Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-925/14/ŁCz
z 23 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 września 2014 r. (data otrzymania 23 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości przeznaczonego na spłatę kredytu refinansowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości przeznaczonego na spłatę kredytu refinansowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz ze swoim bratem nabył w kwietniu 2006 r. nieruchomość (z udziałem po połowie). Wnioskodawca w marcu 2009 r. sprzedał należący do niego udział w nieruchomości spółce cywilnej, w której on sam i jego brat byli jedynymi wspólnikami (każdy po 50%). W dniu 30 lipca 2008 r. Wnioskodawca podpisał umowę kredytu hipotecznego (mieszkaniowego). Z umowy kredytu wynika, że przeznaczenie kredytu to: „na potrzeby własne” a konkretnie na „refinansowanie kosztów poniesionych na cele mieszkaniowe” (Wnioskodawca pierwotnym kredytem finansował budowę swojego domu) oraz „inne cele: spłata zobowiązań kredytowych zaciągniętych w Banku X” (spłata trzech kredytów gotówkowych zaciągniętych w 2006 r. na zakup działki budowlanej i rozpoczęcie budowy domu oraz jednego kredytu z 2005 r. na inne cele, którego spłata warunkowała udzielenie kredytu hipotecznego). Pierwsza spłata odsetek i kapitału nastąpiła 1 września 2008 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy spłata rat kapitałowych i odsetkowych od kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2008 r. może być zaliczona do wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy i tym samym czy może pomniejszać wartość przychodu osiągniętego ze sprzedaży nieruchomości, inaczej mówić czy raty kapitałowe i odsetkowe kredytu refinansowego mogą być w całości lub w części zaliczone do wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w lit. e) pkt 32 zawiera wprost stwierdzenie, że spłata kredytu, pożyczki (…) zaciągniętej na cele, o których mowa w lit. a) korzysta ze zwolnienia. Stwierdzić należy, że cytowany wyżej przepis w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. stanowi kompletną regulację opisanego zwolnienia. Ustawodawca nie klasyfikuje w nim kredytów ani pożyczek. Zauważyć należy, że standardem interpretacyjnym jest wykładania aktów prawnych jako całości czyli uwzględnienia przy wykładni całości treści aktu prawnego w ten sposób, aby żaden fragment tekstu prawnego nie był zbędny. Pojęcie kredytu określonego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy nie jest ograniczone żadnym dodatkowym wyróżnikiem. Wykładnia językowa pozwala zatem na przyjęcie, że przepis ten dotyczy każdego kredytu, który został przeznaczony na cele określone w lit. a pkt 32 ustawy.

Podkreślić należy, że ustawodawca w przytoczonym wyżej przepisie nie określił precyzyjnie kategorii kredytów i pożyczek, których spłata ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości w warunkach przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych byłaby związana ze zwolnieniem podatkowym. Oznacza to, że kredytem takim może być również kredyt refinansowy pod warunkiem wykorzystania go na cele mieszkaniowe. Tym samym kredyt refinansowy pobrany na spłatę innego kredytu mieszkaniowego będzie w tym kontekście kredytem zaciągniętym na rozumiany szeroko cel mieszkaniowy. Skutkiem tego przychody ze sprzedaży nieruchomości przeznaczone na spłatę kredytu refinansowego mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca nie określił precyzyjnie kategorii kredytów i pożyczek, których spłata ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości w warunkach przepisu 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych byłaby związana ze zwolnieniem podatkowym określonym w tymże przepisie. Oznacza to, że kredytem takim może być również kredyt refinansowy pod warunkiem wykorzystania go na cele mieszkaniowe. Dokonując z kolei wykładni niespornego językowo pojęcia celu mieszkaniowego należy skorzystać z wykładni funkcjonalnej. W tym zakresie odwołać się należy do orzeczenia WSA w Łodzi z 6 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 1247/08. W orzeczeniu tym wskazano, że: „U podstaw zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane bezpośrednio na realizację nowego celu mieszkaniowego. Chodziło bowiem o wsparcie budownictwa mieszkaniowego. Należy jednak wskazać, że nowy cel mieszkaniowy należy rozumieć szeroko.”

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych wyrokach sądów administracyjnych m.in:

• w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 6 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 1247/08,
• w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 12 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 393/09,
• w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 grudnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1818/07,
• w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 7 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 1420/07,
• w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 22 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 515/09,
• w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1627/10.
  
  

Taki sam pogląd prezentuje również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 27 kwietnia 2012 r. Znak: IBPBII/2/415-141/12/ŁCz.

Powyższe argumenty oznaczają, że spłata rat kapitałowych i odsetkowych od kredytu zaciągniętego w 2008 r. może być zaliczona do wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy i tym samym może pomniejszać wysokość przychodu osiągniętego ze sprzedaży opisanej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego. W związku z tym, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat, odpłatne zbycie tej nieruchomości lub prawa nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Oznacza to, że dla określenia właściwej podstawy prawnej normującej zasady opodatkowania przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości lub praw, istotny jest moment i forma prawna pierwotnego nabycia.

Wnioskodawca wskazał, że w 2009 r. odpłatnie zbył udział w nieruchomości nabyty w 2006 r. Wnioskodawca chce skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania powołując się na okoliczność spłaty rat kapitałowych i odsetkowych od kredytu refinansowego zaciągniętego na cele mieszkaniowe i inne.

W związku z powyższymi okolicznościami przychód uzyskany w 2009 r. ze sprzedaży udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, ponieważ zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy − od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału (2006 r.) nie upłynęło 5 lat. Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2006 r. podlega opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Stosownie bowiem do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.) − do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy wymienionej w art. 1, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. − przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy − przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Należy jednak zwrócić uwagę, że poniesione koszty odpłatnego zbycia można odliczać jedynie proporcjonalnie do posiadanego i zbywanego udziału.

Na mocy art. 28 ust. 2 i 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika. Zasada ta nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania zbycia złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

W myśl art. 28 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e), podatek jest płatny najpóźniej następnego dnia po upływie terminów określonych w tym przepisie wraz z odsetkami naliczanymi:

1. od terminu płatności określonego w ust. 2 do dnia, w którym upłynęły dwa lata, licząc od dnia sprzedaży − w wysokości połowy odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych,
2. począwszy od następnego dnia po upływie dwóch lat, licząc od dnia sprzedaży, aż do dnia zapłaty − w pełnej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych.
   
   

Wnioskodawca przychód z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości osiągnął marcu 2009 r., zatem dwuletni okres na jego wydatkowanie na cele mieszkaniowe upłynął w marcu 2011 r.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ww. ustawy − wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Ponadto należy zauważyć, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) opisanej ustawy wynika, że − wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − przepis ust. 1 pkt 32 lit. e) nie ma zastosowania do podatników, którzy odsetki od kredytu lub pożyczki odliczali lub odliczają na podstawie art. 26b.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, w szczególności z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy, że okolicznością decydującą o prawie do zwolnienia z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy jest wydatkowanie go m.in. na spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętych na określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) cele. Jednocześnie wskazać należy, że zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania ma charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Wnioskodawca pyta czy przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości przeznaczony na spłatę kredytu refinansowego, czyli kredytu, który został zaciągnięty na spłatę wcześniej zaciągniętych kredytów będzie korzystał ze zwolnienia.

Jak wskazano powyżej katalog zawierający cele, na które musi być zaciągnięty kredyt lub pożyczka, aby podatnikowi przysługiwało z mocy ustawy opisane zwolnienie, wymieniony w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., ma charakter zamknięty. Należy zatem uznać, że zwolnienie to nie dotyczy przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), a wydatkowanych na spłatę kredytu czy pożyczki zaciągniętych na inne cele, niż wymienione w tym przepisie, w tym również na spłatę kredytu refinansowego, czyli kredytu, który został zaciągnięty na spłatę innego kredytu (kredytów).

W niniejszej sprawie kredyt refinansowy dotyczył refinansowania kosztów poniesionych na:

• cele mieszkaniowe (Wnioskodawca pierwotnym kredytem finansował budowę swojego domu) oraz
• inne cele: spłatę zobowiązań kredytowych zaciągniętych w banku X (spłatę trzech kredytów gotówkowych zaciągniętych w 2006 r. na zakup działki budowlanej i rozpoczęcie budowy domu oraz jednego kredytu z 2005 r. na inne cele, którego spłata warunkowała udzielenie kredytu hipotecznego.
  
  

Wnioskodawca nie dokonał więc spłaty kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, lecz spłaty kredytu zaciągniętego na spłatę innych zobowiązań (kredytów). Takiego zaś przeznaczenia środków nie przewiduje art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy.

Powyższe stanowisko potwierdzają również Sądy Administracyjne. W tym miejscu przytoczyć należy argumentację Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartą w orzeczeniu z 4 grudnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/12, w którym to Sąd − w składzie siedmiu sędziów, którym przedstawiono do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości − stwierdził ostatecznie, że „(…) czym innym jest zamierzenie polegające na wydatkowaniu środków na realizację szeroko postrzeganego celu mieszkaniowego (w tym działania na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych), czym innym natomiast kwestia spełnienia warunków do uzyskania ulgi podatkowej. Nie kwestionując faktu, że spłata kredytu refinansowego wpisuje się w realizację ogólnego celu polegającego na zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, wskazać jednakże wypada, że nie musi to jednocześnie oznaczać ziszczenia prawa podatnika do ulgi podatkowej.

Według Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładnia językowa art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do jednoznacznego wniosku, że warunkiem uzyskania przez podatnika prawa do omawianej ulgi podatkowej jest wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości (praw majątkowych) na spłatę kredytu (pożyczki) spożytkowanego bezpośrednio na zakup np. lokalu mieszkalnego. Konstruując analizowany przepis w taki a nie inny sposób ustawodawca wskazał jednocześnie na kolejność czynności podatnika: najpierw zaciągnięcie kredytu, następnie zakup lokalu mieszkalnego. W przypadku zaciągnięcia przez podatnika kredytu refinansowego mamy do czynienia z sytuacją odwrotną.

Wypływający z językowej wykładni przepisu wniosek o uzależnieniu prawa do ulgi podatkowej od bezpośredniego wydatkowania środków pochodzących z zaciągniętego kredytu na nabycie lokalu mieszkalnego, potwierdza także wykładnia historyczna regulacji dotyczących tzw. ulg mieszkaniowych. Do konkluzji takiej prowadzi bowiem zestawienie treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach 2004-2006 z treścią art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu ustalonym od dnia 1 stycznia 2009 r.”.

Rozstrzygniecie to wydane przez Naczelny Sad Administracyjny w rozszerzonym składzie ostatecznie kończy spory między podatnikami a organami podatkowymi w zakresie braku uprawnień do ulgi podatkowej z tytułu spłaty kredytu refinansowego na zasadach obowiązujących do 31 grudnia 2006 r.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych. W związku z powyższymi okolicznościami, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Tym samym w odniesieniu do przywołanych orzeczeń sądowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację w szczególności, że zapadły przed wydaniem przytaczanego powyżej orzeczenia z 4 grudnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/12, w którym Naczelny Sąd Administracyjny orzekał w rozszerzonym składzie. Zajęte w nim stanowisko zostało zaakceptowane w orzecznictwie. Zatem wskazane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych wydane przed podjęciem przez Naczelny Sąd Administracyjny omawianego wyżej wyroku z oczywistych względów nie mogą uzasadniać powoływania się na odmienne stanowisko w judykaturze.

W odniesieniu natomiast do interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 kwietnia 2012 r. Znak: IBPBII/2/415-141/12/ŁCz wyjaśnić należy, że organ upoważniony do wydawania interpretacji indywidualnych jest związany orzeczeniem wydanym w sprawie, która była przedmiotem rozstrzygnięcia sądowego. Wynika to z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 127 ze zm.), który przesądza, że − ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Orzeczenia sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonymi w określonym stanie faktycznym, bez mocy prawa powszechnie obowiązującego. Mając na względzie fakt, że w przywołanej sprawie sąd uchylił wydaną interpretację i wskazał, że Organ rozpoznając sprawę ponownie dokona wykładni przepisów prawa w sposób zaprezentowany w przywołanym wyroku (wyrok WSA w Kielcach z 22 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 515/09) organ zobowiązany był dokonać wykładni sprzecznej z prezentowanym przez siebie poglądem. Podkreślić ponadto należy, że ów wyrok wydany został przed orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 grudnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/12, które ujednoliciło odtąd poglądy judykatury, natomiast nie mogło mieć już wpływu na wcześniejsze orzeczenia, które się uprawomocniły.

Reasumując, do przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2006 r. zastosowanie ma ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. i obowiązujący wówczas art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e). Spłata kredytu refinansowego – stosownie do treści przytoczonych przepisów − nie stanowi wydatku poniesionego na realizację celu mieszkaniowego, o którym mowa w ustawie.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.