Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-926/14/AP
z 13 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 14 sierpnia 2014 r., uzupełnionym 27 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej wraz ze znajdującym się na niej budynkiem warsztatowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej wraz ze znajdującym się na niej budynkiem warsztatowym. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 października 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-926/14/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 października 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem zabudowanej nieruchomości (działki nr 689), nabytej w drodze darowizny od swojego dziadka na podstawie aktu notarialnego z 12 grudnia 1996 r. Darowizna nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Na działce nr 689 znajduje się budynek warsztatowy. Budynek znajdował się na działce już w momencie nabycia jej przez Wnioskodawcę. Działka nr 689 była wykorzystywana przez dziadka Wnioskodawcy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Do 31 grudnia 2000 r. Wnioskodawca był wspólnikiem w spółce cywilnej (dalej „Spółka Cywilna nr 1”), do której to wniósł nieruchomość objętą działką nr 689. Nieruchomość ta była wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki Cywilnej nr 1 (dalej: „Ewidencja”). Po wniesieniu aportu do Spółki Cywilnej nr 1 od budynku znajdującego się na działce nr 689 dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Działka nr 689 była wykorzystywana w toku prowadzonej przez Spółkę Cywilną nr 1 działalności gospodarczej na własne potrzeby (nie była oddawana wówczas w najem, dzierżawę, itp.). Z dniem 31 grudnia 2000 r. Spółka Cywilna nr 1 zakończyła swój byt, a działka nr 689 „wróciła” do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Przeważającym rodzajem tej działalności jest sprzedaż detaliczna zegarków, zegarów i biżuterii prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Z wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej: „CEiDG”) Wnioskodawcy wynika, że jednym z pozostałych przedmiotów działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (symbol PKD 68.10.Z). Jednakże Wnioskodawca nie nabywał, ani nie sprzedawał dotychczas jakichkolwiek nieruchomości (towarów handlowych). Innymi słowy, pomimo wpisu we wspomnianej ewidencji, w rzeczywistości Wnioskodawca działalności w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek nie prowadził i nie prowadzi. Kolejnym z pozostałych przedmiotów działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, zgodnie z wpisem do CEiDG, jest wynajem nieruchomości (symbol PKD 68.20.Z). Działka nr 689, ani znajdujący się na niej budynek nigdy nie były jednak wynajmowane lub wydzierżawiane, ani w ramach prowadzonej działalności (w tym od 2001 r. po „powrocie” tej nieruchomości do majątku Wnioskodawcy po ustaniu bytu Spółki Cywilnej nr 1), ani poza nią. Nie była także wykorzystywana w prowadzonej działalności w jakikolwiek inny sposób. Innymi słowy działka ta znajduje się od początku 2001 r. w majątku prywatnym Wnioskodawcy, stanowiąc majątek rodzinny Wnioskodawcy (jak wspomniano wyżej - została darowana przez dziadka Wnioskodawcy).

Obecnie Wnioskodawca jest wspólnikiem innej spółki cywilnej niż spółka, do której wniesiony został aport w postaci działki nr 689 (dalej „Spółka Cywilna nr 2”). Ponadto, jest on również wspólnikiem w dwóch innych spółkach niebędących podatnikami podatku dochodowego – w spółkach komandytowych. Choć w przypadku Spółki Cywilnej nr 2 - z wpisu do CEiDG, a w przypadku spółek komandytowych - z rejestru przedsiębiorców KRS wynika, że jednym z przedmiotów ich działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z), to ani indywidualnie, ani jako wspólnik Spółki Cywilnej nr 2 oraz spółek komandytowych nie nabywał, ani nie sprzedawał jakichkolwiek nieruchomości - towarów handlowych. Działka nr 689 nie była i nie jest w jakikolwiek sposób wykorzystywana, ani w działalności Spółki Cywilnej nr 2, ani spółek komandytowych.

Ponadto, po 31 grudnia 2000 r. ani grunt, ani budynek znajdujący się na działce nr 689 nie były wprowadzane do Ewidencji Wnioskodawcy. Budynek znajdujący się na działce nr 689 nie był amortyzowany przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca oświadcza również, że nie dokonywał jakichkolwiek nakładów o charakterze ulepszeniowym, czy modernizacyjnym (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) zarówno w stosunku do gruntu, jak również wobec zlokalizowanego na nim budynku.

Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę nr 689 (wraz z budynkiem). Może się okazać - choć na chwilę obecną nie jest to jeszcze przesądzone - że nabywcą działki będzie spółka, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi aktywnych działań marketingowych w związku ze sprzedażą ww. działki, nie była i nie jest on również wystawiona do sprzedaży w prasie, Internecie, etc.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, działka nr 689 została nabyta przez jego dziadka w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku i od momentu wejścia w życie w 1993 r. ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym znajdujący się na niej budynek, wybudowany przed 1993 r., nie był przedmiotem jakiejkolwiek umowy sprzedaży, najmu etc., która byłaby opodatkowana VAT. Działka nr 689 (wraz z budynkiem) zostanie sprzedana przez Wnioskodawcę przy uwzględnieniu aktualnych cen rynkowych. Ponieważ ww. nieruchomość została nabyta w drodze darowizny Wnioskodawca nie wykaże wydatków poniesionych w związku z jej nabyciem.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 24 października 2014 r., wskazano, że:

• nieruchomość gruntowa (nr 689) wraz ze znajdującym się na niej budynkiem warsztatowym nigdy nie była i nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej w jakiejkolwiek formie – ani prowadzonej jednoosobowo, ani w formie spółki cywilnej oznaczonej we wniosku jako Spółka Cywilna nr 2, ani w formie dwóch spółek komandytowych;
• ww. nieruchomości – nieruchomość gruntowa (nr 689) wraz ze znajdującym się na niej budynkiem warsztatowym - nigdy nie stanowiła i nie stanowi towaru handlowego w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej w jakiejkolwiek formie – ani prowadzonej jednoosobowo, ani w formie spółki cywilnej oznaczonej we wniosku jako Spółka Cywilna nr 2, ani w formie dwóch spółek komandytowych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży działki nr 689 Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży działki nr 689 Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. - dalej: „Ustawa PIT”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem jest natomiast, zgodnie z art. 9 ust. 2 tej Ustawy, co do zasady nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Rodzaje źródeł przychodu ustawodawca zawarł w art. 10 ust. 1 Ustawy PIT, który stanowi, że źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście;
3. pozarolniczą działalność gospodarcza;
4. działy specjalne produkcji rolnej;
5. (uchylony);
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,
-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

9. inne źródła.
   
   

Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 Ustawy PIT, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3 Ustawy PIT, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 3 Ustawy PIT, przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT mają jednak zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Definicję działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 Ustawy PIT, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej -oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 Ustawy PIT.

Definicję przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zawiera art. 14 ust. 1 Ustawy PIT, zgodnie z którym za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 Ustawy PIT, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g Ustawy PIT nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c Ustawy PIT; przy określaniu wysokości przychodów przepisy art. 14 ust. 1 i art. 19 Ustawy PIT stosuje się odpowiednio.

Art. 14 ust. 2c Ustawy PIT stanowi z kolei, że do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e Ustawy PIT stosuje się odpowiednio.

Definicję środków trwałych zawierają m.in. art. 22a oraz art. 22c Ustawy PIT, na podstawie których środkami trwałymi są między innymi:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1,

4.grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 22d ust. 2 Ustawy PIT, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c Ustawy PIT, z wyłączeniem składników wymienionych w art. 22d ust. 1 Ustawy PIT (ustęp ten nie dotyczy sytuacji Wnioskodawcy), wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n Ustawy PIT, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika zatem, że sprzedaż nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, bądź też przynależeć do osobnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT. Należy przy tym pamiętać o tym, że działalnością gospodarczą na gruncie Ustawy PIT jest taka działalność danego podmiotu, która charakteryzuje się kilkoma cechami:

• ma charakter zarobkowy; a zatem taka, która jest nakierowana na osiągnięcie zysku, bez względu na faktyczny skutek takiej działalności;
• jest zorganizowana; a zatem taka, której wykonywanie charakteryzuje się pewnym stopniem „profesjonalizmu”, przygotowania;
• ma charakter ciągły; a zatem za działalność gospodarczą nie zostanie uznana jednorazowa czynność podatnika, musi ona posiadać pewien stopień stałości, ciągłości, powtarzalności.
  
  

Co istotne, o prowadzeniu działalności gospodarczej nie decyduje wpis w odpowiedniej ewidencji, ale rzeczywiste wykonywanie danych czynności w okolicznościach, które pozwalają uznać, że osoba wykonuje ową działalność. Kluczowe jest zatem faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej w danym przedmiocie. Stąd też zarówno brak wpisu z danym PKD w ewidencji, jak i istnienie wpisu nie determinuje wykonywania działalności w danym zakresie.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska w ww. zakresie Wnioskodawca powołał:

• wyrok Sądu Najwyższego z 14 września 2007 r., sygn. akt III UK 35/07,
• interpretację indywidualną wydaną przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 8 lutego 2013 r., Znak: IPTPB1/415-732/12-2/MD oraz z 21 marca 2012 r., Znak: IPTPB1/415-387/11-2/ASZ.
  
  

Przychód ze sprzedaży nieruchomości należy zakwalifikować do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT w dwóch przypadkach:

• gdy sprzedaż nieruchomości następuje w wykonaniu działalności gospodarczej; a zatem gdy kupno i sprzedaż nieruchomości jest rzeczywistym przedmiotem działalności gospodarczej podatnika (art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 in fine w zw. z art. 14 ust 1 Ustawy PIT);
• gdy sprzedaż dotyczy nieruchomości będących środkami trwałymi, wykorzystywanymi na potrzeby związane z działalnością gospodarczą i ujętymi w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (art. 14 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 Ustaw PIT), które nie mieszczą się w zakresie zastosowania przepisu art. 14 ust. 2c Ustawy PIT.
  
  

Odnosząc się do pierwszej sytuacji, jak Wnioskodawca wyjaśniał już w opisie zdarzenia przyszłego, choć w jego wpisie w ewidencji widnieje również symbol PKD 68.10.Z (kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek), to faktycznie działalności w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca - ani indywidualnie, ani jako wspólnik Spółki Cywilnej nr 2 oraz spółek komandytowych - nigdy nie prowadził i nie prowadzi. Działka nr 689 nie jest więc dla Wnioskodawcy towarem handlowym. Wnioskodawca nabył tą działkę tytułem darowizny przekazanej przez dziadka. Wnioskodawca nie nabywał więc ww. działki w celach handlowych tj. nie kupił jej z zamiarem dalszej odsprzedaży z zyskiem. Nie ponosił też żadnych nakładów o charakterze ulepszeniowym, modernizacyjnym, co często cechuje podmioty gospodarcze trudniące się obrotem nieruchomościami (aby zwiększyć wartość nieruchomości przy odsprzedaży). Druga sytuacja, która skutkuje uznaniem przychodu ze sprzedaży nieruchomości za przynależny do źródła „pozarolnicza działalność gospodarcza" (art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT) także nie jest spełniona w odniesieniu do działki nr 689.

Należy przypomnieć, że stosownie do treści tego przepisu, aby przychód ze sprzedaży środka trwałego mógł zostać zaliczony do tego źródła, muszą zostać kumulatywnie spełnione dwie przesłanki:

• środki trwałe muszą być wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą;
• oraz środki te muszą być ujęte w ewidencji środków trwałych.
  
  

Niespełnienie którejkolwiek z tych przesłanek wyklucza zatem przypisanie przychodu do źródła jakim jest pozarolniczą działalność gospodarcza. W art. 14 ust. 2 Ustawy PIT ustawodawca przez użycie słowa również (a nie np. „w szczególności”) wprowadził zamknięty katalog przychodów, które „wyjątkowo” powinny zostać przypisane do działalności gospodarczej. Przepisy te, w tym ten, którego zastosowanie należy rozważyć w sprawie będącej przedmiotem wniosku (art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT), należy interpretować ściśle. Niespełnienie którejkolwiek z przesłanek wymienionych w tych przepisach sprawia zatem, że przychody nie mogą być zaliczone do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustaw PIT. Muszą one być wtedy przypisane do innego źródła przychodów, które, co do zasady, lepiej opisuje ich charakter. W przypadku sprzedaży nieruchomości byłoby to więc źródło z art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT. Zdaniem Wnioskodawcy, takie rozumienie przepisu wynika wprost z wykładni językowej, która to wykładnia ma podstawowe znaczenie w wykładni przepisów prawa (por. B. Brzeziński, Szkice z wykładni prawa podatkowego. Gdańsk 2002, s. 22 i nast.). Użycie w art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT przez ustawodawcę słowa „ujętych” wskazuje zaś wyraźnie na dokonanie danej czynności, czyli na wpisanie danego środka trwałego do Ewidencji, a nie na możliwość lub konieczność jej dokonania.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał:

• uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r. sygn. akt II FPS 8/13,
• wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 lutego 2009 r. sygn. akt. II FSK 1647/07, z 11 grudnia 2009 r. sygn. akt II FSK 1211/08, z 10 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1507/08, z 22 kwietnia 2010 r. sygn. akt II FSK 2196/08, z 18 maja 2010 r. sygn. akt II FSK 51/09, z 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1151/10, z 21 lutego 2012 r. sygn. akt II FSK 1543/10, z 8 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1545/10, z 1 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2290/10,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 6 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 1225/13.
  
  

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy należy stwierdzić, że przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem działka nr 689 nie znajduje się i nie będzie się znajdować w momencie sprzedaży w Ewidencji. Stąd, z uwagi na upływ 5 lat od końca roku, w którym działka ta została nabyta, u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 Ustawy PIT reguł opodatkowania właściwych dla źródła z art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT nie stosuje się do składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zatem, nieruchomość objęta działką nr 689, z dniem 31 grudnia 2000 r. wraz z zakończeniem bytu Spółki Cywilnej nr 1, została wycofana z prowadzonej przez Wnioskodawcę (w formie spółki cywilnej) działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał, że choć zgodnie z wpisem do CEiDG zajmuje się on m.in. wynajmem nieruchomości, nigdy nie wynajmował, ani nie wynajmuje w ramach działalności gospodarczej działki nr 689, ani nie wykorzystuje jej w prowadzonej aktualnie działalności gospodarczej w jakikolwiek inny sposób (ani indywidualnie, ani jako wspólnik Spółki Cywilnej nr 2, ani spółek komandytowych). Innymi słowy, wraz z końcem 2000 r. Wnioskodawca skutecznie wycofał działkę nr 689 z działalności gospodarczej. Działka ta stanowi zatem od 2001 r. jego majątek prywatny (rodzinny), niepowiązany z majątkiem przedsiębiorstwa.

Tym samym, skoro pomiędzy planowanym odpłatnym zbyciem, a pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym działka nr 689 została wycofana z działalności gospodarczej Wnioskodawcy (tj. 1 stycznia 2001 r.) upłynął okres 6 lat, transakcja ta powinna zostać przyporządkowana do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT. Oznacza to, że również z tej przyczyny sprzedaż działki nr 689 nie będzie rodzić obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 czerwca 2010 r., Znak: IBPBI/1/415-289/10/AB oraz 21 stycznia 2014 r., Znak: IBPBII/2/415-1057/13/MMa,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 sierpnia 2011 r., Znak: IPTPB1/415-87/11-2/KSU.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.