Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-961/14-5/EK
z 29 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 28 września 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 września 2014 r. (skutecznie doręczone 17 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe,
• fakturowania transakcji dostawy nieruchomości – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości oraz fakturowania transakcji dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 28 września 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 września 2014 r. (skutecznie doręczone 17 września 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe sformułowane ostatecznie w odpowiedzi na wezwanie Organu.

Z dniem 1 stycznia 2012 roku, na podstawie art. 9 i ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157 poz. 1241 z późn. zm.) Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stał się państwowym funduszem celowym w rozumieniu art. 29 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. 2013 poz. 885 z późn. zm.) i utracił osobowość prawną.

Zadania z zakresu ochrony roszczeń pracowniczych realizuje minister właściwy do spraw pracy oraz marszałkowie województw przy pomocy wojewódzkich urzędów pracy zgodnie z ustawą z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. 2014 poz. 272 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 24 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych (...) minister właściwy do spraw pracy - dysponent Funduszu prowadzi sprawy i występuje w obrocie prawnym pod nazwą Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania oraz pozywać i być pozywany. Oznacza to, że ustawa o ochronie roszczeń pracowniczych (...) jako przepisy szczególne w stosunku do ustawy o finansach publicznych przyznała Funduszowi-reprezentowanemu przez dysponenta Funduszu i jego pełnomocników - zdolność prawną i zdolność procesową. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych jest jednostką organizacyjną posiadającą własne mienie, o którym mowa w art. 24 ust. 5-7 oraz art. 25 ust. 1 pkt 6 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych).

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, aktywa trwałe i inne składniki majątkowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nabyte przed dniem 1 stycznia 2012 r. stały się aktywami Funduszu będącego państwowym funduszem celowym. Aktywa trwałe i inne składniki majątkowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przejął dysponent Funduszu - Minister Pracy i Polityki Społecznej - lub marszałek województwa działający z upoważnienia i w imieniu dysponenta Funduszu. Na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, z dniem 1 stycznia 2012 r. stroną umów zawartych przez FGŚP reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura FGŚP stał się minister właściwy do spraw pracy.

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie przekazania mienia Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz. U. Nr 256, poz. 1535), z dniem 1 stycznia 2012 r. mieniem Funduszu przejętym przez dysponenta Funduszu administrują komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy. Umowy cywilnoprawne w imieniu i na rzecz FGŚP są zawierane przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, wykonujące zadania w zakresie obsługi dysponenta Funduszu, na podstawie pełnomocnictwa dysponenta Funduszu. Faktury wystawiane są przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej przy użyciu NIP-u Ministerstwa.

Podmiotem sprzedającym prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność budynku położonego w G. przy ul. R. będzie Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych - dysponent Funduszu, którym jest Minister Pracy i Polityki Społecznej. W tym zakresie Minister Pracy i Polityki Społecznej będzie działał jako dysponent Funduszu, a nie w imieniu Skarbu Państwa.

W skład majątku Funduszu przejętego przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej - dysponenta Funduszu - wchodzi budynek administracyjno-biurowy zlokalizowany w G. przy ul. R.. Właścicielem budynku i użytkownikiem wieczystym gruntu, na którym posadowiony jest budynek jest Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Budynek został wybudowany około 1910 r. Budynek wraz z gruntem zostały przejęte w 1998 r. przez Fundusz od dłużnika za nieuregulowane wierzytelności z tytułu wypłaty świadczeń pracowniczych. Obsługa administracyjna i księgowa budynku należała do końca 2012 r. do byłego Biura Terenowego FGŚP w G., funkcjonującego do końca I kwartału roku 2002 r. w strukturach Wojewódzkiego Urzędu Pracy w G., a później jako jedno z 16 Biur Terenowych FGŚP z centralą-Krajowe Biuro FGŚP. W latach 2000-2001 Fundusz poniósł nakłady na remont-modernizację budynku przewyższające wartość przejętej nieruchomości. Od 2007 r. część pomieszczeń budynku jest wynajmowana innym podmiotom gospodarczym na podstawie umów najmu.

Z pisma uzyskanego z Wojewódzkiego Urzędu Pracy w G. wynika, co następuje:

1. "Funduszowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu przejęcia nieruchomości przy ul. R. w G. oraz nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów na remont - modernizację budynku dla potrzeb FGŚP,
   
2. budynek w stanie ulepszonym w części, która nie była wynajmowana, nie był wykorzystywany przez Fundusz do wykonywania czynności opodatkowanych".
   
   
   

Planowane jest przeprowadzenie przetargu na sprzedaż budynku wraz z gruntem tj, sprzedaż prawa własności budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej, na której posadowiony jest budynek. Przed przystąpieniem do przetargu każdy uczestnik musi wpłacić wadium. Wadium wpłacone przez uczestnika, który wygra przetarg zostanie zaliczone na poczet ceny nabycia przedmiotu przetargu. Osoba ustalona jako nabywca nieruchomości zobowiązana będzie do zapłaty całej kwoty osiągniętej w przetargu - po pomniejszeniu o wcześniej wpłacone wadium -przed podpisaniem umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego. Przekazanie nieruchomości nabywcy nastąpi protokołem wydania po podpisaniu umowy sprzedaży. Dla nieruchomości Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego prowadzi księgę wieczystą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy sprzedaż budynku będącego własnością Funduszu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)?
   
2. Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiony jest budynek, będzie korzystała ze zwolnienia z VAT z art. 29a ust. 8 ww. ustawy?
   
3. Czy w przypadku powyższego zwolnienia, sprzedający może wystawić faktury zgodnie z zapisami art. 106b ust. 1 pkt 4 - odpowiednio w odniesieniu do kwoty wadium zaliczonego na poczet ceny nabycia w dniu rozstrzygnięcia przetargu oraz fakturę dokumentującą otrzymanie przed podpisaniem umowy sprzedaży całości należnej kwoty (pomniejszonej o wadium) ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż budynku będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustaw z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Również sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiony jest budynek, będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ww. ustawy, z podstawy opodatkowania nie należy wyodrębniać wartości gruntu. Jeśli zatem budynek korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, to także grunt będzie korzystał z tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 106b. ust 2 podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej z podatku na podstawie art. 43 ust.1. Pomimo tego przywileju, w przypadku gdy sprzedający będzie chciał udokumentować sprzedaż fakturą zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4, może wystawić fakturę na kwotę wadium zaliczonego na poczet ceny nabycia w dniu rozstrzygnięcia przetargu oraz może wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie całości należnej kwoty i przedmiot przetargu (po pomniejszeniu o wcześniej wpłacone wadium), podając jednocześnie na fakturach podstawę zwolnienia z VAT. W przypadku faktury dotyczącej wadium należy ją wystawić w terminie określonym w art. 106i ust. 2 tj. nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wyboru nabywcy i zakwalifikowano wpłacone przez nabywcę wadium na poczet ceny nabycia. Natomiast fakturę końcową należy wystawić w terminie określonym w art. 106i ust. 2 tj. nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości;
  
• prawidłowe w zakresie fakturowania transakcji dostawy nieruchomości.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   
   

Z treści ww. przepisu wynika, że dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności – może to być czynność zwolniona od podatku. Z powyższej definicji wynika również, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b – zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jako dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zamierza sprzedać budynek administracyjno-biurowy. Właścicielem budynku i użytkownikiem wieczystym gruntu, na którym posadowiony jest budynek jest Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Budynek wraz z gruntem zostały przyjęte w 1998 r. przez Fundusz za nieregulowanie wierzytelności z tytułu wypłaty świadczeń pracowniczych. Budynek był wybudowany około 1910 r. W latach 2000-2001 Fundusz poniósł nakłady na ulepszenie budynku przewyższające wartość przejętej nieruchomości. Od 2007 r. część pomieszczeń budynku jest wynajmowana innym podmiotom gospodarczym na podstawie umów najmu. Wnioskodawca wskazał, że Funduszowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu przejęcia nieruchomości oraz nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów na remont – modernizację budynku dla potrzeb FGŚP. Budynek w stanie ulepszonym w części, która nie była wynajmowana, nie był wykorzystywany przez Fundusz do wykonywania działalności opodatkowanych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Na wstępie należy wskazać, że sprzedaż budynku nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż, jak wynika z okoliczności sprawy, budynek był wykorzystywany w części do działalności opodatkowanej, tj. najmu.

Należy podkreślić, że ww. przepisy dotyczące zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości wyraźnie odnoszą się do budynków, budowli lub ich części. A zatem, aby dostawa budynku administracyjno-biurowego lub jego część mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie może być dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przez nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tego budynku lub jego części nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata. Zatem biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że do pierwszego zasiedlenia doszło jedynie w odniesieniu do części budynku, która w roku 2007 została wynajęta. Tym samym sprzedaż tej części budynku korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż zostały spełnione warunki wynikające z tego przepisu, tj. sprzedaż nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia jak również od pierwszego zasiedlenia a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Należy, przy tym zwrócić uwagę, że Fundusz poniósł w latach 2000-2001 nakłady na remont-modernizację budynku, przewyższające wartość przyjętej nieruchomości.

Natomiast ta część budynku, która nie została wynajęta będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż Funduszowi w wyniku przejęcia nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak również Funduszowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów. Zatem oba warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a zostały spełnione.

Zatem sprzedaż całego budynku administracyjno- biurowego będzie zwolniona od podatku VAT, tj. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (część wynajmowana) i art. 43 ust. 1 pkt 10 a ustawy (część, która nie była wynajmowana). W konsekwencji, z uwagi na treść art. 29a ust. 8 ustawy, prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiony jest budynek również korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe, gdyż Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż całego budynku korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest również kwestia udokumentowania czynności sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca wskazał również, że planowane jest przeprowadzenie przetargu na sprzedaż budynku wraz z gruntem, tj. sprzedaż prawa własności budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej, na której posadowiony jest budynek. Przed przystąpieniem do przetargu każdy uczestnik musi wpłacić wadium. Wadium wpłacone przez uczestnika, który wygra przetarg zostanie zaliczone na poczet ceny nabycia przedmiotu przetargu. Osoba ustalona jako nabywca nieruchomości zobowiązana będzie do zapłaty całej kwoty osiągniętej w przetargu – po pomniejszeniu o wcześniej wpłacone wadium- przed podpisaniem umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego.

Zasady wystawiana faktur zostały uregulowane w rozdziale 1 działu XI ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Ponadto, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokumentowaniem czynności, o którym mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Jak stanowi art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z powyższej cytowanych przepisów wynika, że podatnik dokonujący sprzedaży zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy nie jest zobowiązany do wystawienia faktury, niemniej, na żądanie nabywcy towaru podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, pod warunkiem, że żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wskazano w opisie sprawy, wadium oferenta, którego oferta zostanie przyjęta zostanie zarachowane na poczet ceny nieruchomości. Należy zatem przyjąć, że wadium staje się częścią zapłaty za nieruchomość i w takiej sytuacji zostaje zaliczone na poczet należności za nieruchomość. Zatem, jeżeli przed dokonaniem dostawy nieruchomości Wnioskodawca otrzyma część zapłaty (wadium), fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano część zapłaty od nabywcy. Również w sytuacji, w której przed dokonaniem dostawy nieruchomości, Wnioskodawca otrzyma całość zapłaty (kwotę pomniejszoną o wadium), fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano tą zapłatę od nabywcy.

Jednocześnie należy wskazać, że w przypadku, gdy w tym samym okresie rozliczeniowym (miesiącu) Wnioskodawca otrzyma zaliczkę na poczet dostawy i całość zapłaty za nieruchomość, nie ma obowiązku wystawienia odrębnej faktury na udokumentowanie zaliczki (termin na wystawienie faktury zaliczkowej i końcowej jest taki sam). Spółka może wystawić jedną fakturę, zawierającą elementy, o których mowa w art. 106e-106f ustawy, w której opodatkuje całość przyszłej dostawy(łącznie z kwotą otrzymanej zaliczki).

Tym samym stanowisko Wnioskodawca w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.