Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-954/14/AZ
z 10 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej opłaty ewidencyjnej za wpis do dowodu rejestracyjnego przez uprawnionego diagnostę kolejnego terminu badania technicznego pojazdu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej opłaty ewidencyjnej za wpis do dowodu rejestracyjnego przez uprawnionego diagnostę kolejnego terminu badania technicznego pojazdu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych (PKD 47.30.Z). W miesiącu lipcu 2014 r. rozszerzył działalność gospodarczą o „pozostałe badania i analizy” PKD 71.20.B , które obejmują wykonywanie badań pojazdów samochodowych. Dnia 26 czerwca 2014 r. od Starosty Wnioskodawca otrzymał zaświadczenie potwierdzające wpis przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców prowadzących stacje kontroli pojazdów. Na tej podstawie Wnioskodawca prowadzi badania techniczne pojazdów. Klientami stacji w zakresie badań są podmioty gospodarcze jak i osoby fizyczne. Za wykonane badania na życzenie klienta wystawiana jest faktura VAT, gdzie od wykonanej usługi pobierany jest 23% podatek. Sprzedaż usług na rzecz osób fizycznych ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej. Na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 czerwca 2014 r. (Dz.U. z 27 czerwca 2014 r. poz. 852) w sprawie opłaty ewidencyjnej stanowiącej przychód Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców – stacje diagnostyczne zobowiązane są do poboru opłaty ewidencyjnej w wysokości 1 zł (słownie jeden złoty 00/100) (§ 2 ust. 1 pkt 2c rozporządzenia) za wpisanie do dowodu rejestracyjnego przez uprawnionego diagnostę kolejnego terminu badania technicznego pojazdu.

Stacja diagnostyczna na potwierdzenie pobrania opłaty wystawia dokument – kwit KP-kasa przyjmie – w treści opłata ewidencyjna. Jeden egzemplarz kwitu KP przekazywany jest klientowi stacji, a drugi egzemplarz pozostaje do rozliczenia w stacji. Stacja prowadzi ewidencje pobranych opłat wraz z numerami rejestracyjnymi pojazdów poddanych badaniom technicznym. Do 10-go każdego miesiąca stacja przekazuje opłaty ewidencyjne pobrane w miesiącu poprzedzającym na rachunek bankowy Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców oraz składa sprawozdanie z opłat ewidencyjnych pobranych i przekazanych lub uiszczonych na rachunek funduszu – Centralna Ewidencja pojazdów i Kierowców.

Stacja nie ewidencjonuje opłat ewidencyjnych na kasie fiskalnej. Paragon z kasy fiskalnej obejmuje tylko wykonaną usługę tj. badanie techniczne samochodu. Opłata ewidencyjna nie jest przychodem stacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, nie podlega także ustawie o podatku od towarów i usług. Stacja powzięła wątpliwość, czy prawidłowo postępuje nie ewidencjonując ww. opłaty na kasie fiskalnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podlega ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej opłata ewidencyjna pobrana na podst. rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 czerwca 2014 r. od osób fizycznych wykonujących badania techniczne pojazdów na Stacji.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stacja postępuje prawidłowo nie ewidencjonując opłaty ewidencyjnej za badanie techniczne pojazdu. Stacja jest tylko pośrednikiem w poboru tych opłat (na podst. odrębnych ewidencji wynikających z rozporządzenia opłaty przekazywane są do Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców). Opłaty ewidencyjne nie podlegają ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ani ustawie o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia MF w sprawie kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 6a ustawy o VAT, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących – przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Powyższe przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Ponadto z przepisów tych wynika, że za pomocą kasy rejestrującej ewidencjonowana jest sprzedaż, czyli co do zasady obrót z tytułu odpłatnego wydania towaru lub odpłatnego świadczenia usług, tj. z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej opłaty ewidencyjnej stanowiącej przychód Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców. Stacja diagnostyczna na potwierdzenie pobrania opłaty wystawia dokument – kwit KP-kasa przyjmie – w treści opłata ewidencyjna. Jeden egzemplarz kwitu KP przekazywany jest klientowi stacji, a drugi egzemplarz pozostaje do rozliczenia w stacji. Stacja prowadzi ewidencje pobranych opłat wraz z numerami rejestracyjnymi pojazdów poddanych badaniom technicznym. Do 10-go każdego miesiąca stacja przekazuje opłaty ewidencyjne pobrane w miesiącu poprzedzającym na rachunek bankowy Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców oraz składa sprawozdanie z opłat ewidencyjnych pobranych i przekazanych lub uiszczonych na rachunek funduszu – Centralna Ewidencja pojazdów i Kierowców.

Zasady poboru ww. opłaty ewidencyjnej, regulują przepisy ustawy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie opłaty ewidencyjnej stanowiącej przychód Funduszu – centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców z dnia 25 czerwca 2014 r. (Dz.U. z 27 czerwca 2014 r. poz. 852). Zgodnie z § 2 pkt 2 lit. c wysokość opłaty ewidencyjnej wynosi 1 zł za wpis do dowodu rejestracyjnego przez uprawnionego diagnostę kolejnego terminu badania technicznego pojazdu.

Rozporządzenie to wydano na podstawie art. 80d ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz 1137 ze zm.). Zgodnie ust. 2 i 3 tego artykułu, tworzy się Fundusz – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców, zwany dalej „Funduszem”, którego dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych. Fundusz jest państwowym funduszem celowym. Przychodami Funduszu jest m.in. opłata ewidencyjna, o której mowa w art. 82 ust. 2 (art. 80d ust. 4 pkt 2).

W myśl art. 82 ust. 1 i 2 ustawy prawo o ruchu drogowym, organ dokonujący rejestracji pojazdu wpisuje do dowodu rejestracyjnego termin badania technicznego pojazd. Jeżeli pojazd jest zarejestrowany, kolejny termin badania technicznego wpisuje do dowodu rejestracyjnego uprawniony diagnosta po stwierdzeniu pozytywnego wyniku badania i po uiszczeniu przez właściciela pojazdu opłaty ewidencyjnej.

Kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Jak wskazano na wstępie zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, czyli objęte jakąś konkretną stawką VAT lub objęte zwolnieniem od VAT. Przy czym przez transakcje podlegające opodatkowaniu należy rozumieć transakcje wykonywane przez podatników podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. z 2006 r. nr 347, poz. 1), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z treści przywołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług – wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy łącznym spełnieniu przez ten organ dwóch warunków :

• jego podmiotem jest wyłącznie organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ oraz
• odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
  
  

Ustawa o podatku od towarów usług nie definiuje wprawdzie pojęcia „organu władzy publicznej”, jednak zdaniem organu, pod pojęciem tym należy rozumieć organy władzy ustawodawczej, sądowniczej i wykonawczej, powołane w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ustawach lub na ich podstawie, których wykonywane w określonych formach czynności uważane są za działania państwa.

Ponadto pod pojęciem organu władzy publicznej należy również rozumieć każdy podmiot, któremu szczególne przepisy prawa przyznają uprawnienia władcze wobec innych podmiotów, przy czym podmiot taki można uznać za organ władzy publicznej jedynie w określonym, ograniczonym zakresie.

Z przywołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sięgając do wyżej powołanych regulacji zawartych w art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE, możemy ponadto stwierdzić, że sformułowanie „jako organ władzy publicznej” wyraźnie nawiązuje do sposobu wykonywania działalności. Zatem jeżeli przepis ten warunkuje wyłączenie tych podmiotów z opodatkowania od okoliczności, jaką jest wykonywanie działalności w charakterze władzy publicznej, zakresem wyłączenia objęta jest działalność, której wykonywanie poddane jest przepisom prawa publicznego, niezależnie przez jaki podmiot. W przeciwnym wypadku przepis art. 13 ust 2 Dyrektywy, pozwalający uznać poszczególnym państwom za organy władzy publicznej, podmioty prawa publicznego wykonujące określone czynności zwolnione, byłby zbędny.

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi przepisami prawa należy wskazać, że czynność poboru opłaty ewidencyjnej ma charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, a jej wysokość jest ściśle określona w przepisach prawa.

Jak wskazano powyżej, przepisy prawne, regulujące zasady stosowania kas rejestrujących, nie dotyczą czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stąd też, w ocenie Organu, należności z tytułu opłat ewidencyjnych za wpis do dowodu rejestracyjnego przez uprawnionego diagnostę kolejnego terminu badania technicznego pojazdu – jako niestanowiących sprzedaży w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.