2015.01.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-791/14/MCZ
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2014 r. (data wpływu do Biura – 26 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 12 listopada 2014 r. i pismem z 12 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 4 listopada 2014 r. oraz z 5 grudnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-791/14/MCZ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 17 listopada 2014 r. oraz 23 grudnia 2014 r. (daty wpływu pism do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w związku z realizacją projektu badawczego dofinansowanego, oddeleguje do zadań projektowych pracowników zatrudnionych na umowę o pracę, w określonym w aneksie do umowy wymiarze etatu. Koszty wynagrodzeń zasadniczych i dodatków funkcyjnych będą kosztem kwalifikowanym w projekcie i będą podlegać dofinansowaniu przez jednostkę finansującą. Zatrudnieni pracownicy wykonują prace programistyczne. Pracownicy zostaną oddelegowani w pełnym lub tylko w części wymiaru etatu do pracy w projekcie. Pracownicy są zatrudnieni w zadaniowym systemie czasu pracy, względem którego przepisy nie wymagają prowadzenia ewidencji czasu pracy.

Efektem pracy oddelegowanych pracowników będą utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pracownikom zaangażowanym do realizacji projektu Wnioskodawca wypłaci następujące składniki wynagrodzenia:

wynagrodzenie zasadnicze,
dodatek funkcyjny.

Zarówno wynagrodzenie zasadnicze jak i dodatek funkcyjny jest kosztem kwalifikowanym projektu. W umowie o pracę lub w aneksie do umowy o pracę zawartej z pracownikami Wnioskodawca wskaże szacunkową wartość wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku funkcyjnego, która związana jest z pracą twórczą. Rzeczywista wysokość honorarium autorskiego będzie ustalana na podstawie miesięcznych oświadczeń pracowników dotyczących faktycznego czasu pracy poświęconego na działalność twórczą, której efektem jest utwór. Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję utworów wytworzonych przez pracownika.

Wnioskodawca zamierza zastosować zapis do umów/aneksów następującej treści: za przeniesienie na Wnioskodawcę praw autorskich do wytworzonych w ramach stosunku pracy utworów wynagrodzenie pracownika wynosić będzie:

od 50% do 100 % wynagrodzenia zasadniczego,
od 50% do 100% dodatku funkcyjnego.

Pracownik przedstawi Wnioskodawcy comiesięczne oświadczenie wskazujące rzeczywisty, procentowy czas pracy poświęcony na działalność twórczą, na podstawie której Wnioskodawca uwzględni 50% koszty uzyskania przychodu od wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego zgodnego z oświadczeniem pracownika. Utwory tworzone przez pracowników powstają przez okres kilku miesięcy.

W uzupełnieniu wniosku z 23 grudnia 2014 r. wskazano, że dodatek funkcyjny przyznawany pracownikom jest składnikiem wynagrodzenia za pełnienie określonej funkcji w zespole – Eksperta lub Kierownika Projektu, Działu, Sekcji, Koordynatora. Dodatek funkcyjny jest przyznawany pracownikom po spełnieniu określonych wymagań bez względu na charakter wykonywanej pracy (twórczy/nie twórczy).

Organ zaznacza, że doprecyzowując zdarzenie przyszłe Wnioskodawca jednoznacznie znowelizował stanowisko (dokonał jego zmiany) w zakresie pytania sformułowanego jako drugie w kolejności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodu do 100% wynagrodzenia zasadniczego jeżeli zostanie to wskazane w umowie o pracę lub aneksie do umowy oraz jeżeli pracownik oświadczy, że w danym miesiącu czas pracy wykorzystywany na pracę twórczą stanowi 100% czasu pracy?
Czy Wnioskodawca będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodu od dodatku funkcyjnego przyznawanego pracownikom w zależności od rodzaju pracy, jej złożoności, zakresu odpowiedzialności i kwalifikacji np. kierownik projektu lub ekspert (specjalista) w części dotyczącej pracy twórczej? (Dodatek jest kosztem kwalifikowanym w projekcie; Wnioskodawca zastosuje odpowiedni zapis w umowie o pracę lub w aneksie do umowy o pracę oraz pracownik będzie składał comiesięczne oświadczenie).
Czy Wnioskodawca stosuje odpowiednie zapisy w umowach o pracę/aneksach?
Czy Wnioskodawca poprawnie ewidencjonuje czas pracy poświęcony na pracę twórczą – oświadczenia pracownika?
Czy Wnioskodawca będzie mógł zastosować, zgodnie z oświadczeniem pracownika, 50% koszty uzyskania przychodu od wynagrodzenia wypłacanego co miesiąc, jeżeli w danym miesiącu utwór będzie miał postać nieukończoną?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli będzie on prowadził odpowiednią dokumentację oraz ewidencję, to będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania do wynagrodzenia zasadniczego, w sytuacji gdy 100% czasu pracy pracownik poświęci na pracę twórczą i dochodzi do zbycia praw autorskich majątkowych.

W opinii Wnioskodawcy dodatek funkcyjny jako składnik wynagrodzenia przysługujący za pełnienie określonej funkcji w zespole bez względu na charakter pracy nie będzie składnikiem wynagrodzenia od jakiego będzie można rozliczyć 50% koszty uzyskania przychodu.

Wnioskodawca uważa, że stosuje odpowiednią procedurę związaną z dokumentacją przy rozliczaniu 50% kosztów uzyskania przychodów, tj. wskazuje szacunkową wartość pracy twórczej w umowie o pracę, otrzymuje dodatkowe oświadczenia od pracowników wskazujące faktyczny czas pracy poświęcony na pracę twórczą, oraz prowadzi ewidencję utworów wytworzonych przez pracowników.

Wnioskodawca wskazuje, że nie wymaga się by pracodawca prowadził karty czasu pracy pracowników zatrudnionych w projekcie z uwagi na zadaniowy czas pracy. Pracownik natomiast oświadcza pracodawcy procentowy, comiesięczny czas pracy poświęcony na pracę twórczą.

Wnioskodawca będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów pomimo tego, że utwór będzie miał postać nieukończoną, ponieważ obowiązujący stan prawny nie zabrania stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do wynagrodzenia za pracę twórczą (przychód z tytułu rozporządzania prawem autorskim) nawet jeśli dotyczy to miesiąca, w którym utwór posiada postać jeszcze nieukończoną. Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ww. ustawy odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Stosownie zaś do przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Przy czym stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jak z powyższego wynika, o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w jej art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności – jak stanowi ust. 2 tego przepisu – przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1.wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.plastyczne;

3.fotograficzne;

4.lutnicze;

5.wzornictwa przemysłowego;

6.architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.muzyczne i słowno – muzyczne;

8.sceniczne, sceniczno – muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.audiowizualne (w tym filmowe).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 tej ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego utwór (pracodawcę) lub gdy udzieli ona licencji na korzystanie z nich.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, stosunku służbowego nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w związku z realizacją projektu badawczego dofinansowanego, oddeleguje do zadań projektowych pracowników zatrudnionych na umowę o pracę, w określonym w aneksie do umowy wymiarze etatu. Zatrudnieni pracownicy wykonują prace programistyczne. Pracownicy zostaną oddelegowani w pełnym lub tylko w części wymiaru etatu do pracy w projekcie. Pracownicy są zatrudnieni w zadaniowym systemie czasu pracy, względem którego przepisy nie wymagają prowadzenia ewidencji czasu pracy.

W umowie o pracę lub w aneksie do umowy o pracę zawartej z pracownikami Wnioskodawca wskaże szacunkową wartość wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku funkcyjnego, która związana będzie z pracą twórczą. Rzeczywista wysokość honorarium autorskiego będzie ustalana na podstawie miesięcznych oświadczeń pracowników dotyczących faktycznego czasu pracy poświęconego na działalność twórczą, której efektem będzie utwór. Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję utworów wytworzonych przez pracownika.

Dodatek funkcyjny przyznawany pracownikom będzie składnikiem wynagrodzenia za pełnienie określonej funkcji w zespole – Eksperta lub Kierownika Projektu, Działu, Sekcji, Koordynatora. Dodatek funkcyjny jest przyznawany pracownikom po spełnieniu określonych wymagań bez względu na charakter wykonywanej pracy (twórczy/nie twórczy).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe zaznaczyć należy, że w razie wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (bądź też innego dokumentu regulującego kwestie w tym zakresie) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Co prawda ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych uregulowań dotyczących sposobu dokumentowania tej części wynagrodzenia, co do której mogą mieć zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu w związku z osiągnięciem przychodu z tytułu praw autorskich i rozporządzania przez twórców tymi prawami, jednakże dla celów prawidłowego zastosowania tychże kosztów koniecznym jest ustalenie – na podstawie wszelkich możliwych dokumentów – jaka część dotyczy wynagrodzenia otrzymanego tytułem praw autorskich bądź przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów.

Zaznaczyć również należy, że fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę (czy też innego stosownego dokumentu), gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie, by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Wnioskodawca zaznacza, że utwory tworzone przez pracowników będą powstawały przez okres kilku miesięcy, w związku z czym wypłacane co miesiąc wynagrodzenie będzie dotyczyło utworu, który będzie miał postać nieukończoną.

Wnioskodawca w swoim stanowisku twierdzi, iż obowiązujący stan prawny nie zabrania stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do wynagrodzenia za pracę twórczą (przychód z tytułu rozporządzania prawem autorskim) nawet jeśli dotyczy to miesiąca, w którym utwór posiada postać jeszcze nieukończoną.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że jeżeli zatrudnieni pracownicy będą tworzyć w ramach obowiązków wykonywanych na podstawie umowy o pracę (bądź też innego dokumentu regulującego kwestie w tym zakresie) utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych a w umowie o pracę (czy też innym dokumencie) nastąpi podział wynagrodzenia wypłacanego za wykonanie pracy twórczej oraz wynagrodzenia niezwiązanego z pracą twórczą, to wówczas w odniesieniu do tej części wynagrodzenia pracowników, która będzie stanowić przychód z tytułu przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy praw autorskich do wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy utworów, Wnioskodawca będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 22 ust. 9a cyt. ustawy.

Jeżeli zatem pracownik poświęci istotnie 100% czasu pracy na działalność twórczą, to Wnioskodawca ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów do 100% wynagrodzenia zasadniczego. Natomiast w sytuacji, gdy tylko część wynagrodzenia związanego jest z pracą twórczą, to tylko do tej części koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% mogą być zastosowane.

Natomiast do pozostałej części wynagrodzenia tych pracowników, czyli za wykonywanie prac, które nie będą miały autorskiego (twórczego) charakteru, Wnioskodawca będzie miał obowiązek zastosować koszty uzyskania przychodu według zasad ogólnych. Koszty podstawowe należy także zastosować do dodatkowych składników wynagrodzenia tj. dodatku funkcyjnego. Jak bowiem Wnioskodawca zaznaczył jest on przyznawany pracownikom za pełnienie określonej funkcji w zespole. Jego wypłata następuje po spełnieniu określonych wymagań bez względu na charakter wykonywanej pracy (twórczy/ nie twórczy). To oznacza, że to dodatkowe świadczenie nie stanowi przychodu, który jest otrzymywany za przedmiot prawa autorskiego. Nie będzie więc związany bezpośrednio z korzystaniem z określonych praw autorskich czy też praw pokrewnych albo z rozporządzaniem nimi.

Odnosząc się do kwestii zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów za okres, kiedy utwór będzie miał postać nieukończoną, należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Odnosząc zatem powyższą regulację na grunt postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz opisanej sytuacji należy uznać, że wynagrodzenie wypłacane pracownikowi za pracę twórczą stanowi przychód uzyskany z tytułu korzystania z autorskich praw, również wtedy, kiedy wypłata dokonana jest w miesiącu, w którym utwór ma postać jeszcze nieukończoną. Przedmiotem ochrony są bowiem nie tylko utwory w swej ostatecznej postaci, lecz także istniejące w postaci nieukończonej, wyróżniające się twórczością i oryginalnością plany, szkice, rysunki, projekty utworów, ich wersje próbne lub testowe.

W związku z powyższym, w przypadku gdy wynagrodzenie jest wypłacone za korzystanie z praw autorskich, Wnioskodawca ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodu swoich pracowników pomimo, że utwór ma postać nieukończoną.

Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach stosunku pracy będzie przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje wypłaty świadczenia z tego tytułu. Dlatego też 50% koszty uzyskania przychodów mogą być zastosowane tylko do tej części wynagrodzenia pracownika, która została zakwalifikowana jako wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich, jeżeli konkretne prace lub czynności znajdą odzwierciedlenie w prowadzonej przez Wnioskodawcę (bądź pracownika) stosownej dokumentacji.

Należy także podkreślić, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów pracy pracowników Wnioskodawcy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W świetle tej definicji, ilekroć w przepisach jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do powyższych definicji przepisy ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy pracownicy Wnioskodawcy są twórcami w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy wykonywana przez nich konkretna praca będzie stanowić prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin