2014.10.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-680/14/JJ
z 15 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2014r. (data wpływu 15 lipca 2014r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczenia kompleksowego polegającego na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych lub wykonanych komponentów, realizowanej w budynkach lub ich częściach, lokalach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczenia kompleksowego polegającego na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych lub wykonanych komponentów, realizowanej w budynkach lub ich częściach, lokalach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją mebli do zabudowy i szaf wykonywanych na wymiar, a także świadczeniem kompleksowych usług polegających na instalacji zabudowy meblowej, kuchennej, wnękowej bądź łazienkowej wykonywanej w miejscu wskazanym przez klienta wewnątrz obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z definicją wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Na realizację wskazanej usługi kompleksowej składają się takie czynności jak: wykonanie pomiaru, projektu realizacji, produkcji elementów składowych, następnie dopasowanie i montaż w miejscu przeznaczenia komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową. Istotne znaczenie ma specyficzna konstrukcja każdej zabudowy meblowej, w której elementy konstrukcji budynku stanowią jednocześnie element konstrukcji mebli w ten sposób, że ściany budynku stanowią jednocześnie ściany boczne elementów konkretnej zabudowy (szafy) wyznaczając w ten sposób wymiar i kształt danej zabudowy meblowej. Montaż komponentów meblowych w sposób istotny wykorzystuje elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego w ten sposób, że półki wewnętrzne szaf często montowane są bezpośrednio do ściany budynku. W wypadku gdy zgodnie z życzeniem klienta półki lub blaty stanowiące element zabudowy meblowej są wykonane z betonu niezbędne jest ich zespolenie ze ścianami budynku. Blaty meblowe mogą jednocześnie pełnić funkcję parapetów, gdyż w takich wypadkach są one zakuwane w ściany, oparcie dla blatu stanowi ściana budynku (szpalet okna). Ponadto poszczególne elementy montowane są na listwach montażowych w sposób trwale związany z podłogą, sufitem - co uniemożliwia ich przesuwanie. Natomiast demontaż zabudowy wiąże się z uszkodzeniem elementów konstrukcji budynków (ścian, sufitów, podłogi). Do ściany lub uprzednio położonych płytek montowane jest szkło ozdobne stanowiące jednocześnie element konstrukcji zabudowy meblowej. Sama konstrukcja zabudowy oraz technologia montażu uzasadnia twierdzenie, iż zabudowa meblowa nie może istnieć w znaczeniu funkcjonalnym bez jej zespolenia z elementami konstrukcji budynku, które stają się jednocześnie elementami zabudowy. Sam montaż nie ogranicza się - jak ma to miejsce w wypadku mebli wolnostojących - do zwykłego przytwierdzenia mebli do ściany za pomocą np. haków czy dybli. Po montażu niezbędnym jest także wykonanie prac wykończeniowo-budowlanych polegających m. in. na wpasowaniu lub połączeniu zabudowy z podwieszonym sufitem, uzupełnienie tynków itp.

Zabudowa jest wykonywana z wszelkich dostępnych elementów, drewna, płyt drewnopodobnych, szkła - w zależności od oczekiwać klienta.

Czynności związane z montażem są czasochłonne i w całości odbywają się w miejscu zlecenia, a nie w warsztacie. Większość elementów zabudowy jest docinana i dopasowywana u klienta do konkretnego pomieszczenia, konkretnej ściany. Prace w warsztacie określić można jako przygotowawcze, natomiast główne czynności związane z realizacją zlecenia odbywają się u klienta.

Podkreślenia wymaga także, iż nie jest możliwe zamówienie przez klienta poszczególnych elementów mebli bez ich zaprojektowania i montowania. Przedmiotową usługę można nabyć wyłącznie jako całość i tylko w takim zakresie ma ona znaczenie w aspekcie czynionego użytku. Komponenty meblowe do czasu kompleksowego zrealizowania usługi nie przejawiają żadnego waloru użytkowego, a sama usługa nie może zostać zrealizowana bez wykorzystania elementów konstrukcji danego budynku - zgodnie z przygotowanym projektem na podstawie uprzedniego pomiaru. Także z tych względów same komponenty nie stanowią przedmiotu obrotu - sprzedaży. Montaż elementów meblowych stanowiących trwałą zabudowę w innym miejscu nie jest możliwy z uwagi na dostosowanie projektu do indywidualnych parametrów obiektu budowlanego.

W odniesieniu do mebli kuchennych czy łazienkowych ich montaż wiąże się z pracami dodatkowymi polegającymi na podłączeniu instalacji wodnych czy kanalizacyjnych.

Usługa kompleksowa świadczona jest na podstawie zawieranej z klientem umowy cywilnoprawnej obejmującej wszelkie czynności realizatorskie od pomiaru, przygotowania projektu aż do montażu w miejscu przeznaczenia spełniającym wymogi budownictwa społecznego. Cena usługi określona jest jedną kwotą i obejmuje zespół ww. czynności mających charakter modernizacji budynku lub lokalu i podwyższają jego wartość. Za element dominujący umowy należy uznać czynności polegające na opracowaniu projektu zabudowy, dopasowaniu elementów i ich montażu w sposób trwały w obiekcie budowlanym lub jego części, za czynności pomocnicze uznaje się transport i podłączenie instalacji. W zależności od specyfiki zamówienia, udział wartości materiałów w ogólnej kwocie przychodu z tytułu wykonanej usługi jest bardzo zróżnicowany. Wynosi on od 30% do 80 % na co wpływ mają takie czynniki jak stopień skomplikowania zabudowy, projektu, użytych materiałów, wielkości zabudowy.

Przedmiotowa zabudowa meblowa różni się od "typowych" mebli wolno stojących m.in. tym, że po ich trwałym zamontowaniu klient nie ma możliwości zmiany układu - aranżacji wnętrza, klient bez odpowiedniej wiedzy i narzędzi nie jest w stanie samodzielnie wykonać montażu zabudowy, a sama zabudowa bez wykorzystania elementów konstrukcji budynku nie może realizować gospodarczego przeznaczenia (jako niekompletna nie nadaje się do użytku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 roku świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych lub wykonanych komponentów, realizowanej w budynkach lub ich częściach, lokalach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, należy traktować jako usługę podlegającą obniżonej stawce podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przedmiotem umowy jest usługa polegająca na wykonaniu zabudowy, dostarczeniu jej do domu klienta oraz montażu i jeżeli ta usługa dotyczy obiektów budownictwa mieszkaniowego, do całej wartości robót należy zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%. W tej sytuacji obrotem jest uzgodniona kwota za realizację usługi wykonania robót instalacyjnych stolarki budowlanej - usługi kompleksowej.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast towarami, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie świadczenie usług zostało określone w art. 8 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 146a ustawy, obowiązującym od dnia 1stycznia 2011r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Natomiast przepis art. 146a pkt 2 ustawy stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016r„ z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu 41 - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w (budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Zauważyć należy, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie jej elementy (koszty). Wnioskodawca wykonuje usługę montażu stałej zabudowy wnękowej i kuchennej bądź łazienkowej, co wynika także z zawartej z klientem umowy. Materiały, które są niezbędne do jej wykonania, są przez wnioskodawcę wcześniej nabywane, a zatem nie jest on ich producentem. Skoro zatem czynności realizowane przez wnioskodawcę należy zakwalifikować jako usługi, to kolejnym etapem jest ocena czy ten rodzaj usługi można zakwalifikować jako modernizacja. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Taki zabieg byłby zresztą wątpliwy z uwagi na konieczność autonomicznego traktowania przepisów o podatku od towarów i usług ze względu na potrzebę ich harmonizacji na poziomie wspólnotowym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu powszechnym przyjętym w języku potocznym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części. Taki też pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 24 czerwca 2013r., sygn. I FPS 2/13. Powołana uchwała ma w niniejszej sprawie istotne znaczenie, gdyż celem wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego jest zapewnienie jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (art. 14a Ordynacji podatkowej).

Montaż zabudowy meblowej czy też szafy wnękowej poprzez ich trwałe związanie ze ścianami, podłogą oraz sufitem przy jednoczesnym estetycznym "wkomponowaniu" w elementy konstrukcji budynku należy ocenić jako modernizację obejmującą swym zakresem także wskazane i wykorzystane w montażu elementy konstrukcji obiektu budowlanego, co wynika z poszerzenia zakresu pełnionej przez ściany, podłogi czy sufity funkcji (element konstrukcji budynku staje się także elementem konstrukcji mebla), a także kształtu poprzez stosowanie np. obniżeń sufitów, zespojenia zabudowy ze ścianą przy zastosowaniu płyt kartonowo-gipsowych.

W ocenie Wnioskodawcy zaopatrzenie danego lokalu w meble wolno stojące nie można zakwalifikować jako modernizacji obiektu. Jest to bowiem wyłącznie doposażenie lokalu w przedmioty użytkowe. Sytuacja wygląda z goła odmiennie w przypadku realizacji przedmiotowej usługi kompleksowej, czego skutkiem jest nie tylko wyposażenie lokalu w meble, ale także powoduje trwałą zmianę zagospodarowania i architektury przestrzeni podnosząc jednocześnie wartość obiektu. Jak już wyżej wskazano wartość zabudowy odpowiada wartości realizowanej usługi jej montażu, komponenty nie stanowią odrębnego przedmiotu obrotu, a zatem uiszczona cena nabycia usługi prowadzi do zwiększenia wartości danego obiektu budowlanego lub jego części.

Specyfika usługi kompleksowej w znacznym stopniu odbiega od typowego montażu towaru, niewymagającego tak dużego nakładu pracy z uwagi na nieskomplikowany charakter tej czynności. Natomiast trwały montaż zabudowy meblowej prowadzi do uzyskania trwałego efektu i określa sposób wykorzystania danego pomieszczenia podnosząc jego wartość użytkową. Demontaż elementu takiej zabudowy nie tylko prowadzi do uszkodzenia ścian, sufitów ale pozbawia także dany element zabudowy wartości użytkowej, staje się on bowiem konstrukcyjnie niekompletny.

Reasumując, usługa montażu stałej zabudowy wnękowej i kuchennej, wykonanej przez Wnioskodawcę z zakupionych materiałów dociętych na konkretny wymiar i trwale zamontowanej w lokalach i budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych jako budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem limitów wskazanych w art. 41 ust. 12b ustawy.

Takie stanowisko zaprezentował także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17-05-2011 r., sygn. IPPP3/443-295/11-2/KT.

Mając powyższe na uwadze, uwzględniając treść indywidualnych interpretacji wydanych w analogicznych stanach faktycznych oraz linię orzeczniczą NSA, przedstawione stanowisko należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: „Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98”, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zdaniem Organu, modernizacja, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinna dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Twierdzenie to potwierdza NSA w ww. uchwale z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 wskazując, że „Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie”.

Zatem należy stwierdzić, że obniżona stawka podatku VAT nie może znaleźć zastosowania dla wykonania danej zabudowy wnękowej, jeśli polega ona przykładowo wyłącznie na zaprojektowaniu, przygotowaniu i montażu polegającym na ,,zwykłym” przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków lub wkrętów, również z kołkami) lub podłogi, co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu (elementy mogą być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu). Z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją mebli do zabudowy i szaf wykonywanych na wymiar, a także świadczeniem kompleksowych usług polegających na instalacji zabudowy meblowej, kuchennej, wnękowej bądź łazienkowej wykonywanej w miejscu wskazanym przez klienta wewnątrz obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z definicją wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Na realizację wskazanej usługi kompleksowej składają się takie czynności jak: wykonanie pomiaru, projektu realizacji, produkcji elementów składowych, następnie dopasowanie i montaż w miejscu przeznaczenia komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową. Istotne znaczenie ma specyficzna konstrukcja każdej zabudowy meblowej, w której elementy konstrukcji budynku stanowią jednocześnie element konstrukcji mebli w ten sposób, że ściany budynku stanowią jednocześnie ściany boczne elementów konkretnej zabudowy (szafy) wyznaczając w ten sposób wymiar i kształt danej zabudowy meblowej. Montaż komponentów meblowych w sposób istotny wykorzystuje elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego w ten sposób, że półki wewnętrzne szaf często montowane są bezpośrednio do ściany budynku. W wypadku gdy zgodnie z życzeniem klienta półki lub blaty stanowiące element zabudowy meblowej są wykonane z betonu niezbędne jest ich zespolenie ze ścianami budynku. Blaty meblowe mogą jednocześnie pełnić funkcję parapetów, gdyż w takich wypadkach są one zakuwane w ściany, oparcie dla blatu stanowi ściana budynku (szpalet okna). Ponadto poszczególne elementy montowane są na listwach montażowych w sposób trwale związany z podłogą, sufitem - co uniemożliwia ich przesuwanie. Natomiast demontaż zabudowy wiąże się z uszkodzeniem elementów konstrukcji budynków (ścian, sufitów, podłogi). Do ściany lub uprzednio położonych płytek montowane jest szkło ozdobne stanowiące jednocześnie element konstrukcji zabudowy meblowej. Sama konstrukcja zabudowy oraz technologia montażu uzasadnia twierdzenie, iż zabudowa meblowa nie może istnieć w znaczeniu funkcjonalnym bez jej zespolenia z elementami konstrukcji budynku, które stają się jednocześnie elementami zabudowy. Sam montaż nie ogranicza się - jak ma to miejsce w wypadku mebli wolnostojących -do zwykłego przytwierdzenia mebli do ściany za pomocą np. haków czy dybli. Po montażu niezbędnym jest także wykonanie prac wykończeniowo-budowlanych polegających m. in. na wpasowaniu lub połączeniu zabudowy z podwieszonym sufitem, uzupełnienie tynków itp.

Zabudowa jest wykonywana z wszelkich dostępnych elementów, drewna, płyt drewnopodobnych, szkła - w zależności od oczekiwać klienta.

Jak podkreśla Wnioskodawca, nie jest możliwe zamówienie przez klienta poszczególnych elementów mebli bez ich zaprojektowania i montowania. Przedmiotową usługę można nabyć wyłącznie jako całość i tylko w takim zakresie ma ona znaczenie w aspekcie czynionego użytku. Komponenty meblowe do czasu kompleksowego zrealizowania usługi nie przejawiają żadnego waloru użytkowego, a sama usługa nie może zostać zrealizowana bez wykorzystania elementów konstrukcji danego budynku - zgodnie z przygotowanym projektem na podstawie uprzedniego pomiaru. Także z tych względów same komponenty nie stanowią przedmiotu obrotu - sprzedaży. Montaż elementów meblowych stanowiących trwałą zabudowę w innym miejscu nie jest możliwy z uwagi na dostosowanie projektu do indywidualnych parametrów obiektu budowlanego.

W odniesieniu do mebli kuchennych czy łazienkowych ich montaż wiąże się z pracami dodatkowymi polegającymi na podłączeniu instalacji wodnych czy kanalizacyjnych.

Usługa kompleksowa świadczona jest na podstawie zawieranej z klientem umowy cywilnoprawnej obejmującej wszelkie czynności realizatorskie od pomiaru, przygotowania projektu aż do montażu w miejscu przeznaczenia spełniającym wymogi budownictwa społecznego. Cena usługi określona jest jedną kwotą i obejmuje zespół ww. czynności mających charakter modernizacji budynku lub lokalu i podwyższają jego wartość. Za element dominujący umowy należy uznać czynności polegające na opracowaniu projektu zabudowy, dopasowaniu elementów i ich montażu w sposób trwały w obiekcie budowlanym lub jego części, za czynności pomocnicze uznaje się transport i podłączenie instalacji. W zależności od specyfiki zamówienia, udział wartości materiałów w ogólnej kwocie przychodu z tytułu wykonanej usługi jest bardzo zróżnicowany. Wynosi on od 30 % do 80 % na co wpływ mają takie czynniki jak stopień skomplikowania zabudowy, projektu, użytych materiałów, wielkości zabudowy.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania prawidłowej stawki podatku dla świadczenia kompleksowego polegającego na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych lub wykonanych komponentów, realizowanej w budynkach lub ich częściach, lokalach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV,OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Mając na uwadze powołaną wyżej uchwałę NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 opisane we wniosku czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych lub wykonanych komponentów, należy uznać za świadczenie usług.

Przechodząc do stawki podatku VAT – zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA – „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Z uzasadnienia ww. uchwały wynika, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków) nie jest objęte stawką obniżoną.

Odnosząc powyższe do przedstawionej we wniosku kwestii wykonania zabudowy mebli kuchennych lub wnękowych, generalizując sytuacje przedstawione we wniosku, należy stwierdzić, że ww. zabudowy nie są połączone w sposób trwały z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (budynku lub lokalu). Co prawda, zabudowa mebli kuchennych, wnękowych czy łazienkowych, służy unowocześnieniu lokalu, powoduje naruszenie elementów pomieszczenia, należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Trudno bowiem uznać, że przytwierdzenie do ścian, podłóg, sufitów, elementów konstrukcyjnych przez ich przytwierdzenie na stałe za pomocą elementów montażowych wykonanych z metalu, drewna, kompozytów bądź tworzyw sztucznych, jak również przy pomocy wkrętów, śrub, kształtowników metalowych, klejów, uszczelnienie za pomocą klejów – uszczelniaczy, poprzez przyklejenie, oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi lokalu czy budynku.

Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedstawiony sposób montażu zabudowy mebli kuchennych, wnękowych lub łazienkowych sprowadza się do połączenia komponentów meblowych ze ścianami, podłogą, sufitem obiektu budowlanego lub jego częściami. Nie są to zabiegi na tyle skomplikowane technicznie aby miały charakter nieodwracalny. Demontaż opisanej zabudowy może doprowadzić co prawda do jej uszkodzenia, jednak nie można uznać, że w wyniku takiego demontażu nastąpi uszkodzenie konstrukcji danego budynku czy lokalu. Wprawdzie demontaż opisanej zabudowy, może wiązać się z uszkodzeniem ścian, podłóg bądź sufitów, jednakże - zdaniem tut. organu – uszkodzenia wskazanych elementów budynku powstałe w wyniku demontażu zabudowy zapewne nie mają wpływu na ich pracę jako elementów konstrukcyjnych budynku, szczególnie takich, których zadaniem jest przenoszenie obciążeń.

W ocenie tut. organu, do montażu poszczególnych elementów zabudowy meblowej, łazienkowej, kuchennej, czy wnękowej, nie zostaną w sposób istotny wykorzystane elementy konstrukcyjne budynku/lokalu, których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń, aby ich demontaż spowodował uszkodzenie konstrukcji budynku. Co prawda zabudowa meblowa, kuchenna czy wnękowa, wykorzystuje ściany konstrukcyjne, tj. podłoże, sufit czy też ściany, jednakże zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego.

Powyższe, stanowisko tut. organu zgodne jest z poglądem wyrażonym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, gdzie stwierdzono, że obniżoną stawkę można stosować tylko wtedy, gdy zabudowa meblowa zostałaby trwale związana z elementami konstrukcyjnymi lokalu/budynku. Dopiero wtedy posiada cechy modernizacji lokalu/budynku. Nawet jeżeli elementy zabudowy są trwale przymocowane do ścian, podłóg, czy sufitów nie przesądza to o trwałym związaniu z elementami konstrukcyjnymi lokalu/budynku, gdyż możliwy jest demontaż zabudowy bez uszkodzenia elementów konstrukcyjnych lokalu lub budynku.

Opisanych we wniosku czynności nie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy, nie jest to bowiem w szczególności remont, termomodernizacja lub przebudowa. Wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności w istocie są jedynie zaopatrywaniem lokalu mieszkalnego w elementy wyposażenia, niestanowiące jego elementów konstrukcyjnych. Trwała zabudowa meblowa, kuchenna, czy wnękowa może podnosić jedynie funkcjonalność i wartość obiektów mieszkalnych, przy czym podkreślić należy, że podobną funkcjonalność i wartość można zapewnić umieszczając w obiekcie „zwykłe” meble czy „zwykłą” szafę nie przymocowane do ściany czy podłogi.

Należy również zauważyć, że bez wyposażenia w postaci trwałej zabudowy meblowej kuchennej, wnękowej, lokal nie traci swojego charakteru mieszkalnego i w dalszym ciągu spełnia w tym zakresie kryteria wynikające z przepisów prawa budowlanego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie przewidują obniżonych stawek podatku VAT dla ww. czynności, zatem będąca przedmiotem zapytania czynność wykonania zabudowy meblowej, kuchennej czy wnękowej będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Powyższe rozważania nie odnoszą się do wskazanych we wniosku sytuacji, które Wnioskodawca przedstawił w następujący sposób, cyt. „…W przypadku, gdy zgodnie z życzeniem klienta półki lub blaty stanowiące element zabudowy meblowej są wykonane z betonu niezbędne jest ich zespolenie ze ścianami budynku. Blaty meblowe mogą jednocześnie pełnić funkcje parapetów, gdyż w takich przypadkach są one zakuwane w ściany, oparcie dla blatu stanowi ściana budynku (szpalet okna).” Z powyższego należy wywnioskować, że nie są to sytuacje typowe i dominujące ilościowo, zatem należy przyjąć, że w tych sytuacjach mamy do czynienia z modernizacją lokalu mieszkalnego. Powyższe jest zgodne ze stanowiskiem Ministra Finansów wyrażonym w wydanej w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej interpretacji ogólnej z 31 marca 2014r. znak: PT10/033/5/133/WLI/14/RD 30577.

Do tych sytuacji znajdzie zastosowanie stawka podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Podkreślić należy, że przedstawione powyżej okoliczności nie mogą wpłynąć na podjętą w niniejszej interpretacji ocenę prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy. Ocena ta odnosi się bowiem do przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy, które sformułowane zostało w odniesieniu do wszystkich sytuacji opisanych we wniosku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin