Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-314/14-2/MC
z 29 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2014 r. (data wpływu 1 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania umowy polsko-niemieckiej w przypadku odsetek wypłacanych na rzecz oddziału niemieckiego banku w Hong Kongu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania umowy polsko-niemieckiej w przypadku odsetek wypłacanych na rzecz oddziału niemieckiego banku w Hong Kongu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany dalej Spółką) zawarł umowę o kredyt bankowy z oddziałem „A” Bank w Hong Kongu (zgodnie z zapisem w umowie kredytu bankowego: „A”(…)). W chwili obecnej, w związku z faktem, że Polska nie posiada podpisanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Hong Kongiem, Spółka od wypłaconych bankowi odsetek od wymienionego kredytu płaci podatek u źródła zgodnie z regulacjami art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 20%. Jednocześnie Spółka uzyskała informacje od wyżej wymienionego banku, zgodnie z którymi istnieje możliwość zwolnienia z podatku u źródła odsetek wypłaconych bankowi, z uwagi na zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Niemcami dotyczące opodatkowania odsetek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zastosować do przedstawionego stanu faktycznego postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Niemcami dotyczące opodatkowania odsetek?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów z tytułu: odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów. Zasadniczo więc polskie podmioty dokonujące wypłaty na rzecz podmiotów z Hong Kongu (mających tam siedzibę) powinny pobrać podatek dochodowy od wypłaconej należności z zastosowaniem 20% stawki podatku.

Zgodnie jednak z art. 21 ust. 2 tej samej ustawy – przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wspomniano wyżej bezpośrednio z Hong Kongiem Polska nie zawarła takiej umowy. Jednocześnie z opinii organów podatkowych wynika, że w kontaktach z Hong Kongiem (będącym rajem podatkowym w rozumieniu polskich przepisów podatkowych) nie można stosować polsko-chińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomimo faktu, iż z art. 3 ust. 1 pkt b) tej umowy wynika, że określenie Chiny oznacza Chińską Republikę Ludową – a Hong Kong stanowi część Chińskiej Republiki Ludowej – jako jej wyodrębniony Specjalny Region Administracyjny. Przytoczyć tu można między innymi odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów – z upoważnienia ministra – na interpelację nr 4113 w sprawie zawarcia umów między Rzeczpospolitą Polską a krajami trzecimi o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatku dochodowego z dnia 20 lipca 2006 r.: „Należy zatem zauważyć, iż nie budzi wątpliwości fakt, że postanowienia Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Pekinie dnia 7 czerwca 1988 roku, nie mają zastosowania do terytorium Hong Kongu”. Niezależnie jednak od powyższego Spółka rozważała czy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z Chinami w ogóle powinna mieć zastosowanie w stanie faktycznym i wbrew stanowisku organów podatkowych, skoro Polska nie zawarła stosownej umowy z Hong Kongiem.

W tym kontekście należy zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z ogólnymi zasadami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wyrażonymi w art. 1 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, umowy te mają zastosowanie do podmiotów, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu umawiających się państwach.

Ponadto zgodnie z art. 4 Modelowej Konwencji „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również samo państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym państwie tylko w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł w tym państwie lub z tytułu majątku położonego w tym państwie.

Z uwagi na powyższe, w przypadku posiadania przez bank oddziału w innym państwie, nie uważa się, że bank posiada siedzibę w państwie lokalizacji oddziału. W związku z powyższym do ewentualnego opodatkowania dochodów z tytułu odsetek należy zastosować umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z krajem, w którym siedzibę ma zarząd banku udzielającego kredyt, a więc w tym przypadku umowę zawartą przez Polskę z Niemcami.

Także ta umowa, w art. 4 określa, co uważa się za miejsce zamieszkania lub siedzibę. W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Natomiast regulacje dotyczące opodatkowania odsetek zostały zawarte w art. 11 ust. 1 i 2 niniejszej umowy, zgodnie z którym odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek. Właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną w drodze porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia. Zasada przedstawiona powyżej została wyłączona zapisami art. 11 ust. 3 niniejszej umowy, zgodnie z którym bez względu na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, odsetki, o których mowa w ustępie 1, podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca ten jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane:

1. Rządowi Rzeczpospolitej Polskiej lub Rządowi Republiki Federalnej Niemiec;
2. z tytułu jakiegokolwiek rodzaju pożyczki udzielonej, zabezpieczonej lub gwarantowanej przez instytucję publiczną promującą eksport;
3. w związku ze sprzedażą na kredyt wyposażenia przemysłowego, handlowego lub naukowego;
4. w związku ze sprzedażą na kredyt towarów przez jedno przedsiębiorstwo drugiemu przedsiębiorstwu, lub
5. w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank.
   
   

Reasumując powyższe Spółka stoi na stanowisku, że przy założeniu posiadania certyfikatu rezydencji banku, wydanego przez niemieckie władze skarbowe, tj. państwo siedziby centrali, może zastosować postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską, a miejscem siedziby centrali banku, tj. Niemcami, a w związku z tym nie będzie płacić podatku od odsetek, które podlegają opodatkowaniu w Niemczech.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.