uiszczenia z tego tytułu podatku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.