Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-912/14/AŚ
z 13 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 lipca 2014 r. (data wpływu 5 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 29 października 2014 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży zabytkowych obiektów: dworu, oficyny i spichlerza – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży zabytkowych obiektów: dworu, oficyny i spichlerza.

Wniosek został uzupełniony pismem z 29 października 2014 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 22 października 2014 r. znak: IBPP3/443-912/14/AŚ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 29 października 2014 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina D. (Wnioskodawca) jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną do celów podatku od towarów i usług w Polsce jako podatnik czynny.

Gmina jest właścicielem działek na podstawie decyzji Wojewody z dnia 28 marca 2000 r.

Na działce znajduje się budynek dworu prawdopodobnie z XVII wieku, przebudowany w XIX wieku oraz oficyna z początku XIX wieku. Obiekty te są wpisane do rejestru zabytków.

Dla przedmiotowych nieruchomości nie ma sporządzonego planu zagospodarowania przestrzennego ani studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków są to tereny zabudowane oznaczone jako „Bi”.

Dla ww. nieruchomości nie były wydawane decyzje o warunkach zabudowy.

W 2014 r. Gmina zamierza sprzedać te nieruchomości w drodze przetargowej.

Obiekty te po II wojnie światowej były wykorzystywane na potrzeby gminnej Spółdzielni „…”. Po wybudowaniu w 1988 roku przez Gminną spółdzielnie nowego budynku administracyjno-produkcyjnego, zarówno dwór, jak i oficyna i spichlerz zostały opuszczone przez Spółdzielnię. Dwór służył jako składa starych, niepotrzebnych Spółdzielni mebli itp. Budynki po opuszczeniu przez Spółdzielnię nie były remontowane ani ogrzewane. Sukcesywnie ulegały zniszczeniu i obecnie są w złym stanie technicznym.

W odniesieniu do działki nr 2633/4 wskazuje się:

1. W związku z nabyciem nieruchomości zabudowanej budynkami dworu i oficyny Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
2. Dla budynku dworu i oficyny symbol PKOB to 1273.
3. Wymienione budynki są trwale związane z gruntem.
4. Sprzedaż dworu i oficyny nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.
5. W stosunku do budynków dworu i oficyny nie nastąpiło wcześniej ich oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
6. Budynki dworu i oficyny nie zostały po raz pierwszy zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT ponieważ od 1988 roku, po opuszczeniu ich przez Gminną Spółdzielnię stanowiły pustostan i zostały skomunalizowane z mocy prawa w 2000 roku decyzją Wojewody z dnia 28 marca 2000 roku.
7. Do 28 marca 2000 roku budynki były własnością Skarbu Państwa (PFZ), jednak nie miały urządzonej Księgi Wieczystej.
8. Gminna Spółdzielnia w okresie od 28 października 1955 roku do 16 czerwca 1959 roku użytkowała budynki na podstawie umowy dzierżawy zawartej w dniu 28 października 1955 roku między Skarbem Państwa – PFZ reprezentowanym przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej działającym z ramienia Ministra Rolnictwa, a Gminną Spółdzielnią. Natomiast od 17 czerwca 1959 roku na podstawie zgody Ministra Rolnictwa Gminna Spółdzielnia otrzymała budynki w zarząd i użytkowanie z przeznaczeniem na biura i magazyny.
9. Od 28 marca 2000 roku budynki nie są wykorzystywane do żadnej działalności przez Wnioskodawcę ponieważ są w złym stanie technicznym i stanowią pustostany.
10. Budynki dworu i oficyny nie były wykorzystywane do żadnych celów, w tym do działalności wyłącznie zwolnionej z podatku VAT.
11. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie dworu i oficyny w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedynie zgodnie z zaleceniami Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków wykonał prace zabezpieczające w postaci foliowania dachu i zabezpieczenia otworów okiennych. Wartość tych prac była niewielka i z pewnością niższa niż 30 % od wartości początkowej tych obiektów.
12. Dwór i oficyna nie zostały ulepszone i nie były w ogóle wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych.
    
    

W odniesieniu do działki nr 2631/7 wskazuje się;

1. W związku z nabyciem nieruchomości zabudowanej budynkiem spichlerza Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego
2. Dla budynku spichlerza symbol PKOB to 1273.
3. Wymieniony budynek jest trwale związany z gruntem.
4. Sprzedaż spichlerza nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.
5. W stosunku do budynku spichlerza nie nastąpiło wcześniej jego oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
6. Budynek spichlerza nie został po raz pierwszy zasiedlony w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT ponieważ od 1988 roku, po opuszczeniu go przez Gminną Spółdzielnię stanowił pustostan i został skomunalizowany z mocy prawa w 2000 roku decyzją Wojewody z dnia 28 marca 2000 roku.
7. Do 28 marca 2000 roku budynek był własnością Skarbu Państwa (PFZ), jednak nie miał urządzonej Księgi Wieczystej.
8. Gminna Spółdzielnia w okresie od 28 października 1955 roku do 16 czerwca 1959 roku użytkowała budynek na podstawie umowy dzierżawy zawartej w dniu 28 października 1955 roku między Skarbem Państwa – PFZ reprezentowanym przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej działającym z ramienia Ministra Rolnictwa, a Gminną Spółdzielnią. Natomiast od 17 czerwca 1959 roku na podstawie zgody Ministra Rolnictwa Gminna Spółdzielnia otrzymała budynek w zarząd i użytkowanie z przeznaczeniem na biura i magazyny.
9. Od 28 marca 2000 roku budynek nie jest wykorzystywany do żadnej działalności przez Wnioskodawcę ponieważ jest w złym stanie technicznym i stanowi pustostan.
10. Budynek spichlerza nie był wykorzystywany do żadnych celów, w tym do działalności wyłącznie zwolnionej z podatku VAT.
11. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie spichlerza w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedynie zgodnie z zaleceniami Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków wykonał prace zabezpieczające w postaci foliowania dachu i zabezpieczenia otworów okiennych. Wartość tych prac była niewielka i z pewnością niższa niż 30 % od wartości początkowej tego obiektu.
12. Spichlerz nie został ulepszony i nie był w ogóle wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące:

Czy w związku ze sprzedażą zabytkowych obiektów dworu, oficyny i spichlerza Wnioskodawca skorzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z planowana sprzedażą obiektów zabytkowych tj. dworu, oficyny i spichlerza posadowionych na działkach będzie mógł skorzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku dostawy budynków trwale związanych z gruntem, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. Oznacza to, że jeżeli budynki korzystają ze zwolnienia, to również sprzedaż gruntu, na którym są one posadowione korzysta ze zwolnienia.

Opisane nieruchomości Wnioskodawca nabył decyzją Wojewody z dniu 28 marca 2000 roku w wyniku komunalizacji. Nie wykorzystywał tych obiektów do żadnych celów, w tym do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na ich remont czy ulepszenie. Jedynie, zgodnie z zaleceniami Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków wykonywała prace zabezpieczające w postaci foliowania dachów i zabezpieczenia otworów okiennych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze prywatnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż działek przez Gminę jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, zatem dla takiej dostawy Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednym z warunków zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b – zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Literalne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy wskazuje bowiem, że jednym z warunków skorzystania ze zwolnienia jest to, by w stosunku do dostawy danego obiektu nie przysługiwało dokonującemu jego dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Na mocy art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, od dnia 1 stycznia 2014 r., rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wynika z niego, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury;

2.budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

2a.budynek mieszkalny jednorodzinny – należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;

3.budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast zgodnie z pkt 9 ww. artykułu, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Ustawa o podatku od towarów i usług, przez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 12 mieszczą się budynki niemieszkalne.

Dział 12 PKOB obejmuje m. in. klasę 1273, w której ujęte są wszelkie obiekty budowlane wpisane do rejestru zabytków i objęte indywidualną ochroną konserwatorską oraz nieruchome, archeologiczne dobra kultury. Klasa ta obejmuje:

• wszelkie obiekty budowlane bez względu na stan zachowania, ale nie wykorzystywane do innych celów,
• nieruchome, archeologiczne dobra kultury.
  
  

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że dostawa dworu, oficyny i spichlerza nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż budynki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług.

Ponieważ zaistniały przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy należy rozpatrzyć warunki do zwolnienia przedmiotowej dostawy z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że zbycie dworu, oficyny i spichlerza przez Wnioskodawcę nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż planowana sprzedaż dworu, oficyny i spichlerza – jak wskazał Wnioskodawca – nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Skoro dostawa dworu, oficyny i spichlerza nie spełnia przesłanek do zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy przeanalizować przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu dworu, oficyny i spichlerza.

Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie dworu, oficyny i spichlerza w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedynie zgodnie z zaleceniami Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków wykonał prace zabezpieczające w postaci foliowania dachów i zabezpieczenia otworów okiennych. Wartość tych prac była niewielka i z pewnością niższa niż 30 % od wartości początkowej tych obiektów.

Mając na uwadze regulacje prawne wynikające z zacytowanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że dostawa dworu, oficyny i spichlerza będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto, przy uwzględnieniu treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisu art. 29a ust. 8 ustawy, powyższe zwolnienie będzie miało również zastosowanie do dostawy gruntu, na którym ww. dwór, oficyna i spichlerz są posadowione.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.